Brexit: waarom blijft Europa Engels spreken?

De schijnbaar langste echtscheidingsprocedure in de geschiedenis gaat door terwijl het Verenigd Koninkrijk nog steeds worstelt om zich ooit zo langzaam uit de EU te wurmen. De Britten proberen een handelsakkoord na de Unie uit te werkendat zal werken voor hun beste belangen en de dreiging van het afzien van onderhandelingen en borgtocht zonder enige overeenkomst als ze niet op tijd krijgen wat ze willen, hameren. Misschien zou op een gegeven moment de dreiging dat Londen abrupt zou vertrekken meer gewicht hebben gehad dan na jarenlang kijken hoe de Britten “een soort” langzaamaan de EU-partij verlieten met de snelheid van een gletsjer. In 2020 is het moeilijk om elke dreiging met abrupt optreden van hen serieus te nemen. Over de economische impact van Brexit is duidelijk veel gediscussieerd en voor sommigen gevreesd, maar de Britten nemen iets heel anders mee dat niet wordt besproken. En dit aspect van de Brexit zou veel vragen moeten oproepen voor de toekomst van de EU – de verwijdering van de Engelstalige kern van de EU.

In theorie zijn de ideeën die de EU verenigen overtuigingen in democratie in westerse stijl, mensenrechten (en het monopolie van het Westen op de interpretatie van het idee), de geografische eenheid Europa (exclusief de boosaardige Russen) en een soort vriendelijk aangezicht kapitalisme met een Nanny State-kant. In hoeverre deze pijlers van de vakbond op scholen in de vele landen worden onderwezen, staat ter discussie. Heel vaak worden de ideeën in de samenleving die iedereen zou moeten kennen, naar het rijk van het esoterische geduwd omdat ze uitgesloten zijn van het reguliere openbaar onderwijs. Als Amerikaan die opgroeide in de Koude Oorlog, is het nog steeds erg verrassend dat we nooit “Kapitalisme” als schoolvak hebben gehad. Tijdens mijn jeugd wist ik dat we vochten voor het kapitalisme en dat het communisme “niet werkt”, maar het werd ons pas veel later uitgelegd. En dit was alleen te wijten aan het feit dat ik in “AP” -klassen zat waar maar een klein percentage van de studenten daadwerkelijk naartoe ging. Wie weet wat ze de normies over economie vertelden, waarschijnlijk niet veel. Maar in tegenstelling hiermee is Engels iets dat zeker aan alle kinderen in de EU wordt geleerd, ongeacht het onderwijssysteem.

Opnieuw als Amerikaan worden we gebombardeerd door media die bang zijn voor porno dat Spaans (ook bekend als “Mexicaans”) de Verenigde Staten zal overnemen en dat onze prachtige versie van het Engels zal worden onderworpen / uitgestorven. Dit verhaal werkt goed in de VS, aangezien maar weinig mensen nadenken over wat de rest van de wereld doet, maar zodra een Amerikaan voet zet in plaatsen als Oost-Europa, kunnen ze beginnen te zien dat de grote internationale druk op het Engels van de wieg tot het graf gaat met geen uitzonderingen. In plaatsen als Polen, Rusland en Kazachstan is het antwoord op de vraag waarom de hele planeet Engels moet leren zoiets als “maar het is de internationale taal”. Als je het ze vraagt, waarom is dat het geval (wie vond dit zo en door welke autoriteit?) je wordt opgewacht met blanco blikken omdat hun geest open is of ze voelen zich als een ouder die hun zoon moet uitleggen waarom de lucht blauw is voor de derde keer. De NPC-programmering heeft deze if-then-verklaring nog niet uitgewerkt.

De ongemakkelijke feitelijke reden dat Europa Engels ‘spreekt’ is omdat de Verenigde Staten de Koude Oorlog hebben gewonnen. Na WO II werd de helft van het continent bezet door de Sovjet-Unie en de andere helft werd bezet door de Verenigde Staten, alleen noemden we het het Marshallplan en de NAVO en andere vriendelijkere terminologie. Als de Sovjets het conflict hadden gewonnen, zou elk mens op aarde weten hoe hij op zijn minst de letters van het Cyrillische alfabet moest lezen. Het Engels heeft vandaag in Europa hetzelfde stempel achtergelaten als West-Europese talen in Afrika – als een symbool van ondergeschiktheid.

Dit wil niet zeggen dat dit slecht of goed is, maar het is zoals het is. Er zijn argumenten over de pluspunten van het leven in een cultuurloze toekomst met slechts één wereldtaal, ongeacht welke de andere verplettert. Ik geloof er niet in, maar ze zijn in ieder geval coherent.

Hoeveel Afrikanen gebruiken Frans in tegenstelling tot hoeveel Franse kolonisten lokale Afrikaanse talen hebben geleerd? Op enkele uitzonderingen na worden de verliezers van de geschiedenis gedwongen om de taal van de winnaars te spreken. Dus voor de EU is het op Engels gebaseerde internationalisme een grote olifant in de kamer waar niemand ooit over spreekt en het was de aanwezigheid van het Verenigd Koninkrijk die deze vraag jarenlang laag hield. Met talloze miljoenen native speakers Engels in de Unie leek universeel Engels onderwijs redelijk, of veroorzaakte het in ieder geval geen rode vlaggen in het onderbewustzijn van de massa. Maar nu zijn de Britten weg en komen ze niet meer terug. Dus waarom zouden kinderen in Duitsland zoveel tijd besteden aan het spelen met Engels?

Nu het VK weg is, is Ierland het enige echt grote Engelssprekende land, dat niet bijzonder trots op dit feit is. Binnen Ierland zelf is het herstel van hun moedertaal een onderwerp dat in ieder geval regelmatig in het nieuws komt en iets waar politici aan toegeven . De houding van Ierland ten opzichte van het Engels is verre van fanatiek. Bovendien, en zonder de Ieren te beledigen, moet de EU zich logischerwijs niet aangetrokken voelen tot het Iers-Engels, aangezien de natie een kleinere speler is die verder van het hart van Europa verwijderd is dan zelfs Engeland. Europa gaat geen Engels leren omwille van Ierland en dat zouden ze ook niet moeten doen.

Het echte centrum van Europa wordt getoond door de zogenaamde ” Blauwe Banaan ” die recht over het grondgebied van het oude Heilige Roomse Rijk + Engeland gaat. Dit is het economische en bevolkingshart van Europa. Als we Londen taalkundig van het plaatje halen, kijken we naar een EU-moedertaal die iets Frans-Duits-Italiaans zou moeten zijn. De talen van de Blauwe Banaan zijn het daadwerkelijke communicatiemiddel van de EU na de Brexit. Het lijkt veel logischer voor deze organisatie om zich op dit taalgebied te oriënteren in plaats van op nu buitenlanders van buiten de Europese Unie.

Als de EU eigenlijk zo onafhankelijk is als ze zegt, dan is dit misschien het moment om kinderen over het hele continent te dwingen Frans, Duits of Italiaans te leren, of een combinatie van de drie. De voortdurende dominantie van de Engelse taal bewijst alleen maar dat de politiek realisten gelijk hebben – dat de EU slechts een instrument van Washington is en altijd is geweest. Een machtige onafhankelijke vakbond zou toch zeker zijn eigen taal / talen spreken? Nu Engeland er niet meer is, zou het een goed moment zijn voor Europa om Europees te spreken en niet het buitenlandse gekrijs van de Angelsaksen.