Boris Johnson die zich voordoet als Churchill over Oekraïne is slapstick-voorbeeld van oorlog-als-afleiding

De poging van Boris Johnson om een ​​oorlog met Rusland te beginnen, gedeeltelijk vanwege een ongeoorloofd verjaardagsfeestje, is een afdaling in betreurenswaardige en laffe slapstick.

Het oude gezegde is meer dan ooit waar dat het aanwakkeren van conflicten in een ver land een effectieve afleiding is van binnenlandse politieke ellende. Maar in het geval van de Britse premier Boris Johnson vervalt de list in een farce.

Johnson telt de dagen af ​​totdat zijn conservatieve partij eindelijk van dit treinwrak van een leider af is. Leugens, incompetentie en schandalen sijpelen onder zijn toezicht uit Downing Street. Zelfs de Britse Tory-pers heeft haar loyaliteit aan Johnson opgegeven, die nu wordt gezien als een onherstelbare verkiezingsaansprakelijkheid voor conservatieven.

Daarom klinkt de “waarschuwing” van Johnson deze week aan Rusland voor “ernstige gevolgen” als het Oekraïne binnenvalt, ronduit komisch. Zijn poging om in het buitenland politieke ruggengraat te tonen, wordt gelogenstraft door het beeld van zijn reputatie thuis dat op een wiebelige gelei lijkt.

Johnson beweerde met een strak gezicht dat de Britse inlichtingendienst “duidelijk” was dat Rusland van plan is Oekraïne binnen te vallen en een marionettenregime in Kiev te installeren. Hij ging verder met te zeggen dat Groot-Brittannië het voortouw nam onder de NAVO-bondgenoten voor het opleggen van hoge economische kosten aan Rusland. Dit ondanks het feit dat het sjofele Britse verhaal wordt weggegooid omdat het geen greintje geloofwaardigheid heeft.

Om de laatste beweringen geloofwaardig te maken, is het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken begonnen met het evacueren van diplomatiek personeel uit zijn ambassade in Kiev. Dit kan worden gezien als de Britten die opzettelijk proberen de spanningen tussen de NAVO en Rusland over Oekraïne te laten escaleren door een atmosfeer van dreigend conflict aan te wakkeren. Het evacueren van ambassadepersoneel neigt geloofwaardigheid te verlenen aan anders ongegronde beschuldigingen dat Rusland van plan is Oekraïne binnen te vallen.

De Amerikanen en Australiërs volgden daarna het Britse voorbeeld. Het lijkt veelbetekenend dat de Britse ministers van Buitenlandse Zaken en Defensie Australië bezochten ten tijde van het bevel van de ambassade.

Het is meer parodie dan politiek dat Boris Johnson een onheilspellende air van Churchilliaanse staatsman beïnvloedt. Er wordt van ons verwacht dat we geloven dat Johnson de ‘vrije wereld’ leidt in het opkomen tegen de vermeende Russische agressie jegens Europa.

Dit is terwijl Boris in gekreukte pakken wordt ontslagen omdat hij toezicht houdt op een eindeloze nachtmerrie van schandalen in Downing Street.

Johnson’s voorliefde voor dronken feesten in nr. 10 tijdens de Covid pandemische lockdowns hebben hem ingehaald als een grote slagroomtaart in het gezicht.

Deze week bleek dat hij vorig jaar een verjaardagsfeestje had in de residentie van de premier, toen veel Britten rouwden om de dood van dierbaren van wie ze vanwege de lockdown-beperkingen niet eens definitief afscheid konden nemen. De publieke verontwaardiging over het onnozele gedrag van Johnson heeft een kookpunt bereikt. Ooit werd Bumbling Boris gezien als een beminnelijk personage en een stemwinnaar. Nu wordt zijn publieke beeld van een liegende hansworst duidelijker bekeken met walging en minachting.

Bovendien worden Britten geconfronteerd met stijgende kosten van levensonderhoud en brandstofrekeningen, net op het moment dat de conservatieve regering van plan is belastingverhogingen door te voeren die de werkende mensen het hardst zullen treffen.

De politieke toekomst van Johnson hangt op het spel. De doorgaans conservatief steunende Britse media hebben zich resoluut tegen hem gekeerd. The Daily Telegraph (ook wel de “Torygraph” genoemd) voorspelt dat Johnson “binnen enkele dagen” als partijleider en dus premier zal worden afgezet.

Tegen deze achtergrond van vuile en wanhopige binnenlandse politiek grijpen Johnson en zijn loyalisten naar de “Oekraïnecrisis”.

Downing Street heeft groen licht gegeven aan RAF-vrachtvliegtuigen om tonnen dodelijke militaire hulp aan Oekraïne te leveren.

De Britten hebben “aanvalsbrigades” paraat om naar Oekraïne te vliegen om de overgebleven diplomaten te helpen evacueren in het geval van een Russische invasie.

Er is echter een raar realiteitsverschil in de Britse media. Ze brengen over het algemeen met de nodige goedgelovigheid verslag uit over de situatie in Oekraïne. Rusland wordt afgeschilderd als een kwaadaardige acteur en Groot-Brittannië als een nobele verdediger van de soevereiniteit van Oekraïne. De beschuldigingen tegen Moskou worden zonder enige scepsis gerapporteerd.

Er zijn nauwelijks twijfels, ondanks herhaalde, heftige ontkenningen door Rusland van het koesteren van enige dreiging jegens Oekraïne. Over de plausibele beweringen van Moskou van door de NAVO gesteunde militarisering in Oekraïne en de bedreiging van de vrede wordt nauwelijks bericht, laat staan ​​gezien de juiste analyse in de Britse media. De houding van Boris Johnson als Churchill wordt vreemd genoeg door de media geloofd als het erom gaat hem te poneren over Oekraïne.

Maar de anomalie in deze beeldprojectie is dat dezelfde media hun tolerantie voor Johnsons binnenlandse capriolen hebben verloren. Ze hebben hem uitgeroepen tot een charlatan en een incompetente clown zonder morele autoriteit.

Hoe grappig is het dan dat diezelfde clown in Downing Street op de een of andere manier serieus wordt genomen door de Britse media als het gaat om hem die zich voordoet als een internationale staatsman die “opkomt tegen de Russische agressie”.

Door de geschiedenis heen zijn er veel voorbeelden van waar binnenlandse politieke problemen de aanzet vormen voor militaire avonturen in het buitenland als een manier om verantwoording thuis te vermijden. Deze cynische manoeuvre is zeker niet uniek voor Groot-Brittannië. Maar in het onderhavige geval is de poging van Boris Johnson om een ​​oorlog met Rusland te beginnen, gedeeltelijk vanwege een illegaal verjaardagsfeestje, een afdaling in betreurenswaardige en laffe slapstick.