Indignatie redactie 
Een volkse wijsheid die een enkele keer goedmoedig tegen u wordt gebruikt, door u, achter uw rug om, op de linker schouder te tikken, waarna de rechts van u gezeten vriend een lekkernij van uw bord pikt. Iedereen lachen. U kent het ook uit de Hollywood films en series als de ‘flash-bang‘ granaat, waarmee de politie of een militaire eenheid zorgt voor een afleiding, waarna ze de crimineel of terrorist van achteren te grazen nemen.
In een wereld waarin het bij verkiezingen, en machtsspelletjes ná de verkiezingen, met inbegrip van ‘Regime Change‘-operaties, er allang niet meer om gaat wie de meest veelbelovende, én realistische visie heeft voor het land, maar eerder wie het ‘slimst‘ is in het creëren van distracties, waarvoor zelfs complete ‘wargames‘ worden uitgewerkt, roep ik van mijn kant, via dit blog: ‘Let op uw zaak!‘
De narigheid is echter, dat wie vervolgens geen oog meer dicht doet, en in elke schaduw een distractie ziet, eerder éxtra gevoelig is voor dergelijke misleiding. Zo komen we aan de uiteenlopende ‘complot-theorieën‘. Een fraaie verzameling ‘Big Brother‘-verhalen aan de ene kant, en aan de andere kant de ingevreten paranoia over wat het ‘Kremlin‘ met ons voor heeft, of die duivelse Chinezen. En soms in combinatie. Terwijl doortrapte criminelen gebruik maken van de chaos om uw huis leeg te roven, en het kleed onder uw bestaan uit te trekken, waarna ze u uitkleden en berooid achterlaten in de ‘opgewarmde wereld‘ van de klimaat-angst, die dan ineens bar koud aanvoelt. Allemaal de schuld van Poetin. Of Xi. Of Trump. Of Soros. De ‘Dompteurs‘, zoals ik dat in mijn vorige bijdrage noemde.
Tot op zekere hoogte valt u niks te verwijten als u het slachtoffer wordt van dergelijke vileine praktijken, waar het de primaire taak van de overheid is (zou moeten zijn) om de samenleving als geheel te beschermen, en te werken aan een stevig fundament voor een gezonde samenleving. Een maatschappij waarin u productief bent, en niet ‘24/7‘ op uw hoede hoeft te zijn voor de koekoek die uw eieren uit het nest kiepert, om de eigen eieren te substitueren. Goede leiders realiseren zich dat dergelijke koekoek-trucs hen op korte termijn wel voordeel opleveren, maar dat een wereld zonder productieve mensen, met louter dieven, ten dode is opgeschreven.
Hoe bereik je een gezond evenwicht tussen waakzaamheid, en kwaliteit van leven? De basis is de omgeving. Als het niet van levensbelang is dat je ‘ogen in je rug‘ ontwikkelt, en constant iemand ‘op wacht‘ hebt als jij slaapt, stijgt je productiviteit, en bij gezonde mensen hun geluk. Dat laatste is echter niet het geval als u door conditionering verslaafd bent geraakt aan een ‘adrenaline-rush‘, of de artificiële aanvulling van uw ‘dopamine-productie‘. Tot op zekere hoogte klinkt het plausibel dat in onze westerse samenleving iets mis is gegaan op dat punt, waar de ‘gewatteerde verveling‘ van het ‘gepamperde bestaan‘ in de ‘welvaartsstaat‘ ons heeft verleid tot het actief zoeken naar een ‘thrill‘. Van ‘Gaming‘, ‘Horror‘, ‘Adventure‘, ‘Sport-als-oorlog‘, en een keur aan “LifeStyle-excessen‘ die door ‘Outing‘ (‘Uit-de-Kast-komen‘) tot iets worden verheven dat ‘spannend‘ is, of wordt gemaakt. En nu hebben we daar het opzoeken van een rassenconflict, en de wederopbouw van het ‘IJzeren Gordijn‘ aan toegevoegd. Met gevaarlijke gekken op ‘consensus-leerstoelen‘ om ons de weg te wijzen.
Zeker in kringen waar ‘LifeStyle‘ en ‘Cultuur‘ zijn verheven tot de ultieme bezigheid, waarbij tegelijkertijd het ambachtelijke in de ‘Kunst‘ wordt weggehoond, of is vervangen door de opdracht daar het mes in te zetten, met een focus op ‘effectbejag‘, is men de Rubicon al geruime tijd geleden overgestoken.
