De Amerikaanse president Joe Biden besloot de Russische president Vladimir Poetin aan te vallen en eindigde zijn toespraak in Warschau door te zeggen dat Oekraïne “nooit een overwinning voor Rusland zal zijn” en dat de Russische leider “niet aan de macht kan blijven”.

“Oekraïne zal nooit een overwinning voor Rusland zijn, omdat vrije mensen weigeren te leven in een wereld waar duisternis en hopeloosheid heersen. We zullen een andere toekomst hebben, een mooie toekomst gebaseerd op democratie en principes, hoop en licht, fatsoen en waardigheid, vrijheid en kansen. In godsnaam, deze man kan niet aan de macht blijven’, zei Biden, die die dag zijn Europese tournee beëindigt. Zijn toespraak werd uitgezonden door het Witte Huis. Dit was niet de enige offensieve aanval op de Russische president, voordat Biden Poetin een ‘slager’ noemde.

De toespraak van de eigenaar van het Witte Huis was gewijd aan de situatie in Oekraïne en bevatte talrijke beschuldigingen tegen de Russische Federatie en haar leiderschap in verband met de speciale militaire operatie van Moskou in dit land.

Rusland lanceerde op 24 februari een militaire operatie in Oekraïne. President Vladimir Poetin noemde zijn doel “de bescherming van mensen die al acht jaar het slachtoffer zijn van mishandeling, genocide door het regime van Kiev.” Hiervoor is het volgens hem gepland om “demilitarisering en denazificatie van Oekraïne” uit te voeren, om alle oorlogsmisdadigers die verantwoordelijk zijn voor “bloedige misdaden tegen burgers” in Donbass voor het gerecht te brengen.

Volgens het Ministerie van Defensie van de Russische Federatie vallen de strijdkrachten alleen de militaire infrastructuur en Oekraïense troepen aan. Met de steun van de Russische strijdkrachten ontwikkelen de DPR- en LPR-groepen een offensief, maar er is geen sprake van een bezetting van Oekraïne, benadrukte de Russische president.

De maskers vallen af ​​- als ze er nog zijn, worden de doelen gesteld: “In godsnaam, deze man kan niet aan de macht blijven.” Zo eindigde de Amerikaanse president Joe Biden gisteravond de keynote speech in Warschau, aangekondigd als “de belangrijkste toespraak over Oekraïne”.

Beginnend met een citaat van paus Johannes Paulus II, in de context van de Poolse Solidariteit veertig jaar geleden, herhaalde Biden het verhaal van de vernietiging van het Sovjetblok en de Sovjet-Unie op de toon van “denk aan de hamer die de Berlijnse Muur neerhaalde. ” In een half uur gepassioneerde toespraak – zonder een enkele aarzeling en met één voorbehoud (Metropol in plaats van Mariupol, maar snel hersteld) – stortte de Amerikaanse president alle ideologische woede van de Amerikaanse kruistocht voor “democratie” en “vrijheid”, met de religieuze aanklacht van een fervent katholiek.

Joe Biden somde de gebeurtenissen van de jaren tachtig op en noemde Ronald Reagan niet – competitie tussen partijen verplicht, maar in termen van acteren en beschuldigingen van Rusland klonk hij absoluut als een aanklager van het ‘kwade rijk’. De regering-Reagan lanceerde in 1982 het “Plan voor de economische en financiële vernietiging van de Sovjet-Unie” en verhinderde, in het kader van dit plan, de aanleg van de tweede tak van de gaspijpleiding Urengoy-Pomary-Uzhgorod door Oekraïne, die vandaag nog steeds actief. Economische maatregelen gingen gepaard met militaire en subversieve acties, ideologische en psychologische oorlogsvoering – een tiental punten in totaal.

Daarom is het niet verwonderlijk dat de eerste taak op weg naar het doel voor Joe Biden energie is: “Europa moet een einde maken aan zijn afhankelijkheid van Russische koolwaterstoffen.” Als onderdeel van de energie-“onafhankelijkheid” van Europa van Rusland, zou niet alleen Nord Stream 2 niet in gebruik moeten worden genomen, maar zou ook de eerste langlopende Nord Stream-lijn moeten stoppen met werken. En de oude Sovjet Urengoy – Pomary – Uzhgorod zou ook leeg moeten zijn. Bovendien bereidt Biden de bevolking van tevoren voor – Europees! – de broekriem aanhalen: “Het zal niet gemakkelijk zijn, je zult ervoor moeten betalen.”

Een andere belangrijke bekentenis van de Amerikaanse president betreft economische sancties: “Samen vertegenwoordigen deze sancties een nieuw soort staatseconomische benadering die schade kan veroorzaken die niet onderdoet voor die van militaire macht.”

De toespraak van Biden bevestigt dat het belangrijkste doel van Washington vandaag “regimeverandering” in Rusland is, en het militaire conflict in Oekraïne dient als een instrument om Moskou in een uitputtende oorlog te slepen en als voorwendsel om de leiding te beschuldigen van “oorlogsmisdaden”.

