Antisemitisme: de grote leugen die demonstranten op de campus besmeurt

Antisemitisme – De mensen die geschiedenis maken, rapporteren en onderwijzen moeten er rekening mee houden: het is nooit aardig geweest voor degenen die Grote Leugens verspreidden. Deze keer zal het niet anders zijn.

Reguliere journalisten en politici zijn betrokken geweest bij een massale antisemitisme lastercampagne tegen Amerikaanse studenten die protesteerden tegen de genocide in Gaza . Hun ‘antisemitisme’ Big Lie weerspiegelt de racistische haatcampagnes uit het verleden, waarbij vijandigheid jegens jonge mensen wordt aangewakkerd wier enige misdaad hun toewijding aan gerechtigheid is.

Een onlangs gepubliceerd onderzoek biedt een belangrijke context voor deze protesten en ondermijnt de lastercampagne tegen de demonstranten.

Studenten zijn niet antisemitisch

Het Chicago Project on Security and Threats (CPOST), een project van de Universiteit van Chicago, heeft onlangs ‘ Understanding Campus Fears After 7 October and How to Reduce Them ’ gepubliceerd, met als ondertitel ‘een onpartijdige analyse van antisemitisme en islamofobie onder studenten en studenten. Amerikaanse volwassenen.” Robert A. Pape, politicoloog en directeur van CPOST, schrijft dat de bevindingen “een kans zijn om de nationale discussie opnieuw rond studenten te richten en weg van de politiek.” Laten we hopen.

Het is begrijpelijk dat Pape en zijn collega’s zich concentreren op de stappen die moeten worden genomen om ervoor te zorgen dat alle studenten zich veilig voelen op de campus, ongeacht religie, etniciteit of politiek. Daarmee bevat hun rapport belangrijke bevindingen die bredere aandacht verdienen.

Hun ‘antisemitisme’ Big Lie weerspiegelt de racistische haatcampagnes uit het verleden, en zet aan tot vijandigheid jegens jonge mensen wier enige misdaad hun toewijding aan gerechtigheid is.

Bestaat er een “klimaat van antisemitisme” op de campus? Uit het onderzoek van CPOST bleek dat studenten minder islamofoob zijn dan de algemene bevolking, maar niet antisemitischer. Het niveau van de vooroordelen van studenten tegen joden is hetzelfde als hun vooroordelen tegen moslims, maar niet groter.

Waarom is er dan een nationaal debat over antisemitisme op de campus en geen debat over de vergelijkbare plaag van islamofobie ? Welke boodschap stuurt dit naar de moslimstudenten wier angsten worden genegeerd?

De protesten zijn ook niet antisemitisch

Hakeem Jeffries , leider van de minderheden in het Huis van Afgevaardigden, wil een stemming over de ‘Countering Antisemitism Act’, maar noch hij, noch de president hebben soortgelijke waarborgen tegen islamofobie voorgesteld. Voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Mike Johnson, die zei dat demonstranten in Columbia zijn begonnen “levens te bedreigen en mensen te intimideren en lastig te vallen”, heeft een nog draconische antisemitismewet – ook zonder plannen om de islamofobie aan te pakken.

President Biden heeft, net als de anderen, wat hij ‘antisemitische protesten’ noemt veroordeeld . Deze smet wordt betwist door de studie uit Chicago. De auteurs ontdekten dat “hoewel universiteitsstudenten niet meer antisemitisch zijn dan de algemene bevolking”, ze “meer antizionistisch zijn .” Ze ontdekten ook dat “vooroordelend antisemitisme en antizionisme grotendeels afzonderlijke verschijnselen zijn”, met een “overweldigende” afwezigheid van enige overlap tussen antisemitisme en een negatieve kijk op Israël .

We weten al tientallen jaren dat de leugen die antizionisme gelijkstelt aan antisemitisme een politiek doel dient door het onderdrukken van meningsuiting. We hebben nu bewijs om dit te staven.

“Van de rivier naar de zee”

Eén protestslogan is keer op keer aangehaald als ‘antisemitisch’, waarbij beschuldigers beweren dat deze oproept tot genocide tegen de Joden: ‘Van de rivier tot de zee zal Palestina vrij zijn.’

