Indignatie redactie 
Trump heeft een verkiezing gewonnen. Zijn we verslagen? Zal het jaren en nog meer jaren duren voordat er ruimte is voor iets positiefs? Is progressieve activiteit nu slechts een tegenwind? MAGA en nog meer MAGA. Ik denk het niet. Moeten we ons nu voorbereiden op extreme ontbering, verstoring en onderdrukking? Leer te overleven. Bereid je voor om elkaar te helpen. Haat de macht, maar ontwijk hem. Ik denk het niet.
Ervan uitgaan dat Trump zijn favoriete agenda succesvol zal implementeren, zal helpen die agenda te garanderen. Ik zeg dat we niet moeten aannemen dat het donker is en daardoor helpen dat het aankomt. We moeten het licht aandoen.
Heel wat progressieven zullen zich opmaken, zich schrap zetten, opstaan. Serieus en oprecht, maar met hun gedachten over verkiezingen over twee en vier jaar. Dat heeft zeker een punt. Over twee jaar winnen kan Trump helpen in toom te houden. Over vier jaar winnen kan hem vervangen. Maar het mist dat deze verkiezingen iets nieuws zijn. Trump voerde geen campagne om zichzelf en anderen bestaande overheidsfuncties te laten vervullen.
Hij voerde campagne om overheidsfuncties fundamenteel te veranderen. Het punt voor Trump is niet alleen om president te zijn. Hij wil overheidsrechten en -verantwoordelijkheden veranderen. Hij wil slopen en herdefiniëren.
Soms vervangt een autoritair persoon een oude baas door een nieuwe, slechtere baas. Andere keren herdefinieert een autoritair persoon wat baas zijn betekent. Het probleem met een aanpak die voornamelijk gericht is op de volgende verkiezing, of een aanpak die voornamelijk gericht is op het blijven doen wat we doen, is dat we nu iets anders moeten doen dan we normaal doen, want als Trump nu niet wordt gestopt, kan zijn steun groeien en kunnen verkiezingen later een regelrechte schijnvertoning zijn, ervan uitgaande dat ze überhaupt plaatsvinden.
Dus, Trump zit in het zadel. Hij heeft de regering. Maar het land zit nog niet in zijn zadeltas. Trump won net iets meer dan de helft van de kiezers. Misschien maar één procent meer. En hoeveel stemden helemaal niet? Bovendien denken veel van Trumps kiezers dat ze gestemd hebben voor verandering, voor hulp aan werkende mensen, om een einde te maken aan oorlog en om levens van strijdende partijen te beschermen. Ze krijgen niets van dat alles. Ze waren al enorm ontevreden. Ze kunnen nog ontevredener worden, maar dan wel door een nieuwe zittende president.
Niettemin, als Trump de ene na de andere agendasuccessen na agendasuccessen aflevert, als hij elk agendasucces uitroept alsof hij zijn volk dient, als hij opschept dat hij de vijanden van zijn volk bashen, en als hij de ether meer dan ooit domineert, dan kan wat hij van zijn steun overhoudt meer gehecht raken.
Nu hij is misleid met het idee dat Trump een anti-oorlogsheld van de arbeidersklasse is die veranderingen nastreeft die het volk dienen, kunnen degenen die hem nu zwakjes steunen, als hij binnenkort veel kleine overwinningen te vieren heeft, overtuigd raken van zijn heldendom. We hebben het resultaat van zo’n trouw al te vaak gezien.
In het licht van die gedachten hoop ik dat, afgezien van de zorgen over toekomstige verkiezingen, vanaf januari veel linkse mensen stappen zullen ondernemen om Trumps agenda te stoppen, opdat hij in 2026 niet het ambt van president afschaft en zichzelf tot volkstribuun uitroept, wat Americana zal zijn voor “uw Führer”. Dat gevaar klopte op de verkiezingsdag aan onze deur. We hebben het binnengelaten. Het staat op het punt om aan het hoofd van onze tafel te gaan zitten. Het grijpt naar een hele grote club. Nu is het tijd om de opmars van het fascisme te stoppen.
