Amerikaanse luchtmachtgeneraal eist voorbereiding op oorlog met China
Indignatie redactie
8 min. lezen
Een viersterren generaal van de Amerikaanse luchtmacht voorspelde vrijdag in een memo aan zijn officieren dat de VS tegen 2025 in oorlog zullen zijn met China en adviseerde zijn commandanten zich voor te bereiden. Die uitspraak baseert hij op zijn onderbuikgevoel. Angst en paranoia moeten het publiek worden ingeprent, in ieder geval die in het Westen maar vooral in de Verenigde Staten, altijd en overal, als onderdeel van een strategie van de regering in Washington.
Als het conflict in Oekraïne niet uitloopt op nucleaire waanzin, dan zou Taiwan dat wel eens kunnen worden. Dat zou heel goed het (on)bedoelde resultaat kunnen zijn als generaal Mike Minihan, het hoofd van het Air Mobility Command van de USG Air Force, zijn zin krijgt.
China could be at war with the U.S. two years from now, according to Gen. Michael A. Minihan, who oversees the Air Force’s fleet of transport and refueling aircraft. He cited the 2024 presidential elections in Taiwan and the U.S. as part of his rationale. https://t.co/HTUm8vdMkP
— The Washington Post (@washingtonpost) January 28, 2023
Minihan “heeft een onheilspellende waarschuwing afgegeven over een dreigend toekomstig high-end conflict tegen China, waarschijnlijk over Taiwan”, schrijft Joseph Trevithick voor The War Zone. Minihan wil de Amerikaanse oorlogsmachine klaarmaken voor wat hij omschrijft als een onvermijdelijk conflict.
De opmerkingen van Minihan maken deel uit van een interne memo van twee pagina’s (zie eind van het artikel) die op 27 januari op Twitter is geplaatst.
Zachary Boyer, een woordvoerder van Air Mobility Command (AMC), bevestigde aan The War Zone dat dit document, dat in de toekomst gedateerd is op 1 februari, inderdaad authentiek is. Eén van de taken van AMC is dat het toezicht moet houden op het grootste deel van de luchttankers en vrachtvliegtuigen van de Amerikaanse luchtmacht.
Minihan zei dat hij hoopt dat “ik ongelijk heb” over China en Taiwan. “Mijn gevoel zegt me dat we in 2025 zullen vechten. [Chinese president] Xi [Jinping] verzekerde zich van zijn derde ambtstermijn en stelde zijn oorlogsraad in oktober 2022 in”, schreef Minihan in de memo. “De presidentsverkiezingen in Taiwan zijn in 2024 en zullen Xi een reden bieden. [De] Amerikaanse presidentsverkiezingen zijn in 2024 en zullen Xi een afgeleid Amerika bieden. Xi’s team, rede en kansen zijn allemaal op elkaar afgestemd voor 2025.”
Volgens de generaal is er geen tijd te verliezen. De Amerikaanse regering en haar oorlogsmachine moeten op snelheid komen als ze een amfibische aanval van het Chinese leger op Taiwan willen stoppen. “Bevorder paraatheid, integratie en behendigheid voor onszelf en de Joint Force om China af te schrikken en, indien nodig, te verslaan.”
Het optreden van Minihan is een vast ritueel geworden van het Pentagon. Vorig jaar maart, toen hij nog hoofd was van het Amerikaanse Indo-Pacific-commando, vertelde admiraal Philip Davidson aan de Senaatscommissie voor de strijdkrachten dat het Chinese vasteland zou kunnen proberen Taiwan in te nemen “in de komende zes jaar” – een tijdlijn die “het Davidson-venster” wordt genoemd..
In oktober was admiraal Michael Gilday, hoofd van de Amerikaanse marineoperaties, nog specifieker. Hij zei dat het in november of december had kunnen gebeuren, of dit jaar. Maar hij dekte ook zijn voorspelling af en zei dat het tot 2027 zou kunnen duren voordat het plaats zal vinden.
Zelfs de Federal Reserve Bank of St. Louis, een van de 12 banken onder het Amerikaanse Federal Reserve System, heeft zich ermee bemoeid. Begin deze maand publiceerde het een onderzoek naar de militaire uitgaven van de toplanden, samen met een afbeelding die sindsdien viraal is gegaan. De grafiek is zo misleidend dat hij op grote schaal belachelijk is gemaakt. Zelfs de bank zelf gaf vervolgens een “verduidelijking”, maar geen intrekking, bewerend dat het de bedoeling was dat het gemakkelijk te begrijpen was. Werkelijk?
