Belastingbetalers VS draaien op voor dividenduitkeringen banken

Banken van Wall Street betaalden dit jaar $ 11,7 miljard aan dividenden aan beleggers, terwijl belastingbetalers $ 454 miljard aan bankverliezen moeten ophoesten. Een bijzondere rol bij de Federal Reserve is weggelegd voor vice-voorzitter Randal Quarles…..

Na de ineenstorting van het bankwezen in Wall Street in 2008 schreef het toenmalige hoofd van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) Sheila Bair een boek getiteld “Bull by the Horns”. Ze beschreef hoe de Federal Reserve en het Office of the Comptroller of the Currency (OCC) de systeemproblemen bij Citigroup hadden genegeerd en dat deze “zieke bank” contant dividend kon blijven uitkeren.

Bair schreef het volgende:

In november [2008] verkeerde de zogenaamd solvabele Citi weer in de problemen, en had het opnieuw een overheids-bailout nodig. De markt geloofde de strategie van de OCC en de New York Fed niet om het te laten lijken alsof Citi net zo gezond was als de andere commerciële banken. Citi had sinds het tweede kwartaal van 2007 geen winstgevend kwartaal meer. De verliezen waren niet toe te schrijven aan oncontroleerbare “marktomstandigheden”; ze waren toe te schrijven aan zwak management, een hoge mate van hefboomwerking en het nemen van buitensporige risico’s. Het leed grote verliezen als gevolg van hun blootstelling aan een virtuele hitlijst van kredietverlening met een hoog risico: subprime-hypotheken, “Alt-A”-hypotheken, “designer”-creditcards, leveraged leningen (leningen die worden verstrekt aan bedrijven of individuen die al aanzienlijke schulden hebben of een slechte kredietgeschiedenis hebben) en slecht beschreven commercieel onroerend goed. Het zat boordevol met exotische CDO’s en effecten met een veilingtarief. Het boekte verliezen op credit default swaps die werden aangegaan met zwakke tegenpartijen en vertrouwde op onstabiele volatiele financiering – veel kortlopende leningen en buitenlandse deposito’s. Als je een definitieve lijst zou willen maken van alle slechte praktijken die tot de crisis hadden geleid, hoefde je alleen maar naar de financiële strategieën van Citi te kijken… Bovendien waren er door de OCC of de Federal Reserve vrijwel geen zinvolle toezichtmaatregelen tegen de bank genomen. In plaats daarvan stonden de OCC en de NY Fed gewoon niets te doen terwijl die zieke bank grote dividenden bleef uitkeren en deed alsof het gezond was.

Dat laatste klopt niet helemaal. In feite heeft de New York Fed in het geheim – van december 2007 tot ten minste juli 2010 – 2,5 biljoen (!) dollar aan goedkope doorlopende leningen aan Citigroup verstrekt. De Federal Reserve heeft meer dan twee jaar lang voor de rechtbank gestreden om haar biljoenen dollars aan geheime leningen aan banken van Wall Street-banken uit de publiciteit te houden.

Het Amerikaanse Senate Banking Committee heeft afgelopen dinsdag een hoorzitting gehouden met de federale toezichthouders van de banken. Tijdens de hoorzitting, die virtueel plaatsvond, was er een ondertoon van afkeer van de kant van de senatoren van beide partijen met één toezichthouder: Randal Quarles, de Vice Chair of Supervision, de vice-voorzitter van het toezicht, voor de Federal Reserve. U ziet hem hiernaast op de foto, in een voor bankiers kenmerkende houding.
ç
Een belangrijke kwestie die senatoren met Quarles te bespreken hadden, was dat de Federal Reserve deze zelfde banken van Wall Street,  die de Amerikaanse economie in 2008 hebben laten crashen, toestond om vandaag de dag dividenden uit te keren terwijl ze werknemers ontsloegen en goedkope noodleningen kregen van de Federal Reserve.

Senator Sherrod Brown uit Ohio heeft Quarles als volgt het vuur na aan de schenen gelegd: “Amerikaanse bedrijven, zoals we weten, ontslaan duizenden werknemers en blijven miljoenen aan dividenden betalen aan investeerders op Wall Street. Is het niet zo dat de Fed de grootste banken blijft toestaan hun kapitaal aan dividenden aan aandeelhouders uit te geven? Is het niet zo dat dat beleid is toegestaan?”

