Amerikaanse legerchef prijst nazi-Duitsland aan als toekomstmodel voor het Westen

We hebben de NAVO in het verleden herhaaldelijk omschreven als een organisatie die niet zozeer streeft naar vrede, maar juist naar dominantie (door het Westen). Recentelijk heeft de Amerikaanse voorzitter van de Joint Chiefs of Staff generaal Milley het Duitse model van het Derde Rijk aangehaald als een voorbeeld dat moet worden nagevolgd.

De Volkskrant, eergisteren:
“Het Kremlin heeft Oekraïne gewaarschuwd dat het in de ogen van president Poetin ‘een rode lijn oversteekt’ door militaire oefeningen te houden met troepen van de Navo en de Verenigde Staten.”

Het is de zoveelste “rode lijn” die overschreden dreigt te worden. Wat te denken van:

– de rode lijn die getrokken is over de uitbreiding van de NAVO naar voormalige lidstaten van het Warschaupact (in tegenstelling tot schriftelijke beloften van de westerse geallieerden niet verder naar het oosten op te trekken). De weigering om de NAVO uit te breiden naar het oosten werd vastgelegd in talrijke memoranda na onderhandelingen tussen Sovjet- en westerse staatslieden in het kader van de bespreking van de kwestie van de Duitse hereniging in 1990. In het bijzonder ontving Sovjetleider Michail Gorbatsjov beloften hierover van de toenmalige president van de VS George W. Bush sr., de Franse president François Mitterrand, de Duitse bondskanselier Helmut Kohl en de Britse premier Margaret Thatcher. De belofte was dat “de NAVO een ‘uitbreiding van haar grondgebied naar het oosten, d.w.z. het dichter bij de Sovjetgrenzen brengen’ uitsloot.”  Zie afbeelding fragment uit de aantekeningen van Stepanov-Mamaladze van 12 februari 1990, waarin de verzekering van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken James Baker aan Shevardnadze tijdens de Open Skies-conferentie in Ottawa is vastgelegd: “En als [verenigd] Duitsland in de NAVO blijft, moeten we ervoor zorgen dat zijn jurisdictie niet wordt uitgebreid naar het Oosten.” Gorbatsjov evenwel verzuimde te controleren of de geallieerden de toezegging in de uiteindelijke overeenkomst hadden opgenomen (wat zij heimelijk niet hadden gedaan).

– de rode lijn van de oorlog van de NAVO tegen Joegoslavië in 1999.
– de rode lijn over de VS en de NAVO die bases overnemen op het grondgebied van de bondgenoten van de Russische Collectieve Veiligheidsverdragsorganisatie Kirgizië en Tadzjikistan na de invasie van Afghanistan in 2001.
– de rode lijn over de VS en hun NAVO-bondgenoten die Irak binnenvielen in 2003.
– de rode lijn over de door de VS georkestreerde “Rozenrevolutie” in Georgië in 2003.
– de rode lijn over de Georgische klant van de VS, Micheil Saakasjvili, die troepen en tanks naar Adzjarië verplaatste en Russische vredeshandhavers opjaagde in 2004.
– de rode lijn over de uitbreiding van de NAVO naar voormalig Sovjetgebied in 2004.
– de rode lijn over de door de VS ontworpen “Oranje Revolutie” in Oekraïne in 2004-2005.
– de rode lijn over de door de VS geleide staatsgreep van de Tulpenrevolutie in Kirgizië in 2005.
– de rode lijn over het Pentagon en de NAVO die in 2005 en 2006 niet minder dan acht luchtmacht- en andere militaire bases in Roemenië en Bulgarije verwierven.
– de rode lijn over de VS die meer dan 2.000 Georgische troepen vanuit Irak naar huis vlioog voor de oorlog met Rusland in 2008.
– de rode lijn over de VS die in 2009 aankondigde dat het Standard Missile-3-interceptors in Roemenië en Polen zou stationeren.
– de rode lijn over de VS die Patriot Advanced Capability-3 interceptorraketten naar Polen bracht in 2010, 64 kilometer van de Russische grens.
– de rode lijn over de VS en de NAVO die resolutie 1973 van de VN-Veiligheidsraad verlengde, waar Rusland zich niet tegen verzette, om Libië in 2011 gedurende zeven en een halve maand plat te bombarderen.
– de rode lijn over de Amerikaanse regering die John McCain en Victoria Nuland naar Kiev stuurde om de Oekraïense bevolking op te hitsen  voor de dodelijke opstand en staatsgreep in Oekraïne in 2014.
– de rode lijn over de VS en de NAVO, die de strijdkrachten van de resulterende junta bewapende en trainde om oorlog te voeren in de Donbass aan de Russische grens en daarbij Russische burgers op hun eigen grondgebied doodden.
– de rode lijn over de permanente militaire inzet van de NAVO met Enhanced Forward Presence naar Estland, Letland, Litouwen en Polen in 2014.
– de rode lijn over de VS die troepen en gepantserde voertuigen in hetzelfde jaar naar dezelfde vier landen verplaatst onder Operatie Atlantic Resolve.
– en de rode lijn over de Amerikaanse bombardementen en de invasie van Syrië vanaf 2015.

