Indignatie redactie 
Op donderdag zijn er de Brexit-lotverkiezingen in het VK. Ondanks alle kritiek wordt de conservatieve premier geconfronteerd met een duidelijke verkiezingsoverwinning. Daar zijn goede redenen voor.
Het pond stijgt met de peilingsaantallen van Boris Johnson. De Britse valuta heeft zelfs een hoogste punt in 30 maanden bereikt ten opzichte van de euro. De reden: de valutamarkten verwachten donderdag een duidelijke verkiezingsoverwinning Johnson. Gemiddeld zijn zijn conservatieven 10 procentpunten voorsprong op arbeid in peilingen. Met 43 procent wordt de partij van Johnson kort voor de stemming geschat. Dat is geweldig, want slechts een half jaar geleden, toen hij premier werd, waren de conservatieven amper 20 procent. Johnson heeft zijn aanhang in korte tijd verdubbeld.
De premier verzet zich massaal tegen de links-liberale media, net als het oude politieke establishment. Zo waarschuwen ex-premiers John Major (conservatief) en Tony Blair (arbeid) gezamenlijk voor de verkiezing van Johnson. En acteur Hugh Grant voert actieve verkiezingscampagne tegen Johnson in betwiste kiesdistricten. Grant juicht het regeringshoofd echt toe op Twitter: “Je zult de toekomst van mijn kinderen niet verpesten. Je zult de vrijheden die mijn grootvader in twee wereldoorlogen heeft verdedigd niet vernietigen, “schrijft Grant met de onbeleefde slogan in Rage:” Rot op, jij pompeuze badeend. “
Ironisch genoeg wordt de juiste badeend nu ondersteund door een golf van goedkeuring. De reden is minder in zijn sympathie dan in zijn autoriteit. Johnson wordt gezien als de politicus na de pijnlijke maanden van de EU-exitconflicten, die eindelijk de Brexit-knoop zullen breken. De premier maakt indruk als doener en raakt met zijn verkiezingsslogan “Get Brexit Done” de Britse zenuw van die tijd.
kerstcadeau? “De Brexit!”
De politiek nog verder juiste beweging van Nigel Farage graaft hij aldus het water volledig. Zijn Brexit-partij, die in mei bij de Europese verkiezingen nog een aandeel van 32 procent had, is nu slechts een splinterpartij. Het hele Brexit-kamp kiest nu voor Johnson. En hij concentreert zijn communicatie ook op dit ene onderwerp. Zelfs over de vraag van een radiostation, wat hij zijn vriendin Carrie geeft voor Kerstmis, antwoordt Boris Johnson: “De Brexit!”
Omgekeerd is de oppositie er nooit in geslaagd een pro-Europese beweging te vormen. De PvdA volgt een onzekere zigzagcursus bij Brexit. “Jeremy Corbyn kan ons niet eens vertellen welke houding hij heeft voor Brexit,” spot de Johnson met de wispelturigheid van de socialisten. Corbyn scoort immers in de laatste stadia van de verkiezingscampagne met een scherpe geest en vindt met de kritiek op de noodlijdende gezondheidszorg enige echo. Johnson gaat dit tegen met een doelbewuste verandering van onderwerp en belooft kiezers het aantal immigranten te verminderen door een scoresysteem in Australische stijl te gebruiken.
Pro-Johnson nu-only-helemaal-mood
Maar uiteindelijk legde de Brexit-vraag al het andere op deze stemming op. Johnson’s stijging van de peilingen heeft ook iets te maken met het feit dat de gepubliceerde mening – zoals in het geval van de badeend – zo eenzijdig en overdreven tegen hem is. Net als Donald Trump vormen zijn uitdagende volgelingen zich nauwer naarmate hij meer wordt aangevallen vanuit links-liberale milieus. Het solidariserende effect werkt omdat velen enerzijds niet willen worden betutteld en Johnson anderzijds plotseling staat als een projectiescherm voor de schelden door heel Europa Brexit Groot-Brittannië. Hoe meer de Brexit wordt bekritiseerd, hoe meer een pro-Johnson-nu-precies-goed-humeur opkomt.
Johnson verbergt zijn persoonlijke zwakheden niet en cultiveert een verfrommelde, verwarde clown, die soevereine vrijheid in gedachte en spraak toont, waar vele anderen gevangen blijven in politieke correctheid. Johnson is veelzijdig, heeft zelf-ironie en zet – in tegenstelling tot Trump – op understatement in zijn parade rol als een slim gespeelde dub. Afgezien van de Brexit is Johnson meer een kosmopolitische liberaal dan een krakende conservatief.
Beter dan zijn reputatie als een pompeuze rechtse eend
In het Multicultureel-Londen werd hij van 2008 tot 2016 tot de populaire burgemeester gekozen en herkozen. Hij is speels in plaats van reactionair, tolerant in plaats van bekneld, hij veracht ideologieën, zowel links als rechts, en apocalyptisch groen. En zo kon Johnson na een verkiezingsoverwinning en breidde hij vervolgens de rest van Europa snel af met verzoenende en bereidheid tot samenwerking. Omdat Johnson, in tegenstelling tot sommige beledigingen als “Europe’s Trump”, niet echt past in de internationale galerij van saaie legale nationalisten.
Al op donderdag zal hij met zijn Brexit-deal miljoenen kiezers terugbrengen die de anti-Europese demagoog Nigel Farage bij de Europese verkiezingen hebben gevolgd, terug naar de Tories. En misschien de weg vrijmaken voor een beschaafd neo-conservatisme. De verschuiving naar rechts van Europa kan zich ofwel ontladen in agressieve, nationalistische ideologieën van woede-burgerlijke ideologie of culmineren in een cultureel bepaald, vrolijk conservatisme. Johnson staat voor het laatste. Hij is beter dan zijn reputatie als een opgeblazen rechtse eend.
