Indignatie redactie 
De clowneske figuur van Boris Johnson komt met een kofferbak anti-Rusland bagage toen hij deze week als nieuwe Britse premier in Downing Street aankwam.
De stoere, ongelukkige Theresa May is vervangen door een man die lijkt te denken dat geopolitiek een circus is dat wordt uitgevoerd met vla die in het gezicht wordt geplaatst.
Zijn eerdere betreurenswaardige opmerkingen over de Skripal-affaire die de Russische president Vladimir Poetin de schuld gaf voor het bestellen van een moordaanslag in Engeland vorig jaar, plus zijn schandelijke denigratie van de Russische Wereldbeker als vergelijkbaar met nazi-Duitsland die de Olympische Spelen in 1936 hield, tonen aan dat deze politicus ongeschikt is voor kantoor. Hij kan de relaties met Rusland alleen maar erger maken.
Bovendien voegt Johnson’s samentrekkende sycofancy aan de Amerikaanse president Donald Trump een geheel nieuw verontrustend risico van oorlog met Iran toe.
Alles over deze 55-jarige polemist, die zijn journalistieke carrière maakte op de rug van het verzinnen van sensationeel onzin, spreekt van iemand die gewetenloos is en een egoïstische egoïstische. Toegevoegd aan die “kwaliteiten” zijn zijn dichte domheid en ondraaglijke arrogantie kenmerk van de verwende Engelse upper-class.
De door Eton-Oxford opgeleide Johnson met toffeeneus is een voorstander van een “harde Brexit” van de Europese Unie. In zijn acceptatietoespraak deze week verklaarde hij dat Groot-Brittannië de EU in oktober zou verlaten met of zonder een vervolghandelsovereenkomst met het Europese blok. Johnson lijkt te lijden onder waanideeën van Groot-Brittannië, dat op de een of andere manier in staat is om zijn veronderstelde grootheid als een vrijhandelsland te herstellen, zoals in de dagen van het rijk meer dan een eeuw geleden. Hij is bereid weg te lopen van de EU in een “harde Brexit” vertrek, wat betekent dat het Verenigd Koninkrijk afhankelijk zal zijn van de Trump-regering die een nieuw “vrijhandelsverdrag” met Londen aanbiedt. Johnson moet zichzelf bij het Trump White House betrekken om na meer dan vier decennia lidmaatschap van het blok een belangrijke handelspartner te vinden in plaats van de EU.
Dat betekent onvermijdelijk dat Johnson wordt gehonoreerd door de grillen en eisen van Washington, niet alleen op handelsgebied, maar op elke andere manier om het buitenlandse beleid van de VS te volgen en uit te buiten.
De Britten hebben de afgelopen maanden al roekeloos respect getoond voor het beleid van Trump voor agressie tegen Iran. Londen verzendt meer oorlogsschepen naar de Perzische Golf om de Britse scheepvaart via de strategische waterweg te ‘beschermen’. Een dergelijke inzet van verhoogde militaire strijdkrachten door Groot-Brittannië, in lock-step met de escalatie van de VS, is een opruiende beweging in een zeer gespannen situatie. Het verergert de spanningen verder en verhoogt de inzet voor een misrekening, wat leidt tot een volledige militaire confrontatie. Waar wijdere hoofden meer ingetogen zouden zijn en diplomatieke onderhandelingen zouden zoeken om een potentieel explosieve impasse op te lossen, lijkt Boris Johnson Trump en zijn agressieve beleid ten opzichte van Iran te veel te missen.
Johnson is bombastisch, arrogant en slecht geïnformeerd – niet anders dan Trump – en dat is een zeer gevaarlijke combinatie.
Wat Rusland betreft, heeft de nieuwe Britse premier eerder een verschrikkelijk gebrek aan kennis over geopolitiek, geschiedenis en basisnormen voor diplomatie laten zien.
Bedenk dat het Johnson was die als buitenlandse secretaris vorig jaar het absurde verhaal over het Skripal-incident had gepusht. Binnen enkele dagen na de mysterieuze schijnvergiftiging van de voormalige Russische spion Sergei Skripal en zijn dochter in maart 2018, beweerde Johnson – zonder enig bewijs – dat het Kremlin verantwoordelijk was voor een moordaanslag. Hij gaf zelfs de schuld aan het incident aan de Russische president Vladimir Poetin die persoonlijk het vermeende complot bestelde.
Al snel bleek dat Johnson leugenachtig ‘intelligentie’ verstoorde die Russische staatsagenten leek te impliceren. Die onmetelijke en roekeloze officiële Britse reactie op het incident – dat meer dan een jaar later een bizarre, onverklaarbare gebeurtenis blijft – leidde tot de Amerikaanse en Europese verdrijving van Russische diplomaten en sancties, en een verdere verslechtering van de westerse betrekkingen met Moskou.
Johnson verdubbelde zijn anti-Rusland-troepen toen hij dagen later in maart 2018 het toen aanstaande Wereldkampioenschap in Rusland vergeleek met de Olympische Spelen van 1936 georganiseerd door nazi-Duitsland. De Britse politicus vergeleek president Poetin met Adolf Hitler en drong er bij de VS en Europa op aan meer strafmaatregelen tegen Moskou te nemen. Hij heeft belachelijke, valse historische analogieën gemaakt tussen de vermeende ‘annexatie van de Krim’ door Rusland en de nazi-invasie van het Tsjechische Sudetenland in 1938, zeggend dat als Europa ‘niet opstaat tegen Poetin’, het zou zijn als het beruchte appeasementbeleid van de 1930 in de richting van het Derde Rijk, leidend tot de Tweede Wereldoorlog.
Door zulke wilde en historisch ongeletterde uitspraken te doen, toont Johnson zichzelf als een onwetende klootzak. Ironisch genoeg heeft hij de pretentie iets van een geschiedeniswetenschapper te zijn en een grote fan van Winston Churchill.
Johnson is niet alleen een clown. Hij is een zeer gevaarlijke en grillige showman wiens hoofddoel zelfvergroting lijkt te zijn. Aan de ene kant is zijn twijfelachtige ‘verkiezing’ als premier deze week door een kleine conservatieve minderheidspartij (minder dan 1 procent van de Britse stemgerechtigde bevolking) een farce. Veel succes met zijn fantasieën over het doen herleven van de Britse ‘imperiale grootheid’. De meeste Britten huiveren om zijn nieuwe rol, volgens opiniepeilingen.
Aan de andere kant markeert zijn beklimming naar Downing Street de afdaling naar Britse waanzin. De vooruitzichten voor internationale betrekkingen, spanningen met Iran en de westerse vijandigheid tegenover Rusland zijn verre van grappig. Het is grimmig om te denken aan een clown die verantwoordelijk is voor een nucleaire macht, wiens leidende prioriteit een Yes Man to Washington is.