An analysis looks at how defense spending among the nations with the highest expenditures has changed since 1992 and what may have driven the changes https://t.co/3ln08vOKAo pic.twitter.com/yqK6MqwQUm
— St. Louis Fed (@stlouisfed) January 22, 2023
De rode lijn in bovenstaande grafiek geeft de militaire uitgaven van China weer. Als je slechts vluchtig kijkt terwijl je dit specifieke onderwerp nog niet eerder hebt gevolgd, zou je meteen denken dat China iedereen overtreft, inclusief de VS. Maar dat is natuurlijk gewoon absurd.
Het zou je natuurlijk de rillingen moeten bezorgen, wat misschien ook de bedoeling was. Maar wat er gebeurt is dat China, India, Rusland, Saoedi-Arabië, het Verenigd Koninkrijk allemaal hun militaire budgetten hebben die naar de y-as aan de linkerkant verwijzen, terwijl alleen de VS naar de y-as aan de rechterkant wordt verwezen. Hieronder een grafiek die de realiteit aangeeft:
Foreign Affairs, een publicatie van de globalistische Council on Foreign Relations, vorig jaar augustus verontrustend: “Amerika moet zich voorbereiden op een oorlog om Taiwan.” Rond dezelfde tijd plaatste The Wall Street Journal, alsof het afgesproken werk was, “De aanstaande oorlog over Taiwan”. In april van hetzelfde jaar publiceerde The Economist “Hoe China ervan te weerhouden Taiwan aan te vallen”, en suggereerde dat Taiwan een paar lessen van Oekraïne zou kunnen leren, alsof het corrupte en naziregime van Zelenskyy de oorlog aan het winnen is.
Dit is allemaal onzin. China is niet actief van plan om Taiwan binnen te vallen, zeker niet in het huidige tijdsgewricht. “De VS hebben bijna geen tijd meer om een rampzalige oorlog in de westelijke Stille Oceaan te voorkomen”, schrijven Hal Brands en Michael Beckley van The War Street Journal. “Terwijl de wereld gefocust is op de agressie van Vladimir Poetin in Oekraïne, lijkt Xi Jinping zich voor te bereiden op een nog grotere aanval op Taiwan.”
Het is niet verwonderlijk dat de berichtgeving in de pers over de “onderbuik”-gevoelens van generaal Minihan ervoor zorgde dat een woordvoerder van het Pentagon moest verduidelijken dat de opmerkingen van Minihan “niet representatief zijn voor de mening van het departement over China.”
Maar de opmerkingen van generaal Minihan bouwen voort op soortgelijke openbare verklaringen van admiraal Davidson, admiraal Gilday en anderen, die elk aanspraak hebben gemaakt op afzonderlijke voorspellingen over de timing van de invasie van China in Taiwan. Het is opvallend dat een dergelijk gebrek aan berichtdiscipline nog steeds wordt getolereerd.
De vraag die gesteld moet worden is dezelfde als die aan de generaals van het Pentagon: waarom doet zelfs de Fed van St. Louis aan oorlogstromgeroffel terwijl andere Amerikaanse overheidsdepartementen en onafhankelijke denktanks het al veel beter en veel langer doen?
De enige conclusie is dat de Chinese (en Russische) dreiging altijd en overal moet worden ingeprent, in ieder geval in het Westen en vooral in de VS. Met de terugkeer van retoriek en propaganda over de Koude Oorlog is het een strategie van regeringsleiders die in feite marionetten van de VS zijn, geworden.
Al dit geroezemoes is bedoeld om zoals gezegd burgers in het Westen voor te bereiden op wéér een ander conflict met een thermonucleaire dimensie. Biden, zijn financiers, adviseurs, generaals, experts en een oorlogszuchtig CONgres – waar minder dan een handvol senatoren en vertegenwoordigers zich verzetten tegen deze uitgezaaide waanzin – hebben het mis over een Chinese invasie.
China realiseert zich dat een amfibische aanval op Taiwan een voorbode is voor een ramp. Ten eerste beschikt Taiwan over wapensystemen en technologie om een amfibische aanval effectief af te slaan. “Maar ten tweede kan een vastberaden aanval voorafgegaan door aanvallen met raketten en bommenwerpers de sociale en fysieke infrastructuur van Taiwan vernietigen, samen met ’s werelds grootste chipproductiefaciliteiten bij TSMC. Wie zou de wederopbouw betalen? En zou het de prijs waard zijn?” overdacht Harlan Ullman vorig jaar augustus in The Hill. De auteur is een senior adviseur bij de globalistische Atlantic Council.
