Indignatie redactie 
We zitten midden in de ‘Eerste Olieoorlog’, die nu al bijna twintig, of dertig jaar duurt, afhankelijk van de gebeurtenis die we formeel willen identificeren als het vertrekpunt.
Het is een ‘Wereldoorlog’, waarbij de olielanden in het Midden-Oosten, Afghanistan en Oekraïne, Noord-Afrika en Zuid-Amerika het strijdtoneel zijn waar de belangrijkste wapenfeiten vandaan komen. Of ‘911’ een cadeautje was voor degenen die voorgingen in de strijd, of dat ze er zelf de hand in hadden, valt op dit moment niet met zekerheid te zeggen. Daarvoor zijn er nog teveel mensen in leven die er belang bij hebben dat het verhaal verteld wordt zoals zij willen dat het naar buiten wordt gebracht, en zijn er nog teveel archieven ontoegankelijk omdat ze ‘geheime’ stukken bevatten.
Het is onwaarschijnlijk dat er op de ‘Eerste Olieoorlog’ nog een ’Tweede’ zal volgen, maar hoe deze ‘Eerste’ ook afloopt, één ding is zeker: Er zal geen winnaar zijn. Uitsluitend verliezers. Het einde kan komen omdat het ‘westen’ vacuüm trekt en in een diepe recessie belandt, waardoor het de enorme kosten niet langer kan dragen. Al dan niet door het ingrijpen van de bevolking, zoals die uiteindelijk ook een einde maakte aan de Napoleontische oorlogsmachine. Het kan eindigen in een ‘Grote Knal’ als een ‘slechte verliezer’ op de knop drukt met een ‘Dan Liever de Lucht In!’-attitude. Het kan eindigen als het kwartje valt dat al die ‘Regime-Change’-operaties en ‘bevrijdende’ oorlogen een schimmenspel zijn om ons zo gek te krijgen die expansionistische oorlogen te steunen. Of een technologische doorbraak maakt olie als grondstof minder belangrijk.
Het begon na het bezwijken van de Sovjet-Unie met de zegetocht van de Pools-Amerikaanse strateeg Brzeziński, wiens plan voor de wereld weinig of niets te maken had met olie, maar meer met een streven naar Amerikaanse dominantie in een ‘geglobaliseerde’ wereld. Uiteraard speelde de controle over de olie, en andere grondstoffen, meer in het bijzonder die in Rusland en Sovjet-Satellietstaten wel een rol, maar op dat moment was er nog geen zicht op dat de Verenigde Staten en hun Europese ‘partners’ binnen de NAVO iets tekort zouden komen. Via de ‘Petro-Dollar’ waren ze in feite Heer en Meester, maar Brzeziński en de zijnen waren altijd al bevreesd voor een alliantie tussen China, Rusland en Europa, waardoor een ‘Continentale Macht’ zou ontstaan die de maritieme ‘Five Eyes’, die ook oppermachtig was in de lucht, en in ‘cyber-space‘, zou kunnen uitdagen. De val van de Sovjet-Unie was daarom voor Brzeziński een feestje. Dat hij, om dat te realiseren (bespoedigen) Al Qaida en de Taliban tot leven had gewekt, in nauwe samenwerking met de Saoedi’s, zag hij niet als een bezwaar. Sterker nog, de Amerikanen en hun bondgenoten maakten ook daarna nog gretig gebruik van die Jihadistische groeperingen, om Rusland, China, Libië, Syrië, Egypte en Joegoslavië te destabiliseren.
Die fase werd ook al gekenmerkt door extreem cynisme, en openlijke machtspolitiek, en dat maakte dat de Verenigde Staten na het winnen van de ‘Koude Oorlog’ onmachtig was om de ‘Vrede’ te brengen die impliciet was beloofd. Een ‘Winner Takes All’-mentaliteit maakte zich meester van de politiek in de Verenigde Staten, en ook in Europa, dat in ijltempo voormalige ‘Sovjet-Staten’ inlijfde, maar onmachtig bleek om de bevolking te winnen voor ‘vreedzame samenwerking’, wat mede kwam door het eerder moedwillig welbewust opkloppen van etnische, religieuze en economische tegenstellingen binnen de Sovjet-Unie. En op het moment dat daar, om de harten van de bevolking te veroveren voor de ‘Olieoorlog’ die volgde, op grond van ‘Identity Politics’ als een ‘mensenrecht’ nog een tsunami van onbegrepen ‘fratsen’ achteraan kwam, was Leiden in Last.
