Het nieuwe werk van politicoloog Kees van der Pijl geeft een theoretische basis voor de Corona-gebeurtenissen.

Inmiddels zijn er veel kritische boeken over de coronacrisis verschenen. Maar een marxistische analyse is er nog niet. Dat stelt de Nederlandse politicoloog Kees van der Pijl in zijn boek “The Besieged World”. Hij vertegenwoordigt de reguleringstheorie, volgens welke verschillende tijdperken in de geschiedenis van het kapitalisme kunnen worden onderscheiden, die worden gekenmerkt door een specifiek accumulatieregime en de bijbehorende bovenbouw. De reguleringstheorie gaat terug tot Antonio Gramsci en onderzoekt het fordisme, d.w.z. het naoorlogse kapitalisme, en de overgang naar een nieuw accumulatieregime dat bekend staat als toyotisme, neoliberalisme of hightech-kapitalisme.

Ik hoorde over Kees van der Pijl toen ik student was in de jaren negentig. Mijn professor beoordeelde zijn werk zeer hoog. Van der Pijl werd minder gekenmerkt door steile stellingen, maar werd beschouwd als een solide empirist. Zijn speciale onderwerp is de opkomst van een verenigde transatlantische heersende klasse. Van der Pijl publiceerde artikelen in prestigieuze tijdschriften als International Affairs en Science & Society .

Na mijn studie kwam ik de naam van Kees van der Pijl pas weer tegen in 2018, toen zijn boek over de vlucht van de MH-17 getiteld “Der Abschuss” verscheen bij PapyRossa-Verlag.

Zoals bij veel kritische wetenschappers zijn de publicatiemogelijkheden van Van der Pijl de laatste tijd steeds kleiner geworden. Zijn boek kan alleen in het Duits worden uitgegeven door de uitgeverij “Der Politikchronist”, een vereniging opgericht door Jochen Mitschka. De Engelse versie van de tekst is automatisch vertaald en bewerkt. Dit verklaart een aantal vreemde terminologie. Er is bijvoorbeeld constant sprake van lockdowns. Dit betekent natuurlijk lockdowns. Toch verdient Mitschka veel lof voor het beschikbaar stellen van het boek in het Duits.

De centrale stelling van Van der Pijl is dat de pandemie geen eenmalige zwendel is of een grootschalig plan van individuen als Klaus Schwab. Integendeel, we zijn getuige van de onmiddellijke machtsovername door een factie van de heersende klasse in een complexe historische crisis die vanuit verschillende “posities” werd geïnitieerd. Veel aspecten van deze wereldwijde staatsgreep zijn nog steeds niet bekendgemaakt.

Het nieuwe machtsblok bestaat uit de Amerikaanse nationale veiligheidsstaat, grote IT-bedrijven zoals Microsoft en uitgestrekte mediaconglomeraten.

Van der Pijl legt uit hoe de huidige wereldwijde noodtoestand lang van tevoren namens dit machtsblok is voorbereid, onder meer in transnationale denktanks zoals de Gates Foundation, informele bijeenkomsten zoals het World Economic Forum en officiële organisaties zoals de WHO .

In het volgende zullen dergelijke stellingen van de auteur in meer detail worden gepresenteerd, die nieuw licht werpen op het Corona-verhaal en nog niet bekend waren in contexten die kritisch waren over maatregelen.

schok en marteling

Net als Naomi Klein in haar boek The Shock Strategy vergelijkt van der Pijl de huidige ontwikkelingen met marteltechnieken. Mensen worden getrakteerd op worstcasescenario’s en onderworpen aan psychologische oorlogsvoering. Kees van der Pijl spreekt van een biopolitieke machtsgreep. Regeringen hebben hun bevolking gewurgd in het belang van de kapitaalelites.

De wereldwijde opstand

Waarom dat allemaal? Kees van der Pijl gaat ervan uit dat de wereldwijde noodtoestand een reactie is op de talrijke maatschappelijke onrusten die uitbraken na de wereldwijde economische crisis van 2007/08.

Enerzijds zijn als gevolg van deze crisis grote delen van de bevolking verarmd, ook in westerse landen, maar vooral in het mondiale Zuiden. Aan de andere kant tot een extreme concentratie van rijkdom aan de top van de piramide.

Stakingen, rellen en demonstraties tegen de regering kwamen vaker voor dan ooit. De Amerikaanse strateeg Zbignew Brzezinski vreesde zelfs een nieuw 1848. Deze bewegingen hadden echter geen gemeenschappelijk doel.

