Als het gaat om angst voor epidemieën, is de aluminium hoed niet ver

Coronavirus: de opwinding gaat niet alleen over gezondheid, zoals de circulerende samenzweringstheorieën en racistische agitatie in Hong Kong duidelijk maken

“De patiënt is in orde. Ik heb hem slechts enkele uren geleden gesproken.” De verantwoordelijke arts van de eerste patiënt die het coronavirus in Duitsland heeft opgelopen, moet dergelijke verklaringen regelmatig afleggen. De arts benadrukt nogmaals dat er geen levensgevaar bestaat door te benadrukken dat men al overweegt wanneer de patiënt wordt vrijgelaten.

Men zou hopen dat de bestrijding van andere ziekten, die vaak veel gevaarlijker zijn dan het coronavirus, met evenveel moeite en moeite zou worden aangepakt. Dan zouden misschien minder mensen moeten sterven aan ziekten die eigenlijk te genezen zijn. Als je de doden van het coronavirus vergelijkt met de slachtoffers die sterven aan de verhoogde fijnstofniveaus, wordt duidelijk dat het coronavirus niet alleen over gezondheid gaat.

De Fama van het Chinese biowapen

Samenzweringstheoretici verspreiden de fama van een Chinees biowapen dat zich positioneert tegen zijn concurrenten op de wereldmarkt. Dit nepnieuws werd zelfs direct verworpen door minister van Volksgezondheid Spahn .

Dit maakt ook duidelijk dat dergelijke samenzweringen effectief kunnen zijn in een klimaat van angst en irrationaliteit als de ziekte zich hier ook verspreidt. Rationele verklaringen die erop wijzen dat er veel gevaarlijkere en veel voorkomende ziekten zijn die nauwelijks worden opgemerkt, raken er niet in verstrikt.

Het combineren van een ziekte die wordt gekenmerkt als een epidemie met een land dat wordt gezien als een wereldwijde concurrent, kan een ideologisch brouwsel samenvoegen dat ook sociale invloed heeft.

Racistische mobilisatie in Zuid-Korea en Hong Kong

Natuurlijk beïnvloedt de ziekte ook de binnenlandse situatie van buurlanden in China. Een verzoekschrift op de website van de president in Zuid-Korea riep bijvoorbeeld op tot “verbanning van Chinese burgers uit ons land”. Na een paar dagen was het initiatief al ondertekend door meer dan 285.000 mensen, hoewel tot nu toe slechts drie gevallen van ziekte in het land zijn genoemd. Ook hier gaat het niet primair om bescherming van de gezondheid.

Dat is slechts het voorwendsel voor een nieuwe racistische mobilisatie tegen mensen van Chinese afkomst in Zuid-Korea. Deze anti-Chinese campagnes hebben niets te maken met kritiek op het echte beleid van de Chinese overheid. Dit blijkt uit het feit dat in verschillende Aziatische landen Chinese handelaren die daar al generaties lang wonen en geen relatie hebben met de Chinese regering, het slachtoffer zijn van dergelijke racistische aanvallen. Ze worden door lokale handelaars gezien als concurrenten en zouden worden weggejaagd.

Er is een speciale situatie in Hong Kong, waar maandenlang wordt geprotesteerd tegen over-afstemming met China. Links is er ook controverse over de vraag of deze protesten overwegend emancipatoir zijn en zich verzetten tegen de aanspraak op de macht van een autoritaire staat, of dat het meer een reactionaire beweging is, als auteur in het januari-nummer van het maandelijkse tijdschrift Konkret met de Titel “Pegida in Hongkong” ter zake.

Ten minste voor een relevant deel van de beweging, moet de harde beoordeling niet zo verkeerd zijn. Ten slotte vereist een deel van de protestbeweging dat de grenzen van het vasteland van China worden gesloten. Deze eis was al vóór het begin van de ziekte gedaan en heeft alleen een nieuwe reden gekregen. Een Twitter-inzending van oppositieleider Joshua Wang uit Hong Kong laat zien dat activisten van de protestbeweging het verband leggen tussen de ziekte en het protest tegen China zelf :

“Een paar weken geleden hebben we met Hongkongse mensen gesproken over welke maskers ons het beste beschermen tegen het traangas van de politie. Vandaag hebben we het nog steeds over maskers, maar over maskers die ons kunnen beschermen tegen het Chinese coronavirus.”

Een rationele behandeling van de ziekte zou alle krachten moeten mobiliseren om de ziekte effectief medisch te bestrijden. Het land waaruit de mensen komen die zich hiervoor inzetten, doet er niet toe. Een dergelijke ziekte zou daarom een ​​uitnodiging moeten zijn om dergelijke problemen transnationaal op te lossen.

De rechtse politieke krachten in alle landen, aan de andere kant, gebruiken de ziekte voor verdere uitsluiting en voor nationalisme. Het is een traditie. De angst voor syfilis gevoed door rechtse groepen heeft bijgedragen aan de fascinatie van het burgerlijke onderwerp in de Weimarrepubliek, zoals goed uitgewerkt in een boek van Wolfgang Fritz Haug gepubliceerd door Argument-Verlag . De samenleving moet steeds opnieuw in paniek blijven en met regelmatige tussenpozen.

Sommige dreigingscampagnes worden voortdurend georganiseerd. Soms is het miltvuur, dan de vermeende varkensgriep die de bevolking zou bedreigen. Het is momenteel het coronavirus. Het zijn vaak dezelfde cirkels die van deze ziekten een hanger maken voor hun rechtse propaganda, die, als vaccin-tegenstanders, ervoor zorgen dat een snelle medische strijd tegen geneesbare ziekten wordt voorkomen.