14 jaar Merkel – een kritische balans

De Bondsrepubliek Duitsland is vandaag – na 14 jaar Merkel – de staat met het laagste particuliere vermogen van alle eurolanden, met een van de hoogste belastingtarieven wereldwijd en een van de laagste pensioenrechten in de hele EU. Sinds 2015 is ons land bovendien het toneel van criminaliteit van buitenlanders die te wijten is aan immigratie als gevolg van immigratie en het slachtoffer is van een economisch geestverruimend ideologie-gestuurd energie- en economisch beleid.

Als historici de ambtstermijn van bondskanselier Angela Merkel over 30 of 50 jaar analyseren en beoordelen, moeten drie datums in het middelpunt van de belangstelling staan: 2011 als het begin van de zogenaamde “Energiewende”, 2015 als het jaar van het loslaten van de controle over de grenzen van het land en 2019 als het begin van de definitieve vernietiging van het land energieke en industriële basis van het land onder de vlag van “klimaatredding”.

Met name om tactische redenen van de verkiezingen besloot bondskanselier Merkel in 2011 na een door tsunami veroorzaakt nucleair ongeval in het verre Japan abrupt het moeizaam onderhandelde nucleaire compromis te beëindigen en daarmee een einde te maken aan het vreedzame gebruik van kernenergie in de Bondsrepubliek Duitsland. Het feit dat het tsunami- en aardbevingsgevaar in dit land tamelijk beheersbaar is en de meeste landen niet eens denken aan het stoppen van de uitbreiding van kernenergie, evenals economische overwegingen, speelden geen rol. Er was immers de consument, die verplicht kon worden om de rekening via EEG te betalen.

Zogenaamde “energierevolutie” is mislukt

Zelfs de lang niet door de overheid kritieke ‘wereld’ kon recentelijk niet helpen toegeven dat de zogenaamde ‘energierevolutie’ heeft gefaald: ‘De doelen van de energietransitie worden gemist. Ondanks de vele miljarden is er geen vermindering van de uitstoot van kooldioxide, geen lager energieverbruik, geen hogere energieproductiviteit en niet langer gebruikte hernieuwbare energiebronnen, zoals de federale Rekenkamer maanden geleden constateerde. In ruil daarvoor betalen Duitse consumenten en bedrijven de hoogste elektriciteits- en gasprijzen ter wereld. “

De exploitanten van windturbines kunnen echter hun handen wrijven. Ze ontvangen zelfs geld van de elektriciteitsklant via het EEG voor nooit geproduceerde elektriciteit. Volgens een rapport van de “Wereld” waren de consumentenuitgaven aan de niet-geproduceerde spookstroom alleen al in het eerste kwartaal van 2019 364 miljoen euro. Citaat: “Voor het verwijderen van de groene stroom die de netten mist. De rekening betaalt de consument. “

Voor de prijs van één kilowattuur elektrische energie tijdens de bondskanselier steeg van 18,66 cent tot 30,43 cent (2019), dat wil zeggen met 63 procent, wat natuurlijk ook een gevolg is van de genoemde “energietransitie”, als gevolg de EEG-toeslag van 0,69 cent tot 6,76 cent (2020) is bijna vertienvoudigd. Een gemiddeld driepersoonshuishouden betaalt dus iets minder dan 250 euro per jaar, uitsluitend voor deze irrationele solo-inspanning van de Federale Republiek, die ook de stabiliteit van de energievoorziening van het land in gevaar brengt. De vergoeding die aan de energiebedrijven moet worden betaald vanwege de voortijdige onttrekking aan kernenergie ligt in de miljarden. Alleen Vattenfall eist 5,7 miljard euro van een internationaal arbitragetribunaal.

Eigenhandig dwingend toepasselijk asiel en artikel 16a van de basiswet

De asielwet, die in 2015 is aangenomen zonder de goedkeuring van de resolutie van de Bondsdag of het kabinet, en artikel 16 bis van de basiswet had dramatische gevolgen voor zowel de kosten als de interne veiligheid. De bondskanselier zelf is in de eerste plaats politiek verantwoordelijk, die alle bezwaren van de veiligheidsautoriteiten verwierp en bijna 2 miljoen immigranten toestond het land grotendeels ongecontroleerd binnen te komen, waaronder 70 procent die hun identiteit versluierde.

