Indignatie redactie 
Een paar weken geleden, op 6 november, tekende Lockheed Martin een initieel contract van $ 340 miljoen met het Amerikaanse leger voor de productie van middellange-afstandsraketten, inclusief kernkoppen, die in Europa moeten worden geïnstalleerd. Raketten van deze categorie werden verboden door het INF-verdrag [Verdrag voor kernwapens op middellange afstand. De Amerikanen zien ons continent als de nieuwe battleground – ver weg van huis
Een paar weken geleden, op 6 november, tekende Lockheed Martin (hetzelfde bedrijf dat de F-35’s maakt) een initieel contract ter waarde van $ 340 miljoen met het Amerikaanse leger voor de productie van middellange-afstandsraketten, ook met kernkoppen, die in Europa moeten worden geïnstalleerd. De raketten van deze categorie (met een grondbasis en een bereik tussen 500 en 5500 km) werden verboden door het INF-verdrag, dat in 1987 werd ondertekend door de presidenten Gorbatsjov en Reagan: het had de Pershing 2 nucleaire ballistische raketten, gestationeerd door de Verenigde Staten in West-Duitsland, en de Tomahawk nucleaire kruisraketten (gestationeerd door de Verenigde Staten in Italië (Comiso), Groot-Brittannië, West-Duitsland, België en Nederland) evenals de SS-20 ballistische raketten die door de Sovjet-Unie op hun grondgebied zijn gestationeerd, geëlimineerd.
In 2014 beschuldigde de regering-Obama Rusland, zonder bewijs (maar daar zijn westerse landen goed in) van het testen van een kruisraket (9M729) van de verboden categorie en kondigde in 2015 aan dat “in het licht van de schending door Rusland van het INF-verdrag, de Verenigde Staten zouden overwegen met het opnieuw stationeren van grondraketten in Europa”. Het stokje werd vervolgens doorgegeven aan de regering-Trump, die in 2019 besloot de Verenigde Staten uit het INF-verdrag terug te trekken terwijl hij opnieuw Rusland ervan beschuldigde het verdrag “opzettelijk te overtreden”, nog steeds zonder bewijs te overleggen.
Na verschillende raketproeven kreeg Lockheed Martin de taak om eenvan Tomahawk afgeleide kruisraket en een van Raytheon afkomstige SM-6-ballistische raket te bouwen. Volgens het contract zullen de twee raketten operationeel zijn in 2023, d.w.z. ze kunnen over twee jaar in Europa worden geïnstalleerd.
We moeten goed rekening houden met de geografische factor: terwijl een Amerikaanse nucleaire ballistische raket op middellange afstand die vanuit Europa wordt gelanceerd, Moskou binnen enkele minuten kan raken, kan een soortgelijke raket die vanuit Rusland wordt gelanceerd Europese hoofdsteden raken, maar niet Washington.
Omgekeerd zou het zijn alsof Rusland middellange afstandsraketten in Mexico zou stationeren. Er moet ook worden opgemerkt dat, volgens Raytheon, de SM-6 de functie vervult van “drie raketten in één”: luchtafweer, antiraket en aanval. De nucleaire raket afgeleid van de SM-6 kan daarom worden gebruikt door de schepen en grondfaciliteiten van het Amerikaanse “schild” in Europa, waarvan de lanceerbuizen, volgens de Lockheed Martin, “raketten voor alle doeleinden” kunnen afvuren.
In een verklaring van 26 oktober 2020 bevestigde president Poetin opnieuw de geldigheid van het INF-verdrag, beschreef hij de terugtrekking van de VS als “een ernstige fout” en herhaalde hij de toezegging van Rusland om geen soortgelijke raketten in te zetten terwijl de VS zijn eigen raketten in de buurt zou hebben gestationeerd, nabij Russisch grondgebied.
Rusland stelt daarom een ”wederzijds moratorium” en “maatregelen voor wederzijdse verificatie” voor aan de NAVO-lidstaten, d.w.z. Inspecties van de raketsystemen aan beide zijden. Het Russische voorstel is door de NAVO afgewezen. Haar secretaris-generaal, de ijzervretende Pentagon-marionet Jens Stoltenberg, bevestigde op 10 november opnieuw dat “in zo’n onzekere wereld, kernwapens een cruciale rol blijven spelen bij het handhaven van de vrede”.
Europese regeringen en parlementen hebben hun stem niet verheven, ook al dreigt Europa in de frontlinie te staan van een nucleaire confrontatie vergelijkbaar met of gevaarlijker dan de Koude Oorlog. Maar dankzij de Covid-19-dreiging hoeven politici (vinden zij) er in het openbaar niet over te spreken – wat dan ook niet gebeurt.
De Europese Unie, waarvan 21 van de 27 leden tot de NAVO behoren, heeft al haar stem laten horen toen ze de Russische resolutie over “Behoud en naleving van het INF-verdrag” bij de Verenigde Naties in 2018 verwierp, waardoor het licht op groen werd gezet voor de installatie van nieuwe. Amerikaanse kernraketten in Europa.
U moet overigens niet denken dat er nu geen kernraketten liggen opgeslagen in Europa. In een conceptversie van het document getiteld “Een nieuw tijdperk voor nucleaire afschrikking? Modernisering, wapenbeheersing en geallieerde nucleaire strijdkrachten”, dat vorig jaar verscheen, werden per ongeluk geheime sites met 150 Amerikaanse kernwapens onthuld.
Een passage in het document over het nucleaire arsenaal luidde: “Deze bommen worden opgeslagen op zes Amerikaanse en Europese bases: Kleine Brogel in België, Büchel in Duitsland, Aviano en Ghedi-Torre in Italië, Volkel in Nederland en Incirlik in Turkije.” De studie was geschreven door de Canadese senator Joseph Day voor het Defensie- en Veiligheidscomité van de Parlementaire Vergadering van de NAVO. In de definitieve versie van het rapport die online werd gepubliceerd werd de specifieke verwijzing naar waar bommen zijn opgeslagen, verwijderd.
We weten dat het Pentagon graag de confrontatie zoekt met (onder andere) Rusland, maar dan wel op de battlegound Europa (en met inzet van Europese troepen). Verandert er iets wanneer Joe Biden aantreedt in het Witte Huis? Of, nadat Obama (wiens vice-president hij was) de nieuwe nucleaire confrontatie met Rusland opende en de Republikeinse Trump deze verergerde door het INF-verdrag te breken, zal de Democraat de installatie van nieuwe Amerikaanse nucleaire raketten in Europa ondertekenen? Wij vrezen van wel.
