Indignatie redactie 
De VS mogen niet doorgaan met het bombarderen en doden van burgers om de Afghaanse regering te dekken om moeilijke maar noodzakelijke compromissen aan de onderhandelingstafel te vermijden.
In slechts een week tijd zijn tien provinciale hoofdsteden in Afghanistan in handen van de Taliban gevallen, terwijl in vier andere provincies nog steeds wordt gevochten. Amerikaanse militaire functionarissen geloven nu dat Kabul, de Afghaanse hoofdstad, binnen één tot drie maanden zou kunnen vallen .
Het is afschuwelijk om de dood, vernietiging en massale ontheemding van duizenden doodsbange Afghanen te zien en de triomf van de vrouwenhatende Taliban die twintig jaar geleden over het land regeerden. Maar de val van de gecentraliseerde, corrupte Afghaanse regering gesteund door het Westen was onvermijdelijk, of dit jaar, volgend jaar of over 10 jaar.
De Amerikaanse president Joe Biden heeft gereageerd op de sneeuwbaleffect van Amerika’s vernedering op het kerkhof van rijken door opnieuw de Amerikaanse gezant Zalmay Khalilzad naar Doha, Qatar te sturen, om er bij de regering en de Taliban op aan te dringen een politieke oplossing te zoeken. Tegelijkertijd hebben de VS B-52-bommenwerpers gestuurd om ten minste twee van de 34 provinciehoofdsteden van Afghanistan aan te vallen.
In Lashkar Gah , de hoofdstad van de provincie Helmand, heeft het bombardement naar verluidt al een middelbare school en een gezondheidskliniek verwoest. Een andere B-52 bombardeerde Sheberghan , de hoofdstad van de provincie Jowzjan en het huis van de beruchte krijgsheer en beschuldigde oorlogsmisdadiger Abdul Rashid Dostum, die nu de militaire commandant is van de door de VS gesteunde strijdkrachten van de regering. Ondertussen meldt de New York Times dat Amerikaanse Reaper-drones en AC-130-gunships ook nog steeds actief zijn in Afghanistan.
De val van het Afghaanse leger
De snelle desintegratie van de Afghaanse strijdkrachten die de VS en hun westerse bondgenoten twintig jaar lang hebben gerekruteerd, bewapend en getraind voor een bedrag van bijna 89 miljard dollar, zou geen verrassing moeten zijn. Op papier heeft het Afghaanse nationale leger 180.000 manschappen. In werkelijkheid zijn de meesten van hen werkloze Afghanen die wanhopig op zoek zijn naar wat geld om hun families te onderhouden, maar niet enthousiast zijn om tegen hun medeburgers te vechten. Het leger is ook berucht om zijn corruptie en wanbeheer.
https://www.stopdebankiers.com/minister-kaag-is-kennelijk-moslima/
Het leger en de belegerde en kwetsbare politiemachten die geïsoleerde buitenposten en controleposten in het hele land bemannen, worden geplaagd door veel slachtoffers, snel verloop en desertie. De meeste troepen voelen geen loyaliteit aan de corrupte, door de VS gesteunde regering en verlaten routinematig hun posten, hetzij om zich bij de Taliban aan te sluiten of gewoon om naar huis te gaan. Toen de BBC generaal Khoshal Sadat, de nationale politiechef, vroeg naar de impact van veel slachtoffers op de politierekrutering in februari 2020, antwoordde hij cynisch : “Als je naar rekrutering kijkt, denk ik altijd aan de Afghaanse families en hoeveel kinderen ze hebben . Het goede is dat er nooit een tekort is aan mannen in de strijdbare leeftijd die zich bij de strijdmacht kunnen aansluiten.”
Maar een rekruut van de politie bij een controlepost trok het eigenlijke doel van de oorlog in twijfel en zei tegen Nanna Muus Steffensen van de BBC: “Wij moslims zijn allemaal broeders. We hebben geen probleem met elkaar.” In dat geval, vroeg ze hem, waarom waren ze aan het vechten? Hij aarzelde, lachte nerveus en schudde berustend zijn hoofd. “Je weet waarom. Ik weet waarom’, zei hij. “Het is niet echt onze strijd.”
Sinds 2007 is de parel van Amerikaanse en westerse militaire trainingsmissies in Afghanistan het Afghaanse commandokorps of speciale operatietroepen, die slechts 7% van de Afghaanse nationale legertroepen uitmaken, maar naar verluidt 70% tot 80% van de gevechten uitvoeren. Maar de commando’s hebben moeite om hun doel van het rekruteren, bewapenen en trainen van 30.000 troepen te bereiken. Slechte rekrutering van Pashtuns, de grootste en traditioneel dominante etnische groep, is een kritieke zwakte geweest, vooral uit het Pashtun-hart in het zuiden.
De commando’s en het professionele officierskorps van het Afghaanse leger worden gedomineerd door etnische Tadzjieken. Deze gemeenschap bestaat uit de opvolgers van de Noordelijke Alliantie, die de VS 20 jaar geleden tegen de Taliban steunden. Met ingang van 2017 worden de commando’s geschat op slechts 21.000 . Het is niet duidelijk hoeveel van deze door het Westen opgeleide troepen nu dienen als de laatste verdedigingslinie tussen de door de VS gesteunde marionettenregering en de totale nederlaag.
