ADHD en Ritalin: hoe onze kinderen worden vernietigd en drugsverslaafd worden gemaakt
Indignatie redactie
7 min. lezen
Het klinkt als het angstaanjagende verhaal van een horror-thriller: een wereldberoemde Amerikaanse kinderpsychiater probeerde in de jaren zestig bij zijn levendige patiënten verschillende psychotrope medicijnen om de kleintjes te kalmeren.
Wanneer hij een pil ontdekt die de kinderen volgzaam zal maken, verhoogt hij de kinderachtige levendigheid naar een nieuwe ziekte namens de Wereldgezondheidsorganisatie. En klaar is een zeer lucratieve, voor het kweken van hersenen, maar een zeer gevaarlijke bron van inkomsten voor de wereldwijde farmaceutische en medische industrie. Miljoenen kinderen over de hele wereld gebruiken Ritalin al tientallen jaren vanwege vermeende aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD).
De ziekte wordt ADHD genoemd, met het medicijn Ritalin bracht de farmaceutische gigant Novartis en anderen decennia miljarden op, zei de Amerikaanse neuroloog Leon Eisenberg. Maar de waarheid komt altijd aan het licht, ook al duurt het soms iets langer: kort voor zijn dood in 2009 onthulde de 87-jarige de duizeligheid: nooit gedacht dat hij zijn uitvinding ooit zo populair zou vinden, zei hij in een rapport. »ADHD is een goed voorbeeld van een verzonnen ziekte«!
Een verzonnen ziekte. Dit wordt ook bevestigd door een studie uit 2012: Gezien het dramatisch toegenomen aantal ADHD-diagnoses (400 keer tussen 1989 en 2001), zijn de onderzoekers het nu bijna eens: ADHD wordt meestal te snel opgevoed tot Damocles-zwaard voor levendige kinderen, jongens val veel vaker in de val. Het farmaceutische kartel zou goed moeten zijn. Deze ‘verzonnen ziekte’ manifesteert zich nu wereldwijd als een psychische aandoening.
Ten onrechte, zoals het steeds vaker blijkt: wat bekend staat als ADHD of ADD (Attention Deficit Disorder) en waarvan verondersteld wordt dat het genetisch geconditioneerd is, is in feite vaak gebaseerd op verschillende volledig natuurlijke oorzaken en heeft weinig te maken met een echte psychopathologie, zoals ik Dr. Peter Riedesser had enkele jaren geleden al dringend verklaard: familieproblemen spelen vaak een belangrijke rol om te onderzoeken, bovendien worden vooral jongens getroffen, wat ook verband houdt met het feit dat ze vaak een meer ongebreideld temperament hebben dan hun vrouwelijke tegenhangers. Maar het gedrag van meisjes is meestal de ontwikkelde gedragscode, zowel voor kinderopvanginstellingen als op school. Als de jongens van nature wild spelen, gedragen ze zich al vrij snel als merkbaar. ADHD is eigenlijk een probleem van de onbegrepen jongens van vandaag. Een voorbeeld:
Toen ik de moeder van een buurjongen enkele jaren geleden zag huilen, vroeg ik haar wat er aan de hand was. Ze antwoordde dat de kleuterleidster haar net had verteld dat haar zoon ADHD had, het zogenaamde Zappelphilipp-syndroom, en dat het kind nu het zeer krachtige medicijn Ritalin moest nemen. De jongen is eindelijk hyperactief. Ik schrok, omdat naar mijn mening nauwelijks denkbaar was, de jongen noch gedragsgevoelig noch hyperactief was, maar hij maakte een gezonde en levendige indruk. Waar wist de kleuterleidster dat, vroeg ik de vrouw, zij was noch psycholoog noch arts. De buurman antwoordde dat de supervisor avondcursussen over precies dit onderwerp geeft.
Gelukkig heb ik prof. Riedesser onmiddellijk telefonisch bereikt en de zaak gemeld. De dokter beval de jongen en onderzocht hem grondig. Diagnose: het kind was helemaal in orde. Wat ik toen niet wist: de farmaceutische industrie leidt al geruime tijd leraren en kleuter- en schoolleraren op, zodat ze levendige kinderen wiens ouders op de hoogte worden gebracht van de gevaarlijke diagnose en medicatie nauwlettend in de gaten moeten houden.
