Indignatie redactie 
Journalisten Wordt Door Het Publiek Toevertrouwd Om De Waarheid Te Onthullen, Niet Om De Machtigen Te Dienen In Een Heksenjacht Op Bronnen Van De Waarheid.
Het was onmogelijk voor te stellen dat vier jaar geleden, toen WikiLeaks-redacteur Julian Assange uit de Ecuadoriaanse ambassade in Londen werd gehaald en in de Belmarsh-gevangenis werd gegooid, de bedrijfsmedia, die Assange hadden besmeurd, zouden kunnen dalen tot nieuwe dieptepunten van dienstbaarheid aan de overheid.
Maar het is nu gebeurd met de arrestatie van Jack Teixeira, een 21-jarige Air National Guardsman, wegens het naar verluidt lekken van uiterst geheime regeringsdocumenten. De lekken brachten een aantal belangrijke leugens aan het licht die werden verteld door zowel de Amerikaanse regering als de bedrijfsmedia over de aanhoudende oorlog in Oekraïne.
Onder de vele interessante items onthulden de documenten dat zowel de Amerikaanse Special Forces als de NAVO-troepen ter plaatse zijn in Oekraïne; dat Oekraïne verre van voorbereid is op zijn geplande voorjaarsoffensief; evenals bewijs van het bespioneren door de VS van zijn bondgenoten en António Guterres, de secretaris-generaal van de Verenigde Naties.
Volgens Al Jazeera:
“Verschillende vermeende beoordelingen van de Amerikaanse inlichtingendiensten schetsen een pessimistischer vooruitzicht voor het Oekraïense leger dan de VS publiekelijk hebben verstrekt. Ze suggereren dat Kiev op weg is naar slechts ‘bescheiden terreinwinst’ in zijn langverwachte tegenoffensief in de lente.”
Met andere woorden, de inhoud van deze lekken onthult leugens die rechtstreeks zijn verteld door de VS en de NAVO, evenals door de bedrijfsmedia die hen dienen.
Media op jacht
Maar hoe reageerden de grote media? De New York Times werkte samen met Aric Toler, een door de Amerikaanse en Britse overheid gefinancierde schrijver van het personeel van Bellingcat, om beschuldigde leaker Teixeira publiekelijk te ontmaskeren, minder dan een dag nadat de federale autoriteiten hem hadden geïdentificeerd.
Maar de Times en The Washington Post hadden Texiera beschreven zonder hem te noemen voordat het ministerie van Justitie dat had gedaan, in feite het werk van de FBI voor hen gedaan door de leaker op te sporen.
Volgens de beëdigde verklaring ter ondersteuning van de vervolging van Teixeira, die een hoogste veiligheidsmachtiging had, dagvaardde de FBI Discord, een applicatie die vaak door gamers wordt gebruikt om te communiceren, en waar de documenten oorspronkelijk zouden zijn gelekt. De informatie die door Discord werd overhandigd, leidde vervolgens tot de arrestatie van Teixeira.
Het lek zelf en de arrestatie van de vermeende bron zijn significant genoeg, maar wat dit verhaal verontrustend maakt, is de rol van de media bij het actief vinden en ontmaskeren van Teixeira, het onthullen van zijn identiteit in plaats van hem te beschermen.
De media-waanzin leek unaniem in de focus op het identificeren van de leaker, meer dan op het rapporteren over de nieuwswaardige inhoud van het materiaal.
Precies het tegenovergestelde van WikiLeaks
Daarentegen ging Assange tot het uiterste van het menselijk uithoudingsvermogen om klokkenluidersbronnen te beschermen.
In 2017, aan het begin van de Trump-regering, was Trump naar verluidt bereid om te onderhandelen over gratie voor Assange als hij de bronnen van de DNC-e-mails zou achterhalen en Russiagate voor eens en voor altijd zou weerleggen.
In augustus 2016 maakte Assange op de Nederlandse televisie opmerkingen dat de bron van de DNC-e-mails vrijwel allemaal de vermoorde DNC-medewerker Seth Rich was. Dus waarom zou u de identiteit van een dode bron niet toegeven, als het inderdaad Rich was, Russiagate weerleggen en zijn vrijheid verkrijgen?
Omdat de verplichting van WikiLeaks, volgens Assange, de absolute bescherming van bronnen was, ongeacht de kosten. Het is een principe dat de bekroonde journalist zijn leven kan kosten.
WikiLeaks publiceerde vervolgens Vault 7: een schat aan CIA-hackgeheimen. De vrijlating maakte de toenmalige CIA-chef Mike Pompeo woedend, en kort daarna beëindigde de toenmalige FBI-directeur Jim Comey naar verluidt alle onderhandelingen over de vrijheid van Assange.
Assange steunde ook klokkenluiders die geen materiaal naar WikiLeaks stuurden, waaronder Edward Snowden en Reality Winner. De gesprekken tussen het VK en Ecuador over het veiligstellen van de vrijlating van Assange in 2012 werden gestaakt toen Assange hulp in de vorm van Sarah Harrison naar Snowden stuurde toen hij tijdens zijn ontsnapping uit Hong Kong vastzat tijdens zijn ontsnapping uit Hong Kong, vertelde Stella Assange, advocaat en Julian Assange’s vrouw, aan Consortium News.
Toen Winner werd gearresteerd, sprak Assange zich uit voor haar vrijlating en bekritiseerde hij The Intercept omdat het hun bescherming van Winner als bron had verknoeid. Hij ging zelfs zo ver dat hij aanbood zichzelf aan te geven bij de autoriteiten in ruil voor de vrijlating van Chelsea Manning.
Nu, in de tegenovergestelde richting, hebben The New York Times en The Washington Post samengewerkt met zogenaamde journalisten van Bellingcat om, in hun woorden, de leaker van topgeheime documenten over de oorlog in Oekraïne op te sporen.
Dat de papieren zo ver zouden gaan dat ze actief zouden werken om een bron van vitaal belangrijke informatie aan het publiek bloot te leggen, is verbazingwekkend in vergelijking met de moeite die serieuze journalisten zoals Assange hebben gedaan om hun bronnen te beschermen.
Misschien zijn dergelijke activiteiten minder verrassend als ze afkomstig zijn van leden van Bellingcat, een organisatie die wordt gefinancierd door NAVO-staten en aan inlichtingen gekoppelde groepen en volgens The Grayzone “geliefd” is bij CIA-functionarissen.
Journalisten wordt door het publiek toevertrouwd om de waarheid te onthullen, niet om de machtigen te dienen in een heksenjacht op bronnen van de waarheid. In plaats daarvan lijken The New York Times en zijn mede-samenzweerders van Bellingcat te hebben geprobeerd een leaker te straffen die de Amerikaanse regering en de leugens van de bedrijfsmedia aan het licht heeft gebracht.
De verouderde nieuwsmedia zijn niet zomaar een tweederangs vorm van journalistiek in vergelijking met WikiLeaks, maar het opzettelijke tegendeel ervan.
Elizabeth Vos is freelance journalist en medewerker van Consortium News. Ze is co-host van CN Live!
