Indignatie redactie 
AMERIKA STAAT VANDAAG voor een angstaanjagend gevaar: politieke correctheid. Het is een existentiële bedreiging, niet alleen voor de Verenigde Staten, maar voor de hele menselijke beschaving.
Hiermee bedoel ik natuurlijk rechtse politieke correctheid.
Misschien ben je verrast om dit te horen. In de Amerikaanse media is er geen gebrek aan klaagzangen over politieke correctheid en hoe het de discussie verkoelt, maar ze gaan bijna altijd over de dreiging van een linkse pc.
In werkelijkheid is politieke correctheid, of annulering van cultuur, of hoe het ook wordt genoemd, geen fenomeen van links, rechts of centrum. Het is een fenomeen van de menselijke natuur. Alle oneindige stammen van de mensheid zijn geneigd groepsdenken en ketters te straffen. Daarom moet het principe van het vrije denken worden verdedigd: het is helaas een rare en onnatuurlijke fit voor mensen.
Er zijn absoluut voorbeelden van lelijke politieke correctheid van de Amerikaanse ‘linkerzijde’, wat dat ook betekent in een land dat, naar historische maatstaven, geen linkerzijde heeft. Maar de overgrote meerderheid van de politieke correctheid in Amerika is conservatief. Conservatieve pc is zo krachtig in de VS dat een groot deel ervan wordt overgenomen door zowel politieke partijen als alle bedrijfsmedia. Rechtse politieke correctheid is inderdaad zo dominant dat het politiek incorrect is om ernaar te verwijzen als politieke correctheid. In plaats daarvan noemen we het dingen als ‘patriottisme’, of merken het gewoon niet op.
Een volledig onderzoek van Amerika’s conservatieve pc-cultuur zou de rest van je leven nodig hebben om te lezen. Dus laten we dit beperken tot vier gebieden waar de pc van rechts de meeste schade aanricht: religie, buitenlands beleid, de Republikeinse Partij en de politie.
Religie
Het zal u waarschijnlijk niet verbazen dat precies nul Amerikaanse presidenten open atheïsten zijn geweest. Maar sinds het congres in 1789 voor het eerst bijeenkwam, had het maar één openlijk atheïstisch lid: Pete Stark uit Californië. Stark ging met pensioen in 2013, dus die zijn er momenteel niet.
Volgens een Pew Research Center-onderzoek uit 2019 identificeert 23 procent van de Amerikanen zich als atheïst, agnost of ‘niets bijzonders’. Dit betekent, zegt Pew, dat “verreweg het grootste verschil tussen het Amerikaanse publiek en het Congres zit in het aandeel dat niet is aangesloten bij een religieuze groep.”
Er zijn op dit moment dus waarschijnlijk veel congresleden die ‘in de kast’ zitten als het erom gaat niet in God te geloven. De enige verklaring? Ze zijn allemaal te bang voor pc om naar buiten te komen.
Dit is niet verrassend, aangezien de VS nog steeds informele en formele discriminatie van atheïsten vertonen. Uit een recente peiling bleek dat 96 procent van de Amerikanen zei dat ze zouden stemmen op een zwarte kandidaat voor president; 95 procent voor een katholiek; en 66 procent voor een moslim. Slechts 60 procent zei dat ze op een atheïst zouden stemmen. Hoewel het niet afdwingbaar is, verbieden de grondwetten van acht staten atheïsten eigenlijk om hun ambt te bekleden. Dit omvat Maryland, een van de meest liberale staten, waarvan de grondwet ook verklaart dat “het de plicht is van ieder mens om God te aanbidden”. (Maryland-vrouwen zijn schijnbaar vrij om rond te lopen en de Almachtige te negeren.)
Pro-religie PC wordt aan beide kanten van het gangpad beoefend. In een van de gehackte e-mails van het Democratic National Committee die WikiLeaks in 2016 publiceerde, stelde de financieel directeur van DNC voor om Bernie Sanders te dwingen om vast te leggen of hij in God gelooft. ‘Hij had geschaatst door te zeggen dat hij een Joods erfgoed heeft’, betoogde de CFO. ‘Mijn Southern Baptist-piepgeluiden zouden een groot verschil maken tussen een Jood en een atheïst.’