De snelle en gelijktijdige bezetting door de Taliban van grote hoeveelheden grondgebied in het hele land lijkt een bewuste strategie te zijn om het kleine aantal goed opgeleide, goed bewapende troepen van de regering te overweldigen en te overvleugelen. De Taliban hebben meer succes met het winnen van de loyaliteit van minderheden in het noorden en westen dan regeringstroepen hebben gehad met het rekruteren van Pashtuns uit het zuiden, en het kleine aantal goed opgeleide troepen van de regering kan niet overal tegelijk zijn.
https://www.stopdebankiers.com/waarom-heeft-israel-een-arsenaal-aan-kernwapens/
Amerikaanse straaljagers
Maar hoe zit het met de Verenigde Staten? De inzet van B-52-bommenwerpers, Reaper-drones en AC-130-geschutsschepen is een brutaal antwoord van een falende, zwaaiende keizerlijke macht op een historische, vernederende nederlaag.
De VS deinst er niet voor terug om massamoord te plegen op hun vijanden. Kijk maar naar de door de VS geleide vernietiging van Fallujah en Mosul in Irak en Raqqa in Syrië. Hoeveel Amerikanen weten zelfs van het bloedbad onder burgers dat Iraakse troepen hebben gepleegd toen de door de VS geleide coalitie in 2017 eindelijk de controle over Mosul overnam? Dit kwam nadat Donald Trump tijdens zijn campagne in 2015 zei dat de VS “de families” van strijders van de Islamitische Staat moeten uitschakelen.
Twintig jaar nadat George W. Bush, Dick Cheney en Donald Rumsfeld een hele reeks oorlogsmisdaden hebben begaan – van marteling en het opzettelijk doden van burgers tot de ‘hoogste internationale misdaad’ van agressie – maakt Biden zich duidelijk niet meer zorgen dan zij waren over criminele verantwoordelijkheid of het oordeel van de geschiedenis. Maar wat kan, zelfs vanuit het meest pragmatische en ongevoelige gezichtspunt, bereikt worden door voortdurende luchtbombardementen op Afghaanse steden, afgezien van een laatste maar nutteloze climax van de 20 jaar durende slachting van Afghanen door tienduizenden Amerikaanse bommen en raketten?
Het intellectueel en strategisch failliete Amerikaanse leger en de CIA-bureaucratie hebben een geschiedenis van zichzelf te feliciteren met vluchtige, oppervlakkige overwinningen. De VS riepen in 2001 snel de overwinning uit in Afghanistan en begonnen twee jaar later hun ingebeelde verovering in Irak te herhalen. Vervolgens moedigde het kortstondige succes van de regimeveranderingsoperatie in 2011 de VS en hun bondgenoten aan om al-Qaeda- filialen in Syrië los te laten , wat leidde tot een decennium van hardnekkig geweld en chaos en de opkomst van de Islamitische Staat (IS).
Op dezelfde manier lijken Bidens onverklaarbare en corrupte nationale veiligheidsadviseurs hem aan te sporen dezelfde wapens te gebruiken die de stedelijke bases van de Islamitische Staatsgroep in Irak en Syrië hebben vernietigd om door de Taliban bezette steden in Afghanistan aan te vallen. Maar Afghanistan is geen Irak of Syrië. Ten eerste wonen er minder Afghanen in steden. Ten tweede ligt de basis van de Taliban niet in de grote steden, maar in de landelijke gebieden waar de andere driekwart van de Afghanen woont. Ondanks de steun van Pakistan door de jaren heen, zijn de Taliban geen invasiemacht zoals IS, maar een Afghaanse nationalistische beweging die twee decennia lang heeft gevochten om buitenlandse invasie- en bezettingstroepen uit hun land te verdrijven.
In veel gebieden zijn de Afghaanse troepen niet gevlucht voor de Taliban, zoals het Iraakse leger dat in 2014 voor IS deed, maar sloten zich bij hen aan. Op 9 augustus bezetten de Taliban Aybak , de zesde provinciehoofdstad die viel, nadat een lokale krijgsheer en zijn strijders naar verluidt hadden ingestemd om de krachten te bundelen met de Taliban.
Diezelfde dag keerde de hoofdonderhandelaar van de regering, Abdullah Abdullah, terug naar Doha voor verdere vredesbesprekingen met de Taliban. Zijn Amerikaanse bondgenoten moeten hem, zijn regering en de Taliban duidelijk maken dat de VS elke poging om tot een vreedzame politieke transitie te komen, zullen steunen.
Het nieuwe syndroom
Maar de Verenigde Staten mogen niet doorgaan met het bombarderen en doden van burgers om de Afghaanse regering dekking te bieden om moeilijke maar noodzakelijke compromissen aan de onderhandelingstafel te vermijden om vrede te brengen aan de lankmoedige, door oorlog vermoeide bevolking van Afghanistan. Het bombarderen van door de Taliban bezette steden en de mensen die erin wonen, is een woest en crimineel beleid dat president Biden moet afzweren.
De nederlaag van de VS en hun bondgenoten in Afghanistan lijkt zich nu nog sneller te voltrekken dan de ineenstorting van Zuid-Vietnam tussen 1973 en 1975. De publieke conclusie van de Amerikaanse nederlaag in Zuidoost-Azië was het ‘Vietnam-syndroom’, een afkeer van overzeese militaire interventies die tientallen jaren duren.
Nu we de 20ste verjaardag van de aanslagen van 9/11 naderen , moeten we nadenken over hoe de regering-Bush de wraakzucht van het Amerikaanse publiek heeft uitgebuit om deze bloedige, tragische en volkomen zinloze oorlog in Afghanistan te ontketenen. De les van Amerika’s ervaring in dat land zou een nieuw “Afghanistan-syndroom” moeten zijn, een publieke afkeer van oorlog die toekomstige Amerikaanse militaire aanvallen en invasies voorkomt, pogingen verwerpt om de regeringen van andere naties sociaal te construeren, en leidt tot een nieuwe en actieve Amerikaan inzet voor vrede, diplomatie en ontwapening.
