Indignatie redactie 
Wie ooit met een afperser te maken heeft gehad, weet dat de eerste betaling nooit de laatste zal zijn. Steeds opnieuw zal de afperser terugkeren, met meer eisen, meer bedreigingen en meer druk. Hij weet dat iemand die eens heeft toegegeven en betaald, dit steeds opnieuw zal doen. Zo lang de angst maar groot genoeg is. Dit alles geldt voor alle afpersers, van groot tot klein, en van hoog tot laag. In de afgelopen week hebben we een afperser aan het werk gezien, die zijn vak kent en gebruik maakt van de zwakheden van anderen. We spreken dan over de Turkse dictator Erdogan, ook wel de bloedsultan van Ankara genoemd. Opnieuw heeft deze groene fascist met een waarschuwende vinger naar Europa gezwaaid. Laten we kijken wat er precies aan de hand is, en wat er gedaan kan worden om toekomstige afpersingspogingen te voorkomen.
Een paar jaar geleden sloot de Europese Unie een overeenkomst met Turkije om te voorkomen dat er meer “vluchtelingen’ naar Europa zouden komen. Nou ja, eigenlijk sloot Merkel de overeenkomst, op de hielen gezeten door de gebruikelijke poedel Frankrijk. Onder de overeenkomst zou Turkije de “vluchtelingenstroom” blokkeren, terwijl er een soort uitruil zou plaatsvinden. Migranten die onterecht in Europa waren terechtgekomen zouden terug gaan naar Turkije, en “vluchtelingen” in Turkije die recht op asiel in Europa zouden hebben, konden aan de reis beginnen. Dit laatste is zeker gebeurd, maar van het terugsturen is niets terechtgekomen. Als tegenprestatie zou Turkije 6 miljard Euro van de EU krijgen in betalingen van 3 miljard Euro per keer. Ondanks veel kritiek en geknoei is de overeenkomst de laatste jaren wel overeind gebleven.
Maar dat zal waarschijnlijk niet lang meer duren. Erdogan heeft nu gezegd dat Turkije meer geld wil, en dat ook niet alle betalingen zijn gedaan. Als er geen extra geld op tafel komt zal hij de stroom “vluchtelingen’ weer op gang brengen. Chantage op grote schaal dus. Op dit moment zijn er nog 3.5 miljoen Syriers in Turkije en dat aantal zal volgens de Turken snel toenemen. Op zich is dat onzin, want de oorlog in Syrië is praktisch voorbij, en de heropbouw is beginnen. Maar er is nog iets anders aan de hand. Op dit moment wordt er alleen nog gevochten in de provincie Idlib. Idlib is het enige gebied dat nog in handen is van de IS en andere islamistische terroristen. Rusland en de Syrische regering zijn bezig om dit laatste wespennest uit te roken. Dit tegen de zin van Amerika en Turkije, die de IS terroristen nog steeds zien als bruikbare bondgenoten.
Turkije wil voorkomen dat de terroristen totaal verslagen worden, en komt daarom met paniek verhalen dat er tussen de 500.000 en een miljoen vluchtelingen uit Idlib zullen wegtrekken. Deze vluchtelingen zullen dan naar Turkije afreizen, en de Turken willen deze stroom doorsturen naar Europa. Alleen als er meer geld komt zal dit niet gebeuren, zegt Ankara. Als reactie heeft de EU gezegd dat bijna alle overeengekomen betalingen zijn gedaan, en dat het kleine restbedrag binnenkort zal worden overgemaakt. Van verdere betalingen zal geen sprake zijn. Of dit het laatste woord is valt te betwijfelen. Europa heeft steeds opnieuw aan Erdogan toegegeven, en daar profiteert deze despoot natuurlijk enorm van. Hij zal het spel dus nog wel een poosje verder willen spelen.
Voordat er weer allerlei jammerverhalen van start gaan, moeten we een paar dingen vasthouden. Idlib is zonder meer een terroristenprovincie, en figuren die daar vandaan komen hebben in Europa niets te zoeken. Zij zijn immers een garantie voor meer terroristische aanslagen. Turkije kan veel Syriers die nu nog op Turks grondgebied leven, gewoon terug sturen naar eigen land. Zoals gezegd is in de meeste plaatsen de oorlog voorbij, en deze Syriers zijn hard nodig om hun land weer op te bouwen. Ze leven in Turkije onder primitieve omstandigheden, omdat het geld van de EU niet is gebruikt voor hun opvang. De meeste zouden dus in eigen land beter af zijn. Daar komt nog bij dat veel Turken de Syriers een beetje zat zijn na een aantal incidenten, die overeenkomen met wat we ook in Europa de laatste jaren hebben gezien.