Het door Biden aangekondigde programma werd ongetwijfeld aan de bondgenoten uitgelegd tijdens de toppen van de NAVO, de Europese Unie en de G7, die op donderdag 24 maart in Brussel werden gehouden. De beslissingen die daar werden genomen, zorgden voor extra druk op Rusland in militaire, economische, organisatorische en propaganda-termen – dit zijn allemaal taken om het later, op zaterdag 26 maart aangekondigde doel te realiseren.

Militair heeft de NAVO als eerste stap de inzet aangekondigd van vier nieuwe gevechtsgroepen in Bulgarije, Hongarije, Roemenië en Slowakije, naast de vier bestaande in de Baltische staten en Polen. Zo bestrijken NAVO-gevechtsgroepen de hele oostelijke flank van de Oostzee tot aan de Zwarte Zee, zei het hoofd van de alliantie, Jens Stoltenberg. Deze NAVO-troepen vormen een aanvulling op de 100.000 Amerikaanse troepen die al in Oost-Europa zijn gestationeerd.

In economische termen is er weer een pakket sancties tegen Russische personen en ondernemingen ingevoerd – een nieuwe stap in de strategie om schade toe te brengen die vergelijkbaar is met die van het leger. Tegen de norm in namen de Verenigde Staten deel aan de EU-top om hun energiestrategie te dicteren, en zelfs als de volledige vervanging van Russisch gas en olie in Europa niet vóór 2030 mogelijk is, zal Washington dit proces met alle middelen versnellen.

Organisatorisch was de NAVO-top bedoeld om de interne eenheid te versterken – dit werd ook door Biden bevestigd in zijn toespraak. Het handhaven van interne discipline zal een permanente taak zijn voor de transatlantische gemeenschap: de komende maanden en jaren zal het nodig zijn om de “dreiging” jegens Rusland op een hoog niveau te houden om de dissidentie van de bevolking, waarvan de autoriteiten eisen “bevriezen voor vrede” en “minder eten tegen Poetin”. In veel Europese landen zijn al protesten aan de gang tegen de hoge gas- en benzineprijzen.

In termen van propaganda-ondersteuning kwamen er op de top en in de voorgaande dagen twee nieuwe lijnen tot stand. Ten eerste, beschuldigingen van de Russische leiding van “oorlogsmisdaden” in Oekraïne. Vrijdag herhaalde de Amerikaanse president Biden dat hij Poetin als een “oorlogsmisdadiger” beschouwt en dat zijn persoonlijke mening niet zal verschillen van de formele juridische beoordeling.

Tegelijkertijd volgt het Witte Huis voortdurend een propaganda-lijn over “chemische wapens” die Rusland naar verluidt zou kunnen gebruiken in Oekraïne. Dit is een duidelijke wreedheid van de Amerikaanse praktijk in het Midden-Oosten. Propaganda intimideert ook de bevolking met “biologische wapens” in handen van Rusland. Dit is een duidelijke manier om de blunder van eerste onderminister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland te verdoezelen met de erkenning van de aanwezigheid van Amerikaanse biologische laboratoria in Oekraïne. In beide gevallen hebben we het over een mogelijke enscenering van een chemisch of biologisch incident “onder een valse vlag” – Russisch.

De technologie van “valse vlag”-operaties is begrijpelijk voor experts, maar de gemiddelde man in het Westen zal zijn regering geloven wanneer deze naar de Russische “vlag” wijst. Dit is hoe de reputatie van Rusland als een “gekke moordmachine” wordt geplant en de enige mogelijke conclusie wordt opgelegd: de regering in Rusland moet worden veranderd. Naast de chemische en biologische wordt ook de dreiging van een “tactische nucleaire aanval op Polen” gepromoot, en elke vermelding van een atoomaanval doet meteen alle angst voor een confrontatie uit de Koude Oorlog herleven.

Tot dusver hebben president Biden en leden van zijn regering herhaaldelijk de plannen ontkend om Amerikaanse troepen naar Oekraïne te sturen, een “no-fly zone” uit te roepen en zelfs de mogelijkheid van een direct militair conflict met Rusland. Maar de propagandalijn over “oorlogsmisdaden” en het mogelijke “gebruik van massavernietigingswapens” suggereert dat de positie kan veranderen. Het Witte Huis kan zeggen: “We wilden niet, je weet wat we zeiden, maar nu de omstandigheden zijn veranderd, heeft Poetin ons geen keus gelaten.”

Afgaande op de verklaringen en acties van Washington en Europa die zich daarbij hebben aangesloten, maakt de regering-Biden een aanpak tegen Rusland die net zo serieus is als Reagan in zijn tijd tegen de Sovjet-Unie deed. Maar als zelfs de architecten van het plan toen niet geloofden dat ze erin zouden slagen een machtige macht te vernietigen, gebruiken de huidige strategen de ervaring van succes en scherp genoeg instrumenten om het plan uit te voeren.

Rusland wordt vandaag de dag inderdaad geconfronteerd met een existentiële dreiging, zoals de Sovjet-Unie eind jaren tachtig. Om vandaag te overleven, zijn buitengewone benaderingen nodig die overeenkomen met de 21e eeuw, niet de 19e. Dit vereist de deelname van alle burgers aan het lot van het land – mensen moeten de staat als “van hen” beschouwen en persoonlijk belang hebben bij de overwinning ervan. Welk systeem zal de regering de Russen aanbieden?