Indignatie redactie 
De asielcrisis is een crisis die je moet beoordelen in z’n totale omvang en dat behelst nogal wat. Is er sprake van een lokale asielcrisis of zien we een wereldwijde “omvolking.” Een woord dat niet getolereerd wordt door politiek correcte kringen. Het woord ‘omvolking’ zou duiden op het vervangen van de oorspronkelijk westerse bevolking door immigranten met een niet-westerse cultuur. Het zou een extreemrechtse complottheorie zijn. Dat is wat ik lees als ik googel naar de betekenis van het woord.
Asielcrisis – Als één ding de laatste jaren is gebleken dan is het dat in discussies onwelgevallige theorieën erg makkelijk worden afgedaan als complot. Ze passen niet in de beeldvorming van (links)politieke ideologieën. De hedendaagse politiek is nogal anders dan in de jaren na de WO2. De lokale politiek in deze 21ste eeuw staat namelijk onder toezicht van de landelijk politiek. Die vervolgens onder verscherpt toezicht staat van de internationale politiek die wordt gevormd door de supranationale en gouvernementele organisaties zoals de VN/WHO/WEF/IMF en de EU.
Kritische kringen zien hierin de vorming van een Nieuwe Wereld Orde. Politiek correcte kringen zien dit als een wenselijke ontwikkeling in de tijdlijn van technologische vooruitgang. Deze brengt ons kunstmatige intelligentie(AI) met chat GTP, robotica etc. waarvan de mensheid profiteert. Hiermee kunnen we ons verbeteren tot ‘supermensen’ die de afspraken nakomen van de ideologische Agenda 2030 van de VN/WHO/WEF. Maak van de wereld een betere wereld en van de mens een betere mens. Zo kom ik altijd terecht bij deze idiote ideologische agenda met zijn 17 doelen, omdat ze de enige uitweg zijn uit alle ellende. Denkt men.
De op gang gebrachte wereldwijde Asielcrisis bestaat al lang niet meer uit oorlogsvluchtelingen maar ook uit klimaatvluchtelingen(omvat ook hongerlijdende) en zogenaamde gelukzoekers. Het grote sociale probleem in de huidige asielcrisis zijn de gelukzoekers die afreizen naar welvarende economieën. Te verklaren doordat we vroeger geen internet hadden. Nu hebben de meeste aardbewoners een smartphone. Daarmee ziet men in Afrika en Zuid-Amerika de welvaart op het noordelijk halfrond en denkt men dat de welvaart ongelijk verdeeld is.
Echter is het verschil tussen arm en rijk zolang de wereld bestaat nooit ‘uitgeroeid.’ Sinds het menselijk bestaan ondenkbaar omdat het leven wereldwijd bestaat uit overleven en dat doe je met de middelen die ter beschikking staan. Daardoor is de één in staat zich beter te ontwikkelen dan de ander. Ieder mens is soeverein en neemt z’n eigen beslissingen, net zoals de regering doet van het land waarin je bent geboren. En daar wringt de schoen. Het lot(of is het God?) bepaalt waar je wordt geboren, daar hebben we geen invloed op.
Regeringen behoren te streven naar het beste voor hun inwoners, terwijl de regenten van onderontwikkelde landen eerst goed voor zichzelf zorgen door de democratie zo lang mogelijk buiten de deur te houden. Echter zijn de meeste bestuurders, ook van westerse landen, narcisten die streven naar het allerhoogste. Daardoor verrijken zich de corrupte bestuurders.
In dit digitale tijdperk zien inwoners van arme landen hoe de levensstandaard is in welvaartslanden. Om ideologische redenen en mede om een progressieve mondiale samenleving in te richten hebben 150 lidstaten van de VN na de WO2 het VN-vluchtelingenverdrag ondertekend die inwoners in oorlogsgebieden en in landen met onderdrukkende regimes het recht geven op bescherming in veilige landen. Het woord “bescherming” is een nogal rekbaar begrip.
Nadat de Asielcrisis ‘volksverhuizing’ begon is in progressieve EU-lidstaten een insolente ‘asielindustrie’ ontstaan vanuit de oprechte gedachte dat het goed is om vluchtelingen op te vangen. Was niks mis mee in de jaren na de WO2. Toen was er ruimte in grote West-Europese landen. Door economische groei wisten democratische regeringen de welvaart in stand te houden en floreerde de woningbouw. Door de combinatie van opkomende globalisering en immigratie groeide de bevolking in West-Europa, vooral in ons ministaatje aan de Noordzee.