In sommige landen ontstonden radicale islamisten. In andere waren er uitbraken van niet-politiek geweld en plunderingen. Al in 1999 deed zich een sterke antikapitalistische beweging voor bij de globaliseringscritici. Na 2008 doken opnieuw sterke antikapitalistische protesten op, bijvoorbeeld met de Occupy Wall Street-beweging, straatprotesten en algemene stakingen in Portugal, Spanje, Italië en Griekenland. Frankrijk leek af te stevenen op een revolutionaire crisis in de aanloop naar 2020 – totdat de ‘pandemie’ werd uitgeroepen. Ook in India en Chili dreigden massale opstanden.

Al deze protesten zijn nu stilgelegd. Grote delen van de wereldbevolking raakten in paniek en hysterie, en samenlevingen werden opzettelijk gesloopt.

“Draconische wetten die elementaire vrijheden onderdrukken, de opschorting van grondwetten, het gijzelen van hele bevolkingsgroepen – onthullen allemaal dat het creëren van zoveel ellende in naam van een tijdelijk virus de kern van onze sociale orde moet zijn” (1).

De reorganisatie van de klassen

Volgens Van der Pijl werd de corona-paniek verlicht door een extreem sterke polarisatie tussen arm en rijk en ook door een bewust gecreëerde tweedeling binnen de beroepsbevolking.

EU-commissaris Peter Sutherland voerde campagne voor een zo groot mogelijke migratie naar Europa. Het doel is om met de migranten de soms nog sterke sociale cohesie in Europa “open te breken”. Omdat deze samenhang wordt gezien als een belemmering voor het verhogen van de uitbuitingsgraad.

Aan de ene kant wonen wat Van der Pijl “kaders” noemde in de grote Duitse steden, dat wil zeggen de hogere middenklasse, die werkzaam zijn in de sectoren financiën, administratie, onderwijs en onderzoek, PR en reclame, evenals journalistiek. Ideologisch zijn ze aanhangers van het linkse neoliberalisme en hun grootste zorg is identiteitspolitiek. Hun gewoonte is die van bobo’s en hipsters.

Dit in tegenstelling tot een subproletariaat van immigranten die eenvoudige diensten verrichten. Het wordt moreel opgewaardeerd door identiteitspolitiek ten koste van de lokale bevolking, maar wordt economisch schaars gehouden.

Beide groepen maken ongeveer 20 procent van de Duitse bevolking uit, maar domineren in de grote steden.

De overige ongeveer 60 procent behoort tot de veelal overtollige inheemse bevolking, bestaande uit industriearbeiders, middelbaar dienstverlenend personeel en de boerenstand. Ze woont in de gedevalueerde industriegebieden zoals het Ruhrgebied, in Oost-Duitsland, in kleine steden en buitenwijken en op het platteland. De lagere klassen van de lokale bevolking worden massaal moreel gedevalueerd door de “kaders” – “blanke oude mannen” zijn het grootste uitschot voor hen – en langzaam economisch uitgehongerd door Hartz IV.

Deze bevolkingsgroepen zijn geknepen en gemarginaliseerd door enerzijds het verlies van arbeidsplaatsen in de industrie en de teloorgang van bijvoorbeeld de bijbehorende middenklasse van winkeliers en anderzijds de groei van de geschoolde kenniseconomie en de lagere klassen.

De herschikking en verdeling van de beroepsbevolking maakt het veel makkelijker om het Corona-verhaal door te drukken. Omdat de individuele groepen er heel anders voor openstaan: de “kaders” vertegenwoordigen fanatiek het Corona-verhaal. Hoewel leden van het allochtone subproletariaat uiterst sceptisch zijn over de maatregelen en vaccinaties, uiten ze deze scepsis niet. Omdat ze moreel en economisch afhankelijk zijn van de ‘kaders’.

De beweging die kritisch staat tegenover maatregelen bestaat voornamelijk uit de gedevalueerde lokale bevolking. Dit maakt het voor de hogere middenklasse veel gemakkelijker om de beweging als rechts of extreemrechts in te kaderen.

Daarbij kan het voortbouwen op zijn campagnes tegen “donker Duitsland” in verband met de vluchtelingencrisis van 2015.

De financiële markten en hun actoren zoals schaduwbanken, hedgefondsen, investeringsbanken en pensioenfondsen waren de pioniers van de nieuwe financiële instrumenten die de ineenstorting van 2008 veroorzaakten. Juist om die reden staat volgens Van der Pijl de financiële sector niet centraal in het blok dat onder de Covid-noodtoestand aan de macht is gekomen. Hij heeft de bevolking niets anders te bieden dan bezuinigingen en openlijk fysiek geweld. Maar een ongebreidelde aanval op de bevolking brengt grote risico’s met zich mee.

