Beschuldig alle presidenten

Laten we beginnen met dat laatste punt. De recente geschiedenis, zowel in binnen- als buitenland, suggereert dat wanneer een oppositiepartij “de klootzak” beschuldigt als haar politieke boodschap, de gehate leider de neiging heeft om te profiteren van de peilingen. De slapstick Monica Lewinsky-charade waarin Republikeinen al hun energie in de late jaren 1990 gooiden, om een ​​voorbeeld te geven, eindigde de populariteit van Bill Clinton.

Meer recentelijk faalde de Partito Democratico in Italië jammerlijk in zijn inspanningen om de buffoonachtige populist Silvio Berlusconi te verdrijven. (Hoewel het hem uiteindelijk uit zijn kantoor verdreef, versloeg het hem nooit bij de stembus.) Wat erger is, is Berlusconi opgevolgd door een zwerm autoritairen die veel van zijn slechtste eigenschappen nabootsen. Willen Democraten echt de volgende, misschien zelfs lelijkere manifestatie van het Trump-monster versterken?

Vergis je niet, Trump-kiezers zullen niet beschuldigd blijven liggen. In 2016 maakte de toenmalige Republikeinse kandidaat voor president geen grapje, of verkeerd, toen hij zei dat zijn aanhangers bij hem zouden blijven, zelfs als hij iemand op klaarlichte dag in New York vermoorde. Een beschuldigende “eindrun” die het gewenste doel niet bereikt, kan ervoor zorgen dat Democraten er niet alleen zwak maar ook wanhopig uitzien, niet bereid om zich bezig te houden met de echte kwesties van de verkiezingen van 2020: gezondheidszorg, herstelbetalingen, belastingen, immigratie enzovoort.

Het meest urgent op dit moment is dat we erkennen dat noch Trump’s vermeende inmenging in de 2020-verkiezingen, noch zijn ogenschijnlijke belemmering van rechtvaardigheid in het Russiagate-onderzoek tot de ergste van zijn overtredingen behoren. Verontrustend voor mainstream liberalen, deze machtsmisbruik heeft een lange geschiedenis die ook zijn recente voorgangers impliceert, waaronder een Barack Obama.

Het verbaast me dat congresdemocraten een rode lijn zullen trekken tegen Oekraïne terwijl ze tientallen jaren presidentieel wangedrag vrijwel negeren. Waar was het congres toen Obama, toen Trump, de oorlogsmisdaden van Saoedi-Arabië in Jemen sponsorde ? Beide presidenten verleenden militaire hulp aan een zaak die zonder dit niet had kunnen doorgaan. En beiden slaagden er niet in de grondwettelijk verplichte goedkeuring van het Congres te verkrijgen.

Waar was de wetgevende tak toen George W. Bush, toen Obama en vervolgens Trump, de toch al dubieuze post-9/11-vergunningen voor het gebruik van militair geweld (AUMF’s) verdraaiden om Amerikaanse oorlogen uit te breiden in het grotere Midden-Oosten die de regio hebben verbrijzeld ? Of wanneer Bush eeuwigdurend en illegaal de ’terroristen’ in Guantanamo Bay beschuldigde? Of toen Obama een Amerikaanse burger vermoordde in een drone-aanval zonder enige schijn van eerlijk proces ? Of toen Trump de zuidelijke grens militariseerde , gezinnen scheidde, kinderen in kooien stopte en hen vervolgens zeep of tandenborstels ontzegde? Moeten we geloven dat geen van deze unilaterale en grondwettelijk verboden uitvoerende acties de drempel van “hoge misdaden en misdrijven” heeft bereikt? Geef me een pauze.

Hoogstwaarschijnlijk is deze nieuwste beschuldigingsgok te weinig veel te laat – een daad van politiek theater vol geluid en woede die niets betekent. Oh, het zorgt voor geweldig entertainment, opwindende bedrijfsmedia die lang geleden nieuws voor spektakel achterlieten. Maar zoals het op de Amerikaanse manier is geworden, zal het steevast de systematische rotting negeren die de verkiezing van Trump en de dictatoriale acties van recente presidenten in de eerste plaats mogelijk maakte.

Dus hier is mijn bescheiden voorstel voor het Congres en het Amerikaanse volk, als (of waarschijnlijker wanneer) de eerste nalaat te leveren: beschuldig het militair-industriële complex en de gewapende wapenhandelaren, de ‘ kooplieden van de dood ‘ die profiteren van wereldwijde slachting. Beschuldig de ” draaideur ” generaals zoals Jim Mattis die naadloos van het leger naar de besturen van de grootste defensiebedrijven gaan. Beschuldig de gemilitariseerde politiediensten en massale opsluitingsstructuur die verarmde zwarte en bruine gemeenschappen transformeren in bezet vijandelijk gebied. Beschuldig jezelf, Congres, omdat u nu al tientallen jaren aan het stuur slaapt, omdat u zich wentelt in tribale impasse en uw constitutioneel verplichte plicht om de oorlogen van deze natie te verklaren en te overzien, schendt. Beschuldig het hele verdomde systeem van het Amerikaanse rijk , zowel thuis als in het buitenland.

Als ik sluit, zou ik nalatig zijn als ik het ontstaan ​​van de titel van dit artikel niet had bekendgemaakt. Ryan Keen, een vriend, voormalig soldaat, dichter en medelid van de anti- oorlogsgroep , over Face: Veterans Against the War , wisselde gefrustreerde teksten met mij uit na de aankondiging van Pelosi. “Het zal niet werken,” schreef hij. Het zal ervoor zorgen dat Democraten er impulsief uitzien. Later voegde hij eraan toe dat afzetting een ‘charade is waarvan ze weten dat die niet zal uitkomen’.

Ryan diende in het Amerikaanse leger in Irak als gevangenisbewaker in Camp Cropper voor enkele van de “waardevolle” gevangenen die de VS daar vasthielden. Hij constateerde misbruik, marteling en vroege tekenen dat Amerika misschien gewoon een ’terreuruniversiteit’ in zijn gevangenissen oprichtte, en daarmee de voedingsbodem van ISIS creëerde.

Gedurende anderhalf decennium worstelt Ryan met een hele reeks psychische crises van veteranen, van PTSS tot depressie. Hij is een autodidact die vertrouwt op zijn ervaring in oorlog als de basis voor zijn activisme. Ryan is niet vergevorderd in internationale betrekkingen, noch studeerde hij politicologie aan een chique universiteit. Maar hij weet iets dat Pelosi niet weet, iets wat hij me de ochtend nadat ze haar adres had gegeven schreef: “Het probleem is niet de persoon, het is het systeem.”