Ank Bijleveld denkt Rusland te stoppen

Ank Bijleveld gaat een klacht indienen bij haar Russische collega, omdat Russische gevechtsvliegtuigen in de Zwarte Zee te dicht in de buurt kwamen bij ‘haar’ oorlogsschip.

Als je wilt weten waarom oorlogen ontstaan, moet je niet letten op de ‘Bad Ass Mother Fuckers’ (BAMF m/v) waar ik gisteren enige woorden aan wijdde. Je moet de klagers, jankers en ‘rattenkoppen’ met onstuimig haar en een lust voor ‘kwajongensstreken’ in de gaten houden. Die laatste categorie verschilt van de klagers en jankers in hun ‘Mode of Operation’, maar in de praktijk zijn het zes handen op één buik. Ieder voor zich voeren ze keer op keer hun ‘bedreigde vrijheid’ op. Zij hebben het recht om te doen, én te laten, wat er in hun malle hoofd opkomt.

Boven hen staan cynische types die hen bespelen als een muziekinstrument. Het gros van de ‘BAMF’s’ is zich daar terdege bewust van, en als je achteraf de ‘stukken’ ziet waarin haarfijn wordt uitgelegd wat er mis ging, dan zie je onveranderlijk ‘BAMF’s’ die waarschuwen voor een slachtpartij, en een onfortuinlijke afloop. In het bijzonder als ze niet de vrije hand krijgen om korte metten te maken met de tegenstanders. Vandaar dat veel serieuze ‘BAMF’s’ er op enig moment de brui aan geven, of geestelijk kreupel uit zo’n conflict tevoorschijn komen, omdat er niets te vieren valt. Voor niemand.

De controle van de cynische types is niet compleet. De klagers, jankers en ‘rattenkoppen’ onder hen kunnen hen verrassen, met spectaculaire uitkomsten. Afgezien van de ‘BAMF’s’ zijn er in onze huidige westerse wereld véél te weinig mensen die het gevaar en de onderliggende gekkigheid zien. Tegelijk, en dat is een element wat niet onbesproken moet blijven, voor wie het complete beeld wil hebben, zijn de ‘BAMF’s’ verslaafd aan gekkigheid. Wat het kost maakt niet uit. De wereldzeeën bevaren, tonnen diesel, gas en kerosine verstoken, schieten en spelen, met ‘friendlies’, én met de ‘vijand’, doet bij hen de adrenaline door de aderen stromen. En ik spreek uit ervaring. ‘Been there, done that, got the T-shirt’.

De verhalen die het oplevert koester ik nog altijd, en als ik ze met anderen deel zie je de jaloerse reacties, of er komen identieke verhalen los van mensen die ook zo’n ’T-shirt’ hebben. Er zitten er tussen die de indruk wekken dat ze graag écht op de ‘vijand’ geschoten zouden hebben, maar de meesten zijn zich er juist terdege van bewust dat ze blij mogen zijn dat het nooit zover is gekomen. Zeker in deze tijd, waarin oorlogen zo zijn geprogrammeerd dat ze niet gewonnen worden, en ze de landen die ‘bezocht’ worden achterlaten in het ‘Stenen Tijdperk’. Waarbij de ‘BAMF’s’ samen moeten werken met lieden waarvan ze altijd hadden gedacht dat het de ‘vijand’ was, want ‘terroristen’, terwijl ze degenen die die ‘terroristen’ bestrijden moeten bombarderen. Maar de jankers, klagers, en types met wild haar, een bezeten blik in de ogen, en ‘opvallend onaangepast gedrag’, met flitsende schoenen, of een ander ‘merkgerelateerde’ uiting die hun ‘identiteit’ borgt, schrijven die oorlogen uit.

In de situatie van Ank Bijleveld’s oorlogsschip was dat bezoek van die Russische gevechtsvliegtuigen uiteraard geen toeval. Nog geheel los van de niet geheel onredelijke vraag wat Ank Bijleveld’s fregat te zoeken had in de Zwarte Zee, de-facto een Russische binnenzee, met sinds mensenheugenis een grote Russische vloot die haar thuishaven heeft in Sebastopol op het Krim schiereiland. Zelfs toen dat schiereiland nog vanuit ‘Kiev’ werd bestuurd, was het een Russische marinehaven, die voor langere tijd van Oekraïne was ‘geleast’. De coup van team Biden/Nuland die een einde aan de democratie in Oekraïne maakte, en leidde tot het referendum waarbij de bevolking van de Krim zich in overweldigende meerderheid uitsprak voor afscheiding, en de overstap naar de Russische Federatie, zit de jankers, de klagers en de ‘rattenkoppen’ nog steeds dwars.

