Another Day, Another Scandal. Waar de ‘Trump-Oekraïne Collusion’ echt over gaat

Dit is zooooo saai.

Bijna een week lang is Washington verteerd door berichten dat Donald Trump de Oekraïense president Volodymyr Zelensky onder druk heeft gezet om vuil op te graven tegen de Democratische koploper Joe Biden.

De furore begon op woensdag 18 september, toen de Washington Post onthulde dat Trump iets tegen een onbekende buitenlandse leider had gezegd dat ‘zo alarmerend was dat een Amerikaanse functionaris van de inlichtingendienst die bij het Witte Huis had gewerkt, naar de inspecteur-generaal van de inlichtingendienst ging gemeenschap. ”Twee dagen later meldde de Wall Street Journal dat de buitenlandse leider Zelensky was en dat Trump hem“ ongeveer acht keer ”in een enkel telefoongesprek had gevraagd om beschuldigingen te onderzoeken waar toen vice-president Biden op had aangedrongen de verwijdering van een officier van justitie die een Oekraïens bedrijf onderzoekt dat zijn zoon Hunter in dienst had. Een dag daarna klaagde Biden dat Trump probeerde me te ‘smeren’, terwijl op zondag Adam Schiff, democratisch voorzitter van de inlichtingencommissie van het Huis,

Van het eerste rapport tot het grootste schandaal van Amerika ooit in slechts vier dagen – dit was zeker een soort snelheidsrecord in Washington. Sinds het moment dat Trump werd gekozen, zijn Democraten op zoek naar ‘de Grote’, zoals columnist Maureen Dowd van de New York Times het zei , het schandaal ‘dat Donald Trump eindelijk naar beneden zal halen’ – en nu eindelijk vonden ze het.

Natuurlijk zeiden Democraten hetzelfde over Russiagate, het schandaal dat tweeëneenhalf jaar lang de krantenkoppen domineerde, maar brulde toen de speciale officier van justitie Robert Mueller zei dat hij niet in staat was om het bewijs te leveren ‘dat leden van de Trump-campagne samenzweerden of coördineerden met de Russische regering. ‘Maar nu Trump beschuldigd werd van samenzwering of coördinatie met de Oekraïense regering – of in ieder geval probeerde – was de Grote eindelijk zeker bij de hand.

Maar het is niet. Een reden is dat er geen teken is van een tegenprestatie. De Washington Post suggereerde in zijn eerste rapport dat het doel van het telefoongesprek op 25 juli was om “de Oekraïense regering te manipuleren bij het helpen van de herverkiezingscampagne van Trump.” Oekraïne heeft niet meegewerkt. Maar de bron van de Wall Street Journal ontkende specifiek dat Trump een afsluiting had bedreigd, terwijl de New York Times meldde dat een beslissing om de militaire hulp te beëindigen – vervolgens ingetrokken – daadwerkelijk weken eerder had plaatsgevonden.

Een andere reden voor scepsis is dat beschuldigingen van een smeerbeurt duidelijk misplaatst zijn. Als iemands activiteiten verdacht zijn, dan is dat van Biden, en Trump kan nauwelijks worden beschuldigd dat hij ze tot op de bodem wil uitzoeken.

Kort samengevat: in februari 2014 stuurde een door de VS gesteunde staatsgreep onder leiding van ultra-rechtsen de Oekraïense president Viktor Janoekovitsj op de vlucht en installeerde miljardair Petro Poroshenko in zijn plaats. Dit was slecht nieuws voor een rijke Janoekovitsj-supporter, Mykola Zlochevsky genaamd, die op grote schaal werd beschuldigd van corruptie en het gevaar liep zijn hele of sommige bedrijven te verliezen. In een poging om de zaken met de Amerikanen af ​​te vlakken, benoemde Zlochevsky Hunter Biden in een lucratieve functie bij Burisma Holdings, een aardgasbedrijf dat hij in 2002 oprichtte. Hunter was net ontslagen uit de Amerikaanse marine nadat hij positief had getest op cocaïne. Hij had geen ervaring in de aardgasbranche en wist niets over Oekraïne. Maar hij kreeg de baan toch, samen met een salaris van $ 50.000 per maand.

Maar toen de Oekraïense officier van justitie een onderzoek naar Burisma startte, eiste de Obama-regering dat Viktor Shokin, de man die het kantoor een jaar later overnam, werd verwijderd. Inderdaad, Biden schepte op dat hij dreigde om $ 1 miljard aan leninggaranties in te houden tijdens een bezoek aan Kiev als Poroshenko niet deed wat hem werd verteld.

“Ik zei: ‘We vertrekken over zes uur’, zei hij vorig jaar. ‘Als de officier van justitie niet ontslagen is, krijg je het geld niet. Nou, klootzak, hij is ontslagen. ‘

Als iemand zich schuldig maakt aan een tegenprestatie, lijkt het Biden te zijn.

Vragen blijven over. Washington zegt dat het Shokin wilde omdat hij de anticorruptiewedstrijd van Oekraïne belemmerde en dat het aandrong op iemand die krachtiger was, hoewel de resultaten voor Burisma misschien negatief waren. Maar de New York Times zegt dat het bedrijf verheugd was over het ontslag van Shokin en dat het een jaar later in staat was om een ​​minnelijke schikking met zijn opvolger te bereiken. De taak van Hunter Biden was veilig.

Toch is het op deze manier profiteren van een familieband duidelijk corrupt, en Biden probeert duidelijk de aandacht af te leiden van zijn eigen wandaden door over Trump te schreeuwen. Het resultaat is alweer een saai pseudo-schandaal waarin Democraten er alleen in zullen slagen zichzelf in verlegenheid te brengen.