Markant aan de ‘Olieoorlog’ is dat degenen die daarvoor de plannen ontwikkelden niet openlijk konden zeggen dat het om de olie ging. Dat was wel de enige motivatie, maar dat had de bevolking in de Verenigde Staten, noch in Europa, gepikt. Niet dat het denken van Brzeziński daarvóór door iedereen in de ‘westerse’ wereld werd toegejuicht, maar dat mocht zich toch nog wel verheugen in een vrij behoorlijk draagvlak. De tragiek is in feite dat de ontwikkeling die ons naar de ‘Olieoorlog’ voerde besloten lag in dat denken van Brzeziński. Zijn obsessie was een ‘Continentale Macht’, die er nooit was gekomen, als de Verenigde Staten en haar Europese partners zich tot het uiterste hadden ingespannen om Rusland te helpen weer op eigen benen te leren staan. Inplaats daarvan verzopen ze het land in roof-kapitalistische initiatieven die daarnaast ook in de Verenigde Staten zelf, en in Europa, in zwang kwamen. Terwijl het juist de matiging van die impuls was geweest die van de ontwikkeling in het ‘westen’ zo’n succesverhaal had gemaakt. ‘Kapitalisme met een menselijk gezicht’ werd ingeruild voor ‘roof-kapitalisme’ met een ‘Identiteitssausje’. En de gevolgen waren catastrofaal.
De grootste perversie is waarschijnlijk nog wel dat zoveel fanatieke gelovigen die de ‘Olieoorlog’ steunen als een ‘bevrijding’, tevens ‘Groene-Agenda’s’ hebben. Die oorlog zelf is de grootste aanslag op alles wat ‘Groen’ is in hun ‘Agenda’, maar ze zien het niet. Die huichelachtige gelaagdheid is nu niet meer vol te houden, en wat je verder ook van Trump mag vinden, waardeer ik het in elk geval dat hij gewoon die schijnheiligheid heeft afgeworpen, en zegt waar het op staat: ‘We keep the Oil’. Het gevaar van die openhartigheid is dat hij niet alleen de steun kwijtraakt van de gelovige ‘Watjes’ die graag besodemieterd willen worden, want die had hij toch al niet. En hij heeft ook geen begin van enige behoefte om te pretenderen dat de ‘Watjes’ op de Verenigde Staten kunnen rekenen als China of Rusland hun invloed verder uitbreiden. Wat ze overigens niet met militaire middelen zullen doen.
De ‘Agenda’ van Trump is niet wezenlijk anders dan die van zijn voorgangers. Het is eerder dat Trump ‘bot’ is, en er geen doekjes om windt. Als een opvolger weer wel met de ’stroopkwast’ aan komt zetten, is het op zijn best een ‘Good Cop / Bad Cop’-opzetje, bedoeld om de meest naïeve burgers in te vangen. Die gelaagdheid, en ‘roof-kapitalisme’ als ideologische basis, betekent ook dat er geen duidelijke centrale regie is aan ‘westerse’ kant. Het is eerder feodaal opportunisme van gelegenheidsallianties rond het thema ‘olie, geld en wapens’. Grenzen, fysieke noch morele of ethische grenzen spelen daarbij een rol.
Tegenover dat immorele, extreem egoïstische ‘roof-kapitalisme’ staat niet een leger ‘Watjes’ met hun ‘Groene’- en op ‘Identiteit’ gestoelde programma, want die zijn simpel te manipuleren, omdat ze dat extreme individualisme gemeen hebben, en het ‘collectieve’ slechts zien in termen van macht, als ze al niet in een onwerkelijke roes leven van een volkomen onrealistische ‘Bokito’-wereld, waarin je een ‘roofdier’ tam krijgt door hem of haar te ‘knuffelen’ en te overladen met liefde. Behalve als het een Rus of een Chinees is……..