Quarles zei dat de grootste banken de inkoop van aandelen hadden opgeschort, maar Brown voerde aan dat het de Federal Reserve is die hen in staat heeft gesteld dividenden te blijven uitkeren. Quarles stond erop dat de Fed, volgens haar regels, moet wachten op de uitkomst van haar stresstests voordat ze de banken kan opdragen de dividendbetalingen te beperken. Het misleidende van dat argument ligt in het feit dat de Fed volgens de statuten (een wet, geen regel) niets anders dan “goede zekerheden” voor leningen mag accepteren, maar zij heeft dat genegeerd en verstrekt leningen tegen aandelen die als onderpand worden gebruikt onder de Primary Dealer Credit Facility. Volgens de wet mag de Federal Reserve alleen leningen verstrekken, geen aankopen doen. Maar deze week begon de Amerikaanse centrale bank met het opkopen van junk-obligaties Exchange Traded Funds (ETF’s) en zei dat het binnenkort zal beginnen met het direct opkopen van zowel investeringswaardig als junk-gewaardeerde bedrijfsobligaties.

Brown gaf Quarles een uitbrander door te stellen dat dagen nadat het stimuleringswetsvoorstel (bekend als de CARES Act) in het Congres was aangenomen, het geld dat het Congres had uitgetrokken voor kleine bedrijven onder het Paycheck Protection Program (PPP) al op was, waardoor het Congres terug moest naar Washington om meer geld voor kleine bedrijven goedgekeurd te krijgen. “Maar het blijkt,” zei Brown, “dat leningen zijn verstrekt aan de grootste zakelijke klanten van de grootste banken, terwijl de leidinggevenden van de grootste banken die deze leningen verstrekken, zichzelf blijven belonen met dividenden. Ze zouden hun kapitaal moeten gebruiken voor kleine bedrijven en gezinnen die tijdens deze crisis hulp nodig hebben. Na de laatste crisis hebben we gezien wat er gebeurt als we rijke investeerders op Wall Street belonen, en u laat het gewoon weer gebeuren.”

Brown had gezegd dat de banken miljoenen aan dividenden uitkeerden. We hebben de recente dividenduitkeringen bij slechts zes Wall Street-banken er nog eens op na geslagen. Sinds het begin van dit jaar hebben alleen die zes 11,7 miljard dollar uitbetaald.
De verdeling is als volgt: JPMorgan Chase heeft een betaling gedaan van 5,49 miljard dollar, bestaande uit twee dividendbetalingen: één op 31 januari en één op 30 april. Er was slechts één dividendbetaling van Citigroup, op 28 februari, voor 1,06 miljard dollar. Het dividend dat Citigroup op 22 mei moet betalen is niet meegeteld, omdat de registratiedatum voor betaling op 4 mei al is verstreken. Er was ook slechts één dividenduitkering van $ 2,09 miljard voor Wells Fargo, die het op 1 maart uitbetaalde. Het is de bedoeling om op 1 juni nog een dividendbetaling te doen voor hetzelfde bedrag. Bank of America keerde op 27 maart een dividend uit van $ 1,56 miljard. Morgan Stanley heeft twee dividenden uitbetaald voor een totaal van $ 1,1 miljard. De dividenden werden betaald op 14 februari en 15 mei. Goldman Sachs betaalde op 30 maart een dividend van $ 429,86 miljoen. Het dividend dat het op 29 juni wil uitkeren, voor hetzelfde bedrag, is niet meegerekend.