Ik hoop dat ik ongelijk heb, maar ik vrees van niet. In het ene domein na het andere zal elke winst op korte termijn die Trump met succes doorvoert hem in staat stellen om grotere en verwoestendere daaropvolgende winsten na te streven. Dit zou maandelijks of zelfs wekelijks kunnen toenemen. Vanaf de inauguratie moeten we dat voorkomen. Maar waar vechten we tegen en waarvoor vechten we, en met welke middelen?
Ik geloof dat miljoenen mensen zich al realiseren of zich binnenkort zullen realiseren welke gevaren Trumps regering met zich meebrengt. Maar ik geloof ook dat de meeste van zulke mensen niet veel ervaring hebben met grassrootsactivisme. Ik betwijfel of velen weten waar ze heen moeten, laat staan wat ze moeten doen om ervaren activisten te helpen bij hun pogingen om Trump te stoppen.
Tenzij Trumps persoonlijke zwakheden hem slordig en te ver laten gaan, wat zeker mogelijk is, denk ik dat hij zal proberen zijn agenda stap voor stap te implementeren. De retoriek zal toenemen, maar hij zal beginnen met kleinere, gemakkelijkere, kwetsbaardere doelen. Hij zal elke winst vieren als een wonderbaarlijke prestatie. Zijn media zullen zijn methoden normaliseren. Elke keer dat hij winst boekt, zal hij verder gaan. Dat is de koers die we moeten voorkomen.
Ik beweer niet dat Trump, laat staan activisten, volledig zullen doorgaan zoals ik hieronder veronderstel. Trump gedraagt zich misschien meer zoals Trump zich gewoonlijk gedraagt. En met Musk aan boord, stijgen de vooruitzichten op chaos nog verder. Ervaren activisten zullen ongetwijfeld betere, diepere en rijkere plannen smeden dan de hypothetische mogelijkheden die ik hieronder voorstel. Maar ik denk wel dat dezelfde brede leidende logica op alle kwesties van toepassing zal zijn: verbind activistische plannen creatief, zodat elke activistische inspanning de rest ondersteunt.
Vervreemd potentiële bondgenoten niet. Geef Trump geen excuses om wat velen gerechtvaardigd geweld zouden kunnen achten te gebruiken. Maak Trumps doelen zo kostbaar voor hem om na te streven dat hij het vertraagt of ervan afziet. Bouw tegelijkertijd steun op voor verder verzet. Voorkom Trumps negatieve agenda door onze diverse maar verenigende acties, maar streef ook naar onze eigen positieve agenda. Op het risico af dat dit commentaar te lang wordt, denk ik dat mensen misschien wat details nodig hebben om een beter gevoel te krijgen voor wat er gaat komen, hoe voorlopig en afhankelijk de details ook mogen zijn.
Denk aan The Border: Trump verklaart de grens gesloten. Hij stuurt extra agenten en misschien troepen om deze te bewaken. Hoe kunnen activisten zo’n keuze te kostbaar maken voor Trump om door te voeren? Bekende opties voor dit en alle kwesties zijn onder meer het publiekelijk uitleggen van de schade en het tonen van de tegenstand van mensen in demonstraties op lokale, provinciale of nationale locaties. Maar misschien steken activisten ook de grens over en keren ze terug naar de VS met immigranten die proberen binnen te komen.
Misschien vergezellen activisten immigranten te voet, in auto’s en op welke manier dan ook die logisch is. Als ze worden aangehouden en gearresteerd, blijven activisten misschien bij hun nieuwe vrienden en eisen nog veel meer activisten de vrijlating van iedereen. Het punt is dat we, om Trump te stoppen zodra hij winst nastreeft, naar mijn vermoeden een aantal ongebruikelijke risico’s zullen moeten nemen, onze gemeenschap zullen moeten uitbreiden en ons denken zullen moeten opvoeren.
