Indignatie redactie 
Klimaatverandering is een zwak excuus voor het falen van bushfire-preventie.
Als je over de Australische bosbranden schrijft en geen melding maakt van klimaatverandering, is het alsof je een terroristische aanval meldt zonder te zeggen wie verantwoordelijk is, zegt onderzoeker klimaatverandering Stefan Rahmstorf .
That’s just incredible. Like reporting on a terrorist attack without ever discussing who‘s behind it. https://t.co/ixotyuDFQW
— Prof. Stefan Rahmstorf 🌏 🦣 (@rahmstorf) January 3, 2020
Dat is een vreemd beeld. Ik zou liever zeggen: als je verslag uitbrengt over de branden en zegt dat klimaatverandering daar verantwoordelijk voor is, is het alsof je schrijft over een auto-ongeluk van een dronken bestuurder met een te hoge snelheid op een natte weg en de schuld geven aan de regen. Er zijn een aantal oorzaken voor de catastrofale branden in Australië. Het droge weer is een gunstige factor. En klimaatverandering is weer een van de verschillende factoren die mogelijk hebben bijgedragen aan deze droogte. De belangrijkste oorzaken van de ernstige branden zijn slecht landbeheer, brandstichting en in het bijzonder ontoereikende preventie. Catastrofale branden kunnen worden vermeden.
“De huidige catastrofe in Australië is een catastrofe met een aankondiging omdat bekende en bewezen brandpreventiemaatregelen niet adequaat zijn geïmplementeerd.”
De belangrijkste maatregel is om te voorkomen dat grote hoeveelheden brandbaar materiaal zich ophopen in het landschap. Om dit te doen, moet u dit materiaal regelmatig in voldoende mate op een gecontroleerde manier (voorgeschreven branden) verbranden. De huidige catastrofe in Australië is een catastrofe met een aankondiging omdat bekende en bewezen brandpreventiemaatregelen niet adequaat zijn geïmplementeerd.
Bosbranden zijn een jaarlijks fenomeen in Australië
Wanneer het winter is met ons en de zomer in Australië, begint het bushfire-seizoen daar. Elk jaar. En altijd. De omvang varieert van jaar tot jaar. Telkens opnieuw zijn er zeer zware, nauwelijks beheersbare branden. In 1851 brandde ongeveer vijf miljoen hectare in Victoria in de zogenaamde “Black Thursday” bosbranden , op 13 januari 1939 (de zogenaamde “Black Friday “), een gebied van ongeveer twee miljoen hectare verbrand binnen een enkele dag en 3.700 gebouwen werden vernietigd. Vanaf 8 januari zijn er 28 levens, een verbrande oppervlakte van 10,7 miljoen hectare en 5900 verwoeste gebouwen in het huidige bushfire-seizoen .
De Volunteer Firefighters Association (VFFA) klaagde in een persbericht in 2013 : “De VFFA ergert zich aan de opmerkingen van groene lobbygroepen dat bestrijding van klimaatverandering belangrijker is dan regulering van de verbranding van bosbrandstoffen, om het risico op bush fire te verminderen. De echte schuld ligt bij de Groenen en hun ideologie, omdat ze zich blijven verzetten tegen onze inspanningen om de dreiging terug te dringen in de koelere maanden, onze inspanningen ondermijnen en ook voorkomen dat particuliere grondeigenaren hun land vrijmaken om het risico op bosbranden te verminderen. ”
Op dat moment eisten de brandweer dat het gebied dat jaarlijks voor preventieve doeleinden van brandstof wordt schoongemaakt, wordt verhoogd van minder dan één procent tot ten minste vijf procent van het openbare land, en volgde uiteindelijk de aanbevelingen van de “Victorian Bushfires Royal Commission 2009″, die na de verwoestende ” Zwarte zaterdag “branden van 2009 met 173 doden waren gebruikt. Zelfs toen was deze aanbeveling nog lang niet nieuw. Het rapport zei:
De Commissie “maakt zich zorgen dat de staat ondanks de recente officiële of onafhankelijke rapporten en onderzoeken, die allemaal een verhoging van het verplichte verbrandingsprogramma hebben aanbevolen, een minimalistische benadering van preventieve verbranding heeft gehandhaafd. De staat heeft toegestaan dat overmatige brandstofbelastingen zich blijven ophopen in het bos, waardoor de kans op intensere bosbranden toeneemt en de brandweer en gemeenschappen een groter risico lopen. ”