Het is daarom raadzaam om met angst en worstcasescenario’s te blijven regeren, maar de dosis massaal te verhogen. In eerste instantie was het echter nog onduidelijk welk scenario hiervoor uitgerold moest worden. De opties waren: angst voor terrorisme, Russische en oorlogspaniek, klimaathysterie en de biopolitieke noodtoestand.

Zo kwamen groepen van de heersende klasse naar voren die kunnen regeren door middel van psychologisch geweld: dit zijn de gedeeltelijk geprivatiseerde Amerikaanse veiligheids- en inlichtingensector, de grote internetbedrijven en de multimediaconglomeraten. Deze drie groepen vormen een driehoek, de kern van het machtsblok achter het “nieuwe normaal”.

Voor de eenvoud zullen we dit machtsblok hierna het deep state IT-mediacomplex noemen. Het is in handen van een paar multimiljardairs die hun informatieoorlog gemakkelijk onderling kunnen coördineren.

Ook de miljardairs die erbij horen, zoals Gates, Bezos en Musk, hebben sinds maart 2020 economisch het meest geprofiteerd van de ontwikkeling.

Rondom deze multimiljardairs zijn talloze trans-Atlantische denktanks en elitebijeenkomsten zoals de Bilderbergers en het World Economic Forum georganiseerd . Deze financieren op hun beurt propaganda-organisaties zoals Bellingcat en het Integrity Initiative, maar huren ook PR-bureaus zoals Edelman in.

In tegenstelling tot de veronderstelling van linkse critici dat de noodtoestand werd uitgerold in het belang van de hele heersende klasse, meent Van der Pijl dat deze werd geduwd door een bijzonder agressieve factie van die klasse. Of er nog meer bewijs voor zijn stelling te vinden is, valt nog te bezien.

De ontwikkeling van de schokstrategie

Volgens Kees van der Pijl werd de periode na de overwinning van het Westen in de Koude Oorlog gekenmerkt door het zoeken naar een nieuwe ideologie van overheersing. In deze context ontwikkelde de Amerikaanse politicoloog Philip Zelikow in de jaren negentig het idee dat politiek is opgebouwd rond bepaalde publieke mythen.

In feite hoeven deze mythen niet waar te zijn . Cruciaal is dat ze in de massa kunnen worden verbrand door schokkende, vormende gebeurtenissen die angst en paniek veroorzaken.

Dit leidt tot de vraag waarom het “pandemische” scenario de voorkeur kreeg boven andere scenario’s. In ieder geval heeft de extreme concentratie van rijkdom in de handen van de oligarchen tot gevolg dat – volgens Van der Pijl – “hun persoonlijke kenmerken in toenemende mate een ongekende, onevenredige invloed uitoefenen op het sociale leven” (2).

Multimiljardair Bill Gates is bijzonder actief geweest op het gebied van vaccinatie, infectieziekten en bioterrorisme. Sinds 1999 worden er oefeningen gehouden aan de Johns Hopkins University in Baltimore, Maryland, VS, waarin regelmatig wordt gesproken over het afkondigen van de noodtoestand onder het mom van het bestrijden van een virusepidemie. Stichtingen zoals de Bill and Melinda Gates Foundation hebben decennia geleden de WHO gekaapt, die vervolgens de definitie van een pandemie veranderde, zodat een pandemie op vrijwel elk moment kan worden uitgeroepen.

Het was alleen onduidelijk hoe de bevolking zou reageren. Historicus Patrick Zylberman onderzocht de reactie van de bevolking op lockdowns en andere dwangmaatregelen die in 2003 in Toronto – en alleen Toronto – werden opgelegd als reactie op het SARS-1-virus. De Canadese stad is daarom waarschijnlijk geselecteerd als mondiaal testlaboratorium voor de biopolitieke noodtoestand.

Tot zijn eigen verbazing hebben mensen grotendeels ‘middeleeuwse’ maatregelen omarmd, zoals lockdowns, quarantaines en contacttracering. Zylberman berekent dat 50 tot 68 procent gehoorzaamde, slechts ongeveer 15 procent was dissident.

De mensen gehoorzaamden omdat de maatregelen zogenaamd in hun belang waren. Daarom moeten afwijkende meningen, zelfs geruchten, die het vertrouwen in gezondheidsautoriteiten zouden kunnen ondermijnen, actief worden bestreden. Anders kan er een gevaarlijke mismatch ontstaan ​​tussen het optreden van de overheid en de meer genuanceerde opvattingen van experts, gebaseerd op feitelijke feiten en cijfers en niet bedoeld om de paniek te bestendigen.