Zelfs als op een dag een paar nationale politici genoeg moed verknoeien om toe te geven dat ze atheïsten zijn, is het onmogelijk je voor te stellen dat ze aankondigen dat ze actief anti- theïst zijn. Geen enkel lid van het Huis gaat naar de ochtendshow van het CBS en zegt: “Ik denk dat alle religie schadelijk is, het is een grove vorm van hersenspoelende kinderen, en elke religieuze leider is een oplichter, ook de paus.”
Niemand op dit bestaansniveau kan zeggen of atheïsme al dan niet correct is. Waar we zeker van kunnen zijn, is dat de rechtse pc de vrijheid van meningsuiting op dit gebied sterk beperkt, en dat heeft ons minder sceptisch en vatbaarder gemaakt voor autoritarisme.
Buitenlands beleid
Amerika’s ijzersterke politieke correctheid over religie speelt een ander aspect van onze pc: de meedogenloze conservatieve beperkingen op discussies over het Amerikaanse buitenlandse beleid. Sinds 9/11 hebben veel machtige Amerikanen openheid getoond, misschien zelfs gretig, voor oorlog tussen christendom en islam. Vóór de invasie van Irak vertelde de toenmalige president George W. Bush de Franse president Jacques Chirac dat hij “Gog en Magog aan het werk” zag in het Midden-Oosten. De voormalige adviseur van president Donald Trump, Steve Bannon, heeft gesproken over ‘de lange geschiedenis van de strijd tussen het Joods-Christelijk Westen tegen de islam’. Toen de Christian Broadcasting Network staatssecretaris Mike Pompeo vroeg of God Trump stuurde “net als koningin Esther om het Joodse volk te helpen redden van de Iraanse dreiging”, Pompeoantwoordde : “Ik denk zeker dat dat mogelijk is.” Het verlangen van rechts om religie en geweld te vermengen is ongelooflijk gevaarlijk, maar is toch een hoofdbestanddeel van ons dagelijkse politieke dieet. Weinig politici of machtige figuren merken het op, laat staan dit aanvallen.
Maar onze conservatieve pc over buitenlands beleid gaat veel verder. Iedereen in de instelling voor buitenlands beleid is zich ervan bewust dat 9/11 en bijna al het islamistische terrorisme een directe terugslag is van Amerikaanse acties in het buitenland. Zoals een rapport van het Ministerie van Defensie uitlegde: “Moslims ‘haten onze vrijheid niet'” – dat wil zeggen, wat Bush op 20 september 2001 voor het Congres beweerde – “maar eerder haten ze ons beleid.” Het probleem vanuit het perspectief van de vestiging is dat ze dat beleid leuk vinden en ze niet willen veranderen alleen omdat ze Amerikanen laten doden. Topleden van het leger zeggen blijkbaar privé dat onze dood ‘een kleine prijs is die betaald moet worden om een supermacht te zijn’.
Maar misschien is de enige politicus op nationaal niveau die hierover duidelijk en openlijk heeft gesproken, voormalig vertegenwoordiger Ron Paul van Texas. In 2004 was een hoge ambtenaar van de regering van Bush bereid te zeggen dat Bin Laden zonder Amerikaanse acties in het Midden-Oosten misschien nog steeds moskeeën en saaie vrienden opknapt met verhalen over zijn moedjahedien in de Khyber-pas – maar zonder zijn of haar naam gehecht. Het rapport van de Commissie 11 September verwijst vluchtig naar de realiteit, maar zoals een lid later schreef : ‘De commissarissen waren van mening dat het Amerikaanse buitenlandse beleid te controversieel was om te worden besproken, behalve in aanbevelingen die in de toekomende tijd waren geschreven. Hier hebben we onze belofte om het volledige verhaal uiteen te zetten in gevaar gebracht. ”
Net als bij de conservatieve PC over God, gehoorzamen de Democraten ook de conservatieve politieke correctheid over het buitenlands beleid. Zo was hij bijvoorbeeld in de beroemde toespraak van 2009 van president Barack Obama in Caïro te pc om de waarheid te vertellen. In plaats daarvan mompelde hij dat ‘de spanning werd gevoed door het kolonialisme dat veel moslims rechten en kansen ontzegde’, wat dat ook precies betekent. In 2010, toen Obama’s toenmalige contraterrorismeadviseur John Brennan werd gevraagd waarom Al Qaeda zo vastbesloten was de VS aan te vallen, antwoordde hij: “Ik denk dat dit een, uh, lang probleem is.” Hij ging er niet op in.