Op zeker moment wordt de chaos zo groot, en geïnstitutionaliseerd, waarbij hele legers ‘Zombies‘ eisen dat de productieven hen voeden, laven en verzorgen, dat je niet meer weet waar je kijken moet om te voorkomen dat je kaalgeplukt wordt. Het ene moment ploeter je in je zelf opgebouwde bedrijf, waakzaam om niet door de concurrenten op achterstand te worden gezet, of klanten van je te vervreemden, en het volgende moment word je ‘gecanceld‘ door een stel fetisjisten, of je zaak wordt geplunderd door ‘Antifa‘, terwijl je hen niks hebt misdaan.
Inmiddels leven we in een wereld waarin de slachtoffers ‘gecanceld‘ worden, en de daders op een voetstuk worden gezet, met als enige waarneembare rechtvaardiging dat we in ‘revolutionaire‘ tijden leven. Veel van mijn bijdragen hier gaan erover dat er geen lijn in te ontdekken valt, en dat veroordeelde criminelen op grond van de kleur van hun huid, of hun bereidheid om geweld te gebruiken in een confrontatie met de ‘Nieuwe-Anti-Revolutionairen‘, of door te pleiten voor oorlog met Poetin, Xi of Trump, op het podium worden gehesen. Okay. Geen gebrek aan adrenaline. Maar hoe blijf je in leven als de schatkist leeg is, en de subsidie voor je ‘LifeStyle‘, je ‘Safe Space‘, je ‘kunst‘ en je gelul in al die stompzinnige ‘praatprogramma’s‘ opdroogt? Als we het ons doodsimpel niet meer kunnen veroorloven om jarenlang een proces te voeren over wat iemand gezegd heeft op een politieke bijeenkomst, of hoeveel centimeter er nou zat tussen twee mensen die geacht werden niet dichter bij elkaar te komen dan anderhalve meter.
Het gros van de burgers laat zich wel eens ontvallen dat deze of gene haatzaaier door de Staat ter verantwoording geroepen dient te worden. Maar als puntje bij paaltje komt, worden ze liever beschermd tegen lieden die al schietend en messentrekkend opduiken in hun stad, plaats of dorp, die vrouwen en kinderen verkrachten, inbreken in hun huis, of hun computer, die na een verloren sportwedstrijd van ‘hun‘ club of kampioen, complete steden verwoesten, of hele bossen, parken en andere publieke plaatsen volstorten met chemicaliën en gebruikte naalden, en meer van dat soort klassieke misdrijven. En dan heb ik het nog maar niet over de geraffineerde laaienlichters die gebruik maken van hun ‘connecties‘ in de politiek en ambtelijke top om een ‘kredietcrisis‘, of mega-faillissement tot stand te brengen, om zich vervolgens door de belastingbetaler te laten compenseren, waarna het spelletje (die ‘Game‘), opnieuw kan beginnen.
Waar het serieus spannend wordt, is waar iemand wel waakzaam is, ziet hoe het werkt, waarschuwt, maar er verder niets tegen kan doen om het te voorkomen. Niet zwichten voor de verleiding om dan zelf ook maar in te stappen, omdat ‘iedereen‘ het doet, vergt een moreel besef van schokbeton. Een ‘rechte rug‘ die je fataal kan worden. Maar wat moet er van de mensheid worden als we allemaal toegeven aan de ‘dopamine‘, ‘adrenaline‘ en andere chemische substanties die van onze rationele vermogens een slaaf maken die onze hedonistische lust voedt tot de vroegtijdige dood er op volgt?
Deze onorthodoxe, onwetenschappelijke kijk op de problemen waar wij in het westen mee worstelen zal geen gevoelige snaar treffen bij het op ‘deconstructie‘ en ‘revolutie‘ gefocuste deel van de mensheid. En het is een makkelijke schietschijf voor eenieder die geen genoegen neemt met generalisaties als een verklaring voor maatschappelijke ontwikkelingen. Het biedt geen kapstok voor herstelwerkzaamheden, terwijl knutselen aan de onderscheiden chemicaliën die ons gedrag beïnvloeden, en door ons eigen lichaam worden aangemaakt, terecht een heet hangijzer is. U bent wat mij betreft vrij om uw eigen ruiten in te gooien, als u behoefte heeft aan frisse lucht. Maar wat zult u het koud krijgen als het straks winter wordt!