Activisten die zich bewust zijn van de kwesties en mogelijkheden zullen ongetwijfeld waardevolle grensplannen voorstellen, bespreken en bepleiten die buiten mijn bereik liggen. Solidariteit, of het ontbreken daarvan, zal de grenskwestie bepalen.
Denk aan deportaties: Trump belastert en probeert onze ongedocumenteerde buren, collega’s en schoolgenoten te deporteren. Hij begint waarschijnlijk met degenen die in de gevangenis zitten en hun families. Zij zijn zijn gemakkelijkste doelwitten. Als hij daar slaagt, breidt hij zijn net uit. Activisten werken eraan om het publieke begrip van de situatie en de bijdragen van immigranten te vergroten.
Zoals nu en eerder, beschermen en bieden activisten waarschijnlijk ook toevluchtsoorden voor potentiële gedeporteerden door politie en ICE-agenten te blokkeren bij kerken, scholen en misschien op grotere en dramatischere en ook sociaal meer verstorende locaties waar immigranten worden uitgenodigd om toevluchtsoord te zijn – zoals op openbare scholen waar docenten en personeel hen uitnodigen, op universiteiten waar studenten hen uitnodigen, in concertzalen waar personeel en artiesten hen uitnodigen, en in sportstadions waar atleten hen uitnodigen. Om een miljoen ongedocumenteerde immigranten per jaar te deporteren, zijn dat er duizend duizend.
Het zijn een heleboel toevluchtsoorden. Stel je voor dat er geen symfonie en geen voetbal meer is totdat het deportatiebeleid wordt ingetrokken. Zijn dergelijke benaderingen plausibel? Ervaren, betrokken activisten zullen campagnes voorstellen en bepleiten die zij het meest werkbaar en veelbelovend vinden. De uitkomsten zullen afhangen van hoeveel mensen meedoen om samen de winnende voorstellen te implementeren.
Denk aan “vijanden”: Trump begint met het onderzoeken en vervolgen, of misschien zelfs opsluiten zonder onderzoek van verschillende “vijanden”. Hij richt zich eerst op zijn meest gehate en minder publieke tegenstanders om pas later over te gaan op meer opvallende tegenstanders en uiteindelijk op iedereen die voldoende dissident is om zijn woede te wekken.
Activisten geven natuurlijk voorlichting om de steun van het volk te winnen, maar misschien overspoelen ze ook rechtbanken, demonstreren ze in Washington en bieden ze asiel. Misschien benoemen activisten ook onze echte criminele vijanden, ook op Wall Street, en houden ze openbarende volkstribunalen. Hoeveel nieuwe mensen reageren op wat er ook wordt ondernomen? Dat zal het meest van belang zijn.
Denk aan de opstandelingen van 6 januari: Trump bevrijdt en verwelkomt momenteel gevangen MAGA-leden in het Witte Huis. We kunnen zeggen: wacht even. We steunen rehabiliterende in plaats van bestraffende gerechtigheid. Misschien eisen we dat gevangenen worden ingezet om hun rehabiliterende omgeving te verbeteren. Gevangenen inzetten om betaalbare huisvesting te bouwen waar zij en anderen later in kunnen wonen.
Gevangenen uitstekende opleiding en jobtraining bieden, zodat ze voorbereid zijn om bij te dragen aan hun families en de maatschappij. Misschien zeggen we: vrijlaten en verwelkomen in sociaal waardige bezigheden van gevangenen die vastzitten voor niet-gewelddadige misdaden. Welke eisen en bezigheden juridische, gevangenis- en andere gerelateerde activisten ook nastreven, hoeveel gevangenen, families van gevangenen en anderen die zich bezighouden met gerechtigheid zullen helpen hun voorstellen te verfijnen en de strijd aan te gaan? Dat is wat de kwesties zal beslissen.
Denk aan LGBTQ+: Trump valt LGBTQ+-mensen al vroeg aan als abnormaal of onnatuurlijk of wat voor onzin hij ook uitkraamt. Hij verwacht bijna straffeloosheid, maar activisten vergroten het publieke begrip om onwetende vooroordelen te bestrijden en misschien ook, net als bij “vijanden” en “gedeporteerden”, om asiel en rechtszaken te bieden.