Duitse experts zijn ook bekend met dit probleem. Alexander Held, boswetenschapper van het European Forest Institute met een focus op bosbrandbeheer, ziet de oorzaak duidelijk in tekorten in brandbeheer. Hij wijst erop dat er sinds de jaren tachtig duidelijke aanwijzingen en waarschuwingen zijn van de Australische bosautoriteiten omdat de beschikbare vegetatie als brandstof voor een bosbrand of een vegetatiebrand dimensies heeft bereikt die, als ze branden, klimaatverandering of niet laat zoveel energie vrij dat ze niet kunnen worden bestreden. Deze branden, ‘ zei Held, “Wat we nu zien begon 20 jaar geleden figuurlijk te branden, omdat er te weinig werd geïnvesteerd in preventie en landbeheer en in bosbouw om de brandbelasting zoveel te verminderen dat zelfs onder extreme weersomstandigheden Vuur kan niet zo intens worden. ”
Warmte doet er niet toe
Wat de weersomstandigheden betreft, is de temperatuur in principe niet relevant. Het maakt niet uit of december gemiddeld 38 of 41 graden is. Omdat vegetatie alleen automatisch ontsteekt bij meer dan 200 graden, zijn de bepalende factoren droogte en wind, die de branden aansteken en verspreiding bevorderen. En natuurlijk de triggerende ontsteking, die zelden van nature voorkomt (door bliksem), maar in ongeveer 85 procent van de gevallen opzettelijk of nalatig door mensen. (Natuurlijk kunt u, zoals Spiegel Online, geloven dat het een uitvinding is van complottheoretici dat mensen vuur aansteken). Problemen met hoogspanningslijnen spelen ook een rol. De verwijzing naar warmtebronnen helpt echter niet om te begrijpen wat er gebeurt. Het is bijzonder heet en droog in het binnenland van Australië. Maar er is nauwelijks vuur daar. Omdat er niets is dat kan branden.
Het gaat om het regelmatig en systematisch verbranden van droog plantmateriaal op de grond in savannes of bossen. Dit is de enige manier om brandrampen betrouwbaar te voorkomen. In deze branden met lage intensiteit blijven flora en fauna en de bodem grotendeels onbeschadigd. De ecosystemen zijn hierop aangepast. Veel planten vertrouwen zelfs op regelmatige branden. Wie deze preventie negeert of die deze actief bestrijdt, is verantwoordelijk voor de grote brandrampen. Iedereen die vervolgens de klimaatverandering, Duitse SUV-chauffeurs of de Australische kolenindustrie de schuld geeft en beweert dat deze rampen kunnen worden voorkomen door de CO2-uitstoot te verminderen, heeft niets begrepen.
Waarom de noodzakelijke preventie niet plaatsvindt, is een moeilijke vraag. Roger Underwood vraagt in een post die het lezen waard isvoor het Australische tijdschrift Quadrant, die profiteert van de branden. Het zijn de grote brandweercommandanten die, net als generaals in oorlog, een glorieuze uitstraling hebben (“[…] toen de Big Fire verklaarde op het platteland van Australië te zijn, hebben de brandweercommandanten hun 15 minuten roem […]) Dit is oorlog, en was is de hel, maar was ook het grote moment van de generaal, zijn uur om te stutten en zich zorgen te maken over het podium. Bovendien vragen grote branden om grote budgetten en kan ‘erger nog komen’ worden vertaald in grotere budgetten die nog moeten komen. ‘). Het zijn de media die spectaculaire beelden en verhalen over lijden en heldendaden kunnen leveren. Zij zijn de fabrikanten van brandbestrijdingsvliegtuigen, hoewel absoluut niets kan worden gedaan om de enorme branden te bestrijden. Ze zijn ook klimaatbeschermers met hun constante honger naar rampen, die kunnen worden gebruikt om hun doemsdagverhaal te illustreren. En het is de wind- en zonne-industrie die nauw met hen is verbonden.
Natuurlijk zijn de profiteurs niet degenen die verantwoordelijk zijn. Verantwoordelijk zijn de (opzettelijke of nalatige) brandstichters en iedereen die op een of andere manier preventie belemmert. Of het nu is omdat ze geen last willen hebben van rook. Of het nu is omdat ze om dieren geven. Of het nu is omdat ze graag mooie vegetatie rond hun huis hebben in plaats van een kale gang van de brandbeveiliging. Maar de profiteurs spelen ook een rol. Door de branden te mythiseren, dragen ze bij aan het feit dat de sociale druk op de politiek om ervoor te zorgen dat deze vermijdbare rampen waar nodig worden vermeden, kennelijk niet groot genoeg is.
Waarom is het deze zomer zo droog in Australië?
