Indignatie redactie 
Op 29 april 2020 was een 16-jarige Afro-Amerikaanse jongen betrokken bij wat volgens institutionele medewerkers een gevaarlijke confrontatie was in een ‘for profit’ kindergevangenis van een politiek verbonden zorgfirma.
Het kind gooide een stuk brood en werd op de grond verpletterd, smekend om lucht, totdat zijn ademhaling stopte en hij kreeg een hartstilstand in een volledig George Floyd-moment, eentje achter gesloten deuren.
Rond dezelfde tijd werden vier Afro-Amerikanen gevonden die in bomen hingen, allemaal geregeerd door zelfmoorden door de politie.
Er zit hier een gelijkspel in, dat we zullen ontwikkelen, maar eerst zullen we kijken naar deze zaak in Michigan en perspectief krijgen op een trend in niet alleen racistisch misbruik, maar op het bredere gebied van kindermishandeling, kindergevangenis en mensenrechtenschendingen die nu een onderdeel van de Amerikaanse samenleving op elk niveau.
Van Newsweek:
‘Uit een onderzoek van het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services bleek dat een tiener onder de zorg van Lakeside for Children stierf nadat personeelsleden hem hadden ingehouden door hun gewicht op zijn borst en buik te leggen.
De zestienjarige Cornelius Frederick, een afdeling van Michigan, stierf op 1 mei in een plaatselijk ziekenhuis, na een ontmoeting van 29 april met medewerkers van Lakeside For Children nadat hij een broodje had gegooid. Als reactie daarop benaderden verschillende personeelsleden de tiener en hielden hem vast, bevestigde kapitein Craig Habel van het Kalamazoo Department of Public Safety aan MLive.com. Habel zei dat toen het personeel besefte dat de tiener niet reageerde, ze de hulpverleners belden die arriveerden en ontdekten dat hij een hartstilstand had.
Volgens de door MDHHS vrijgegeven samenvatting, “namen meerdere medewerkers deel aan deze beperking en werden er verschillende op de video waargenomen met hun gewicht op [Fredericks] borst, buik en benen, waardoor dit een onveilige en buitensporige beperking was”. De samenvatting zegt ook dat de terughoudendheid geen deel uitmaakte van het behandelplan voor de tiener, dat de personeelsleden “aanzienlijk onevenredig” reageerden op zijn gedrag en dat niemand anders dan ander personeel, verpleegkundigen of supervisors tussenbeide kwam om de beperking te stoppen of te corrigeren.
Het MDHHS-onderzoek heeft 10 overtredingen vastgesteld die verband houden met de faciliteit, waaronder dat het aanwezige personeel “ongeveer 12 minuten” wachtte nadat Frederick uit de gevangenis was verwijderd om 911 te bellen, ondanks het beleid dat de noodhulpdiensten onmiddellijk opbelt. Bovendien gaf niemand eerste hulp aan de tiener.
Het feit dat hij geen paramedici had opgeroepen, was ondanks het feit dat Frederick ‘slap en niet reagerend’ was en bezorgd was over zijn ‘kleur en pols’, aldus de samenvatting. De verantwoordelijke verpleegster die niets deed, werd ontslagen, zei de samenvatting. ‘
We hebben dit eerder gezien met George Floyd en zoveel anderen, maar dit waren geen politie, dit waren ‘behandelingsspecialisten’ op een ‘jeugdacademie’, een van de honderden die ontelbare Amerikaanse kinderen opslaan die de volgende generatie Amerikanen zullen worden volwassenen. Succes daarmee.
Lakeside Academy in Kalamazoo Michigan wordt gerund door Sequel Youth Services, een bedrijf dat tientallen gevangenissen voor kinderen in de Verenigde Staten runt als onderdeel van een industrie waarover nooit is gerapporteerd, die nooit is onderzocht en die bijna wegkwam met moord, maar deze keer niet.
Zie je, drie personeelsleden van de Lakeside Academy worden aangeklaagd wegens het vermoorden van een kind onder hun hoede.
Het doel van Amerika is, net als al het andere, Amerikanen op te sluiten en wetten aan te nemen die alles criminaliseren. Is dit een overdreven vereenvoudiging?
Bijna 40 procent van de Amerikanen heeft een of andere strafrechtelijke veroordeling en een groot aantal, niemand weet het zeker, wordt gevangengezet of staat onder een of ander aspect van toezicht en verlies van rechten buiten dat van normale Amerikanen die elke dag de hele dag worden bekeken en die genieten van minder rechten en vrijheden bij elke verkiezing.
Sinds 9/11 zijn Amerikanen steeds vaker opnieuw geclassificeerd als ‘potentiële verdachten’ door niet alleen de gemilitariseerde politie, maar ook door een interne onderzoekscapaciteit die wordt gevoed door op hol geslagen budgetten voor de NSA en de binnenlandse veiligheid en, erger nog, door regimes die bulkcontracten voor miljarden uitdelen aan nepbedrijven die ’s nachts zijn opgericht door politieke bijdragers.