De kosten voor het volledige aanbod van deze klanten zijn een taboe-onderwerp in dit land. Officieel heeft de federale overheid in 2018 15,1 miljard euro uitgegeven voor ‘vluchtelingenzorg’ in Duitsland, maar dat is slechts het topje van de ijsberg. De “NZZ” citeert minister van ontwikkelingshulp Müller “Voor een miljoen vluchtelingen geven de federale overheid, staten en gemeenten 30 miljard euro per jaar uit. Het geld zou beter worden besteed in de landen van herkomst. “Aangezien er nu ongeveer 1,8 miljoen immigranten moeten worden bevoorraad, komt dit al snel op meer dan 50 miljard per jaar, een cijfer dat met de schattingen van het Instituut voor Duitse Industrie (IW) en de Raad van deskundigen.

“Vluchtelingencrisis”: een miljardenbedrijf

Nu komt 50 miljard per jaar niet uit de lucht vallen en zijn ze ook niet beschikbaar, “omdat de federale overheid het goed heeft weten te redden”, zoals een beleefd gestrande voormalige wijnkoningin onlangs trots aankondigde. Nee, dit zijn de zwaarbevochten belastingen en sociale premies van de belastingbetaler, die onvermijdelijk elders ontbreken. Met dit geld zou men scholen en kinderdagverblijven kunnen rehabiliteren, jeugdwerk financieren, bruggen en wegen repareren, sociaal kwetsbare en dakloze mensen in staat stellen waardig te leven en de schandalige zorgcrisis verzachten. Natuurlijk wordt u als kanselier niet gevierd als een weldoener over de hele wereld, en bovendien wil de immigratie-industrie, die nauw verbonden is met de politiek, ook leven waarvoor de “vluchtelingencrisis” een miljardenbedrijf is.

Terwijl politici en de media aanvankelijk een migratie-gerelateerde toename van criminaliteit ontkenden en later in perspectief plaatsten, laten de officiële statistieken (statistieken over politiecriminaliteit en BKA federaal situatie) een ander beeld zien. In 2005, aan het begin van het kanselierschap van Merkel, was het aantal niet-Duitse verdachten (zonder schendingen van de immigratiewetgeving) 448.544 en 20 procent van alle verdachten. In 2018 waren daarentegen 589.200 en 30,4 procent van alle verdachten er al. Deze dramatische toename van ten minste 31,4 procent is voornamelijk te wijten aan verdachte immigranten (voorheen asielzoekers), wiens aantal aanzienlijk is toegenomen, vooral sinds 2015, en in het jaar 2018 zijn 165.769 mensen die 296.226 misdrijven hebben gepleegd. In 2014 was dat 115.011.

De kolenmijn betaalde en betaalde de lokale slachtoffers

Een staat die zijn grenzen niet beschermt en zelfs de meest serieuze criminelen en jihadisten oncontroleerbaar oppakt en voedt met het sociale systeem, waardoor zijn eigen volk wordt bevrijd van plundering, verkrachting en zelfs moord in extreme gevallen.

De rekening voor de vermeende grootmoedigheid van de kanselier, die deze voorwaarden politiek moet beantwoorden, heeft de lokale slachtoffers betaald en betaald. Alleen al in 2018 werden volgens het Federal Criminal Investigation Record “Crime in the context of immigration”, 46.336 Duitse slachtoffers van misdrijven met immigranten geïdentificeerd als verdachten, waaronder 3.261 delicten tegen seksuele zelfbeschikking. Denk ook aan de bloedige aanval op het Berlijnse Breitscheid-plein door een afgewezen asielzoeker met een zeer crimineel verleden. Elf mensen stierven en 55 raakten ernstig gewond. De nalatige omgang van de autoriteiten met de latere dader, die onder ten minste 14 aliassen in Duitsland sociale uitkeringen aanvroeg, onthulde de waanzin van het immigratiebeleid van Merkel. Een staat

Critici van dit beleid werden door de propagandisten van de Merkel tegengewerkt naast de gebruikelijke laster als een “xenofobie” of “racist” en dat Duitsland nog steeds een rijk land is waarvan de bevolking moreel de plicht heeft asielzoekers van over de hele wereld te verzorgen en te verzorgen.