Rode lijnen tot in het oneindige. Moskou heeft vast geen krijt meer. Zou het kunnen zijn dat verveelde medewerkers van het Witte Huis, het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, het Pentagon en het door de Amerikanen gerunde NAVO-hoofdkwartier een spel hebben bedacht om te berekenen hoe vaak vooraanstaande Russische functionarissen de woorden “rode lijn gebruiken”? En grinniken?

Plannen voor Amerikaanse luchtverdediging in Oekraïne is de “rode lijn” van Rusland – zegt de baasvan de Doema-commissie
Vladimir Shamanov en hij wees erop dat Rusland zich het recht moet voorbehouden om vergeldingsmaatregelen te nemen in het geval deze plannen werkelijkheid worden.

“Het voornemen van de Amerikanen om Amerikaanse luchtverdedigingswapens in Oekraïne in te zetten, is een ondubbelzinnige rode lijn voor Rusland. We moeten ons het recht voorbehouden om overeenkomstige vergeldingsmaatregelen te nemen om ervoor te zorgen dat dit onderdeel op geen enkele manier beschikbaar is voor de onverantwoordelijke leiders van onze buren”, zei Shamanov. “We kunnen het ons niet veroorloven om ze zulke wapens te laten hebben.”

We hebben vaker over de NAVO geschreven en vinden – helaas – dat de door de Amerikanen gedomineerde organisatie eerder een oorlogszuchtig dan een vredelievend samenwerkingsverband is…. dat vooral en uitsluitend de belangen van de VS dient.

De Amerikaanse generaal Mark Milley, voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, was op 15 juli jl. in Norfolk, Virginia om te vieren dat het tweede NAVO-commando in Amerika volledige operationele capaciteit bereikte. NAVO’s Joint Force Command – Norfolk (JFC-Norfolk) sloot zich aan bij NAVO’s Allied Command Transformation (ACT) in dezelfde stad, als de enige NAVO-commandopost buiten Europa.

ACT, waarvan de website is getiteld Allied Command Transformation: NATO’s Warfare Development Command, werd in 2003 actief.

Het nieuwe commando werd aanvankelijk gelanceerd kort nadat het Joint Support and Enabling Command van de NAVO eind 2019 in Ulm, Duitsland was geweest. Beide commando’s bereikten destijds de initiële operationele capaciteit. Joint Force Command – Norfolk is ontworpen om de inzet van troepen en bepantsering over de Atlantische Oceaan te versnellen; de missie van Joint Support and Enabling Command is om “de beweging van geallieerde pantsers en infanterie over de Europese grenzen te versnellen, te coördineren en te beveiligen.” De twee zijn dus integraal met elkaar verbonden.

