Wie, of welk land, of welke organisatie zit er achter de aanvallen op olietankers?

Wie, of welk land, of welke organisatie zit er achter de aanvallen op olietankers? Eerder noemde ik een rijtje mogelijke verdachten, en hun motivatie. Iran, door de Verenigde Staten en de Saoedi’s zonder bruikbaar bewijs aangewezen als de kwade genius, ontkent in alle toonaarden. Maar zelfs analisten die onverkort de Verenigde Staten aanwijzen als de partij die dit fikkie heeft aangestoken, zijn niet blind voor de mogelijkheid dat het land op deze manier werk maakt van eerdere dreigementen om de hele olie-industrie in het Golfgebied lam te leggen, als Iran geen olie meer kan exporteren.

Algemeen wordt aangenomen dat Shinzo Abe, de Japanse premier die in Iran was ten tijde van de aanval, waarbij ook een Japanse tanker werd getroffen, een ‘aanbod’ bij zich had van de Amerikanen om de sancties op te schorten als Iran naar de ‘onderhandelingstafel’ wilde komen. Voor Iran is dat onbespreekbaar. Er ligt een akkoord met de Internationale Gemeenschap, en Iran houdt zich eraan, maar haar ‘partners’ niet. Die staan toe dat de Verenigde Staten, en bij extensie Israël en de Saoedi’s, het ‘B-Team‘, hen chanteren, en hun economie gijzelen om Iran volledig aan de wil van ‘Washington’ te onderwerpen. Europa en Japan, met name, zijn machteloze, onbetrouwbare ‘spelers’ die zich door de laatste ontwikkelingen vreselijk in de kaart hebben laten kijken. En als dit escaleert, en ze gaan ‘kopje onder’, hebben ze dat aan zichzelf te danken. En daar valt objectief niks tegenin te brengen.

Maar dat is nog geen bewijs voor de schuld van Iran.

Als het klopt dat die laatste twee tankers, die geladen op weg waren naar klanten vanuit Saoedische- en UAE-havens, getroffen werden door vliegende projectielen, zoals de Japanse reder stelt, dan constateer ik dat schade aan de stuurboordzijde van die schepen onlogisch is, als de aanval vanuit Iran werd gelanceerd. Onlogisch betekent niet ‘onmogelijk’. Gesproken wordt over ‘drones’. In elk geval waren het geen torpedoes, en geen ordinaire mijnen, gezien de schade die boven de waterlijn zit. Net als bij de explosieven die eerder schade aanrichtte bij tankers in het gebied, was de schade ook niet zo groot dat de schepen onmiddellijk gevaar liepen te zinken.

Door deze escalatie komt de export van olie, en olieproducten uit het Golfgebied onder druk te staan, wat slecht is voor de Saoedi’s en de Emiraten als het leidt tot een nagenoeg volledige stop, maar vooralsnog is daar geen sprake van. Een hogere prijs van olie is als zodanig niet negatief voor die landen, die er bovendien op gebrand zijn Iran in een kwaad daglicht te zetten. Maar als die hogere prijs vooral het gevolg is van snel oplopende kosten voor het transport, omdat tankers en opvarenden onverzekerd zijn, en reders het gebied gaan mijden, is dat uitgesproken slecht nieuws voor die landen, die niet zonder de ‘deviezen’ kunnen om hun economie draaiende te houden, en al die oorlogen en conflicten waar ze inmiddels bij betrokken zijn te blijven bekostigen. Als zij de daders zijn, spelen ze érg hoog spel!

Dan zijn daar nog de Amerikaanse ‘haviken’, al dan niet in nauwe samenwerking met de Amerikaanse (en Israëlische) ‘olie- en gasboeren’ die geen pijn lijden als de olieprijs door het dak gaat, maar er juist baat bij hebben. Trump eist een lage olieprijs, omdat hij die nodig heeft voor het op gang houden van de kwakkelende échte economie (exclusief wapens en ‘financials’), en zijn plannen om ‘productie’ terug te halen naar de Verenigde Staten. Maar de bedrijven die middels ‘fracking’ olie winnen trekken vacuüm. Daarbij willen die ‘haviken’ oorlog. In Venezuela liepen ze een blauwtje, en ook elders gaat het niet best met al die oorlogsinspanningen, en in dat kamp zien ze in Iran de sleutel tot het Paradijs. Dat wil zeggen, ze vrezen dat een zelfbewust Iran, met een ‘strakke’ nationale politiek, in samenwerking met Rusland en China, goede kans maakt om door Irak en Syrië, en tot in Libanon, te worden gezien als ‘bevrijder’. Dus ook in die hoek moeten we zoeken naar de daders.

Dat scenario, waarbij belanghebbende partijen in de ‘particuliere sector’, van wapenproducenten, via olieboeren en banken, ingrijpen om complete landen te dwingen tot een gewapend treffen, is een horrorscenario, maar al langer de realiteit, helaas. Sterker nog, het Amerikaanse Congres lijkt er zelfs op gebrand om schimmige organisaties aan het roer van de ’Staat’ te plaatsen. Wellicht moeten we inderdaad de term ‘Warparty’ inruilen voor ‘Spectre’ uit de ‘James Bond’-films. Een schimmig, commercieel conglomeraat dat geen boodschap heeft aan politici, of kiezers, en zijn eigen weg gaat, en waar nodig politici ‘disciplineert’ middels van hen afhankelijke ‘betrouwbare’ krachten, met de ‘Petrodollar’ als God.

Op 27 juni zal Iran de afgesproken hoeveelheid verrijkt uranium dat het mag aanhouden in eigen beheer overschrijden, als direct gevolg van de Amerikaanse sancties, en de slaafse Europese volgzaamheid. Europa jankt nu dat Iran het conflict op de spits drijft, maar dat is onzin. Het land heeft recht op een civiel atoomprogramma, en mét het akkoord, en zónder handelsbeperkingen, heeft het land toegang tot alle medische isotopen en brandstof voor de bestaande centrales, en is deze stap niet nodig. Dat zou ook het geval zijn als Europa zich niets zou aantrekken van de dreiging dat Europa zelf gestraft zou worden als het haar verdragspartner te hulp zou schieten om zich ‘Spectre’ van het lijf te houden. Maar dat vergt een mate van integriteit waar Europa niet over beschikt. Zoals Europa nu functioneert, heeft het de wereld niets te bieden. Dat werd eerder al onderstreept door Victoria ’Fuck the EU’ Nuland, toen ze een akkoord dat Europa had weten te sluiten met de gekozen president van Oekraïne en de oppositie, van tafel veegde, en de coup die ze had gepland namens ’Spectre’ toch gewoon doorging. Ook daar kreunde Europa niet eens van ontzetting terwijl het werd verkracht.

Volgens de ‘Jerusalem Post‘, die anonieme bronnen bij de Verenigde Naties aanhaalt, staan de Verenigde Staten op het punt om een ‘tactische aanval‘ uit te voeren op een nucleaire installatie in Iran. Met als smoes de aanval op die twee tankers. Zoals ze eerder deden als ‘vergelding‘ voor een gifgasaanval in Douma, die nooit plaatsvond. Bij die aanval op Syrië kwamen ze ermee weg. Ik vrees dat een aanval op een nucleaire installatie in Iran gevolgen gaat hebben die ze zelfs in ‘Washington‘ niet overzien. Laten we hopen dat iedereen deze keer het hoofd koel houdt, en dat Europa deze keer niet instemmend de kant van ‘Spectre‘ kiest.