Gemiddeld gezinsvermogen in vermeend rijk Duitsland lager dan in enig ander eurogebied

Hoe ver het eigenlijk is met deze vermeende rijkdom van de Duitsers, onthult een statistiek van de mediaan huishoudelijke activa, die al uit het jaar 2010 afkomstig is, in de tussentijd echter slechts marginaal veranderd. Dienovereenkomstig is het gemiddelde gezinsvermogen in vermeend rijk Duitsland lager dan in enig ander eurogebied. De “FAZ” schreef: “De gemiddelde activa in dit land zijn 51.400 euro – in Cyprus 266.900 euro. Dit is een van de resultaten van een langverwachte enquête van de eurobanken naar armoede en rijkdom in hun landen. Het mediane vermogen – de ene helft van de huishoudens heeft er meer, de andere minder – ligt rond de € 109.000 in het eurogebied, met gegevens voor Ierland en Estland nog niet beschikbaar. In dit land heeft de massa huishoudens echter niet eens de helft minder.

Het spreekt voor zich dat het aantal precaire banen in Duitsland, ook bekend als “tijdelijk werk” of “tijdelijk werk”, meer dan verdubbeld van 464.000 (in 2005) tot 1,08 miljoen in 2018, tijdens Merkel’s kanselarij. Het aandeel ontvangers van lage lonen in de Bondsrepubliek staat ook met 22,5 procent aan de top van Europa.

Ondertussen daalde het gemiddelde pensioenniveau (vóór belastingen!) Van 52,6 procent van het nettoloon tot 48,0 procent (2019) in dezelfde periode, waardoor het een van de laagste in Europa is. Bayerische Rundfunk schrijft: “Terwijl in de EU mannelijke laagverdieners gemiddeld 80,7 procent van hun netto gemiddelde inkomsten als netto pensioen kunnen verwachten, waren er in Duitsland slechts 53,4 procent.” Maar normale verdieners doen het hier niet veel beter het EU-gemiddelde is 70,9 procent vergeleken met de 48,0 procent die in Duitsland wordt genoemd.

Pensioenniveau daalt sterk, belastingdruk stijgt sterk

In tegenstelling tot het pensioenniveau behoort de belastingdruk voor belastingplichtige burgers in Duitsland tot de hoogste ter wereld. In 2018 bedroeg het belastingtarief (inkomstenbelasting plus sociale lasten) op het bruto-inkomen in Duitsland 39,7 procent (exclusief werkgevers). In de VS is dit aandeel 23,8 procent en in Zwitserland slechts 17,4 procent. Zelfs de verzorgingsstaat Zweden vraagt ​​zijn werknemers slechts met 25,2 procent naar de kassa. Met name veruit het grootste deel van de sociale premies wereldwijd (20,6 procent van het bruto-inkomen) roept de vraag op wie gevoed wordt door deze belastingen, gezien de lage pensioenen. Dit zijn voornamelijk immigranten en migranten die nooit hebben betaald aan het Duitse socialezekerheidsstelsel, maar ook het enorme administratieve apparaat van de federale arbeidsbemiddeling, de zorgverzekeraars,

Het jaar 2019 werd tot nu toe gekenmerkt door twee beslissingen waarvan de economische en sociale gevolgen nog niet te voorzien zijn. Ten eerste het besluit om tegen 2038 steenkool te kappen en ten tweede het zogenaamde “klimaatpakket” van de regering Merkel, dat op 16/10/2019 door het federale kabinet is aangenomen. Vanuit ecologisch oogpunt is er weinig te zeggen tegen het afkeren van kolengestookte elektriciteitsproductie, zolang er verstandige en economische alternatieven zijn. Maar deze zijn er niet, althans niet in Duitsland, waar men onlangs afstand heeft gedaan van de CO2-neutrale kernenergie. Het aandeel van windenergie in stroomopwekking in 2018 was slechts 17,5%, dat van fotovoltaïsche cellen 7,1%, die beide niet eens continu beschikbaar zijn. Onder deze omstandigheden is de geplande kolenuitgang met “avontuurlijk” nog steeds mooi beschreven. Hetzelfde geldt voor het “klimaatpakket”, dat bovendien gepaard gaat met de claim om het mondiale klimaat te “redden” in de geest van de religieuze Greta. De verhoging van de prijs van vliegtickets zal er dus alleen maar toe leiden dat Duitse luchtvaartmaatschappijen en luchthavens in internationale concurrentie achterblijven. Het dreigende verbod op olieverwarmingssystemen en de beloofde steun voor alternatieve verwarmingssystemen zorgen al voor een instorting van de vraag, zoals de “Welt” schrijft: “Met zijn klimaatpakket heeft de Duitse regering de verwarmingsmarkt in Duitsland in chaos gebracht: duizenden huiseigenaren hebben hun bestellingen geannuleerd , “De promotie van elektromobiliteit ten koste van de gevestigde auto-industrie kost honderdduizenden banen, om nog maar te zwijgen van de toegenomen vraag naar elektrische energie. Net als bij de nucleaire uitfasering volgt de kanselier de kreten van luid lobbyen ten koste van economie en rede.