De pc-lijn over buitenlands beleid reikt veel verder dan terrorisme. Israël is een van de krachtigste voorbeelden. Elke Amerikaanse politicus die iets wil weten, is zich ervan bewust dat het van de tientallen oorlogen van Israël duidelijk de agressor was in alle op twee na – de Onafhankelijkheidsoorlog van 1948 en de Yom Kippoer-oorlog van 1973 – en zelfs die zijn betwistbaar. Ze begrijpen ook dat Israël talloze aanbiedingen heeft afgewezen om samen met de Palestijnen een rechtvaardige tweestatenoplossing te creëren. Privé zeggen Amerikaanse functionarissen dat Israël ‘apartheid’ heeft geconstrueerd op de Westelijke Jordaanoever. Terwijl er momenteel een kleine glasnost over dit onderwerp gaande is, blijft deze duidelijke realiteit onuitsprekelijk voor Amerikaanse politici.
En hoe zit het met de media, dat broeinest van vrijzinnig radicalisme? Zelfs rijke, beroemde tv-hosts die afwijken van de pc-lijn van rechts, moeten zich verontschuldigend verontschuldigen of letterlijk worden geannuleerd. Soms verontschuldigen ze zich en worden ze geannuleerd. Nadat Bush de kapers van 9/11 ‘lafaards’ had genoemd, ging Bill Maher in op zijn oude ABC-show ‘Politically Incorrect’. ‘We zijn de lafaards geweest,’ zei Maher, ’terwijl ze kruisraketten vanaf 2.000 mijl afstand lobbig.’ Maher zei meteen dat het hem speet, maar het was te laat: zijn show verloor grote adverteerders en werd het jaar daarop uit de lucht gehaald. Met andere woorden, op het moment dat “Politically Incorrect” echt politiek incorrect was, werd Maher van het podium gehaald.
Vervolgens, in februari 2003 vlak voor de invasie van Irak, kreeg Phil Donohue’s MSNBC-show de bijl. Het had de hoogste beoordelingen op het netwerk, maar aangezien leidinggevenden zich zorgen maakten over een interne memo, zou het “een thuis voor de liberale anti-oorlogsagenda kunnen worden, terwijl onze concurrenten bij elke gelegenheid met de vlag zwaaien”. Met andere woorden, aangezien de rest van de Amerikaanse tv ultra-pc was, en dat moesten ze ook zijn. Hetzelfde kanaal tekende Jesse Ventura al snel voor een driejarig contract voor een nieuwe show, maar ontdekte toen dat hij anti-oorlog was en betaalde hem dus niets te doen.
Andere tv-figuren zorgden ervoor dat ze niet hetzelfde lot leden. ‘Ik herinner me,’ zei Katie Couric later, ‘deze onvermijdelijke mars naar oorlog en een soort gevoel van:’ Zal iemand hierop remmen? En wordt dit echt goed uitgedaagd door de juiste mensen? … Iedereen die de administratie ondervroeg, werd als niet-patriottisch beschouwd en het was een zeer moeilijke positie om in te verkeren. ” Op het moment, toen het hier eigenlijk, Couric piepte op “The Today Show” die “Navy SEALs rots!”
Dan is er Chris Hayes, een andere MSNBC-host. In een uitzending net voor Memorial Day 2012 uitte Hayes precies het soort sentiment dat je zou verwachten te horen in een eerlijk oorlogsdebat: ‘Het is, denk ik, erg moeilijk om te praten over de oorlogsdoden en de gevallenen zonder moed op te roepen . … Ik voel me ongemakkelijk bij het woord ‘held’ omdat het mij lijkt dat het zo retorisch dicht bij rechtvaardigingen voor meer oorlog staat. En ik wil natuurlijk de herinnering aan iemand die gevallen is niet ontheiligen of niet respecteren. … Maar het lijkt mij dat we dit woord op een problematische manier rangschikken. ” De freakout van rechts was zo intens dat Hayes het meteen zeihet speet hem “heel erg” omdat “het heel gemakkelijk is voor mij, een tv-presentator, om te praten over mensen die onze oorlogen vechten, die nooit een kogel hebben ontweken of een post hebben bewaakt of een kilometer in hun laarzen hebben gelopen.”
