Bidens reactie op de Israëlische vervolging door het ICC is een aanval op het internationaal recht

ICC Dit is de eerste keer in de Amerikaanse geschiedenis dat een zittende president openlijk de kant kiest van vermoedelijke oorlogsmisdadigers.

Maandag heeft een prestigieus team van internationale juristen en rechtsgeleerden een rapport uitgebracht aan het Internationaal Strafhof (ICC) waarin de aanklacht wordt aanbevolen tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en minister van Defensie Yoav Gallant (samen met drie Hamas-leiders) wegens oorlogsmisdaden. De boze reacties van de regering van president Joe Biden en de leiders van het Congres zijn niet zomaar een verdediging van de oorlogsmisdaden van Israël, maar een aanval op het internationaal humanitair recht zelf.

Biden noemde het rapport ‘schandalig’, wat de eerste keer in de geschiedenis van de VS is dat een zittende president openlijk de kant kiest van vermoedelijke oorlogsmisdadigers tegen het ICC. En ondanks dat niets in het rapport het recht op zelfverdediging van Israël in twijfel trok, stond Biden erop te beloven: “We zullen Israël altijd steunen tegen bedreigingen voor zijn veiligheid.”

Op dezelfde manier noemde minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken het ‘beschamend’ en ‘een diep onzinnig’ besluit, dat de Verenigde Staten ‘fundamenteel verwerpen’.

ICC-aanklager Karim Khan merkte bij het aanvaarden van de unanieme aanbevelingen van het Britse panel op hoe het rapport aangaf dat hij redelijke gronden had om aan te nemen dat Netanyahu en Gallant, samen met Hamas-leiders Yahya Sinwar, Ismail Haniyah en Mohammed Deif, “strafrechtelijke verantwoordelijkheid dragen.” wegens vermeende oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid.”

Ironisch genoeg werd Khan, een Britse advocaat, beschouwd als de favoriete kandidaat van Israël voor de functie van aanklager bij het ICC. Het werd minder waarschijnlijk geacht dat hij Israëlische functionarissen zou vervolgen dan zijn voorganger, de Gambiaanse advocaat Fatou Bensouda.

Een van de leden van het panel was de prominente Britse mensenrechtenadvocaat Amal Clooney , die andere slachtoffers van massale wreedheden heeft vertegenwoordigd en eerder bekritiseerd was omdat hij zich niet uitsprak tegen Israëlische oorlogsmisdaden. Clooney steunde het besluit van het panel om arrestatiebevelen van het ICC aan te vragen, waarbij hij opmerkte dat “ongeacht de redenen voor een conflict,” als mensenrechtenadvocaat,

“ik nooit zal accepteren dat het leven van het ene kind minder waarde heeft dan dat van een ander. Ik accepteer niet dat welk conflict dan ook buiten het bereik van de wet moet vallen, noch dat de dader boven de wet moet staan.”

Mensenrechtengroeperingen hebben het besluit geprezen, waarbij secretaris-generaal van Amnesty International, Agnes Callamard, opmerkte dat geen van de partijen boven het internationaal recht staat. “Deze stap van de aanklager van het ICC zendt een belangrijke boodschap uit naar alle partijen in het conflict in Gaza en daarbuiten, dat zij verantwoordelijk zullen worden gehouden voor de verwoesting die zij hebben aangericht op de volkeren van Gaza en Israël.”

Human Rights Watch merkte op: “Deze principiële eerste stap van de aanklager opent de deur voor degenen die verantwoordelijk zijn voor de wreedheden die de afgelopen maanden zijn begaan, om zich voor hun daden te verantwoorden tijdens een eerlijk proces. De lidstaten van het ICC moeten klaar staan ​​om de onafhankelijkheid van het ICC resoluut te beschermen, aangezien de vijandige druk waarschijnlijk zal toenemen terwijl de ICC-rechters het verzoek van Khan in overweging nemen.”

Internationaal hebben Frankrijk, Ierland, België, Slovenië en de meeste andere landen van de Europese Unie hun steun uitgesproken voor het ICC, net als Zuid-Afrika en andere landen in het Zuiden. Buiten de Verenigde Staten bleef de kritiek grotendeels beperkt tot rechtse Europese regeringen als Groot-Brittannië en Italië, nog een indicatie van het isolement van Washington in de internationale gemeenschap als het gaat om het internationaal recht.

Senator Bernie Sanders (I-Vermont), een van de meest prominente Joodse wetgevers in de Verenigde Staten, verdedigde de aanbeveling van het hof en zei: “De aanklager van het ICC heeft gelijk als hij deze acties onderneemt”, en dat het “onontbeerlijk is dat de mondiale gemeenschap het internationaal recht handhaven.” Rep. Ilhan Omar (D-Minnesota) merkte op dat het ICC “haar werk onafhankelijk en zonder inmenging moet kunnen uitvoeren”, waarbij hij de beschuldigingen “significant” noemde.

Verwijzend naar de inspanningen van de Republikeinse leiders in het Huis van Afgevaardigden om Netanyahu uit te nodigen voor een nieuwe gezamenlijke zitting van het Congres, zei Rep. Marc Pocan (D-Wisconsin) dat “Als Netanyahu het Congres komt toespreken, zou ik meer dan blij zijn om het ICC de weg te wijzen naar de Tweede Kamer om dat bevel uit te vaardigen.”

Aanhangers van het ICC op Capitol Hill vormden echter een duidelijke minderheid.

Republikeinen in zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat dringen aan op wetgeving die sancties zou opleggen aan functionarissen en medewerkers van het ICC die geallieerde regeringen zoals Israël onderzoeken of vervolgen. Senator Tom Cotton (R-Arkansas) tweette: “Mijn collega’s en ik kijken ernaar uit om ervoor te zorgen dat noch Khan, zijn medewerkers, noch hun families ooit nog een voet in de Verenigde Staten zullen zetten.”

In een getuigenis voor de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen zei Blinken dinsdag dat hij de samenwerking met de Republikeinen verwelkomde bij het aannemen van een soort sanctiewetgeving.

Ook de Democraten stapelden zich op. Senator Ben Cardin (D-Maryland), voorzitter van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen, bekritiseerde ook het ICC en zei: “Ik zie het als een stap in de verkeerde richting.” Hij en zeven andere leden van de commissie brachten een persbericht uit , waarin werd beweerd dat het zoeken naar verantwoordelijkheid voor oorlogsmisdaden op de een of andere manier ‘de inspanningen om duurzame vrede in het Midden-Oosten tot stand te brengen in gevaar zou brengen’.

Op dezelfde manier tweette senator Richard Blumenthal (D-Connecticut) dat de timing van de aanbeveling tot aanklacht ‘catastrofaal’ is en ‘haat aanwakkert en wantrouwen aanwakkert’. Senator Jackie Rosen (D-Nevada) sloot zich aan bij de rechtse senator Marco Rubio (R-Florida) in het uitbrengen van een gezamenlijke verklaring waarin hij de aanbeveling veroordeelde als “een beschamende politieke zet van het ICC, dat tot doel heeft Israël te ondermijnen.”

Voormalig leider van de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden , Steny Hoyer (D-Maryland) betoogde dat, hoewel het aanklagen van Hamas-leiders passend was, de aanklachten tegen de Israëlische leiders “niet op feiten waren gebaseerd en onverstandig waren”, en stelde categorisch dat, ondanks de bevindingen van het panel, “Israël heeft geen oorlogsmisdaden of misdaden tegen de menselijkheid begaan tijdens de verdediging van zijn volk tegen Hamas”, en prees wat volgens hem de inspanningen van Israël waren om niet-strijders te vermijden.

Hoewel dit de eerste keer in zijn geschiedenis is dat het ICC ooit een aanklacht tegen Israëlische functionarissen heeft aanbevolen, verklaarde vertegenwoordiger Josh Gottheimer (D-New Jersey) dat het rapport een ‘flagrante demonstratie was van hun voortdurende, al lang bestaande vooroordelen tegen de Joodse staat’. Op dezelfde manier bekritiseerde Kathy Manning (D-North Carolina) , ondanks het feit dat in geen van de 54 aanklachten van het ICC ooit Israëli’s waren opgenomen en het ICC ook arrestatiebevelen heeft aangevraagd voor drie Hamas-functionarissen, wat zij noemde “de pogingen om Israël eruit te pikken”.

Een belangrijk argument van de regering-Bidenen leiders van het Congres tegen de waarschijnlijke aanklachten is dat het ICC niet de jurisdictie heeft om Israëlische leiders aan te klagen, omdat Israël geen partij is bij het Statuut van Rome, het verdrag uit 1998 waarbij het Internationaal Strafhof werd opgericht.

De Palestijnse staat trad echter in 2015 toe tot het Statuut van Rome , waardoor het ICC de bevoegdheid kreeg om partijen te vervolgen die misdaden begaan op of vanuit Palestijns grondgebied (inclusief de Gazastrook, die sinds 2007 in handen is van Hamas). Clooney , verwijzend naar het panel in haar verklaring, onderstreepte het feit dat “we unaniem hebben vastgesteld dat het Hof jurisdictie heeft over misdaden gepleegd in Palestina en door Palestijnse staatsburgers.”

Hoewel noch Rusland, noch Oekraïne partij zijn bij het Statuut van Rome, was er geen Amerikaans verzet tegen de aanklacht van het ICC in maart 2023 tegen de Russische president Vladimir Poetin en Maria Lvova-Belova, de Russische commissaris voor de rechten van het kind, wegens oorlogsmisdaden die verband hielden met de Russische invasie van Oekraïne .

De regering is al lange tijd gekant tegen elk onderzoek naar Israël door het ICC. Toen de rechtbank in 2021 voor het eerst een onderzoek startte naar oorlogsmisdaden gepleegd in Palestijnse gebieden, verwierp de toenmalige woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken, Ned Price, de aankondiging.

Ondanks dat de staat Palestina door meer dan 140 landen wordt erkend, zei Price dat jaar in een briefing dat “de Palestijnen niet in aanmerking komen als een soevereine staat.” Associated Press- verslaggever Matt Lee vroeg Price maar liefst twaalf keer waar de regering-Biden vond dat de Palestijnen verantwoording moesten afleggen, maar hij weigerde een alternatief voor het ICC te bieden.

Maandag herhaalde de huidige woordvoerder Matthew Miller het standpunt van de regering-Biden dat het ICC geen jurisdictie heeft met betrekking tot Israëlische oorlogsmisdaden. Toen Lee opnieuw vroeg wie de jurisdictie zou hebben waardoor Palestijnen gerechtigheid zouden kunnen zoeken voor oorlogsmisdaden die tegen hen zijn gepleegd, antwoordde hij met het nieuwe concept: “De regering van Israël heeft jurisdictie en wij hebben jurisdictie met de inzet van ons leger dat we hebben geleverd. ”

Deze bewering dat Israël zijn leiders en soldaten ter verantwoording kan roepen, heeft weinig invloed op de werkelijkheid, zoals herhaaldelijk is gedocumenteerd door mensenrechtenorganisaties.

Amnesty International heeft in haar onderzoek naar Israëlische aanvallen op burgerbevolkingscentra in Gaza bewijzen gedocumenteerd dat “Israëlische strijdkrachten doorgaan met het negeren van het internationale humanitaire recht, waardoor hele gezinnen volledig straffeloos worden uitgeroeid.” Op dezelfde manier merkte Human Rights Watch op hoe “slachtoffers van ernstige misstanden in Israël en Palestina al tientallen jaren te maken hebben met een muur van straffeloosheid.”

Israëlische mensenrechtengroeperingen zoals B’Tselem hebben lang gedocumenteerd hoe het Israëlische beleid “effectief immuniteit verleent aan soldaten en officieren, met als gevolg dat soldaten die Palestijnen doden die niet deelnemen aan de vijandelijkheden bijna nooit verantwoordelijk worden gehouden voor hun wandaden.”

In reactie op de aanvraag van het ICC om arrestatiebevelen uit te vaardigen zei B’Tselem : “Het tijdperk van straffeloosheid voor Israëlische besluitvormers is voorbij”, en voegde eraan toe: “De internationale gemeenschap geeft Israël een signaal dat het zijn beleid van geweld niet langer kan handhaven. , moord en vernietiging zonder verantwoording.”

Een terugkerend refrein van Washington-functionarissen – waaronder Matt Miller , senator Sherrod Brown (D-Ohio), voormalig voorzitter van het Democratische Nationale Comité, Rep. Debbie Wasserman Schultz (D-Florida), en anderen – is dat het verzoek een soort van “ gelijkwaardigheid” tussen de Israëlische regering en Hamas. Maandag verklaarde Biden zelf: “Wat deze aanklager ook mag impliceren, er is geen gelijkwaardigheid – geen – tussen Israël en Hamas.”

In werkelijkheid beschuldigde het panel echter Israëlische en Hamas-functionarissen van afzonderlijke misdaden, waarbij specifiek en duidelijk onrechtmatig gedrag van beiden werd aangehaald. Hamas-leiders werden bijvoorbeeld beschuldigd van meer ‘misdaden tegen de menselijkheid’, de ernstigste beschuldigingen, terwijl Netanyahu en Gallant vaker werden beschuldigd van kleinere ‘oorlogsmisdaden’. Sommige critici hebben er zelfs op gewezen dat de bevindingen van het panel voorbijgaan aan meer systematische misdaden gepleegd door Israëlische functionarissen.

Ondanks pogingen van Biden en leiders van het Congres om te beweren dat het ICC een of andere anti-Israëlische vooringenomenheid heeft, was bijna elke leider die ooit vóór 2023 door het ICC werd vervolgd Afrikaans, inclusief de presidenten van Liberia, Libië en Soedan. Netanyahu en Gallant zouden de eerste geallieerde leiders van de VS zijn die ooit door het ICC zijn aangeklaagd.

Het lijkt er dus op dat volgens Washington het internationaal humanitair recht alleen van toepassing zou moeten zijn op leiders die niet door de Verenigde Staten worden gesteund.

De reactie op deze voorgestelde aanklachten mag inderdaad niet worden gezien als simpelweg de zoveelste reflexmatige ‘pro-Israël’-reactie die zo gebruikelijk is in Washington. De Amerikaanse regering heeft zich lange tijd tegen het bestaan ​​van het ICC verzet.

Een wetsontwerp dat in 2001 met steun van beide partijen werd aangenomen en ondertekend door president George W. Bush, verbiedt de Verenigde Staten om op welke manier dan ook mee te werken aan onderzoeken van het ICC, roept op tot het bestraffen van landen die dat wel doen, en geeft de president zelfs toestemming om “alle noodzakelijke en passende middelen te gebruiken”. “inclusief militair geweld, om de vrijlating te bewerkstelligen van Amerikaans of geallieerd personeel dat door of namens de rechtbank wordt vastgehouden.

De reactie op de waarschijnlijke aanklachten tegen Netanyahu en Gallant mogen daarom niet op zichzelf worden gezien. De Amerikaanse steun uit het verleden voor genocidale militaire campagnes door bondgenoten in Indonesië, Turkije, Pakistan, Guatemala en Saoedi-Arabië is een indicatie van de al lang bestaande minachting voor het internationaal humanitair recht onder functionarissen in Washington. Zolang de huidige regering en het leiderschap van het Congres aan de macht zijn, zullen toekomstige oorlogsmisdadigers uit de geallieerde staten weten dat ze straffeloos mensen kunnen afslachten en dat de Verenigde Staten achter hen zullen staan.