Dat bezoek van die Russische gevechtsvliegtuigen hing samen met een ‘excursie’ van een een Britse ‘destroyer’ die door de ‘twaalfmijlszone’ rond de Krim leidde. Inmiddels weten we, ook door een berg achtergelaten ‘geheime’ documenten, dat het een persoonlijke beslissing van Boris Johnson was. Of, en in hoeverre Ank Bijleveld inspraak heeft gehad, dat blijft gissen. Ik acht haar heel wel in staat om daarin mee te gaan, ook al omdat Nederland eerder iets dergelijks deed in Libië. Daar besloot Rutte dat het tijd werd om Nederlanders op te halen met een marinehelikopter, wat een schending was van de territoriale integriteit van Libië. Het werd, zoals we allemaal weten, een groot fiasco. Met als gevolg dat die Nederlander met de bus en het lijnvliegtuig naar Nederland moest, gevolgd door de bemanning van die helikopter, die onbruikbaar op het strand bij Sirte achterbleef.

‘BAMF’s’ waarschuwen in dat soort gevallen dat het geen spelletjes meer zijn, en dat er serieuze risico’s kleven aan zulke acties. Nou was Ghaddafi de beroerdste niet, en stuurde hij de bemanning van die helikopter per kerende post terug naar Nederland. De Russen zijn in zekere zin ook een enigma wat dat betreft, waar ze niet alleen geen represailles doorvoerden toen NAVO-lid Turkije een Russisch gevechtsvliegtuig neerschoot dat druk was met het bestrijden van ISIS in Syrië, onze ‘geheime’ bondgenoot daar. Maar ook toen de Israëli’s onder dekking van een Russisch patrouillevliegtuig aanvallen op buurland Syrië uitvoerden, waardoor dat patrouillevliegtuig in het schootsveld van de Syrische luchtafweer terechtkwam, en werd neergehaald, bleef het in het openbaar stil, op wat gebrom uit Moskou na.

Afgelopen week vuurden de Russen echter waarschuwingsschoten af op die Britse ‘destroyer’, en gooiden ze bommen af vóór het schip, dat daarop toch maar de koers verlegde. En de ‘eenheid’ waar die Britse ‘destroyer’ mee optrok, Ank Bijleveld’s oorlogsschip, kreeg dus ook enige aandacht. Wat de vraag oproept of de Russen bij een volgende gelegenheid zo’n ‘destroyer’ naar de zeebodem zullen jagen? Die vraag staat HIER centraal, in een goed gedocumenteerd en onderbouwd artikel geschreven door iemand die de ontwikkelingen in de wereld bekijkt door een Russische bril. Putin heeft niet de ambitie om te eindigen zoals Ghadaffi, of zijn Oekraïense ambtsgenoot die door team Biden/Nuland aan de kant werd geschoven. Dat mag duidelijk zijn. Dat de Russen ‘wapentechnisch’ in staat moeten worden geacht om zo’n ‘destroyer’, of een ‘fregat’, en zelfs die hele optocht van oorlogsschepen van ‘dertig landen’ die nu parmantig door de Zwarte Zee paradeert te vernietigen, dat lijkt mij zeker. Bedenk daarbij dat Poetin van mening is dat die ‘nerveuze chiwawa’s‘ binnen de NAVO vast wel beseffen dat ze een krachtmeting met Rusland niet kunnen winnen. O ja? In de ‘BAMF‘-sectie misschien, maar hoe staat dat met de ‘chiwawa’s‘, en hun baasje?

Dat roept de vraag op of de ‘BAMF’s’ in ons deel van de wereld bereid zijn zich op te offeren voor de grillen van de jankers, klagers en ‘rattenkoppen’, als iedereen in die kringen tevens beseft dat een ‘Derde Wereldoorlog’, die daar onherroepelijk het gevolg van zal zijn, tevens ‘sintels’ zal maken van hun geliefden, en alles wat ze hebben opgebouwd. Waar er een kloof gaapt tussen de ‘lezing’ van ‘Londen’ en ‘Den Haag’, de Johnsons en Bijlevelds van deze wereld, waar die stug volhouden dat die ‘destroyer’ niet van koers is veranderd, terwijl dat overduidelijk wel het geval is, is mijn conclusie dat meer en meer ‘BAMF’s’ doorkrijgen dat ze geleid worden door een stel gekken. Levensmoe, en kierewiet. Maar wie brengt die jankers, klagers en ‘rattenkoppen’ bij zinnen? Daar ligt een schone taak voor u en mij. Rammel met het koekblik, sla op de trommel, verhef uw stem, voeg commentaren toe. Breng de volwassenen terug in het landsbestuur. Lieden die niet gemesmeriseerd zijn door hun eigen propaganda. Die niet leven in een ‘verhaal’, maar die begrijpen dat hun acties consequenties hebben.

Het bereik van dit blog is getalsmatig niet zo groot als dat van de media die de propaganda verspreiden, maar ik vestig mijn hoop met deze ‘grassroots’-oproep op kwaliteit boven kwantiteit. Ik heb vertrouwen in u. En niet geschoten is altijd mis.