Hun gezamenlijke doel is om militair personeel en materieel van de VS over de Atlantische Oceaan te verplaatsen en vervolgens van Europese havens over het continent naar de Russische grens. De recente DEFENDER Europe-21, de grootste operatie sinds de Koude Oorlog met 31.000 troepen uit 27 landen, activeerde het nieuwe systeem om de doorvoer van grote militaire, inclusief gepantserde, eenheden van de VS naar de westelijke grens van Rusland te versnellen.

Op 15 juli sprak generaal Milley met wat het Amerikaanse ministerie van Defensie beschreef als verzamelde hoogwaardigheidsbekleders aan boord van het amfibische aanvalsschip USS Kearsarge en hij werd vergezeld door het nieuwe Joint Force Command – in de persoon van vice-admiraal Andrew Lewis. Lewis is ook de commandant van de Amerikaanse Tweede Vloot. Net als bij andere NAVO-commando’s, is de commandant ervan tegelijkertijd verantwoordelijk voor een Amerikaans commando, evenals met het Amerikaanse European Command/Supreme Allied Commander Europe, US Navy Sixth Fleet/Naval Striking and Support Forces NATO en US Air Forces in Europe – Air Forces Afrika/NAVO’s Allied Air Command.  Welke verantwoordelijkheid de europese lidstaten hebben zien we niet zo gauw.

Zoals het Pentagon-verhaal over de gebeurtenis aan het begin en zonder twijfel stelt: “Als afschrikking faalt, is de missie van het commando om te vechten en de Slag om de Battle of the Atlantic te winnen.” In taal die een zorgwekkend, zo niet het apocalyptisch tijdperk oproept, zei Milley: “Naar mijn mening gaat de wereld een periode van potentiële instabiliteit in, aangezien sommige naties… en duidelijk terroristische groeperingen en misschien enkele schurkenstaten proberen de bestaande internationale orde te ondermijnen. Ze proberen het systeem van samenwerking en collectieve veiligheid dat al langer bestaat, te verzwakken. Het dynamische karakter van de huidige omgeving wordt gecompenseerd door een bevel dat 76 jaar geleden werd ingevoerd, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.”

De activiteiten van terroristische groeperingen zijn nauwelijks in staat de hele wereldorde van na de Tweede Wereldoorlog te verstoren. De naties waarop hij zinspeelde, zijn Rusland en China. Het kunnen geen andere landen zijn. Elk Amerikaans verenigd strijderscommando heeft onlangs die twee naties geïdentificeerd als de belangrijkste focus van de aandacht van het Pentagon, in elk deel van de wereld, met Iran en Noord-Korea als tweederangs regionale bedreigingen.

Hij joeg zijn toehoorders nog meer schrik aan met het cijfer van 150 miljoen verloren levens tussen 1914 en 1945, dat wil zeggen van het begin van de Eerste Wereldoorlog tot het einde van de Tweede Wereldoorlog, en gaf toen deze brute beoordeling uit: “Dat is de slager van grote macht oorlog. Dat is wat deze internationale orde, die al zeven en een halve decennia bestaat, moet voorkómen. Dat is waar het bij JFC-Norfolk om draait. Het is om die uitkomst te voorkómen.” Over de faciliterende rol van de Amerikaanse multinationals aan Hitler in aanloop naar de Tweede Wereldoorlog geen woord.

Ook hier blijkt dat bescheidenheid Amerikanen vreemd is; geen gevoel voor perspectief of verhoudingen; geen subtiliteit, nuance of ingewikkeldheid; zeker geen poging tot staatsmanschap. Het is meer van: accepteer de rol van de NAVO bij het domineren van het internationale militaire en veiligheidsdomein, anders zullen onvoorstelbare verschrikkingen op de mensheid worden losgelaten.

Maar op de bodem van die doos van Pandora is er geen hoop.

Hij verklaarde verder dat de oprichting van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie in 1949 het “geesteskind” was van de westerse leiders die de Tweede Wereldoorlog voerden en wonnen en de naoorlogse orde vestigden. Hij zei: “Zonder twijfel is de NAVO de meest succesvolle militaire alliantie in de menselijke geschiedenis geweest. En de NAVO is nog steeds een zeer belangrijk en cruciaal onderdeel van ons regionale veiligheidskader, en inderdaad, ons mondiale veiligheidskader. In feite is het naar mijn mening de spil die de periode van grote machtsvrede bij elkaar houdt die we nu genieten.”