Totdat er in het huidige decennium serieuze problemen rijzen in de huisvesting van zowel immigranten als van jongeren onder de autochtone bevolking. Maar COA en AZC’s blijven verblijfsvergunningen uitgeven aan de stroom van asielzoekers. Men moet het kaf van het koren scheiden en dat kost veel tijd en ambtenaren. Beelden van afgeladen rubberboten laten zien dat voornamelijk mannen op hun telefoon zitten te gluren naar beelden van het het beloofde land. De smartphones zijn hun wegwijzers. De oorspronkelijke opzet van het VN-vluchtelingenverdrag met het idee dat bedreigde mensen worden gered is nogal vervaagd.
Iedere aardbewoner ziet hoe het leven is in het beloofde land. Even googelen en een kijkje nemen in welvarende westerse steden. Wie wil er wonen in Dictatistan waar mensen honger lijden en worden onderdrukt. Hier wringt dus ook de schoen. Waarom is de VN niet in staat om landen met foute regimes te sanctioneren en tegelijk ontwikkelingshulp aan de bevolking te bieden. De reden is dat het geld terecht komt in de zakken van corrupte bestuurders. En regimes laten verjagen betekent oorlog voeren en dat kunnen de VN-lidstaten niet want er is geen VN-leger zoals de westerse alliantie een NAVO heeft. De discussie waarom de VN kiest voor een vluchtelingenroute gaat heel diep en ruikt nogal complotterig.
Zie hier de zwakte van de VN die kiest voor de makkelijkste weg, vermeng armoede met welvaart. Verdeel en heers. Ondanks dat Big Tech en cs. in staat zijn om woestijnen vruchtbaar te maken en ondanks dat de machtige VS, China, Rusland en de Europese Unie(is geen staat) militair in staat zijn om foute regimes te verdrijven, gebeurt het niet. Zie hier de controverse bij het vormen van machtsblokken, ze houden elkaar in de gaten terwijl de onderdrukking van miljarden aardbewoners door de VN wordt opgelost met instellen van een mondiaal vluchtelingenverdrag.
Machtige landen komen in actie wanneer het ze uitkomt, wanneer er grondstoffen zijn te halen of landen worden bezet die strategisch zijn gelegen op de wereldkaart. Zie de 800 militaire bases die de VS heeft in 80 landen. Dat zijn de prioriteiten van machtsblokken die in plaats van investeren in ontwikkelingslanden zich vooral richten op investeringen in het militair apparaat.
Natuurlijk zien de “regimes” van de VS, Canada en de EU, toevallig ook verenigd in de NAVO, dat er door arme volkeren jaloers wordt gekeken naar hun welvaart. Dus kunnen we constateren dat het VN-vluchtelingenverdrag in het leven is geroepen om armoede en welvaart te delen door het opvangen van vluchtelingen. Een loffelijk streven, maar niet duurzaam zoals we zien in Nederland waar de democratie heeft gesproken door massaal te stemmen op een anti-immigratiepartij.
De rek is er uit als tientallen miljoenen immigranten worden toegelaten in (kleine) welvaartslanden waar de vraag door de Asielcrisis naar woonruimte door het dak is geschoten. Dan is het tijd voor herziening van achterhaalde verdragen. Tijd voor een nieuwe visie, voor nieuwe bestuurders die opkomen voor de autochtone bevolking die aanvoelen dat het delen van leefruimte betekent dat ook welvaart gedeeld wordt met mensen die niet hebben meegewerkt aan het opbouwen van die welvaart. Het gaat niet alleen om de vraag wie we opvangen maar ook over de uit de hand gelopen toestroom.
De discussie waarin oplossingen worden aangevoerd moet nu worden gevoerd. Er dreigt een recessie door de optelsom van negatieve factoren. Eén daarvan is de “asielindustrie” die een beschamend verdienmodel op gang heeft gebracht. De problemen stapelen zich op terwijl de volkswoede zich keert tegen het landsbestuur. Kabinet Rutte4 was niet in staat om de regenten van de EU en de VN uit te leggen dat de ideologische doelen van de Agenda 2030 schadelijk zijn voor Nederland. De verkiezingen gaven aan dat er moet worden geluisterd naar de bevolking die met idealistische doelstellingen zijn misleid.
Geachte aanstaande bestuurders, luister naar de stem van het volk, verlaat de partijpolitiek, en maak nieuwe afspraken gericht op de Asielcrisis NL-agenda en schrap de ideologische afspraken in de Agenda 2030.