Misschien hebben bekende LGBTQ+-artiesten, atleten en wetenschappers, plus verschillende bredere Hollywood- en sportgemeenschappen plus andere burgers niet alleen geprotesteerd en onderwezen, maar ook gezegd dat Trump LGBTQ+-mensen niet kan weigeren zonder ons allemaal te weigeren. We zullen allemaal samen weerstand bieden. En dan?
Denk aan reproductieve rechten: ik betwijfel of Trump onmiddellijk abortusverboden zal nastreven, vooral als onze verzetspogingen voor andere zaken succesvol zijn. Maar ik denk dat hij in ieder geval toenadering zal zoeken en zal proberen het publiek voor te bereiden op deze stap. Er zijn al negentien staatsverboden en meer demonstraties die reproductieve rechten eisen en meer bewegingen die moeders en artsen fysiek beschermen in die staten zullen ook nationaal gehoord worden.
En of dat nu deel uitmaakt van een zich ontvouwende aanpak, of dat er andere en aanvullende stappen worden genomen, misschien zullen zorgzame artsen en vrijwel alle verpleegkundigen besluiten om te staken voor bijbehorende eisen. Afwijkingen die gestaag dieper en breder worden, winnen.
Denk aan dakloosheid: Trump breidt zijn anti-daklozenretoriek uit en financiert vervolgens sweeps in stedelijke gebieden waar hij zijn steun moet versterken. Wat zouden activisten kunnen doen, afgezien van onderwijs? Misschien eisen dat er miljoenen extra wooneenheden worden gebouwd. Misschien eisen dat er nu meer huisvesting wordt geboden in onderbenutte motels en hotels. Misschien gaan activisten bij de daklozen zitten om samen met hen te worden opgepakt als het zover komt, en eisen ze vervolgens vrijlating voor iedereen.
Misschien eisen activisten huurverlagingen en huurcontrole plus verdediging tegen uitzettingen. Welke plannen huisvestingsactivisten en hun achterban ook bedenken om uit te voeren, zullen ze ook activisten helpen die de andere aandachtspunten van verzet aanpakken, en zullen andere activisten die andere primaire aandachtspunten aanpakken hen helpen? Dat zou een overkoepelende ontwikkeling zijn die Trump niet zomaar zou kunnen negeren.
Denk aan gezondheidszorg: Robert F. Kennedy Jr. wil bezuinigen op budgetten en Medicare. Hij eist juridische sancties en defluoridering. Hij kondigt krankzinnige vaccinatielimieten aan en ondermijnt het beleid voor medicijnveiligheid. Misschien is de eerste stap die activisten zetten om dit soort pogingen te blokkeren, het verstoren van Kennedys benoeming, samen met het eisen en demonstreren voor financiering van medische centra op het platteland en met name het aanbieden van medicijnen en gezondheidszorg als gratis rechten voor iedereen. Niet alleen de omvang van dit verzet, maar ook de koers ervan zou dwingend zijn.
Denk aan arbeidsbescherming en NLRB-benoemingen: om inbreuken op arbeid te stoppen, zullen ongetwijfeld onderwijs, eisen en uitingen van onenigheid ontstaan. Hoger minimumloon? Sterkere bescherming van kinderarbeid? De PRO-Act aannemen? Maar wat nog meer? Misschien protesten in de Halls of Congress? Hoe dan ook, de arbeidersoppositie, geleid door de meest militante en bewuste delen van de arbeidersbeweging, zal creatief moeten zijn en een zo breed mogelijk arbeiderspubliek moeten aanspreken. Er is een nationale staking voorgesteld voor over vier jaar. Als Harris had gewonnen, zou dat heel verstandig zijn geweest.
