Indignatie redactie 
Papa Joe Biden heeft zijn zoon Hunter vergeven, Kerstmis is gered.
De Kerstman komt naar de stad en om op te vallen heeft hij alvast een mooi cadeau onder de schoorsteen van het Witte Huis achtergelaten: Daddy Joe Biden heeft zijn zoon Hunter Biden vergeven, Kerstmis is gered.
Op de trappen van het vliegtuig
Het lijkt een scène uit een kerstcultus, en toch gebeurde het echt zo: op de trappen van het vliegtuig dat hem voor het eerst naar Angola bracht, ondertekende de vertrekkende Amerikaanse president Joe Biden het document waarin hij een volledige gratie verleende aan zijn zoon Hunter, veroordeeld voor belastingfraude en de aankoop van een wapen met weglating van eerdere drugsverslaving.
Het vonnis zou tussen 12 en 16 december zijn uitgesproken, maar de goede Joe Biden besloot, op grond van zijn christelijke waarden en goede hart, zijn zoon te ontheffen van zijn gevangenisdagen.
Ook dit jaar is Kerstmis gered, is er een goede daad verricht en wordt de wereld een betere plek. Iedereen heeft immers recht op een tweede kans, toch?
Joe Biden werd door zijn partij gedwongen om 100 dagen voor de verkiezingen af te treden, waardoor het toneel werd overgelaten aan zijn plaatsvervanger, Kamala Harris, die zich kandidaat stelt voor de verkiezingen. Teleurgesteld door dit afwijzende gebaar, compenseerde hij bedachtzaam met een flinke dosis vaderlijke liefde. De verleende gratie is volledig en onvoorwaardelijk, en heft alle strafrechtelijke verantwoordelijkheid voor zijn zoon op – die een pleidooiovereenkomst had gesloten waarin hij zijn schuld in de rechtbank erkende – en heeft de verontwaardiging van Donald Trump gewekt die Biden een ‘hypocriet’ noemde.
Niets te zeggen over de 34 hangende veroordelingen die Trump heeft, maar die voor onbepaalde tijd zullen worden uitgesteld omdat hij de verkiezingen heeft gewonnen. De hypocrisie die wordt beschuldigd, is in verband gebracht met de aanval op Capitol Hill op 6 januari 2020, waarbij nog steeds enkele van de ‘Amerikaanse patriotten’ in de gevangenis zitten, die geen gratie van Joe Biden hebben gekregen, maar die het misschien bij Donald vinden, in overeenstemming met de verkiezingsbeloften.
In de VS is gratieverlening op het laatste moment een klassieker: Trump greerde Charles, de vader van Jared Kushner – gisteren voorgesteld als de nieuwe ambassadeur in Parijs – in 2020, die destijds in de gevangenis zat omdat hij een getuige had geïntimideerd door een prostituee in te huren om haar man te verleiden, en vervolgens de sekstape had verstuurd, en de getuige was zijn eigen zus. Charles vliegt nu naar Frankrijk.
Het maakt niet uit dat Jared de echtgenoot is van de dochter van Ivanka Trump en als speciaal gezant naar het Midden-Oosten is gestuurd, waar hij vervolgens een investeringsmaatschappij oprichtte die zo’n 2 miljard dollar uit de Saoedische schatkist ontving. Maar de Amerikaanse geschiedenisboeken staan vol met andere voorbeelden, zoals Ford die Nixon gratie verleende, of Clinton die het cv van zijn broer Roger opschoonde.
Kortom, Amerikanen zijn in hun hart goed.
Een karikatuur van de democratie
De affaire, hoe oubollig ook, zou ons aan het denken moeten zetten. Maria Zakharova verwoordde het goed toen ze het incident becommentarieerde: ‘het is een karikatuur van de democratie’. Opnieuw staat de rechtsstaat op het spel (of wat er nog van over is), die wordt verkocht ten gunste van een beetje sentimentaliteit en de bescherming van persoonlijke belangen, in strijd met de wetten en de machtsverhoudingen die de staat vormen.
De rechtsstaat ( Rule of Law ) is een fundamenteel principe in zowel common law systemen zoals het Amerikaanse als het burgerlijk recht. In het algemeen betekent het dat iedereen – individuen, overheden, publieke en private instellingen – onderworpen zijn aan de wet en er op gelijke wijze door beschermd worden. In de context van de Verenigde Staten neemt de rechtsstaat specifieke kenmerken aan: allereerst is de grondwet de hoogste wet en alles moet deze respecteren. Het Hooggerechtshof speelt de rol van uitlegger van de grondwet en zorgt ervoor dat geen enkele wet of handeling de fundamentele rechten schendt die daarin zijn verankerd.
De rechtsstaat wordt gewaarborgd door de klassieke driedeling van bevoegdheden, wetgevend aan het Congres, uitvoerend aan de president en federale agentschappen, en gerechtelijk aan het federale en staatsrechtbanksysteem. Het in evenwicht brengen van deze drie bevoegdheden is de garantie tegen concentratie en misbruik van macht.
De vernietigende parabel van gebeurtenissen, beslissingen en roddels die Hunter Biden overspoelden, was ongetwijfeld een zwarte vlek die schoongemaakt moest worden toen er nog ‘autoriteit’ was om dat te doen, en zeker niet daarna. Er werd inderdaad geen commentaar gegeven op andere ‘misdaden’ (aanhalingstekens nodig) en belangenconflicten, zoals Hunters deelname aan de besturen van Oekraïense en Chinese bedrijven, in conflict met de Amerikaanse diplomatie en in misbruik van de rol van zijn vader als president.
Het proces van het vernietigen van de weinige structurele zekerheden van de Amerikaanse politiek is nu zeker nog niet begonnen. Dit feit over Biden is er een van velen en niet eens het meest schandalige. Zijn ambtstermijn zal eindigen met een collectieve lach, want uiteindelijk is er iets diep Amerikaans aan, wat zowel Reps als Dems past: zaken zijn zaken , zelfs met rechtvaardigheid moet de selfmade man zichzelf kunnen verlossen, altijd. In zulke gevallen kijken alle politieke partijen de andere kant op.
De deconstructie van de administratieve staat zal nu worden uitgevoerd door Kash Patel, benoemd tot directeur van de FBI. Patel is een fervent voorstander van een ‘imperiaal’ presidentschap, waarin de juridische organen een verlengstuk van de regering zijn. Op zijn agenda staat een totale herstructurering van het rechtssysteem als een apparaat van wraak en consolidatie van de autoritaire macht van de president. Zoveel voor de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht (als die er al was).
Vergeving is, zoals bekend, ook een kwestie van interesse. Joe Biden gaf zijn zoon gratie in slechts een paar stappen om in het vliegtuig te stappen, niet zoals toen hij in 2021 verklaarde dat hij de studieschulden van $ 50.000 van de duizenden studenten en families die erbij betrokken waren niet zou kwijtschelden omdat hij ‘niet de bevoegdheid had om dat te doen’, een verklaring die onmiddellijk werd ontkend door het Witte Huis, dat zijn bevoegdheid onder de huidige wet benadrukte. Waarschijnlijk zijn de mooie foto’s van HunterBiden op feestjes en orgieën met prostituees stimulerender voor de inmiddels gedegradeerde cognitieve processen van zijn presidentiële vader.
Het belangrijkste blijft om een actie van kerstwaarde te hebben gemaakt. Of dit nu gedaan is ten opzichte van behoeftige mensen of een meervoudig veroordeelde verloren zoon, maakt niet uit.