Zonder de NAVO, zo vertelde hij, zou de wereld in een nieuwe Tweede Wereldoorlog zijn gestort, versterkt door nucleaire verwoesting. En nu wordt de internationale orde, onlangs omgedoopt tot de op regels gebaseerde internationale orde, aangevallen.

Een andere factor die grote zorgen baart, is de verandering in het karakter van oorlog, zei de generaal. Milley definieerde dat fundament van oorlogsvoering als “hoe we vechten, de organisaties waarmee we vechten en de technologieën die we gebruiken.” De laatste keer dat een dergelijke kwalitatieve transformatie in oorlogsvermogen plaatsvond, was tussen de twee wereldoorlogen met de introductie (in de Eerste Wereldoorlog) en de verbetering van de luchtvaart, tanks en andere gepantserde voertuigen, nieuwe marinetechnologieën en andere technologische vooruitgang – “radio, radar en meer ” – om het bovenstaande te integreren.

Vervolgens werkte hij het verder uit door te stellen dat hoewel de voormalige strijdende partijen in de Eerste Wereldoorlog allemaal over dezelfde technologie beschikten, slechts één land – Duitsland – met succes technologische innovaties ontwikkelde, integreerde en toepaste: “Duitsland combineerde die technologieën en de Duitse manier van oorlog voeren, en combineerde ze tot organisaties en leidersontwikkeling op zo’n manier dat nazi-Duitsland in 18 maanden tijd West-Europa kon overrompelen. Andere landen combineerden het op verschillende manieren. En ze hadden geen succes.”

Hier lijkt hij duidelijk het Duitse model van het Derde Rijk aan te halen als een voorbeeld dat moet worden nagevolgd. Om er geen twijfel over te laten bestaan, voegde hij eraan toe: “En ik zou u willen zeggen dat op dit moment hetzelfde gebeurt. Er is een hele reeks technologieën die voor fundamentele verandering zorgen.”

Ondanks zijn liberale gebruik van het woord vrede in zijn toespraak – zoals in legers met hun wapens ontwikkeld om mensen te doden en eigendommen te vernietigen en soldaten die getraind zijn om te doden alleen bestaan om vrede in de wereld te brengen – verloochende hij zijn eigen dubbelhartigheid in de volgende verklaring: “Ik beweer dat het land dat deze technologieën beheerst, ze combineert met hun doctrine, hun leiderschap ontwikkelt om er maximaal van te profiteren, waarschijnlijk een aanzienlijk en misschien zelfs beslissend voordeel zal hebben aan het begin van de volgende oorlog.”

Als er in de moderne tijd meer brute bedreigingen zijn geuit door een militaire topcommandant van een grote natie – en van ’s werelds militaire supermacht – dan zijn ze in ieder geval bij ons niet bekend.

Milley’s uiteenzetting omvatte het aanprijzen van de NAVO als de machtigste militaire alliantie ter wereld (zijn precieze woorden) en de VS als drager van “het machtigste en capabele leger ter wereld”, en eindigde met dit nauwelijks verhulde toewerpen van de handschoen naar Rusland, China en de wereld: “We moeten de paraatheid van het heden behouden, we moeten moderniseren voor de toekomst. We zijn er nu klaar voor. Degenen die denken dat we dat niet zijn, hebben het mis. En elke tegenstander die de militaire vastberadenheid van de Verenigde Staten wil uitdagen, zal er goed aan doen dit leger, onze allianties en de NAVO te respecteren.”

Waarom zouden we met zulke krijgshaftige taal niet gewoon afzien van diplomatie, van ministeries van Buitenlandse Zaken, van ambassades, van de Verenigde Naties, van internationaal recht? De wereld is een jungle en de agressiefste met de meest dodelijke, technologisch meest geavanceerde wapens domineert haar. Dat is de boodschap en geen ander.