Zelfs meningen over gebeurtenissen van een heel leven geleden moeten politiek correct zijn. Na Jon Stewart zei op “The Daily Show” dat hij geloofde dat Harry Truman was een “oorlogsmisdadiger” voor het gebruik van atoomwapens op Japan, kwam hij onder directe aanval , en kwam snel kruipen om vergeving. ‘Ik loop dat terug omdat het naar mijn mening een domme zaak was om te zeggen,’ smeekte Stewart op een toon die herkenbaar was uit alle strijdsessies in de geschiedenis. ‘Dat doe je ooit, als je iets zegt, en als het uitkomt, heb je zoiets van’ What the fuck? ‘ En het zat daar gewoon een paar dagen, gewoon zittend te gaan, ‘Nee, nee, [Truman] was het niet, en dat moet je echt hardop zeggen in de show.’ “
Omdat er geen kritiek op specifieke kenmerken is toegestaan, is een brede discussie over het buitenlands beleid van de VS lichtjaren verwijderd. Er zullen binnenkort geen politici of tv-presentatoren zijn die consequent het standpunt van Martin Luther King Jr. zullen benadrukken dat Amerika “de grootste leverancier van geweld in de wereld van vandaag” is.
Niemand weet welk buitenlands beleid de Amerikanen zouden kiezen na een open debat. Maar het is duidelijk waar dat de huidige, overweldigend gevormd door rechtse pc, gigantische schade heeft aangericht aan de VS en de wereld.
Illustratie: Rob Dobi voor The Intercept
De Republikeinse Partij
De GOP van vandaag dwingt de interne ideologische zuiverheid vaak strenger af dan de Chinese Communistische Partij . Dit is van belang omdat het Amerikaanse politieke systeem zo sclerotisch is dat het enige buy-in van de oppositiepartij vereist om bijna alles te veranderen. Dus zolang Republikeinen met elkaar in de pas blijven, zal er niets gebeuren.
De pc van de GOP was bijzonder rampzalig met de klimaatcrisis. De Republikeinse president van de Verenigde Staten noemt het constant een ‘hoax’. Al tien jaar lang weigeren GOP-politici en de partijleden van de partij te erkennen dat het zelfs bestaat. Newt Gingrich zei in 2008 dat “ons land actie moet ondernemen om de klimaatverandering aan te pakken” – maar toen GOP PC veranderde, deed hij dat ook. Toen Gingrich in 2012 president werd, huiverde Rush Limbaugh de luisteraars door hen te vertellen over een geruchtenhoofdstuk in een aankomend Gingrich-boek dat de opwarming van de aarde eerlijk behandelde. Gingrich sneed het gehoorzaam . Vervolgens begon hij foto’s op Instagram te plaatsen met bijschriften als “Meer bewijs van de opwarming van de aarde, de Potomac is gisteravond bevroren.”
De dingen veranderen nu langzaam terwijl jongere Republikeinen de beangstigende toekomst beginnen te begrijpen die hen in het gezicht staart. Momenteel is de partij verdeeld tussen een factie die de realiteit wil blijven ontkennen, en een die de realiteit wil ontkennen terwijl ze er niets effectiefs aan doet .
De politieke correctheid van de GOP inzake klimaatverandering vloeit voort uit een bredere afwijzing van verlichtingsmethoden om de realiteit te achterhalen. Limbaugh, die Trump onlangs de Presidential Medal of Freedom heeft toegekend, heeft beroemd verklaard dat wetenschap een van de ‘hoeken van bedrog’ is die liberalen gebruiken om ‘The Universe of Lies’ te creëren. Geen enkele prominente Republikeinse politicus heeft Limbaugh’s standpunt ooit verworpen.
Daarnaast is er nog een rigide politieke correctheid van de GOP op bijna alle punten. Een Republikeinse politicus moet publiekelijk het geloof in het Amerikaanse exceptionisme belijden. Door belastingverlagingen gaan de overheidsinkomsten omhoog. Elke verhoging van de belastingen op de rijken en bedrijven zal economische verwoesting veroorzaken. Evolutie is een leugen. Abortus is een gigantisch moreel kwaad. Trump is een super-duper-president. Ze hebben een geweldig idee om elke burger goedkope, hoogwaardige gezondheidszorg te bieden, maar willen het nu niet noemen en het geheim verpesten.