De Bondsrepubliek Duitsland is vandaag de staat met het laagste particuliere vermogen van alle eurolanden, met een van de hoogste belastingtarieven wereldwijd en een van de laagste pensioenrechten in de hele EU. Bovendien is ons land sinds 2015 het toneel van een immigratiegerelateerd overschot aan buitenlanders en slachtoffers van een economisch geestverruimend ideologie-gestuurd energie- en economisch beleid dat de Federale Republiek op middellange termijn uit de gelederen van leidende economieën zal uitsluiten.

Om de situatie opnieuw samen te vatten: de Bondsrepubliek Duitsland is vandaag de staat met het laagste particuliere vermogen van alle eurolanden, met een van de hoogste belastingtarieven wereldwijd en een van de laagste pensioenrechten in de EU. Bovendien is ons land sinds 2015 het toneel van een immigratiegerelateerd overschot aan buitenlanders en slachtoffers van een economisch geestverruimend ideologie-gestuurd energie- en economisch beleid dat de Federale Republiek op middellange termijn uit de gelederen van leidende economieën zal uitsluiten.

Naast de bovengenoemde feiten en cijfers is er echter nog een andere, niet minder bedreigende, ontwikkeling waarover geklaagd moet worden, namelijk de verdeling van de samenleving veroorzaakt door Merkel en haar politieke en media-bondgenoten, en de sluipende vestiging van een dictatuur.

Censuur en dwang om overheidspropaganda te financieren

De Bondsrepubliek Duitsland is nu waarschijnlijk het enige westerse land waarin alle lezers- en discussiefora van de reguliere media worden gecensureerd in het belang van de overheid. Buiten dictaturen is het waarschijnlijk ook het enige land waar de burger door de staat wordt gedwongen de regeringspropaganda van de publieke media te financieren. Ondertussen is een staat bereikt waarin de politiek geïnteresseerde wordt gedwongen om buitenlandse media (bijv. Zwitserland) te informeren over de gebeurtenissen in hun eigen land, aangezien er geen onafhankelijke rapportage buiten niche-media bestaat.

Dit proces van quasi-Gleichschaltung van de media is nauw verbonden met het jaar 2015 en zelfs de meer linkse Otto Brenner Foundation moest in een onderzoek toegeven dat de onderzochte media met betrekking tot het vluchtelingenprobleem voornamelijk propaganda van de overheid propageerden. In een dergelijke omgeving is een inhoudelijk debat in het publiek niet langer mogelijk – een toestand die me fataal doet denken aan de omstandigheden in de vervaagde DDR, die de cirkel voor de socialisatie van Merkel sluit.

De veroorzaakte schade is onherstelbaar

Tegenover al deze ontwikkelingen kan zonder overdrijving worden gesteld dat er in de geschiedenis van de Bondsrepubliek nooit een kanselier of politicus is geweest die zijn eigen gemeenschap als Angela Merkel zo’n blijvende en onomkeerbare schade heeft toegebracht. Tegen deze achtergrond klinkt de ambtseed die de kanselier op zich nam, mij als pure spot:

“Ik zweer dat ik mijn kracht zal wijden aan het goede van het Duitse volk, het nut ervan zal vergroten, het zal schaden, de basiswet en de wetten van de Federatie zal handhaven en verdedigen, mijn plichten nauwgezet zal vervullen en rechtvaardigheid tegen iedereen zal uitoefenen. Dus help me God. “