Deze cyclus wordt altijd gevoed door de gecontroleerde pers en een schijnbaar eindeloze cyclus van ‘incidenten’, massaschietpartijen en bombardementen, die nooit echt worden onderzocht, behalve natuurlijk door overheidsorganisaties die het meeste te winnen hebben bij de voortzetting van deze dezelfde tragische gebeurtenissen.
Nu Amerika $ 30 biljoen aan schulden opdringt, is er geen sector in de samenleving die veilig is om voor winst in de korenmolen van de politiestaat te worden gegooid, maar het meest sinistere is het spel dat wordt gespeeld tegen Amerikaanse kinderen van hetzelfde type van mensen die profiteren van terrorisme en oorlog.
Wat niet bekend is, waar niet naar gevraagd wordt, is de oorlog tegen Amerikaanse kinderen. Hoeveel kinderen zijn “in bedwang”, ofwel zwaar onder medicatie, bekeken en “opgenomen” in het ziekenhuis of zitten in een “correctieomgeving” voor gedragsproblemen?
Met de ineenstorting in Amerika, miljoenen die wetenschap ontkennen, miljoenen meer verslaafd aan een mix van internetporno en hoaxterisme, valt ouderschap op de helling. Voeg aan de mix miljoenen meer Amerikanen van elk sociaal-economisch niveau toe die met legale cannabis of alcohol zijn behandeld en miljoenen die meer verslaafd zijn aan opiaten en methamfetamine, een generatie jonge Amerikanen is als het ware met het afval weggegooid.
Er valt niemand op te merken, niet met wat er aan de hand is.
Monumenten vallen omver, winkels worden geplunderd, terwijl de media er zoals gewoonlijk alles aan doen om de pot te roeren. Terwijl het ‘brood en de circussen’ van het straattheater John Q. Public zowel vermaakt als gepolariseerd houden, doet wat zich achter de schermen afspeelt ongestraft. Dus wat gebeurt er?
Het is geen geheim dat er gemilitariseerde politie bestaat om, als dat aan John Q. Public werd gevraagd, ‘dissidente en onbetrouwbare elementen van het publiek tegen te houden’. Het kabaal daar is natuurlijk om het conflict te creëren en vervolgens het geneesmiddel te bieden, een geneesmiddel dat nooit geneest, maar alleen brandt, een oorlog tegen misdaad met winstoogmerk die parallel loopt aan de even valse oorlog tegen drugs voor winst, die tientallen miljarden dollars aan politiek afgestemde aannemers.
De oorlog tegen terreur was vrijwel hetzelfde, de dollarcijfers waren echter hoger met een decimaalpunt.
Het is deze omgeving die de meest beschamende inspanningen heeft opgeleverd , namelijk het profiteren van de ineenstorting van de Amerikaanse samenleving door massaal kinderen op te sluiten, op te sluiten, te verdoven, te ‘suïcideren’ en, zoals steeds weer het geval is geweest. , hen ook te verhandelen voor seks, allemaal gedaan in een steeds meer opgeblazen bureaucratie van nep-sociale voorzieningen.
We herinneren degenen die de Franklin-affaire zijn vergeten en het echte verhaal achter het schandaal in het Presidio, op dat moment het hoofdkwartier van het psychologische oorlogsvermogen van het Amerikaanse leger.
Al in de jaren tachtig en eerder werden kinderen verhandeld vanuit kinderdagverblijven, uit ‘jeugdhuizen’, de voorlopers van de huidige ‘goelagarchipel’ van ‘academie-gevangenissen’ naar de kinderbordelen van Washington DC of naar de politieke elites van de VS. In een poging om een einde te maken aan onderzoeken naar echte misstanden die tot op de dag van vandaag zijn gevorderd, waren degenen die bij dit patroon van misbruik van geïnstitutionaliseerde jongeren betrokken waren, volgens bronnen verantwoordelijk voor het creëren van de hoax die bekend staat als ‘Pizzagate’.
Hoewel de handel in kinderen niet nieuw is, zijn het de politieke mechanismen die verband houden met deze schandalen van het presidentschap van Reagan en Bush 41 die toestemming gaven voor wat we wellicht zullen zien in dit enige eenzame incident in Kalamazoo, Michigan.
Een door zijn ontvoerders gedrogeerd kind kan niet terugvechten, kan nooit getuigen van misbruik en wordt, simpelweg door te bestaan, een bedrijfsmiddel voor een industrie die geheime gevangenissen runt voor denkbeeldige terreurverdachten. Hier zijn echter geen uitleveringsvluchten nodig, geen straatontvoeringen, gewoon vriendelijke rechters, nuttige en corrupte maatschappelijk werkers en overheidsfunctionarissen en een ongeïnteresseerd publiek.
Zal een enkele moord worden beschouwd als het geïsoleerde incident dat het duidelijk niet is of zal er iets worden gedaan?
