Nee, het grootste probleem van deze tijd is niet het klimaat of co2 uitstoot. Het grootste probleem is de krimp van de westerse bevolking. Dat is de grote roze olifant waar niemand over spreekt.
Bijna alle problemen die we nu in onze maatschappij zien, zijn te herleiden tot die krimp en het zijn vooral de oplossingen die onze elites aandragen en de eisen die het bedrijfsleven stellen die voor de grootste problemen zorgen.
We gaan terug naar de jaren 70. Er kwamen denktanks zoals de Club van Rome, de Bilderberg conferentie etc. samen om de wereld vorm te geven voor de komende decennia. Wat is namelijk het geval. Onze elites kwamen er achter dat de westerse bevolking ging krimpen. Hoe gaan we dit oplossen? Dat is de vraag die werd gesteld.
U moet namelijk beseffen dat een krimpende bevolking een enorme invloed heeft op de samenleving en de economie. Voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid zagen we dat de piramide vorm die nodig is voor groei in de bevolking en economie niet meer zou worden gehaald. Na de oorlog werden heel veel kinderen geboren. De babyboom generatie zorgde voor een enorme economische groei maar toen kwamen de jaren 60 en 70. Baas in eigen buik. Feminisme en de pil werden populair en vrouwen gingen steeds meer toetreden tot de arbeidsmarkt. Dat in combinatie met de verzorgingsstaat zorgden er voor dat vrouwen steeds onafhankelijker werden en ook minder kinderen kregen. Om een bevolking gezond te houden moeten stellen 2,1 kinderen krijgen.
De elite zag dat er een dalende trend was ingezet en heden ten dage zitten we in Nederland en de meeste andere Europese landen op 1,6 kind per stel. Iedere gek kan uitrekenen dat we met een grote babyboom generatie en een lage vervangings graad, grote financiële problemen tegemoet kunnen zien. De pensioenen die ons nu voorgerekend worden zullen niet meer kunnen worden uitbetaald. De consumptie in de maatschappij zal gigantisch achteruit gaan waardoor het bedrijfsleven minder zal verdienen en de zorgkosten zullen enorm toenemen.
Die danktanks zullen dit in de jaren 70 hebben zien aankomen en zullen hebben gedacht meerdere vliegen in een klap te kunnen doden. Als we nu eens alle problemen op een hoop gooien. Armoede, religieuze conflicten, honger, overbevolking in de derde wereld, bevolkingskrimp in het westen. Er kwam iemand op een briljant idee.
We gaan de overbevolking uit Afrika en het Midden Oosten overbrengen naar Europa waar ze een krimp in de bevolking krijgen. Op die manier kunnen we de economie laten groeien, kunnen we de bevolking laten groeien, kunnen we die Afrikanen en Arabieren wat beschaving bijbrengen, die dat ook weer thuis uit gaan dragen en dat zorgt weer voor emancipatie van de vrouwen in Afrika en het Midden Oosten, wat daar weer voor minder kinderen zorgt, wat weer de armoede en honger oplost, de immigratie in Europa zorgt ook voor verlichting van de Islam en de instroom van immigranten zorgt weer voor loonmatiging in het westen zodat de westerse bedrijven goedkope arbeid krijgen en door de immigratie hun producten ook weer kunnen verkopen aan een groeiende bevolking.
Zo opgelost…fluitje van een cent.
Het probleem is dat de praktijk altijd weerbarstiger is en geen rekening houdt met de theorie.