Indignatie redactie 
Niemand had verwacht dat een van de laatste spijkers in de doodskist van de Amerikaanse Afghaanse oorlog vanuit de VS zelf zou kunnen komen door een onthulling van ‘Afghanistan Papers’ door de Washington Post, waarin de berg leugens wordt beschreven die de Amerikaanse overheden jarenlang hebben verteld om hun oorlog. Maar dan zou zo’n openbaring alleen vanuit de VS kunnen zijn gekomen waar politieke experts en de media hun best hebben gedaan om de Amerikaanse president Trump elk succesverhaal te ontzeggen, zelfs als het een onderhandeld einde van de langst gevochten oorlog van de VS betreft.
Terwijl velen in de VS willen dat de oorlog eindigt, hebben de ‘Afghanistan Papers’ de impact dramatisch verzwakt die zelfs een onderhandeld einde van de oorlog op het herverkiezingsbod van Trump had kunnen achterlaten. Met andere woorden, zelfs als de Trump-regering erin slaagt de oorlog door een vredesakkoord te beëindigen, het zal de feiten versterken die in deze kranten worden gedeeld over de hele oorlog als een pakket leugens en desinformatie, een fout die zelfs de propagator van ‘America First’ niet kon corrigeren, hoewel hij niet helemaal onbekend was met de stand van zaken. De drie jaar dat Donald Trump in functie was, hebben zelfs evenveel bijgedragen aan het leugenspel als zestien jaar George Bush en Barak Obama.
De ‘Afghanistan Papers’ lijken een ‘schokgolf’ te hebben gestuurd over de Amerikaanse staat, inclusief het Amerikaanse congres. Maar is de schok echt zo schokkend? Sinds de oprichting in 2008 heeft het kantoor van de speciale inspecteur-generaal voor de wederopbouw van Afghanistan (SIGAR) 45 kwartaalrapporten gepubliceerd, vrij uitgebreid met details over de vele mislukkingen van de Amerikaanse oorlog in Afghanistan, variërend van de Amerikaanse strategie voor contra-opstandigheid, de zogenaamd ‘Nation-building’-project en de’ lessons learned ‘in Afghanistan.
In deze uitgebreide dekking van mislukkingen, toont het feit dat de Amerikaanse presidenten de oorlog zijn blijven escaleren en meer dan een triljoen dollar hebben gepompt de enorme brug van leugens aan die het hele ‘Afghaanse project’ was en is dat velen in de Amerikaanse diepe staat willen eindeloos doorgaan; want het heeft grote implicaties voor zowel de geopolitiek als het Amerikaanse militaire industriële complex. Inderdaad, rechtvaardigingen voor het voortzetten van de oorlog werden vervaardigd door deze projecten opzettelijk te laten mislukken.
Zoals de notitie ‘Afghanistan Papers’ zegt: ‘President Barack Obama escaleerde de oorlog en het Congres keurde miljarden extra dollars ter ondersteuning goed’ en ‘beloofde corruptie op te lossen en boze Afghanen verantwoordelijk te houden. In werkelijkheid trokken Amerikaanse functionarissen zich terug, keken weg en lieten de diefstal zich meer dan ooit verankeren. ‘
Dit is dan in eerste instantie tegen wat veel Amerikaanse topfunctionarissen in het openbaar hebben gezegd tijdens hoorzittingen van het Amerikaanse Congres. In 2009 bijvoorbeeld, zei de toenmalige Amerikaanse topcommandant in Afghanistan, generaal Stanley McChrystal, in een van de hoorzittingen dat “de komende 18 maanden waarschijnlijk beslissend zullen zijn en uiteindelijk succes mogelijk zullen maken”, voegt hieraan toe dat “we kunnen en zullen bereiken deze missie. “
Natuurlijk was er altijd veel meer dan alleen een ‘verwezenlijking’ van de missie die betrokken was bij de oorlog van triljoen dollar. De missie was nooit een nederlaag van de Taliban; het moest van Afghanistan een permanente Amerikaanse buitenpost in de regio maken om militaire aanwezigheid in de buurt van Rusland en China, en natuurlijk Iran, te behouden.
Natuurlijk, de feiten dat dit Amerikaanse avontuur ellende veroorzaakte, een heel land verwoestte en duizenden tot de dood veroordeelde en miljoenen meer om voor altijd te lijden, maken het hele verhaal over de Amerikaanse oorlog die de weg heeft vrijgemaakt voor ‘vrouwenrechten’, een sterke economie ‘ en enige ‘ervaring’ in ‘electorale politiek’ maakt evenzeer deel uit van een breder desinformatieplan als de hele Amerikaanse oorlogsinspanning. Hoe komt het dat dit in Afghanistan echt gebeurde toen de Amerikaanse functionarissen opzettelijk bleven kijken naar de vele problemen waarvan zij op de hoogte waren en / of produceerden?
Wie is verantwoordelijk voor dit wijdverbreide verhaal van ellende en vernietiging dat Afghanistan is? De verantwoordelijkheid ligt volledig bij de Amerikaanse civiele en militaire functionarissen voor het storten van geld in een oorlog waarvan ze wisten dat ze vanaf het begin onhaalbaar waren en nog steeds zijn. Maar gezien de denkwijze die in Washington heerst, is verantwoordelijkheid nemen voor een mislukking een stigma.
Integendeel, als de zaak anders was geweest en de Amerikaanse functionarissen echt een les hadden geleerd, zouden de Vietnam-kranten ongeveer een halve eeuw geleden aan de New York Times zijn vrijgegeven waarin de leugens en mislukkingen van de Amerikaanse oorlog in Vietnam worden beschreven, de Afghaanse oorlog misschien niet hebben plaatsgevonden. Maar er zijn geen echte lessen geleerd. Integendeel, het uitgebreide toezichtsmechanisme, dat wil zeggen SIGAR dat voor dit enorme project is gecreëerd, bleek zeer onvoldoende om een heroverweging af te dwingen vanwege traagheid, verzonken kosten en politieke berekeningen op de korte termijn.
Welke impact zou deze openbaring hebben op de Afghaanse oorlog? Dit zal de Taliban zeker aanmoedigen in hun gesprekken met de VS. Wetende dat de oorlog altijd een verloren zaak voor de VS is geweest, zou de Taliban hun positie verstevigen en de VS geen speelruimte geven.
Zou de oorlog in Afghanistan dan gewoon een einde kunnen maken aan de manier waarop de Amerikaanse oorlog in Vietnam was beëindigd door een slecht gepland terugtrekkingsplan? Er is een mogelijkheid van een dergelijke uitkomst en deze mogelijkheid zou meer grip krijgen na een verharde Taliban-positie, verergerd door Trump’s poging om een echt succesverhaal te verkopen voor zijn herverkiezing.