Voortbouwend op zijn onderzoek schreef Zylberman in 2010 het Lockstep-scenario voor de Rockefeller Foundation. De belangrijkste uitkomsten van dit scenario zijn: de meerderheid van de bevolking is voorstander van dwangmaatregelen in het geval van een ‘epidemie’ en de staatshoofden krijgen een enorme speelruimte om de orde naar eigen goeddunken te handhaven.

Hij stelt ook voor om de economie te transformeren en volledig te baseren op de verworvenheden van de IT-revolutie. Want op dit gebied heeft het Westen nog alle troeven in handen dankzij de internetmonopolies met hun grote onderzoeksbudgetten. Zylberman voorspelde dat mensen de autoritaire wending pas 13 jaar na de fictieve catastrofe echt zouden afwijzen. Inmiddels zijn de veranderingen echter onomkeerbaar geworden en is het nieuwe regime nu zo verankerd dat er geen weg meer terug is.

Uiterlijk in 2010 was de biopolitieke noodtoestand een serieuze optie geworden voor de westerse heersende klasse.

De activering van de biopolitieke noodtoestand

Waarom werd begin 2020 de wereldwijde biopolitieke noodtoestand geactiveerd? Van der Pijl noemt de volgende aspecten:

• Er was een risico op een nieuwe, nog ergere, financiële crisis toen medio september 2019 de Amerikaanse “repo” (van terugkoop) markt dreigde in te storten. Deze dreiging is afgewend door de lockdowns die delen van de wereldeconomie stilleggen.
• Door een ernstige wereldwijde economische crisis te veroorzaken, zou Donald Trump herverkiezing worden “ontzegd”, wat in 2019 nog vrijwel zeker was. Omdat de herindustrialisering van de VS onder zijn regering aanzienlijke vooruitgang had geboekt.

Het echte doel van vaccinaties

Vaccinaties zullen de pandemie beëindigen, volgens het oorspronkelijke verhaal. Dat ze op geen enkele manier aan dit vermeende doel beantwoorden, behoeft hier niet te worden herhaald. Maar welk doel dienen ze dan? Zoals Kees van der Pijl aantoont, hebben de mondiale kapitaalelites, met name het deep state IT-mediacomplex, absoluut niet de intentie om de wereldbevolking te bevrijden uit de wurggreep van de biopolitieke noodtoestand. Het moet zo lang mogelijk worden gehandhaafd, in ieder geval totdat volledige totale bewaking van de wereldbevolking mogelijk is op basis van digitale vaccinatiecertificaten, die worden uitgebouwd tot een algemene digitale identiteit.

Het is nog steeds onbekend waarom mensen met zo’n ongelooflijke kracht worden gevaccineerd. Kees van der Pijl houdt rekening met de mogelijkheid dat de nanodeeltjes in de stoffen het menselijk gedrag kunnen veranderen door middel van diepe hersenstimulatie. In eerste instantie waarschijnlijk alleen maar om bepaalde emoties zoals boosheid en woede te temperen en andere zoals sociaal gedrag of gehoorzaamheid aan autoriteit te stimuleren. Dat is blijkbaar nog ver weg. Maar het deep state IT-mediacomplex heeft de neiging om toegang te krijgen tot alle mensen op aarde door middel van de geplande verplichte vaccinaties. Met deze en andere stoffen kan worden geëxperimenteerd bij elke vaccinatieronde die mensen gedwongen worden – 2 of 3 keer per jaar.

Alternatieven voor de wereldwijde noodtoestand

Uit bovenstaande analyse van Van der Pijl kunnen verschillende conclusies worden getrokken:

• Er zal waarschijnlijk geen overgang zijn van het coronaverhaal naar het klimaatverhaal als rechtvaardiging voor de wereldwijde noodtoestand. En niet omdat de westerse oligarchen precies hebben berekend dat een viruspandemie, waarin iedereen zogenaamd onmiddellijk kan overlijden, de grootste gruwel en daarmee de maximaal haalbare gedragsconformiteit zal veroorzaken. Daarentegen is de gruwel van een vermeende klimaatapocalyps, die over een paar jaar kan plaatsvinden, aanzienlijk minder.
• Het deep state IT-mediacomplex en de politici die het bedienen hebben alle bruggen verbrand. Het is niet langer mogelijk om het Corona-verhaal op te lossen zonder het kapitalisme zelf in twijfel te trekken. De noodtoestand blijft zo lang mogelijk gehandhaafd. Dit gaat echter gepaard met steeds grotere economische omwentelingen.
• Zeker andere kapitaalgroepen buiten het deep-state IT-mediacomplex zijn niet bijzonder blij dat het nu een groot deel van de waarde ophaalt. Maar je weet ook dat als je het corona-verhaal schudt, je mogelijk je eigen kracht in twijfel trekt. Innerlijk-kapitalistische tegenstellingen zijn voorlopig niet te verwachten.