De oppositie komt van ’soevereine staten’. Landen die historisch, maar niet noodzakelijk ook etnische, religieus of cultureel, een eenheid vormen, en waar de bewoners beseffen dat ze elkaar nodig hebben om in vrede, veiligheid en welvaart te leven. En dat het wel degelijk mogelijk is om vrede te sluiten met je buren, ook al is hun cultuur afwijkend. Rusland en China zijn de zwaargewichten binnen die as van het ‘verzet’, die ook steeds meer invloed krijgen in de ‘Olielanden’, en niet alleen omdat ze zulke goede klanten zijn, met ‘ontwikkelingshulp’ lopen te leuren, of de betere wapens hebben, maar vooral ook omdat ze de lokale bevolking met gepast respect benaderen, en ze zich niet bemoeien met binnenlandse aangelegenheden. U mag daarover denken zoals u wilt, maar elders vindt dat weerklank. En niet uitsluitend in ‘Olielanden’. Ook in Europa groeit her en der het besef dat we op het verkeerde paard hebben gewed.
Waar de ‘Olieboeren’ druk zijn met het smeden van plannen om de vindplaatsen van olie en gas los te trekken van de oliearme gebieden, is de kans op succes niet overdreven groot, zoals de vlag er nu bij hangt. Daar zijn verschillende redenen voor, maar één ervan is dat je olie niet kunt eten, en dat je er niet in kunt wonen. Met andere woorden, je bent afhankelijk van ‘vraag’, en die staat, mede door ‘Alles Groen’, onder druk, terwijl de soevereine landen zelf voldoende hebben, en niet afhankelijk zijn van die ‘Olie-enclaves’. De verdediging van die ‘Olie-enclaves’ en de aan- en afvoerroutes is schreeuwend duur. Maar de grootste bedreiging is dat meer en meer mensen in die landen die vanwege de olie uiteen worden gereten doorkrijgen hoe dat spelletje gespeeld wordt, en dat zij de sluitpost zijn.
Enige jaren geleden schreef ik al dat het mij niet zou verbazen als het eind van het liedje zou zijn dat landen in het ‘Midden-Oosten’ die nu ‘explosief’ zijn, en elkaar elk moment de oorlog kunnen verklaren om niets, op grond van verschillende interpretaties van wat Mohammed bedoelde, de strijdbijl zouden begraven, en het op een akkoordje zouden gooien. Het is nog niet zo ver, maar die trend is wel zichtbaar. Zij het dat Israël in dat geval nog verder geïsoleerd zal komen te staan. Als een bruggenhoofd van de ‘Oliebelangen’ en financiële- en wapenlobby, als een puur Joodse staat, in een gediversifieerde wereld, waarin ‘Verdeel en Heers’ niet meer werkt. De berichten dat Soleimani om die reden werd gedood, omdat hij druk was met een voorstel van de Saoedi’s om er een eind aan te maken, dat wapengekletter, zijn geloofwaardig.
In DIT artikel over de ontwikkelingen in Syrië ziet u terug hoe die ontwikkeling zich lijkt door te zetten, waarbij Turkije Jihadisten naar Libië brengt om aan de kant van de internationaal erkende regering te strijden tegen Haftar, en sommigen langs die route snel de benen nemen naar Europa, maar dat de ‘verdediging’ van het Jihadistische bolwerk in Idlib op haar laatste benen loopt is wel duidelijk. Het plan van de ‘Olieboeren’, zichtbaar in recente ontwikkelingen in Irak, Syrië en Palestina, om Irak op te splitsen in drie delen, met de uit Palestina verdreven bevolking als goedkope arbeidskrachten in de Soennitische ‘Olie-enclave’ die de Amerikanen met de moed der wanhoop bezet houden, zal bepaalde Soennitische leiders wel aanspreken, maar het staat op gespannen voet met de geest die nu door het oorlogsgebied waart. Ze zijn die oorlogen zat. En de tijd dat je zo’n leider eenvoudig kon kopen met een privé-Jumbo met zwembad en gouden kranen, en een huis aan de Côte d’Azur voor de met drank en drugs opgeleukte multi-seksuele uitspattingen, is voorbij. En niet door ‘MeToo’ of ‘Greta’. Alleen wij kunnen er ons nog niet los van maken dat iedereen zijn prijs heeft.
Toelichting:
‘Watjes‘ in de tekst hierboven is niet denigrerend bedoeld, maar een verwijzing naar hoe de ‘Olieboeren‘ u zien als u tot die sector van de samenleving behoort. De ‘Nuttige Idioot‘.