Maar feiten geven niets om de gevoelens van conservatieven. Ons door de Republikeinen geleide coronavirus bloedbad is een voorproefje van wat er komt met de klimaatcrisis.
Politie
Nu miljoenen mensen opdagen bij demonstraties tegen politiegeweld, zijn er enkele voor de hand liggende vragen die we onszelf zouden moeten stellen: waarom handelen agenten zo? Waarom worden de zogenaamde slechte appels nooit verwijderd? Geen enkele politicus of tv-presentator geeft het simpele antwoord: politieke correctheid.
Politieagenten zullen bijna nooit een andere officier melden die een burger mishandelt. Dit is begrijpelijk, aangezien het beste geval voor deze ‘snitches’ meestal is dat hun carrière wordt vernietigd . Sommigen, zoals Adrian Schoolcraft van de NYPD, doen het nog slechter. Nadat Schoolcraft in 2009 ontdekte dat zijn leidinggevenden misdaadstatistieken manipuleerden, braken zijn collega-agenten zijn appartement binnen , ontvoerden hem en brachten hem naar een psychiatrisch ziekenhuis. Wat je ook wilt zeggen over de studentenraad van Oberlin, dat doen ze niet.
De politie van de politie is mogelijk gemaakt door een nieuwe laag conservatieve politieke correctheid. Tot voor kort was het idee dat de politie routinematig onterecht geweld gebruikt en er vervolgens over liegt, voor een Amerikaanse politicus over het algemeen onuitsprekelijk. Dan was er nog een hoger niveau van pc in de Amerikaanse cultuur: Reality-shows hebben voortdurend verheerlijkte agenten die zich bezighouden met barbaarsheid, en in scripted shows is er geen groter cliché dan hero-agenten.
Al 100 jaar komen en gaan verschillende commissies belast met politiehervorming. Meestal zijn eventuele winsten gering en vatbaar voor terugval. De enige manier om de realiteit te veranderen, is door de realiteit onder ogen te zien, niet te leven in een comfortabele fantasie die is verzonnen door de rechtse pc.
En zoveel meer
Dat zijn allemaal maar een paar golven in Amerika’s eindeloze stroom van rechtse politieke correctheid. Kan de chirurg-generaal suggereren dat drugslegalisatie moet worden bestudeerd en misschien moeten kinderen worden geleerd over masturbatie? Nee . Kun je voor het ministerie van Landbouw werken en een eerlijke toespraak houden over je leven zonder het recht het verkeerd voor te stellen en je te laten ontslaan? Nee . Kan CBS een miniserie over Ronald Reagan uitzenden die de groteske reactie van zijn regering op aids licht fictief maakt ? Sorry; dat moet worden verplaatst naar een veel kleiner publiek op Showtime . Kunt u de waarheid vertellen zoals u die ziet? Nee . Nee . Nee . Nee. Nee . Nee . Nee . Nee .
Maar zelfs de eindeloze concrete voorbeelden van conservatieve pc zijn niet het einde van het probleem. Rechtse politieke correctheid wankelt zo onze politieke verbeeldingskracht dat we niet eens dromen van debatten over de diepste, belangrijkste problemen van ons leven. Stel je voor dat politici of columnisten van New York Times of zakelijke tv-hosts eenvoudige vragen stellen zoals:
- Als we de wet zouden volgen, zouden de machtigste mensen in Amerika, waaronder Bill Clinton, George W. Bush, Barack Obama, Donald Trump en de meeste CEO’s van Wall Street in de gevangenis zitten?
- Zijn reclame alle leugens die onze menselijkheid vervormen? Zo ja, moeten we er vanaf komen?
- Is er een manier om de wonden van 500 jaar Europees kolonialisme te helen ?
- Kunnen we het Amerikaanse rijk afbouwen zonder daarbij de hele wereld te vernietigen?
- Zelfs als we de effecten van de klimaatcrisis vertragen, zal het kapitalisme nog steeds de biosfeer vernietigen waarvan alle menselijke beschavingen afhankelijk zijn?
Er zijn hier geen gemakkelijke antwoorden, maar laten we in ieder geval eerlijk zijn over het probleem. Als we het hebben over politieke correctheid, laten we beginnen met de waarheid over het soort pc dat er het meest toe doet: de politieke correctheid die ons letterlijk vermoordt.