De meeste studenten gebruiken het niet op iets dat in de buurt komt van een genocide. Uit het CPOST-onderzoek bleek dat slechts 14 procent van de moslimstudenten, of grofweg één op de zeven, deze slogan interpreteert als ‘de verdrijving of genocide van Israëlische Joden’. Dat cijfer is te hoog, net als de 13 procent van de studenten die vindt dat geweld tegen moslims soms gerechtvaardigd is. Maar het vertelt ons ook dat de meeste mensen die de slogan gebruiken, niemand schade berokkenen.

Bestaat er antisemitisme onder [demonstranten]? Omdat het alomtegenwoordig is in deze samenleving, is het antwoord ja. Maar het versterken van een of twee opmerkingen van een paar geïsoleerde individuen is een totalitaire lastertactiek.

Dat is logisch, aangezien de zinsnede op minstens twee manieren geweldloos kan worden geïnterpreteerd. Eén daarvan is dat een tweestatenoplossing ook het gebied zou moeten omvatten dat in 1948 aan Palestina was afgestaan ​​en dat zowel de Jordaan als de Middellandse Zee raakte. Een andere is dat Israël en Palestina één enkele, democratische, niet-raciale en niet-theocratische staat moeten worden, met rechten en veiligheid voor iedereen. Volgens die interpretatie is ‘Palestina zal vrij zijn’ net zomin een oproep tot genocide als ‘Zuid-Afrika zal vrij zijn’ een oproep was om blanken te doden tijdens de anti-apartheidsstrijd.

Uit het onderzoek blijkt wel dat tweederde van de joodse studenten zich door de slogan onveilig voelt. Om die reden raadt Pape aan dit te vermijden.

Maar we hebben nu de bevestiging dat campusfunctionarissen, politici en de media het publiek over die zin misleiden. Ze brengen de protesterende studenten in gevaar en vergroten de angst van pro-Israëlische studenten. Ze zouden moeten stoppen.

Conclusie

De politicoloog Bernard Cohen schreef ooit dat, ook al is de pers niet altijd succesvol in het vertellen van mensen wat ze moeten denken, “ze wel verbluffend succesvol is in het vertellen van mensen waar ze over moeten denken . De studentenprotesten zijn een schoolvoorbeeld. Het debat rond deze protesten is gericht op de valse beschuldiging van antisemitisme, niet op de morele uitdaging die door de demonstranten wordt opgeworpen.

Bestaat er antisemitisme onder hen? Omdat het alomtegenwoordig is in deze samenleving, is het antwoord ja. Maar het versterken van een of twee opmerkingen van een paar geïsoleerde individuen is een totalitaire lastertactiek. De Republikeinen deden het met de racistische advertenties van Willie Horton in 1988. Trump doet het wanneer hij de nadruk legt op misdaden die naar verluidt door immigranten zijn gepleegd. En politici, journalisten en universiteitsbestuurders doen dit vandaag de dag met hun beschuldigingen van antisemitisme door demonstranten.

De gematigde aanbevelingen van CPOST om de angst op de campus te verminderen zijn onder meer: ​​“Duidelijke en onmiddellijke communicatie door universiteitsleiders waarin geweld en intimidatie door studenten en tegen studenten op hun campussen worden veroordeeld.” In plaats daarvan bevelen deze leiders politiegeweld tegen protesterende studenten, omdat zij en de politieke/media-elite meer angst en haat tegen hen aanwakkeren – zelfs in de nasleep van het geweld tegen de demonstranten aan de UCLA. Dat is niet alleen verkeerd; het is plichtsverzuim.

Als leiders is aan deze prominente personen de zorg en bescherming van de jongeren van het land toevertrouwd. In plaats daarvan belasteren ze hen en brengen ze hen in gevaar. Waarom? Om ons af te leiden van een genocide.

De mensen die geschiedenis maken, rapporteren en onderwijzen moeten er rekening mee houden: het is nooit aardig geweest voor degenen die Grote Leugens verspreidden. Het zal deze keer ook niet zo zijn.