Indignatie redactie 
In mijn columns schrijf ik weinig over de oorlog in Oekraïne, omdat ik oorlogen verafschuw. Nu de oorlog woedt op korte afstand in ons werelddeel Europa mogen we die oorlog niet uit het oog verliezen want de gevolgen zijn rampzalig. Ik schrijf hier Europa, want Oekraïne is geen lid van de EU. Toch is de Europese Commissie er alles aan gelegen om het land in te lijven in de EU. Ik betwijfel of deze wens ook leeft onder bevolking van de lidstaten.
Vietnamoorlog
Ik kwam blèrend op deze aardkloot toen de wederopbouw na de WO2 in heel West-Europa nieuwe economische groei bracht. En groeide op in een tijd dat vredesbewegingen hier protesteerden tegen de Vietnamoorlog(1955 – 1975). Het was de tijd dat de TV in zwart-wit ons de verschrikkelijke beelden toonde van vluchtende ouders met kinderen en zwaar verminkte soldaten.
Emotionele beelden die tot gevolg hadden dat we hier tegen de Vietnamoorlog demonstreerden, georganiseerd door de linkse partijen. Vanaf 1966 begreep de PvdA dat er met kritiek op de Amerikaanse interventie in Vietnam stemmen waren te winnen. Rechtse partijen bleven vertrouwen op de Amerikanen die beter waren dan de communisten. De Vietnamoorlog werd een thema voor de progressieve en conservatieve partijen.
Abnormaal
Vreemd genoeg zijn de rollen nu omgedraaid. Rechtse partijen noemen de linkse partijen nu ‘oorlogshitsers.’ Zou het politieke verval in de Verenigde Staten hier een rol in spelen? Zou de maatschappelijke schade door de globalisering met opbouw van de onhoudbare mondiale schuldenberg wellicht ook een rol spelen? Zou het ‘grootdenken’ van de Europese Commissieleden een rol spelen? Zou de afkeer van voornamelijk rechtse partijen tegen de macht van Brussel een rol spelen?
Hoe dan ook, in een halve eeuw tijd is het politieke klimaat net als “ons klimaat,” wat niet van ons is, behoorlijk omgedraaid. Mijn indruk is dat “onze” politici een ander soort bestuurders zijn dan diegenen die na de oorlog leiding hebben gegeven aan een land waar collectief werd gewerkt aan de wederopbouw. Natuurlijk, tijden veranderen. Onder invloed van de globalisering en de digitalisering zijn er gouvernementele machten boven de nationale machten opgericht.
Zo werd in 1945 de VN opgericht en volgde na de economische groei door de wederopbouw in 1971 het WEF. Opgericht door ene Klaus Schwab(30 mrt 1938) die daar nog altijd de scepter zwaait. Abnormaal!
Young Global Leaders
Deze sluwe professor wist op welke manier hij nationale bestuurders via allerlei intergouvernementele organisaties, zoals de WHO(7-4-1948) voor “onze” gezondheid en het IMF(27-12-1945) voor “onze” financiën aan elkaar kon verbinden. Via invloedrijke organisaties werden diverse verdragen opgericht waar lidstaten zich aan moesten houden. Bedoeld om de wereldbevolking te beschermen. Zo werd de gezondheid van de wereldbevolking onder controle gebracht bij een centrale organisatie(WHO) die handelend kan optreden ten tijde van epidemieën.
Hetzelfde gebeurde met “onze” financiën en zie hoe ons geld onder regie van het IMF slechts één richting wordt opgeduwd. Met als dekmantel de Agenda 2030 waarvan de 17 duurzame ontwikkelingsdoelen in 2015 zijn opgesteld door “onze leiders.” De “Young Global Leaders” van het WEF zijn er gericht voor opgeleid. Sorry, ik kom weer terecht bij mijn kwelgeest, het WEF.
Waarom Oekraïne?
Ik zie een mysterieus verband tussen de oorlog in Oekraïne en de huidige neergang van de economie binnen de gehele EU. De oorlog die door onze premier “onze oorlog” wordt genoemd. Net zoals de mondiale afspraken uit de Agenda 2030 ook de individuele burgers in soevereine staten raken waar we nog altijd een nationale wetgeving handhaven. Waarom is de oorlog tussen 2 landen die ooit samen tot de Sovjet Unie behoorden ineens “onze oorlog?”
Het is toch een regionale oorlog tussen 2 Europese(deels Aziatische) landen? De NL-bevolking stemde in 2016 met 61 procent tegen de Wet tot goedkeuring van het EU-associatieverdrag met Oekraïne. Er is grote afkeer tegen het opnemen van arme corrupte Oost-Europese landen in de EU. Burgers in “rijke landen” voelen dat de welvaart binnen de lidstaten wordt verdeeld. Wat is dan de toegevoegde waarde van een land in oorlog?
Hoe kan het zover komen
Waarom roepen de EC-leden in koor om Oekraïne zo snel mogelijk in te lijven? Het lijkt wel een afleidingsmanoeuvre om de Europese bevolking te doen geloven dat de huidige economische ontwrichting wordt veroorzaakt door een gemeenschappelijke vijand. Moeten we ons weer voorbereiden op een (koude) oorlog tegen Rusland? Tussen westerse en communistische machten? Misschien Rusland en China tegen de NAVO-landen.
Of is het om reden dat de westerse welvaart implodeert door de implosie van het financiële systeem dat is gebouwd op de helling van een hellende schuldenberg. Om te voorkomen dat het failliet van het monetaire systeem doordringt bij de bevolking is het slim om een gemeenschappelijke vijand te hebben. Net zoals de angst voor een gevaarlijk virus dat de wereldbevolking zou decimeren. We weten nu dat corona niet was wat de overheid ons wijs maakte.
We weten dat onderzoeksjournalisten worden tegen gewerkt die onderzoek doen naar de destructieve coronamaatregelen en naar de opzienbarende oversterfte. Bedenk eens hoeveel onderzoeken er lopen na de vernietigende oorlogen die zijn gevoerd.
Noodtoestand
Mag ik nu de wens uitspreken dat onze volksvertegenwoordigers Kabinet Rutte 4 dwingen om af te treden. Dat er rap nieuwe verkiezingen komen waar de stem van het volk duidelijk maakt dat we geen oorlog willen en dat we geen EU-machtsblok willen die het opneemt tegen een vijand die de Europese bevolking niet heeft. De vijand is onder óns. Het zijn de machtswellustelingen van de Europese Commissie die de EU-lidstaten willen onderwerpen aan dictaten die zijn geschoeid op communistische leest.
De EU is een marxistische autocratie! Na de Vietnamoorlog is het weer op Europees grondgebied waar de spanningen worden opgevoerd. Gevolg is polarisering en totale chaos. Voor de EC een uitvlucht om straks de noodtoestand uit te roepen. Als we weten dat er een avondklok werd afgekondigd om een virus te verslaan, wat mogen we dan verwachten bij oplopende spanningen van oorlogsdreiging? Ik houd m’n hart vast.