Hoe kan het zijn dat de miljardairklasse op Wall Street zo wordt bediend? Iets wat tijdens de hoorzitting niet werd genoemd, was dat sinds 1 januari de voorzitter en CEO van JPMorgan Chase, Jamie Dimon, die samen met zijn vrouw 8,9 miljoen aandelen van de bank bezit en in zijn verschillende trusts, meer dan $ 16 miljoen aan contante dividenden heeft ontvangen. De bank heeft toegegeven dat ze op het Discount Window van de Federal Reserve heeft geklikt voor supergoedkope noodleningen. Dimon werd miljardair door de obscene aandelencompensatie die hij van de bank heeft ontvangen ondanks het feit of omdat de bank de afgelopen zes jaar schuldig is bevonden aan drie misdrijven terwijl er momenteel bij het Amerikaanse ministerie van Justitie opnieuw een strafrechtelijk onderzoek loopt wegens het veranderen van de tradingdesk voor edelmetalen van de bank in een afpersingsbedrijf. De Federal Reserve heeft Dimon toegestaan om aan het roer van de bank te blijven ondanks een misdaadgolf die zijn weerga niet kent in de Amerikaanse bankgeschiedenis.

Senator Brian Schatz van Hawaï vroeg Quarles waarom banken in het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie bankdividenden hebben opgeschort. Quarles zei dat hun systemen heel anders zijn dan die in de VS. (Eigenlijk staan de wereldwijde banken in het VK en de EU op dezelfde lijst van gevaarlijke, wereldwijde systeembanken als de Amerikaanse banken van Wall Street.)

Schatz zei dat de huidige Amerikaanse werkloosheid waarschijnlijk zal verdubbelen ten opzichte van wat wordt overwogen in de huidige stresstests van de banken in de Verenigde Staten, en vroeg wat het voordeel is om Amerikaanse banken toe te staan hun dividenden te laten blijven uitkeren. Quarles begon een langdradige uitleg over hoe de stresstest van dit jaar naar andere factoren zal kijken, maar werd onderbroken door Schatz die vroeg: “Moeten we dat niet allemaal zeg maar in de prullenbak gooien”, en voegde eraan toe “of je nu een bank bent of een instelling of een gezin, elke analyse die u drie maanden geleden deed hoort eigenlijk in de prullenbak, nietwaar?”

Quarles zei dat nieuwe factoren momenteel worden overwogen in de stresstests en dat een beslissing over de dividenden zal worden genomen voordat de volgende dividenden door de banken zullen worden uitbetaald. In het geval van Citigroup zou dat betekenen dat er vóór 22 mei, dus over een week, een beslissing moet zijn genomen.

Senator Pat Toomey van Pennsylvania vroeg Quarles om te verduidelijken of het geld van de belastingbetaler ($ 454 miljard die is  overhandigd door de Amerikaanse schatkist aan de Federal Reserve), dat vervolgens zal worden gebruikt als eigen vermogen in door de Fed opgezette vehikels voor speciale doeleinden om vervolgens met een factor 1:10 wordt opgekrikt tot $ 4,54 biljoen, en zullen worden gebruikt voor leningen en aankopen van giftige activa op de balansen van banken van Wall Street,. In feite wordt dat gebruikt om verliezen op te vangen van wat de Fed van de balansen van Wall Street weghaalt. Quarles reageerde als volgt:
“De Schatkist heeft, zo u wilt, de fiduciaire verantwoordelijkheid jegens het Congres voor het gebruik van de fondsen die eraan zijn toegewezen. Dus ik zou niet voor hen willen spreken over hoe daarmee moet worden omgegaan. Maar het is waar dat bij de bouw van de 13 faciliteiten (noodprogramma’s van de Fed) die eigen vermogen gebruiken, het eigen vermogen er is om te verzekeren dat de Fed, die wettelijk geen verliezen kan nemen, er zeker van moet zijn dat ze dat niet doet, en is er om ervoor te zorgen dat dat kussen bestaat voor het financieringsgedeelte van de faciliteit.”

Fed-voorzitter Jerome Powell heeft al eerder toegegeven dat de 454 miljard dollar gebruikt zal worden om de verliezen op te vangen die de Federal Reserve verwacht te zullen nemen.

Nogmaals, het misleidende in het schijnargument van Quarles ligt in het feit dat de Fed van 2007 tot 2010 geen dergelijk verliesabsorberend kapitaal van de belastingbetaler eiste toen het $ 29 biljoen aan geheime leningen doorsluisde naar Wall Street om de banken te redden.