Vanuit een mondiaal perspectief is een warmere wereld ook een nattere wereld. Verdamping neemt toe met de temperatuur en neerslag neemt mee toe. Omdat het weer een ingewikkelde kwestie is, kan klimaatverandering het ook helpen helemaal droog te worden of vaker in sommige gebieden. Er is echter een andere verklaring voor de huidige droogte in de brandgebieden van Australië.
De veranderende weerpatronen van Australië worden grotendeels aangedreven door de Dipole in de Indische Oceaan (IOP, gemakkelijk te begrijpen in deze video ) – een fenomeen waarbij warmer en koeler water heen en weer klotst tussen de oostkust van Afrika en de westelijke eilanden van Indonesië. Fase, het warmere water in de buurt van Oost-Afrika produceert daar veel regen, terwijl het koelere water in de buurt van Indonesië Australië opdroogt, en vorig jaar bevond de IOP zich in een ongewoon sterke positieve fase, tenminste de afgelopen 60 tot 80 jaar Jaren van recordhoogtes, resulterend in een wijdverspreide droogte onder.
De wereld in brand?
De branden in Australië zijn erg. En het is aannemelijk dat klimaatverandering in het zuidwesten van Australië minder regenval betekent en dus brand bevordert. Het is onzin hieruit af te leiden, zoals Karl Lauterbach, dat andere continenten binnenkort in brand zullen staan .
Wenn wir so weitermachen brennen bald auch andere Kontinente. Der Klimawandel muss als wichtigste Herausforderung der Menschheit in den nächsten Jahrzehnten über Parteigrenzen hinweg anerkannt werden. Klimaschutz sollte ein Verfassungsziel sein. https://t.co/LJZPWGU6MQ
— Prof. Karl Lauterbach (@Karl_Lauterbach) January 8, 2020
Wereldwijd is het heel duidelijk dat er geen verband bestaat tussen klimaatverandering en de wereldwijde omvang van branden. Volgens NASAhet door brand getroffen gebied is de afgelopen 15 jaar met 25 procent afgenomen. De belangrijkste reden hiervoor is echter niet de groeiende luchtvochtigheid die wordt veroorzaakt door klimaatverandering. De belangrijkste reden is dat, met name in de savannes van Afrika, mensen het primitieve ‘gereedschapsvuur’ minder gebruiken omdat ze geleidelijk modernere landbouwmethoden aannemen. Of vuur toeneemt of afneemt, heeft vooral te maken met het gedrag van mensen. En slechts in zeer kleine mate indirect door door de mens veroorzaakte klimaatverandering. Omgekeerd moeten degenen die brand willen voorkomen, dit rechtstreeks doen door passende maatregelen te nemen. Dit is miljoenen keren effectiever dan de bizarre poging om branden te voorkomen door middel van “klimaatbescherming”, dat wil zeggen door windturbines of zonnestelsels te installeren.
“Het simpele feit dat brandrampen vandaag en in de toekomst kunnen worden voorkomen (en niet de wraak van de natuur) is een doorn in het oog van elke overtuigd klimaatactivist. Maar dat maakt het niet minder waar. “
Maar Karl Lauterbach is toch niet zozeer met de feiten. Hij verspreidt ook vrolijk het nieuws dat de helft van het Australische continent in brand staat (en leidt hieruit de eis af dat klimaatbescherming moet worden opgenomen in de Duitse grondwet). Sinds wanneer is 107.000 km² de helft van 7.688.287 km²? Wat is het verschil tussen 1,4 procent en 50 procent?
Wenn wir so weitermachen brennen bald auch andere Kontinente. Der Klimawandel muss als wichtigste Herausforderung der Menschheit in den nächsten Jahrzehnten über Parteigrenzen hinweg anerkannt werden. Klimaschutz sollte ein Verfassungsziel sein. https://t.co/LJZPWGU6MQ
— Prof. Karl Lauterbach (@Karl_Lauterbach) January 8, 2020
Annulering van een ramp
Het simpele feit dat brandrampen vandaag en in de toekomst kunnen worden voorkomen (en niet de wraak van de natuur) is een doorn in het oog van elke overtuigd klimaatactivist. Maar dat maakt ze niet minder waar. Nogmaals, de bosbrandexpert Alexander Held : “In West-Australië werd dit preventieve vuren meer dan 300.000 hectare per jaar uitgevoerd en in die tijd waren er geen catastrofale branden . Maar in de rest van Australië wordt dit onderdeel al tientallen jaren crimineel verwaarloosd. Er is veel discussie over rook en milieuvervuiling en biodiversiteit en of vuur hoort of niet. En al deze discussie verhindert implementatie. “