Lange voorbereidingstijd zou een grote paraatheid en deelname hebben bevorderd. Maar nu Trump heeft gewonnen, kan het over vier jaar moeilijker zijn, niet beter. Als veel gebieden van verzet tegen Trump groeien en winnen, is het misschien zinvol om de nationale staking te vervroegen. Welke plannen er ook ontstaan, hoeveel mensen zullen het programma van de arbeiders steunen, de arbeiders verdedigen en zich erbij aansluiten?
Drill Baby Drill: Trump zal zeggen dat hij het vanaf dag één doet. Zal hij dat ook doen? Zullen nieuwe of oude locaties hun activiteiten uitbreiden? Zo ja, dan zullen degenen die al jaren betrokken zijn, naast ander doorlopend klimaat- en Groenactivisme, wellicht bredere paden voor overweging en steun toevoegen. Blokkeer de Drills, Baby, blokkeer de Drills. Zorg voor ex-fossiele brandstofarbeiders. Breid de wederzijdse hulp en sociale bescherming uit. Hier zou een waardig gebruik voor openbare dienstverlening kunnen ontstaan, zelfs door militaire (maar nu beschermende) troepen, nationaal en internationaal.
Handhaving van burgerrechten: Trump zal de financiering van agentschappen en programma’s die bescherming bieden tegen repressie en onderdrukking willen verminderen. Opnieuw zullen onderwijs, bijeenkomsten en eisen ontstaan. Misschien zullen mensen ook gemeenschapscontrole over de politie en verschillende nieuwe politietrainingen en on-the-job-vereisten en -verantwoordelijkheden nastreven.
Misschien zullen sommige burgers met een geschikte achtergrond en ervaring zich zelfs bij de politie aansluiten om zich van binnenuit te organiseren. Misschien zullen activisten besluiten om te proberen te communiceren met de politie als werknemers en burgers, en niet als veronderstelde aanhangers van geweld en Trumpiaanse controle.
Kabinetsbenoemingen: Trump is hier al enthousiast over. Hij wil vooral lafaards die zich aan hem houden. Dus op een paar na, als dat zo is, zullen zijn benoemingen waarschijnlijk een clownshow zijn. Wat kunnen we daaraan doen? Onderzoek doen naar de benoemingen? Ze onderwijzen? Ja, maar dit zijn nieuwe tijden. Terwijl activisten gewelddadige reacties vermijden, protesteren we misschien tegen benoemingen waar ze wonen, of misschien nog beter bij de advocatenkantoren, media en andere instellingen waar ze partner van zijn.
Maak het zakendoen heel moeilijk voor degenen die de benoemingen van Trumps kabinet hebben voortgebracht. Misschien ook alternatieve kandidaten voorstellen. Misschien een alternatief schaduwkabinet bijeenroepen, zelfs een alternatieve schaduwregering, waarvan de leden onderzoek doen, wetgeving voorstellen en verandering bepleiten en faciliteren.
Ambtenaren: Trump zal waarschijnlijk massaal vervangingen initiëren. Wat te doen? Rechtszaken? Onderwijs en bijeenkomsten? Wat dacht je van het omsingelen van de agentschappen die worden overgenomen en het verhinderen van de toegang van de nieuwe werknemers? Misschien hen behandelen alsof ze onderkruipers zijn, want dat zijn ze. Zou zoiets georganiseerd kunnen worden naarmate meer en meer mensen en vakbonden zich realiseren wat er op het spel staat?
Sociale Zekerheid: Kan Trump gek genoeg zijn om hiermee te sollen? Ik betwijfel het.
Regelgevende overheidsafdelingen, waaronder de FDA, EPA, CDC, etc.: Dit lijkt op het ontslaan van werknemers, maar dan zichtbaarder. Dus wat zouden activisten kunnen doen? Opleiden en hun onenigheid tonen, natuurlijk. Maar wat dacht je van het bezetten van de agentschappen eerst met doorgewinterde activisten en misschien daarna met professionals uit dezelfde vakgebieden? Stel je artsen en onderzoekers uit de hele maatschappij voor die zich organiseren om degenen te beschermen die geacht worden het publiek te beschermen.
