Belastingaangiften tonen aan dat Trump schatkist plundert om zijn eigen financiële ramp te voorkomen

De grote witte walvis van de journalistiek uit het Trump-tijdperk werd op zondagavond eindelijk geharpoeneerd en op de boot gezet – Belastingaangiften, ho! – en het resulterende product is een donderslag van omkoopbaarheid en hebzucht schrijlings op een vorm van eigenbelang grijpen dat ongezien is in het Witte Huis sinds de epische corruptie van Warren Harding .

In 2018 publiceerde The New York Times een uitvoerig rapport over de talloze manieren waarop de familie Trump, teruggaand naar patriarch Fred Trump, een verscheidenheid aan belastingontduiking gebruikte om het familiefortuin te verbergen. Dit laatste Times- rapport legt uit wat Donald Trump met dat fortuin heeft gedaan, tot en met de jaren dat hij in functie is.

“De belastingaangiften die de heer Trump lang heeft gevochten om privé te houden, vertellen een verhaal dat fundamenteel verschilt van het verhaal dat hij aan het Amerikaanse publiek heeft verkocht”, luidt het rapport van Times . “Zijn rapporten aan de belastingdienst stellen een zakenman voor die honderden miljoenen dollars per jaar binnenhaalt, maar toch chronische verliezen oploopt die hij agressief inzet om te voorkomen dat hij belasting moet betalen. Nu zijn financiële uitdagingen toenemen, blijkt uit de gegevens dat hij steeds meer afhankelijk is van het verdienen van geld aan bedrijven die hem een ​​potentieel en vaak direct belangenconflict met zijn baan als president opleveren. ”

Nee, het is geen mooi plaatje. Het is in feite zielig, bijna tot het punt van ongeremde hilariteit. De opschepperige ‘miljardair’, keiharde president van de Verenigde Staten heeft meer dan een miljard dollar aan schulden , en ongeveer de helft daarvan komt in de komende jaren.

Journalist Dan Alexander, over de Trump-beat voor Forbes en auteur van White House, Inc .: How Donald Trump Turned the Presidency into a Business , ging zondagavond zitten en kraakte wat cijfers op basis van de Times- rapportage. Als Alexander en de Times gelijk hebben – wat ze zeer waarschijnlijk zullen doen, gezien het feit dat artikelen van deze omvang weken van feitelijk en juridisch onderzoek doorstaan ​​voordat ze daglicht zien – is Trump slechts een paar jaar verwijderd van een vloedgolf van rode inkt. dat zal hem uit de meeste van zijn eigendommen spoelen en hem als een vreemde oranje walvis op het strand laten stranden.

Volgens Alexander’s telling heeft Trump $ 100 miljoen aan schulden voor Trump Tower, en de lening vervalt in minder dan twee jaar. Hij is $ 139 miljoen verschuldigd voor zijn eigendom in Wall Street 40, waarvan de schuld in 2025 vervalt. Zijn aandeel in het bezit van 1290 Ave. of the Americas heeft hem $ 285 miljoen opgeleverd en moet in 2022 worden betaald. Zijn aandeel in de 555 California St. onroerend goed is $ 163 miljoen en komt volgend jaar deze tijd af. Deze lijst gaat maar door en komt uiteindelijk uit op ongeveer $ 1,1 miljard aan schulden.

Er is momenteel veel ” Dat wisten we al !” commentaar dat is geïnspireerd door dit geïnspireerde stuk Times- journalistiek. Dit is in niet geringe mate waar: Donald Trump en zijn hele gezin zijn, onder andere, misschien wel de meest voor de hand liggende groep zwervers die op de weg komen sinds de oorspronkelijke verkopers van slangenolie hun verwoeste waren op de stoffige zijwegen van een jonge natie. Er is geen elektronenmicroscoop en de zintuiglijke waarneming van een canyonvleermuis voor nodig om dit op te pikken.

Dat gezegd hebbende, nu hebben we de bonnen , en ze schilderen Trump af als veel meer dan alleen hebzuchtig. Hij heeft het Witte Huis niet in zijn persoonlijke geldautomaat veranderd omdat hij van zijn geld houdt zoals elke goede kapitalist dat doet. Hij doet het om een ​​dreigende financiële ramp te voorkomen; hij plundert de schatkist niet alleen omdat hij het kan, maar omdat hij het absoluut moet als hij wil voorkomen dat hij verlamd raakt door zijn eigen afschuwelijke zakelijke instincten. Hij gebruikt klodders van ons geld om de gapende gaten in zijn zinkende schip te dichten.

Dit maakt hem zielig en woedend, ja, maar het maakt hem ook gevaarlijk . Terwijl we op weg zijn naar een verkiezing die Trump steeds meer bereid lijkt te stelen of te verstoren om in functie te blijven, hebben we met dit Times- stuk een scherper begrip van zijn motivaties.

Als Trump deze verkiezing verliest, verliest hij zijn toegang tot de kraan met federaal geld dat hij gebruikt om zijn inferno van schulden weg te spoelen, en zijn persoonlijke financiële Armageddon is slechts een paar jaar verwijderd.

Als dat gebeurt, zou Trump geen geld hebben om het soort advocaten te betalen dat hij nodig heeft om een ​​dak boven zijn hoofd te houden. Zijn vernedering voor de wereld zou compleet en absoluut zijn, en dat is, precies daar, het lot dat hij duidelijk heeft gevreesd voor de duur van zijn leven.

Dat is wat Trump op 3 november probeert te vermijden. Niet zozeer voor het geld of de vrijheid, maar om de schande te vermijden. Een man met zo’n torenhoog maar kwetsbaar ego, in het bezit van ontzagwekkende politieke krachten, staat nu voor een laatste confrontatie met wat zijn grootste angst lijkt te zijn: schaamte.

Trump’s pogingen om de juistheid van dit nieuws aan te vallen, zullen de incassobureaus niet wegzwaaien. Als je dit begrijpt, zul je begrijpen waarom zovelen ronduit doodsbang zijn voor wat hij zou kunnen doen in 36 dagen en daarna, om de vreselijke afrekening te ontwijken waarvoor hij zo lang is gevlucht.