Indignatie redactie 
De Turkse minister van Buitenlandse Zaken, Hakan Fidan, heeft er zaterdag j.l. bij Denemarken op aangedrongen actie te ondernemen om toekomstige Koranverbrandingen tegen te gaan. Dat meldt Reuters. Het is een beetje alsof de Spaanse minister van Buitenlandse Zaken er bij Nederland op aandringt om actie te ondernemen tegen de club Kick Out Zwarte Piet.
Onder religie wordt normaliter een vorm van zingeving verstaan; een betekenisvolle verklaring voor het ‘zijn’, het besef van leven. Als denkende, redenerende en min of meer ethisch levende mens. In de Bijbel is de kern van de christelijke religie vrij helder. De hoofdpersoon herziet in een Nieuw Testament het Oude Testament – wat eigenlijk een verzameling uit de Joodse Thora is – in meer begrijpelijke taal en soms treffende voorbeelden.
Denemarken is extreemrechtse demonstraties zat en wil koranverbrandingen verbieden
Gevraagd waar of wat God is, zou Hij geantwoord hebben: “God’s Koninkrijk is overal, kijk en zie”. Een blik in de Tweede Kamer of het vak K daarvan echter, kan ook tot een geheel andere conclusie leiden.
De Koran kent min of meer ook twee Testamenten. Het Oude Testament in de Koran betreft verzen die zijn ontstaan in de periode dat de hoofdpersoon zich in Mekka zou hebben bevonden en vertoont soms overeenkomsten met het Oude Testament, maar het wordt ook duidelijk dat de hoofdpersoon die geschriften nog niet goed begrijpt. Het Nieuwe Testament in de Koran zou zijn ontstaan toen de hoofdpersoon zich in Yathrib – het huidige Medina – bevond en daar de leider van de stad werd, een soort van burgemeester dus.
Hij regeert de stad met harde hand en leidt hoogstpersoonlijk verschillende rooftochten die uiteindelijk in de latere Koran ook worden bejubeld en daar het hoofdstuk 8 vormen: ‘Al Anfal’ (De Buit). Daarin wordt uitgelegd dat gappen en stelen prima is, zolang het maar in naam van God gebeurt en de buit eerlijk wordt verdeeld onder de rovers.
Voor het bestaan van de hoofdpersonen in beide geschriften uit de oudheid is nooit enig bewijs gevonden. Ook voor de stellige beweringen in beide boeken, is nooit enig bewijs gevonden. We moeten het doen met de overtuigingskracht van de predikers. Kennelijk is die overtuigingskracht soms afwezig want ontstellend veel mensen geloven niet of iets heel anders. Het gaat hier dus niet om de beoefening van wetenschap, maar om ‘geloof’ en men gelooft iets – of misschien ook niet.
Er zijn modernere boeken waarin de hoofdpersoon de lezers verleidt in hem te geloven, zoals Sinterklaas. Net als in de grote ‘religies’ staan Sinterklaas-gelovigen en -ongelovigen elkaar regelmatig naar het leven, maar dat terzijde.
Er zijn nogal wat landen waar de islamitische overtuiging leidend is in de rechtspraak. Niet dat er een uitgebreide reeks van wetsartikelen aan de Koran is toegevoegd; snelwegen of automobielen bijvoorbeeld, bestonden nog niet, laat staan dat er in de Koran een aantal verkeerswetten zijn vermeld. Daarvoor doet men in de islamitische wereld een beroep op ‘geleerden’, die de Koran onderzoeken en op grond van hun onderzoek pretenderen te kunnen vertellen hoe Mohammed in onze tijd de verkeersregels zou hebben samengesteld.
Dat is wel bijzonder, want in onze tijd hebben gelovigen van Sinterklaas-achtigen ook weleens snelwegen afgesloten op grond van hun overtuiging, maar daar ging de rechter uiteindelijk niet mee akkoord.
In de islamitische landen geldt kennelijk de overtuiging dat hun islam-beschermende wetten universeel geldig zijn: in alle landen. Een schier eindeloze reeks van moorden en geweld wordt in meer seculiere landen als de westerse toegepast door islamieten. Denk niet alleen aan Theo van Gogh in Nederland of Samuel Paty in Frankrijk, maar realiseer u dat er jaarlijks vele duizenden mensen worden vermoord in naam van de islam. Kennelijk leeft er onder islamieten de overtuiging dat zij wetgever, rechter en beul tegelijk zijn; wereldwijd.
Dat Turkije oproept of wil afdwingen om elke islamitische wet te respecteren is extra pijnlijk omdat het een lid van de NAVO betreft en tevens opteert voor het lidmaatschap van de EU. Het maakt nog maar eens duidelijk dat onze minister van Buitenlandse Zaken er in brede kring op zou moeten aandringen dat islamitische landen als Turkije daarin nog niet thuishoren en van dergelijke samenwerkingsverbanden moeten worden uitgesloten. Zolang zij anderen willen dwingen om te geloven zoals zij dat willen kan er van geen enkele samenwerking sprake zijn.
Islamitische landen moeten eerst maar eens proberen hun eigen maatschappijen en rechtspraak op orde te brengen voordat zij zich bemoeien met andere landen. En aan hun pogingen om Europa te overspoelen met baarmoederlijke resultaten mag inmiddels ook wel eens een halt toe worden geroepen. Als het Europese volken een keer de keel uitkomt zoals b.v. in 1933 loopt het weer compleet uit de hand. Dat kan alleen met ongemakkelijke maatregelen worden voorkomen.