Dus wie tegen het Corona-verhaal en de daarbij behorende noodtoestand is, moet ook alternatieven noemen.

Aangezien de kapitalisten elke vorm van klassencompromis hebben afgezworen en de mensen niets anders te bieden hebben dan een politieke dictatuur en economische ellende, zijn de bevolkingen bijna gedwongen deze kapitalisten te onteigenen in het belang van hun eigen overleving.

Het kapitalisme heeft duidelijk zijn tijd gehad. Volgens Van der Pijl is de enige overgebleven optie een planeconomie, met als middelpunt het internet. Enerzijds kan actuele productie-informatie van de bedrijven zeer eenvoudig worden gemeld aan de planningscommissie, anderzijds kunnen afwijkingen van het economisch plan en gewijzigde consumentenvoorkeuren van de bevolking in de winkels worden herkend en snel worden gereageerd.

De bewering van de neoliberale econoom Friedrich von Hayek dat de hoeveelheid informatie die nodig is om een ​​moderne economie draaiende te houden te groot is om centraal te plannen en dat alleen marktrelaties deze complexe machine draaiende kunnen houden, is nu uiterlijk fictie gebleken . De markt speelt momenteel nauwelijks een rol. De bedrijven zijn extreem geconcentreerd en behoren slechts tot een zeer beperkt aantal schaduwbanken zoals BlackRock, die de concurrentie bewust uitschakelt. Zelf gebruiken ze buitensporige planningstechnieken om hun financiën, materiaalstromen en klantrelaties te organiseren. De winst van deze ontwikkeling gaat naar een handvol multimiljardairs.

Volgens Van der Pijl zal de democratische participatie van de gehele bevolking bepalend zijn voor een nieuwe planeconomie. De geplande economie van de Sovjet-Unie faalde vanwege hun gebrek.

Dan is de enige vraag hoe het oligarchische kapitalisme kan worden omvergeworpen en zo’n geplande economie kan worden bereikt. Daar heeft Kees van der Pijl uiteindelijk geen antwoord op. Hij stelt dat het niet gaat om een ​​strijd om de staatsmacht, maar om het creëren van een parallelle samenleving. De open data-beweging is een rolmodel.

Gevolgtrekking

Kees van der Pijl heeft in zijn boek ongelofelijk veel feiten verzameld en daarmee ons begrip van de politiek-economische achtergrond van de ‘pandemie’ aanzienlijk vergroot. Hij gaat veel verder dan de onderzoeksresultaten van Paul Schreyer en Walter van Rossum. Dit betreft met name de klassenconstellatie die zo’n totale aanval op de wereldbevolking mogelijk heeft gemaakt, het biedt zeer onthullende inzichten in de voorbereiding van de neppandemie en een theorie die het overwegen waard is over het eigenlijke doel van vaccinaties – controle van de wereld bevolking door middel van diepe hersenstimulatie. De ontwikkeling zal uitwijzen of Van der Pijl de klassenkrachten achter de pandemie correct heeft geanalyseerd.

Helaas hield Van der Pijl zich niet bezig met strikt economische factoren zoals de organische samenstelling van het kapitaal, de neiging van de winstvoet om te dalen en de lange golven van kapitalistische ontwikkeling. Maar dat is niet het onderwerp van de reguleringstheorie.

Van der Pijl identificeerde de planeconomie terecht als een alternatief voor het catastrofekapitalisme. Zijn ideeën over de strategieën om het catastrofekapitalisme te overwinnen zijn echter onvoldoende en illusoir.

Een strijd om de staatsmacht zal niet te vermijden zijn als er een einde komt aan het Corona-regime.

Bronnen en opmerkingen:

(1) loc. cit., hoofdstuk: psychologische oorlogvoering en marteling
(2) loc. cit., hoofdstuk: informatiemacht: de driehoek geheime dienst-IT-media

De e-book editie wordt geciteerd. Er worden dan ook geen pagina’s gegeven, maar hoofdstukken.