Met de huidige poging tot chantage wil Turkije twee dingen bereiken; ten eerste wil men dus meer geld van de EU, ondanks het feit dat er nauwelijks een tegenprestatie is geleverd. Verder wil de Turkse regering de druk op Idlib verminderen. Het is al jaren bekend dat Turkije islamistische terroristen sponsort, zowel militair als ook voor financieel gewin. Men heeft veel geld verdiend aan de gesmokkelde olie uit het kalifaat. Ankara ziet het daarom dan ook niet graag dat de terroristen in Idlib dicht voor hun laatste nederlaag staan. Rusland heeft Turkije nog deze week laten weten dat Moskou niet zal accepteren dat Turkije de terroristen verder beschermd. Om deze positie kracht bij te zetten, en de oorlog zo snel mogelijk volledig te beeindigen, is aan Europa om de Turkse eisen af te wijzen, en iedere poging tot chantage de grond in te boren.
Wat kan Europa doen om verdere chantage en afperspogingen te voorkomen?
Op zich is dat heel eenvoudig; als de buitengrenzen van de EU eindelijk goed beschermd worden, kan geen enkele land meer grote stromen migranten naar Europa sturen. De wetten bestaan, de overeenkomsten, zoals het Verdrag van Dublin, zijn al jaren geleden ondertekend. Het is gewoon niet waar dat het aan gereedschap ontbreekt. Waar het wel aan ontbreekt, is de politieke wil om echt door te zetten. Sterker nog, Merkel heeft persoonlijk een deel van deze wetten gewoon uitgeschakeld. Iedere dag dat deze situatie voortduurt, breekt ze de wet. Dat is intussen bewezen. Er is dus een simpele maar gelijk ook effectieve oplossing. Ga terug naar de situatie van voor 2015. Laat alleen echte politieke en oorlogsvluchtelingen binnen, waarvan de identiteit bekend is. Sluit de deur voor alle gelukzoekers, bedriegers, terroristen en anderen, die onder de huidige wetten geen enkel recht op asiel hebben.
Alleen met effectieve grenscontroles kunnen afpersers zoals Erdogan, en mensenhandelaren zoals de NGO’s met hun zogenaamde “reddingsschepen”, voorgoed gestopt worden. Precies dat was de bedoeling toen de EU binnengrenzen open gingen. De buitengrenzen zouden beveiligd worden, zodat de veiligheid in Europa gewaarborgd zou zijn. Dit is echter nooit gebeurd. De globalisten willen dat alle grenzen open blijven, en de volkeren worden het slachtoffers van deze leugenachtige politiek. In de discussie over deze problematiek, wordt er altijd geschermd met Frontex, de organisatie die over grensbeveiliging zou gaan. Maar ook dit is een globalistenleugen. Frontex beschermd de grenzen niet, en heeft hier ook geen opdracht toe. Men observeert en registreert alleen, meer niet. Daar komt nog bij dat Frontex chronisch onderbezet is. Dus blijven de grenzen open, en kan de illegale massamigratie gewoon door gaan. We hebben al vaak geschreven over de grote bevolkingsuitwisseling, waarvan dit een onderdeel is. De globalisten zullen dit plan niet loslaten, dus hebben figuren als Erdogan vrij spel. Alleen een echte politieke verandering in Europa, kan hier een einde aan maken. Daar moet we ons dus voor inzetten.
Overigens kunnen Syriers die op dit moment nog in Europa zijn, ook terug naar huis. Zoals eerder gezegd; de oorlog is praktisch voorbij en dat betekend dat ook het gevaar nauwelijks meer bestaat. Asiel kan geen eeuwig durende toestand zijn. Als de crisis voorbij is, vervalt ook de reden om nog te blijven hangen. Diegenen die zich tegen het systeem daar keren en iets anders willen, kunnen vanaf eigen bodem politieke strijd voeren voor verbeteringen. In Europa hebben ze dan niets meer te zoeken. Dit betekend dat we naast beschermde grenzen ook een remigratiebeleid nodig hebben. Misschien zal dan de rust in Europa terugkeren. Natuurlijk moeten we dan wel eerst de globalisten elite uitschakelen. Praktisch bekeken vraag je je dan af waar we nog op wachten. Vanzelf zal niets beteren worden, tijd dus om aan te pakken, en de strijd te versterken.
