Amerika’s onbetrouwbare vrienden: de bondgenoten van vandaag zijn de vijanden van morgen

Je zou kunnen stellen dat de Verenigde Staten regelmatig zogenaamde bondgenoten steunen wier aard uiteindelijk een terugslag zal veroorzaken die de werkelijke Amerikaanse belangen verschrikkelijk zal schaden. Het recente voorbeeld van de massale schietpartij op het Marinevliegkamp van Pensacola in Florida door Saoedische tweede luitenant Mohammed Alshamrani is illustratief. Alshamrani doodde drie Amerikaanse matrozen, terwijl drie andere Saoedische studenten filmden wat er plaatsvond, vermoedelijk voor plaatsing op sociale media.

Hoewel de VS en het Koninkrijk Saoedi-Arabië geen daadwerkelijke alliantie hebben , hebben de Amerikaanse en Saoedische militairen een relatie die begon tijdens de Tweede Wereldoorlog. Momenteel ondersteunt Washington Riyadh als een krachtvermenigvuldiger en uitbreiding van de Amerikaanse macht in de Perzische Golfregio om te dienen als een controle op wat als vijandig Iran wordt ervaren. Saoedi-Arabië, dat zijn eigen regionale ambities koestert, ziet Iran duidelijk als zijn belangrijkste vijand. Omdat het Witte Huis ook graag lijkt te doen wat nodig is om een ​​regimeverandering in Teheran te bewerkstelligen , zal de neiging in Washington om als apoloog te dienen voor wat Riyad ook doet, in de nabije toekomst blijven bestaan. En als extra bonus kopen de Saoedi’s jaarlijks voor miljarden dollars aan door de VS gemaakte wapens.

Iemand moet de mensen opleiden die met de dure oorlogsvliegtuigen vliegen, dus worden ‘studenten’ van de Saoedische luchtmacht naar Amerikaanse bases zoals Pensacola gestuurd, waar ze een taal- en vliegopleiding volgen die normaal wordt gegeven door civiele aannemers. De studentenpiloten, zeker zorgvuldig gescreend door de Saoedische veiligheid, zouden onwaarschijnlijk kandidaten zijn voor het plegen van een terroristische aanslag in de Verenigde Staten, maar het Alshamrani-incident suggereert dat er meer dissidentie borrelt onder de oppervlakte dan blijkt uit de rooskleurige garanties over het komende Koninkrijk uit het Witte Huis en het Koninklijk Paleis in Riyad.

Het onderzoek naar Alshamrani gaat door, maar het lijkt duidelijk dat hij niet tevreden was met aspecten van het pro-Israël en het interventionistische buitenlandse beleid van Amerika. Hij legde ook contact met radicale websites op sociale media en zijn collega’s melden dat hij periodiek terug zou keren naar de VS vanuit huisverlof in Saoedi-Arabië ‘religieuzer’.

Alshamrani is slechts één element in het aanzienlijke potentiële nadeel dat inherent is aan de niet-aangegeven bilaterale relatie. Afgezien van de regionale instabiliteit die wordt veroorzaakt door het feit dat Washington de andere kant op moet kijken, terwijl de Saoedi’s Amerikaanse wapens gebruiken om genocide uit te voeren in buurland Jemen, zijn veel waarnemers van mening dat Saoedi-Arabië in wezen instabiel is. De heersende fundamentalistische islamitische sekte die het Wahhabisme wordt genoemd, is achterom en vijandig tegenover de Verenigde Staten en het Westen. Sommigen hebben zelfs gesuggereerd dat een grote meerderheid van de gewone Saoedi’s, dat wil zeggen niet degenen die profiteren van de bilaterale relatie, de VS haat, herinnert eraan dat vijftien van de negentien kapers van 9/11 Saoedische onderdanen waren.

Dit alles betekent dat de Verenigde Staten mensen trainen en bewapenen die misschien hun opleiding en wapens tegen Washington kunnen keren als de al-Saudische familie niet aan de macht kan blijven. De situatie is enigszins vergelijkbaar met die in Afghanistan, waar zogenaamde “groen-op-blauw” incidenten waarbij Afghaanse leger rekruten hun buitenlandse trainers doden regelmatig voorkomen. Het belangrijkste verschil is dat als de Saoedische dissidenten aan de macht komen, ze een enorm en veel meer dodelijk verfijnd arsenaal hebben om mee te spelen.