Senatoren Kyrsten Sinema uit Arizona en John Kennedy uit Louisiana gingen afzonderlijk in discussie met Quarles over de huidige structuur van het Main Street Lending Program. Dat programma is door de Fed bestemd om $ 600 miljard aan leningen te verstrekken (met $ 75 miljard aan belastinggeld om verliezen op te vangen). Hoewel het een “Main Street Lending Program” wordt genoemd om de Fed te helpen bij haar public relations-inspanningen om de Federal Reserve er niet uit te laten zien als een dienaar van de rijke één procent, stelt het programma (zogenaamd bestemd voor het midden- en kleinbedrijf) momenteel een leningbedrag van minimaal $ 500.000 vast en staat het leningen toe aan bedrijven met maximaal $ 5 miljard in jaarlijkse inkomsten en 15.000 werknemers. Het vereist ook dat bedrijven een kredietwaardigheid hebben, iets dat maar weinig kleine en middelgrote bedrijven in een willekeurige winkelstraat in Amerika hebben.

Volgens deze criteria zei Sinema dat kleine bedrijven in Arizona ernstig worden benadeeld. Kennedy herhaalde dezelfde bezorgdheid en vroeg Quarles om de voorwaarden van het programma te wijzigen door kleinere minimumleningen toe te staan.

Ter info: Quarles was bestuurder van twee offshores op de Kaaimaneilanden: Carlyle Financial Services Ltd en CGFSP Margin Loan GP Ltd. Bij zijn benoeming in 2017 werd er al een kritisch artikel over hem geschreven in de Wall Street Journal (spoiler-alert: niet benoemen!).

Federal Reserve-functionarissen vertelden Goldman Sachs Group Inc. en Morgan Stanley in 2018 dat ze op het punt stonden voor een deel van de jaarlijkse stresstests te zakken, maar ze boden hen een deal aan om een regelrechte mislukking te voorkomen en miljarden aan aandeelhouders te blijven betalen. Het was het eerste jaar dat de stresstests onder supervisie van Quarles werden uitgevoerd.
In telefoontjes met leidinggevenden van de megabanken van Wall Street op 21 juni van dat jaar vertelden toezichthouders dat de twee banken, om de test volledig te doorstaan, bijna de helft van de gecombineerde $ 16 miljard die ze hadden gehoopt aan aandeelhouders te moeten uitbetalen, moesten halveren, volgens insiders die bekend waren met gesprekken tussen de Fed en beide banken.
Maar Fed-functionarissen gaven de banken een ongekende optie: als ze ermee instemden hun betalingen op recente niveaus te bevriezen, zouden ze een “voorwaardelijk niet-bezwaar”-classificatie krijgen en op die manier een publieke mislukking kunnen vermijden. Dat betekende dat de banken een gecombineerde $ 13 miljard konden uitbetalen, of ongeveer $ 5 miljard meer dan wat ze aan investeerders zouden hebben teruggegeven als ze hadden besloten de test opnieuw af te leggen en een voldoende te halen.
Het is ook van invloed geweest op hoeveel Goldman Chief Executive Lloyd Blankfein en Morgan Stanley CEO James Gorman hebben uitbetaald gekregen.
De regeling was de eerste in zijn soort in de acht jaar van de jaarlijkse tests van de Federal Reserve en toen al één van de duidelijkste tekenen van een aanzienlijke verschuiving in de regelgeving voor banken, die sinds de verkiezingen van Donald Trump als president van de VS een mildere aanpak van Washington kregen (ondanks de bezwering van Trump tijdens zijn verkiezingstournee dat hij de banken van Wall Street zou aanpakken).

Net als in de Verenigde Staten, waar het Wilde Westen van weleer nu aan de oostkust van het land gesitueerd is, wordt ook in de Europese Unie – en ons land – vooral de grotere bedrijven de helpende hand geboden, en is bij ons onder het mom van snel financiële hulp bieden een “quick and dirty”-regeling in het leven geroepen. Het was inderdaad quick, en het zal ongetwijfeld ook dirty geweest zijn. De tweede hulpronde wordt volgens de minister er één vergezeld van een ontslagronde. Zijn zegen hebben de bedrijven, en de grote jongens onder hen die overheidssteun krijgen mogen gewoon elders in de wereld onze belastingen blijven ontduiken ontwijken.