Non-profitorganisaties: Dit is hetzelfde als het terugdringen van overheidsinstanties, maar dan in de wereld van progressieve non-profitorganisaties die verschillende populaire programma’s nastreven. Ik denk dat Trump minder populaire doelen zal nastreven voordat hij populaire doelen zal nastreven. Maar hoe dan ook, Trumps denkwijze zal waarschijnlijk lijken op die van alle autoritairen.
Hoe meer ik van de burgermaatschappij kan decimeren, hoe meer ik kan overnemen, hoe beter het voor mij zal zijn. Misschien moeten non-profitorganisaties hun publiek voorbereiden om hun bestaan te verdedigen of zelfs voort te zetten, maar dan meer clandestien en indien nodig van elders. Te apocalyptisch? Misschien, maar misschien ook niet.
Stemrecht: Ik denk dat dit in ieder geval nog een heel eind in de toekomst ligt en dat het dan afhangt van hoe Trump het doet met zijn andere agendapunten, en afgeleid van hoeveel populaire en institutionele steun hij behoudt. Daarom zijn toekomstige verkiezingen afhankelijk van het huidige succesvolle verzet.
Openbare scholen en universiteiten: Het verbieden van boeken, het beperken van maatschappelijk relevant onderwijs, het reguleren van alle leerstof en het plaatsen van religie in de klaslokalen van Trumps steun kan zijn uitvoerende steun opleveren. Of ze dat nu doen of niet, fascistische ouders, hoewel ongelooflijk verward, zouden niet toegestaan moeten worden om schoolbesturen over te nemen en anti-onderwijsbeleid op te leggen. Wat te doen?
Misschien verzetten leraren zich massaal. Misschien doen ouders dat. Dit zou zeker moeilijker zijn in toegewijd Trump-land dan elders, maar misschien kunnen anti-Trump-ouders en -leraren door Trumpistische mythen en angsten heen komen, vooral als er op andere fronten vooruitgang wordt geboekt. Misschien kunnen op onderwijs gerichte bewegingen curriculumwijzigingen voorstellen die studenten daadwerkelijk ten goede komen. Misschien kunnen bewegingen ook het sociale en educatieve gebruik van anderszins lege openbare schoolgebouwen en universiteitsfaciliteiten in de avonduren verwelkomen om lokale ouders en families ten goede te komen.
Trump kan beginnen met particuliere hogescholen en universiteiten, inclusief het gebruik van federale fondsen en alles wat hij kan bedenken om ideologische beperkingen op te leggen aan besturen en faculteiten. Studenten en faculteiten die scholen opnieuw bedenken en overnemen, zijn misschien hun enige remedie.
Openbare bibliotheken: Hetzelfde als voor openbare scholen, zo lijkt het mij…
Groene investeringen en het klimaatakkoord van Parijs: ecologisch overleven kan lokale creatieve blokkades nodig hebben, maar ongetwijfeld ook regionale en nationale uitingen van aanhoudende weerstand van welke aard dan ook die groene activisten en supporters plannen.
Bovendien, en misschien wel het belangrijkste, activisten kunnen duidelijk bewijs leveren dat groene activisten gretig en klaar zijn om alle andere strijdgebieden te helpen, en ook alle andere gebieden te verwelkomen om groene inspanningen te ondersteunen. De samensmelting van alle oppositie-elementen om collectief elk aspect van Trumps agenda te stoppen – dat is iets dat iedereen zou horen.
Juridische hervorming: Misschien kan Biden onder druk worden gezet om het Hooggerechtshof nu te laten groeien en elke open positie die hij kan te vullen met verstandige juristen. Anders zullen activisten misschien rechterlijke benoemingen behandelen zoals alle benoemingen worden behandeld, maar ook afwijken en protesteren als alle slechte beleidsmaatregelen.
Media: Alle autoritairen streven naar mediacontrole. Degenen die dat bereiken, worden veel meer verankerd en destructief dan degenen die dat niet doen. Trump heeft al behoorlijk wat verplichte media, zowel meer als minder mainstream. Hij zal waarschijnlijk nog meer controle willen, via licentiestraffen, juridische aanvallen, overnames, vervangingen of wie weet welke andere tactieken. Wat zullen activisten voorstellen?