Ullman vraagt zich af waarom de Taiwanezen geen defensieve ‘stekelvarkensstrategie’ hebben gevolgd. “Deze strategie is gebaseerd op zware investeringen in defensieve capaciteiten zoals luchtafweer-, anti-scheeps- en antitankmunitie om maximale schade aan de aanvallende macht toe te brengen”, legt Daniel Bloom uit.
De Taiwanezen hebben geen toevlucht genomen tot een dergelijke verdediging omdat ze niet geloven dat China zal binnenvallen. De leiding realiseert zich dat een invasie in Normandië-stijl zo goed als onmogelijk is en een catastrofe voor China zou worden. Er zouden meer dan 200.000 troepen nodig zijn en ze zouden honderd mijl open oceaan moeten doorkruisen om de stranden te bereiken. “In tegenstelling tot de steppeachtige vruchtbare vlaktes en plateaus van Oekraïne, bestaat Taiwan uit meer dan 100 eilanden.
De buitenste eilanden van Taiwan zijn bezaaid met raketten, geleide wapensystemen en artilleriekanonnen. Bovendien zijn de granieten heuvels van Taiwan de thuisbasis van tunnels en bunkersystemen”, merkt Hemant Adlakha op, een professor in het vak Chinees aan de Jawaharlal Nehru Universiteit in New Delhi.
De Europese Unie is de belangrijkste handelspartner van China. Het zou gevaarlijk zijn om ermee in conflict te komen, evenals met de Verenigde Staten en Japan, weet ook e Chinese leiding die de levensstandaard in eigen land moet verhogen. Een militaire poging om Taiwan in te nemen zou een doodsteek zijn voor de Chinese economie. China zit midden in een vastgoedcrisis. De exportmarkten in Amerika en Europa verdwijnen. Secretaris-generaal Xi Jinping begrijpt dat oorlog een domme zet is nu de economische groei van China is vertraagd. Het zou zelfs een domme zet zijn als de economie er goed voor stond.
Ten slotte is China volgens professor Deng Yuwen, een raadslid van het Chinese Hervormings en Ontwikkelings Instituut, niet geïnteresseerd in een kostbare invasie. “China zal ervoor kiezen om Taiwan onder druk te zetten door een combinatie van methoden te gebruiken om eenwording te bevorderen… Het kan een meer preferentieel beleid lanceren en proberen een discussie op gang te brengen over een ‘één land, twee systemen’-kader met de regerende en oppositiepartijen van Taiwan.”
Maar de Amerikaanse regering is niet geïnteresseerd in de werkelijkheid. Het heeft (al vele decennia lang) één doel: concurrenten vernietigen en de kroon van wereldleider behouden, ongeacht het dodental. Als dit de massamoord op miljoenen mensen vereist, het zij zo. De Amerikaanse dodenmachine is verantwoordelijk voor het doden van vier miljoen moslims sinds 1990. Combineer dat totaal met naar schatting 20-30 miljoen mensen die zijn omgekomen in de jaren na de Tweede Wereldoorlog.
“Amerikaanse strijdkrachten waren direct verantwoordelijk voor ongeveer 10 tot 15 miljoen doden tijdens de oorlogen in Korea en Vietnam en de twee oorlogen in Irak”, schrijft James A. Lucas. Daarnaast waren de Verenigde Staten ook verantwoordelijk voor 14 miljoen doden in Afghanistan, Angola, de democratische republiek Congo, Oost-Timor, Guatemala, Indonesië, Pakistan en Soedan… De Verenigde Staten zijn sinds de Tweede Wereldoorlog hoogstwaarschijnlijk verantwoordelijk voor de dood van tussen de 20 en 30 miljoen mensen in oorlogen en conflicten verspreid over de hele wereld.
Bij dit alles moet ook in het achterhoofd worden gehouden dat de Amerikanen het NAVO-vehikel zien als haar eigen legermacht, waarbij dan wel de strijdkrachten door haar vazalstaten moeten worden geleverd. Oorlogsstoker Jens Stoltenberg kan dan wel geen Amerikaan zijn, maar het Amerikaanse oppercommando geeft hem de opdrachten die hij als lakei van de VS moet uitvoeren.
De Amerikaanse regering – en haar onwetende, propagandistische en door entertainment afgeleide publiek – drijft de wereld naar een thermonucleaire ramp. Het heeft er alle schijn van dat we een nieuw hoofdstuk in het boek over de wereldgeschiedenis zijn begonnen.
Het zou heel goed het laatste hoofdstuk kunnen zijn.
Bijlage: de memo van Minihan:
