De critici van de maatregelen mogen geen genoegen nemen met een einde aan de waanzin van het coronavirus – een juridische toetsing is noodzakelijk.
Het verhaal van het dodenvirus, waarvan de strijd de onderwerping van alle geledingen van de samenleving aan een gezondheidsbeleid vereist, kan niet langer worden volgehouden. Ze zal binnenkort breken in de realiteit. Aan de rand van een paniekerige wereld doet ze dat al. Zuid-Afrika en Turkije hebben besloten het roer om te gooien. Voortaan worden degenen die niet zijn ingeënt weer als gelijkwaardige mensen beschouwd. In Turkije is er ook geen verplichting om tests af te leggen om deel te kunnen nemen aan het openbare leven, en Zuid-Afrika stopt met het traceren van contacten van degenen die positief getest zijn op het virus. De ommicron-mutatie maakt een einde aan de pandemie.
Het kan even duren voordat deze kennis Oostenrijkse of Duitse overheidsinstanties bereikt. Vooral de twee ministers van Volksgezondheid, Wolfgang Mückstein en Karl Lauterbach, hebben in dit opzicht een lange lijn gehad, wat mogelijk te wijten is aan hun goede contacten met Big Pharma. Maar niemand kan nu de koerswijziging tegen het einde van zinloze maatregelen tegenhouden.
Wat ons in de toekomst echter gaat bezighouden, naast het behouden van monitoringtools via QR-code voor nog niet beoordeelde levensgebieden, is een syndroom dat we kennen uit de naoorlogse tijd. De vraag, die voor de historische opwerking van groot belang is, wie verantwoordelijk is voor alle vernietiging, dreigt onbeantwoord te blijven. Met het advies om niet in oude wonden te graven en liever vooruit te kijken, zullen de verantwoordelijken hun verantwoordelijkheid proberen te ontlopen. Dat kunnen we niet toestaan.
De maatschappelijke verwoesting veroorzaakt door het Corona-regime moet worden aangepakt. Ze variëren van de volledig eenzijdige focus van het gezondheidsbeleid op testkits en vaccindoses, mentale onzekerheid, blijvende schade aan gevestigde economische structuren, de intensivering van sociale ongelijkheden tot het opdrogen van het culturele leven.
Er moet politieke verantwoordelijkheid worden geëist voor al deze gevolgen, waarop bekende critici van de maatregelen van meet af aan hebben gewezen en die vermeden hadden kunnen worden, en die economische profiteurs die aan de sociale ramp de gigantische omzetstijgingen te danken hebben, moeten worden betaald.
Veel na-crisis en naoorlogse tijden laten zien dat dit geen gemakkelijke opgave zal zijn. Want de verleiding om niet achterom te kijken om niet herinnerd te worden aan de donkere tijden van lockdowns en isolatie, aan tijden van verscheurde families en vriendenkringen, aan de diepe verdeeldheid in de samenleving, is groot.
Het wordt ondersteund door de kernkrachten van het Corona-regime – de regeringsfunctionarissen en de politici van de goedkeurende “oppositie”, de staatsgouverneurs, de voorzitters van de medische vereniging en angstzaaiers van het Rode Kruis, de simulatie en andere onderzoekers van de adviesraad personeel van de fluisteraars en de wisselende coördinatoren van het leger en de gezondheidsautoriteiten – ontslagen in hun eigen belang. Maar deze verleiding om het verleden niet aan te raken, dreigt een sociale reflex te worden die een meerderheid kan krijgen, in de trant van: Een blik op de toekomst moet voorkomen dat slechte tijden worden herinnerd.
Dit is te voorkomen. En er zijn sterke argumenten om het Corona-regime aan te pakken. Alleen al om historische redenen is het noodzakelijk om de autoritaire structuren te overwinnen die de afgelopen twee jaar van de pandemie hebben geheerst. Zonder een open discussie hierover ontstaat er geen democratische samenleving en is er geen eerlijke personeelswisseling op de verantwoordelijke verdiepingen.
politiek en bedrijfsleven
Het zal vooral belangrijk zijn om de relatie tussen politiek en Big Pharma te onderzoeken. Daar, aan deze as, hangt de spil van de gezondheidsdictatuur. De Amerikaanse groep Pfizer met zijn Duitse partner BioNTech is de belangrijkste speler in de transatlantische regio. De twee bedrijven hebben een marktaandeel van 74 procent van de Covid-19-vaccins in de VS en 80 procent in de EU-Europa (1).
Deze afmetingen zijn enorm. De Europese Unie heeft, in de persoon van Commissievoorzitter Ursula von der Leyen, contractueel verzekerd van 4,6 miljard mRNA-spuiten per 12 januari 2022, waarvan 1,2 miljard tot nu toe zijn geleverd (2). Als je de prijs neemt die Oostenrijk betaalt voor een Pfizer-vaccin, namelijk 20 euro, dan spoelden de reeds gevaccineerde of bewaarde doses alleen al 24 miljard euro in de schatkist van de monopolisten. Dit komt ook overeen met het rapport van de boekhouding van BioNTech , volgens welke hun omzet in 2021 alleen al voor de Covid 19-injecties 30 miljard euro bedroeg.
Ter vergelijking: in 2019, toen er nog geen Covid-vaccin was, had het in Mainz gevestigde farmaceutische bedrijf een totale omzet van 108 miljoen euro. Dit betekent dat de omzet van BioNTech in 2021 met 277 keer is gestegen ten opzichte van 2019. Geen enkele wapenfabrikant, hoe ijverig ook, kon dankzij zijn bedrijfsmodel, de oorlog, zo’n omzetgroei noteren. “Er is nog nooit een fenomeen als Biontech geweest”, kopte het beleggersmagazine Capital in november 2021 en voorspelde een winst van meer dan 10 miljard euro voor het bedrijf voor 2021; Het was 7 miljard euro in de eerste drie kwartalen, die al zijn gepubliceerd.
Ook mag niet worden vergeten dat onderzoek in verband met Covid-19-vaccins voor een groot deel door de publieke sector is gefinancierd, d.w.z. uit begrotingsmiddelen. Vaccins zijn lange tijd geen bijzonder lucratief onderdeel geweest van de farmaceutische industrie. Vóór Corona was minder dan vijf procent van de omzet toe te schrijven aan vaccinproducten. De specialist in sociale geneeskunde Claudia Wild van het “Oostenrijks Instituut voor Gezondheidstechnologie Assessment” zei het in een interview met de ORF op 9 april 2021: “Het is een mythe dat de farmaceutische industrie zowel het financiële risico draagt als het hele onderzoek en de ontwikkeling kosten.” Het preklinische, dure onderzoekswerk wordt met publieke middelen gefinancierd.
Een serieuze herziening van het Corona-regime moet aandringen op publicatie van de contracten die zijn gemanipuleerd in geheime onderhandelingen tussen de EU-commissie en Pfizer/BioNTech .
Dat is tot op de dag van vandaag niet gebeurd en kan alleen maar betekenen dat er een paar skeletten in de kelder liggen en corrupte levende wezens in Brussel rondlopen die niet ontdekt mogen worden. Zolang de namen van alle onderhandelaars niet bekend worden gemaakt, ook al eist het EU-parlement dit, moet wat wordt beschouwd als de grootste deal die Brussel ooit heeft gedaan, worden gezien als een zwart gat of een zwarte doos waarvan veel mensen gebruik maken van wie wil er niet herkend worden.
Zelfs in het kleine Oostenrijk is er veel te doen, veel door te werken. De afmetingen van de testkits en vaccindosisshops zijn vergelijkbaar met die van de Europese Unie in verhouding tot de bevolking. Op 18 januari 2022 waren er 17,2 miljoen tricks gedaan, goed voor 344 miljoen euro. Voor 2022 en 2023 heeft de financiële commissie van het parlement – die ook onderzocht moet worden – nog eens 42 miljoen blikjes besteld, voor maar liefst 842 miljoen euro.
De lopende vaccinatiecampagne kost de belastingbetaler dus 1,18 miljard euro. Dat is meer dan het budget van 1,03 miljard euro voor huisvesting in Oostenrijk. Daarnaast is er 1,8 miljard euro (3) – alleen al voor 2021 – die de zogenaamde “testwereldkampioen Oostenrijk” uitgeeft aan de testkits, de verplichte tests op scholen en de verwijderingskosten voor plastic afval niet eens meegerekend.
De critici van het Corona-regime moeten niet tevreden zijn met het verwachte einde van het verhaal over het dodenvirus. Ze moeten de politieke – en mogelijk juridische – verantwoordelijkheid voor al deze waanzin eisen, al was het maar om redenen van democratische politiek.
Bronnen en opmerkingen:
(1) https://www.zeit.de/politik/deutschland/2022-01/biontech-impfstoff-bundesregierung-impfdosen-rumaenien
(2) https://ec.europa.eu/info/live-work-travel -eu/coronavirus-response/safe-covid-19-vaccines-europeans_de
(3) https://kurier.at/wirtschaft/covid-tests-kosten-dem-staat-heuer-up-to-18-billion-euro /401795998