Indignatie redactie 
Nu heeft de Britse premier Boris Johnson zijn mandaat voor Brexit gewonnen bij de algemene verkiezingen in het VK – wat nu?
Het is nog steeds een zoet huwelijksreisseizoen voor Johnson en wie kan hem misgunnen? Hij heeft de meest beslissende overwinning behaald voor zijn heersende conservatieve partij in 32 jaar sinds de mythische Gouden Eeuw onder Iron Lady Margaret Thatcher zelf.
De oppositiearbeidspartij, die de afgelopen drie jaar binnen een korte adem leek te zijn om de macht in handen te nemen onder haar meest radicale leider ooit Jeremy Corbyn, is in plaats daarvan vernietigd in haar meest onkwetsbare bolwerken in het noorden, Wales en de Midlands en teruggebracht tot haar laagste stand sinds 1935.
Op tactisch politiek niveau heeft Johnson uitstekend gepresteerd. Hij heeft de UK Independence Party vernietigd en haar voorheen formidabele leider Nigel Farage teruggebracht tot een asterisk.
Farage maakte de fatale en onherstelbare fout van zijn partijkandidaten in het hele land af te staan om een verenigd front tegen Corbyn en Labour toe te staan. Nu bestaat zijn partij niet in het parlement.
Johnson heeft de populaire Brexit-kwestie “Verlaat de Europese Unie” definitief en definitief van Farage verwijderd. Er is niets meer voor hem om te gaan behalve de vergetelheid.
Johnson is even briljant, daadkrachtig en veeleisend geweest bij het verkrijgen van stevige controle over zijn eigen heersende conservatieven. Hij heeft zijn sombere dynamiek van achteruitgang in zijn eentje bijna 30 jaar teruggedraaid tot toen Thatcher in 1990 werd omvergeworpen in een interne partijcoup.
Johnson heeft een potentieel nieuw hart gecreëerd voor een meer nationalistische, door de overheid geleide partij in de Midlands en het Noorden, en haalt een winnend blad uit het winnende politieke speelboek van zijn vriend de Amerikaanse president Donald Trump.
Johnson heeft ook de laatste ‘oude imperium’ vrije markt-romantici – David Davis en Liam Fox – bijgestaan, die leidinggevende posities bekleedden onder zijn voorganger, ongelukkige zwaaiende Theresa May. In drie jaar tijd slaagden ze er niet in een enkele waardevolle handelsovereenkomst met eender welk land aan te gaan, een record van mislukking en incompetentie opmerkelijk, zelfs voor het kabinet van mei.
Vervolgens worden de laatste Noord-Ierse protestantse vakbondsleden van de verdeelde oude democratische vakbondspartij gedumpt. Deze opmerkelijke Know Nothing oude dinosaurussen hielden May drie jaar lang aan de macht, en Johnson vanuit zijn visie op macht net zo lang.
Nu zullen ze worden opgeofferd voor de compromissen die Johnson nog moet maken met de Europese Unie om de Brexit-deal te sluiten die hij zijn aanhangers in Engeland en Wales heeft beloofd.
Johnson heeft zijn tactische politieke genie bewezen. Maar de strategische prijs die hij ervoor heeft betaald, is kolossaal, catastrofaal en baanbrekend. e heeft de nutteloze oude vrijemarktleerlingen David Davis, liam Fox en Jacob Rees Mogg samengegooid die bewezen hebben onder het Verenigd Koninkrijk – de krachtige, efficiënte, gecentraliseerde, ultrastabiele staat die de Britse wereldmacht 320 jaar lang heeft gegenereerd – is nu weg, weg , voor altijd verdwenen.
Verwacht nu dat de snelle afscheiding van Schotland uit het Verenigd Koninkrijk in de EU blijft.
Zeer capabele en gefocuste Schotse eerste minister Nicola Sturgeon heeft al haar vastberadenheid verklaard om een tweede referendum te houden over volledige onafhankelijkheid van het Verenigd Koninkrijk en met haar partij in absolute dominantie van het land, zal ze het krijgen.
Verwacht thuis snelle stappen van Johnson om de National Health Service te privatiseren en af te schaffen en te ontbinden voor de winst van Amerikaanse gigantische farmaceutische bedrijven. De EU-bureaucratie en richtlijnen die in feite de armen van Groot-Brittannië beschermden tegen veel slechtere uitbuiting door hun eigen leiders, zullen nu ook verdwijnen.
Verwacht ook een nauwere dan ooit – inderdaad volledig slaafse – Britse toewijding aan het avontuurlijke, agressieve en expansionistische beleid van de VS tegen Rusland en China, in de NAVO en in het Midden-Oosten. De militaire betrokkenheid van het VK bij Amerikaanse oorlogen en destabiliserende interventies over de hele wereld zal toenemen.
De enige gezonde economische hoop van Johnson is om genoegen te nemen met een ‘zachte’ Brexit-overeenkomst met de EU en deze vervolgens als een ‘harde’ overeenkomst aan het Britse publiek te verkopen. Het is al duidelijk dat elke deal die hij krijgt veel, veel erger zal zijn dan degene die hij verraadde en Theresa May onderbrak voor nauwgezet onderhandelen eerder.
Uiteindelijk zal de Britse economie – de op vier na grootste ter wereld – verwelken en het 330-jarig bestaan van de City of London nadert het financiële centrum van de wereld.