Kunnen activistische media meer collectief werken? Kunnen activistische media de berichtgeving beter coördineren? Betere hulpactivisme? Betere fondsenwerving? Kan het publiek de pers beter onder druk zetten?
Militair beleid: Bijna alles kan worden beïnvloed door de dreiging en de actualiteit van binnenlandse militaire interventie. Zullen activisten, afgezien van educatie, zichtbaar protest en eenheid over de focus heen, andere ideeën hebben? Misschien zullen sommige activisten zich aansluiten en zich vervolgens organiseren binnen het leger, zoals tijdens de Vietnamoorlog? Misschien zullen anderen zich vestigen bij de poorten van militaire bases om progressieve informatie en steun te bieden aan wat een groeiend aantal dissidente soldaten zal zijn.
Internationale betrekkingen: Natuurlijk zullen activisten blijven eisen dat er onmiddellijk een staakt-het-vuren komt in het Midden-Oosten. Misschien zullen ze de briljante kampementen van een paar maanden geleden weer op gang brengen, dit keer niet alleen achter de vredesvraag, maar achter elk aspect van anti-Trump, antifascistisch verzet waarvoor de kampementen op nuttige wijze studenten- en faculteitssteun kunnen vergaren. En misschien zullen activisten het verzet uitbreiden tegen een aantal oude, voortdurende doelen zoals het Pentagon, het militaire budget en Masters of War.
Ik weet dat velen mijn woorden hierboven misschien een heerlijke wensenlijst beschrijven, maar zich ook afvragen of ik gek ben geworden. Ze zouden kunnen zeggen dat ik te apocalyptisch ben over Trump. Ze zouden kunnen zeggen dat ik te optimistisch ben over verzet. Ze zouden kunnen zeggen dat ze wensen dat meer mensen daar zijn. Ze zouden kunnen zeggen: had je niet een of twee voorbeelden kunnen geven en verder kunnen gaan?
Maar ik geloof dat ik niet te apocalyptisch ben over Trump en ook niet te optimistisch over verzet. En ik weet natuurlijk dat velen van ons vandaag de dag nog niet klaar zijn voor al het bovenstaande, maar moeten veel mensen zich niet heel snel klaarmaken? Veel voorbeelden zorgen ervoor dat je beseft hoeveel er op het spel staat. Is hoe je het allemaal moet doen niet waar ervaren activisten over na moeten denken? Is het niet onze taak om te vragen hoe we komen waar we moeten zijn?
Ik hoop dat ik het mis heb, maar ik denk dat we voldoende weerstand moeten opbouwen om Trump vroegtijdig te blokkeren en hem later definitief te stoppen. Als we ervan uitgaan dat we dat niet kunnen, dan doen we het niet. Daar begonnen we dit artikel mee.
Vergeet cynisme. Vergeet defaitisme. Wat we nu moeten doen, is de vraag die we moeten beantwoorden. Niet wie of wat we de schuld kunnen geven. En hoe dan ook, een groot aantal Democratische gouverneurs, burgemeesters en congresleden zullen belangrijke bondgenoten zijn voor de taken die voor ons liggen. Vraag dus niet naar gisteren. Meer dan genoeg mensen doen dat. Vraag hoe we Trump kunnen stoppen.
En welke antwoorden er ook naar voren komen, moeten we ze dan niet voorstellen, bespreken, bedenken hoe we ze kunnen implementeren en vervolgens onze plannen uitvoeren? Allemaal heel binnenkort.
We hebben geen behoefte aan gek, wild, jeugdig, beschamend of geposeerd. Maar we hebben ook geen behoefte aan berusting, “interne vuurpelotons” of magisch denken. Hoewel we echte moeilijkheden respecteren, kunnen we niet uitstellen wat we moeten ondernemen tot het te laat is om het te ondernemen.