Andere regionale mogendheden kijken hoe de situatie met betrekking tot de Amerikaanse aanwezigheid in Saoedi-Arabië zich ontwikkelt. Onlangs heeft de Iraanse leider Ayatollah Seyed Ali Khamenei commentaar geleverd op berichten in de mediadat de Saoedi’s de door de VS geleverde nucleaire reactoren zouden bouwen. Hij zei: “Ik ken geen enkel regime in de regio en misschien wel de wereld zo slecht als de Saoedische regering. Het is niet alleen despotisch, dictatoriaal, corrupt en tiranniek, maar ook sycofantisch. [De Amerikanen] willen [de Saoedi’s] leveren met nucleaire apparatuur. Ze hebben aangekondigd daarvoor raketfabrieken te bouwen [en] ze zien geen probleem omdat Saoedi-Arabië ervan afhangt en van hen is. Natuurlijk, als ze ze bouwen, zal ik persoonlijk niet boos zijn omdat ik weet dat God wil [alle wapens] zullen in de handen van moslim Mujahedin vallen [voor gebruik tegen de Amerikanen] in de niet al te verre toekomst. “

De huidige situatie met het Huis van Saud is niet goed. Het is een regime dat onder grote druk staat vanwege zijn corruptie. Internationaal heeft het weinig vrienden vanwege de veroordeelde oorlog in Jemen en vanwege de gevolgen van het doden en uiteenvallen in Istanbul van Jamal Khashoggi. De situatie nodigt ook uit tot vergelijking met andere huidige en vroegere Amerikaanse relaties in de regio. Washington steunt een impopulair en onstabiel regime onder leiding van president Abdel Fattah el-Sisi in Egypte, terwijl hij ook het leger van het land financiert en traint. In het verleden waren de VS de belangrijkste wapenleverancier voor Iran van de Shah, en negeerden ze misbruiken begaan door het regime omdat Iran werd gezien als een belangrijke regionale macht, betrouwbaar stabiel en ogenschijnlijk westers ogend.

De Verenigde Staten hebben ook problemen met hun andere grote regionale partner in het Midden-Oosten, Israël. Zoals het geval is met Saoedi-Arabië, hebben de Verenigde Staten geen daadwerkelijke alliantie of pact met de Joodse staat, hoewel een dergelijke regeling momenteel wordt overwogen. Zoals in het geval van Saoedi-Arabië, hebben de Verenigde Staten geen zeggenschap over de militaire acties die worden ondernomen door zijn klant Israël. De Joodse staat bombardeert regelmatig doelen in Gaza, Syrië en in Libanon, net als de Saoedi’s in Jemen. Omdat de Verenigde Staten de wapenleverancier van beide landen zijn en min of meer de facto garant staan ​​voor een eenzijdige stabiliteit in de regio, heeft het zelfverantwoordelijkheden zonder enige inbreng in het besluitvormingsproces. Trump’s obsessie met het vernietigen van Iran, dat beloofde te doen in zijn volgende termijn,

De situatie met Israël is bijzonder gevaarlijk omdat de Joodse staat een nucleair arsenaal bezit en er wordt algemeen aangenomen dat velen in zijn militaire commandostructuur bereid zijn die apparaten tegen Iran te gebruiken . In 2015 legde de Israëlische minister van Defensie Moshe Ya’alon uit hoe Israël Iran misschien hard moet treffen om een ​​lange oorlog te voorkomen. Hij citeerde de voorbeelden van Hiroshima en Nagasaki en beschreef vervolgens het proces voor het nemen van een dergelijke beslissing als: “aan het einde kunnen we bepaalde stappen ondernemen.”

Hoe dan ook, de Verenigde Staten zijn belast met een aantal valse bondgenoten die de relatie met Washington gebruiken om hun eigen regelingen mogelijk te maken. Als en wanneer het hele kaartenhuis begint in te storten, zullen de VS zich plausibel zonder vrienden bevinden en geconfronteerd worden met vijanden die het machtigden en ook hielpen trainen en uitrusten.

* (Bovenste afbeelding: president Donald Trump poseert voor foto’s met ceremoniële zwaardvechters bij zijn aankomst in Murabba Palace, als gast van koning Salman bin Abdulaziz Al Saud van Saoedi-Arabië, zaterdagavond 20 mei 2017 in Riyadh, Saoedi-Arabië. : Shealah Craighead / officiële witte huisfoto)