Je moet weten: Ritalin is niet zomaar een pil, maar harde tabak: het bevat methylfenidaat en grijpt in in het hersenmetabolisme, waar aandacht en beweging worden gecontroleerd. Het fatale: het effect van methylfenidaat bij mensen is nog lang niet volledig onderzocht. Men weet niets over de gevolgen van de volgende generaties, gevaarlijke ziekten zoals Parkinsonmoet bijvoorbeeld verband houden met de toekenning van Ritalin. De bijwerkingen van de kleine witte pil variëren van verlies van eetlust en slaapstoornissen, angst, spanning en paniekstoornissen tot verminderde groei. Bovendien: Ritalin is een psychotrope drug en behoort tot de groep verdovende middelen, evenals cocaïne en morfine. Het is echter, zoals vermeld, al voorgeschreven voor jonge kinderen, vaak jarenlang. Omdat de ziekte niet wordt genezen door Ritalin, zodra de zware medicatie is gestopt, zijn de symptomen er onmiddellijk weer.
“Ritalin is een pil tegen een fictieve ziekte, tegen de ziekte van het zijn van een moeilijke jongen”, zegt de Duitse apothekerskrant. En de uitvinder van ADHD, de bekroonde Amerikaanse neuroloog Eisenberg, zei aan het einde van zijn leven ontzet: “De genetische aanleg voor ADHD is volledig overschat.” In plaats daarvan zouden kinderpsychiater liever de psychosociale redenen die tot gedragsproblemen kunnen leiden, beter ontdekken, vertelde Eisenberg aan de Duitse wetenschapsjournalist en non-fictie-schrijver Jörg Blech, die bekend werd vanwege zijn uitgebreide kritiek op de farmaceutische industrie en zijn boek The Disease Inventors. Laat inzicht, te laat, te laat!
Kort voor zijn dood schreef Eisenberg de onderwerpen, waar de oorzaken konden worden gevonden, en die het veel urgenter zou zijn om te onderzoeken, dan om dezelfde pil te nemen: als er ruzies zijn met de ouders, leven moeder en vader samen, zijn er problemen in het gezin? Deze vragen zijn belangrijk, maar ze nemen veel tijd in beslag, zegt Eisenberg met een zucht: “Een pil begaat zichzelf zeer snel.”
“Onze systemen zijn onvriendelijk geworden voor jongens”, zegt Gerd Glaeske, hoogleraar onderzoek naar geneesmiddelenvoorziening aan de Universiteit van Bremen. Jongens wilden een risicovoller leven leiden en zichzelf op de proef stellen. Maar ze misten vandaag de vrije ruimte. Jongens probeerden grenzen te overschrijden, wat in ons systeem opviel. “Als je zegt dat jongens overstuur zijn, moet je het ook hebben over degenen die zich er door gestoord voelen”, zegt de professor.
De FAS schreef op 12 februari 2012 dat de diagnose ADHD inflatoir werd gebruikt om schoolfalen te verklaren, en wereldwijd alleen maken Novartis een omzet van $ 464 miljoen met de pil, de verontrustende jongens “soepel, volgzaam en stil” maken. Twintig jaar geleden werd 34 kilo methylfenidaat voorgeschreven door artsen in Duitsland – vandaag is dat 1,8 ton. Wereldwijd moeten ongeveer 10 miljoen kinderen Ritalin worden voorgeschreven, in Duitsland zouden er ongeveer 700.000 zijn.
De Zwitserse Nationale Ethische Commissie op het gebied van humane geneeskunde NEK heeft in een verklaring in november 2011 uitgesproken uiterst kritisch voor het gebruik van het ADHD-medicijn Ritalin: het gedrag van het kind wordt beïnvloed door chemie zonder enige persoonlijke bijdrage.
Dit was een inbreuk op de vrijheid en de persoonlijke rechten van het kind, omdat chemische middelen bepaalde gedragsveranderingen veroorzaakten, maar het kind leerde niet hoe het zijn gedrag onder chemie kon veranderen. Dit zou hem beroven van belangrijke leerervaringen voor zelfverantwoordelijke en compassievolle actie, “de vrijheid van het kind ernstig beperken en zijn persoonlijkheidsontwikkeling remmen”, bekritiseerde de NEK. Over de gevolgen voor de gezondheid van het gebruik van het psychotrope medicijn lijkt er echter niets te zijn.
Peter Riedesser waarschuwde: “Hyperactiviteit kan een teken zijn van een diepere aandoening, zoals een depressie die anders moet worden behandeld dan Ritalin.” De gerenommeerde wetenschapper en professor in de neurobiologie Gerald Hüther waarschuwt lang voordat de onzorgvuldige levering van het zeer krachtige medicijn aan jonge kinderen en vóór de veronderstelling dat het in ADHD is met een echte ziekte van genetische en biologische oorsprong te doen is. In een interview gezegdToen de ziekte decennia geleden werd gedefinieerd, wist de wetenschapper niet hoe vervormbaar de hersenen van kinderen zijn, hoe hersenstructuren zich ontwikkelen op basis van ervaringen die tijdens de vroege kinderjaren zijn opgedaan. “Destijds werd aangenomen dat het slechts enkele defecte genetische programma’s konden zijn die tot dergelijke storingen hebben geleid”, zegt Hüther. “Dit idee was op veel manieren nuttig. Het legde niemand de verantwoordelijkheid op en verlichtte niet alleen de ouders, maar ook de opvoeders en leraren. En het paste bij het reparatie-denken van toen: als iets niet goed werkte, nam je gewoon een pil «.
Bezorgde ouders moeten niet worden verward wanneer leerkrachten of leerkrachten denken dat hun kind ADHD heeft. Je moet eerst rustig luisteren en praten met andere mensen die hun kind kennen en het leuk vinden. “Misschien hebben ze een idee hoe ze hen thuis, op school en vooral in de omgang met vrienden kunnen helpen.”
De neurobioloog was een van de eerste open critici van de ‘ziekte’ en het bijbehorende medicijn en leidde een paar jaar geleden tot een verhitte discussie. Hüther heeft zich duidelijk als een advocaat voor de kinderen gepositioneerd als een van de weinige wetenschappers: “Volwassenen moeten zelf beslissen of ze zich nog beter willen aanpassen aan de absurde prestatie-eisen van onze huidige samenleving met behulp van psychostimulantia. Maar kinderen kunnen dat niet zelf beslissen, hun ouders moeten die beslissing nemen als verantwoordelijke volwassenen. ” Bijna de rest van de professionele wereld wikkelt zich in subtiele stilte over dit serieuze onderwerp.
De uitvinder van ADHD, de voormalige Amerikaanse neuroloog Leon Eisenberg, die later hoofd van de psychiatrie werd in het prestigieuze Massachusetts General Hospital in Boston en een van ’s werelds meest bekende neurochirurgen werd, sloot in 1967 zijn krachten met zijn team op een seminar van de Wereldgezondheidsorganisatie Collega’s Mike Rutter met al zijn kracht en tegen de immense weerstand van de psychiatrische experts, gebruikte de vermeende hersenstoornis als een afzonderlijke ziekte in de wereldwijde WHO-catalogus van psychiatrische stoornissen.
Ondanks scherpe tegenwind slaagde hij er, om welke reden dan ook, ‘met succes’ in. De psychiater heeft daarmee een slechte en koppige geest gecreëerd, die, gezien de miljardenwinsten van de farmaceutische industrie, niet kan worden afgeschud. Tot op heden heeft de vermeende geestesziekte zijn plaats in het Diagnostisch en Statistisch Handboek, tot op de dag van vandaag zijn er miljoenen ouders die geloven dat ze geesteszieke kinderen hebben, en tot op de dag rennen miljoenen jongens en zelfs meisjes rond met postzegels, ” om een zware gril te hebben.
Dit alles stoort de farmaceutische industrie, maar ondertussen bieden slechts zes bedrijven het medicijn alleen onder verschillende namen in Duitsland aan. De octopussen blijven hun miljarden massaal vermeerderen, ondanks de mogelijke ernstige gevolgen voor het lichaam en de ziel van de kinderen, ondanks de druk op de jongere generaties om alleen te werken, en als het alleen onder drugs is, en ongeacht een wereld die niet meer bestaat wil om natuurlijke oorzaken en redenen vragen, maar de genadeloze uitvindt dagelijks nieuwe kunstmatige gebreken om het goed af te rekenen. Welkom in de prachtige nieuwe wereld!
