Britse uitverkoop van olievergunningen in de Noordzee is een roofoverval
Indignatie redactie
6 min. lezen
Het Verenigd Koninkrijk geeft ruim honderd vergunningen uit voor de winning van olie en gas uit de Noordzee. Premier Sunak wil de Britse fossiele reserves ‘maximaal’ uitnutten. Wat speelt er zich achter de schermen af?
“Londen wil meer olie en gas uit de Noordzee halen. Volgens de Britse premier Sunak leidt ‘eigen olie en gas’ tot lagere energieprijzen. Ook is het goed voor de economie en ook voor het klimaat, zei hij maandag.”
Of je nu gelooft dat de stijgende gemiddelde wereldtemperaturen worden veroorzaakt door menselijke activiteit, of dat andere factoren van invloed zijn op het klimaat, feit is dat Rishi Sunak economisch ongeletterde onzin heeft gesproken over de 100 nieuwe Noordzee-olie en gasvergunningen die hij ondertekent, ongeacht de impact op het milieu.
Het maakt niet uit hoeveel nieuwe olievelden je opent als de bedrijven die de fossiele brandstoffen winnen het doen voor hun eigen winst. De Fransen hebben bijvoorbeeld veel meer “energiezekerheid” dan het Verenigd Koninkrijk omdat hun nationale energiebedrijf EdF eigendom is van en beheerd wordt door de staat. Toen stijgende energieprijzen het Franse volk en de Franse economie bedreigden, legde de regering een limiet op van 4% op hoeveel EdF de prijzen kon verhogen.
Ondertussen lieten Rishi Sunak en de Tories in Groot-Brittannië energiebedrijven toe om de rekeningen van huishoudens in minder dan twee jaar te verdrievoudigen, inclusief EdF, die de Britse vloot van kerncentrales bezit en exploiteert! In plaats van deze woekerwinsten af te dekken zoals de Fransen deden, gebruikten Sunak en de Tories maar liefst 37 miljard pond aan overheidsgeld om de winsten van energiebedrijven kunstmatig te subsidiëren via de Energieprijsgarantie. Het resultaat van de subsidies van Sunak voor energiebedrijven is een golf van ongekende winsten voor energiebedrijven. British Gas, bijvoorbeeld, verhoogde haar winst van £ 98 miljoen voor de eerste zes maanden van 2022 tot maar liefst £ 969 miljoen in de eerste zes maanden van 2023!
Scottish Power harkte £ 556 miljard aan winst binnen over de eerste zes maanden van 2023; SSE profiteerde van £ 2,18 miljard voor het boekjaar maart 2022 – maart 2023; Shell en BP boekten winsten van resp. £5 miljard en £4 miljard voor de eerste drie maanden van het jaar op hun wereldwijde activiteiten. En het meest ongelooflijke is dat het Franse staatsenergiebedrijf EdF in 2022 maar liefst £ 1,1 miljard aan Britse winst binnenhaalde, en £ 1,95 miljard alleen al voor de eerste zes maanden van 2023!
Het Verenigd Koninkrijk heeft niet alleen een onstabiele mix van particuliere energieprofiteurs en buitenlandse regeringen die zijn energiesector exploiteren, het heeft ook een radicaal-rechtse regering die opzettelijk prioriteit geeft aan het beschermen van de winsten van energiebedrijven boven het beschermen van de rest van de economie tegen obscene energiewinsten.
De vraag die vooral veel Britten bezighoudt is waarom de Britse premier Rishi Sunak betrokken is bij politiek, gezien zijn ongelooflijk rijke achtergrond, met een vrouw die rijker is dan de koning en een miljardair-schoonvader. Critici beweren dat hij geen oprechte zorg voor het welzijn van het grote publiek heeft getoond die verder gaat dan de belangen van zijn eigen familie. Sommigen trekken zijn patriottisme in twijfel en wijzen op zijn persoonlijke donaties aan scholen en hogescholen in de VS in plaats van zijn vrijgevigheid te richten op degenen die worstelen binnen zijn eigen kiesdistricten.
Het lijkt er echter op dat het raadsel van de politieke motivaties van Rishi Sunak nu is opgelost. Eén ding is zeker: deze voormalige bankier-hedgefunder die premier is geworden woont niet in Westminster om het Britse volk welwillend te dienen. Integendeel, hij treedt op als de goed verzorgde frontman van een roofzuchtige wereldwijde elite die vastbesloten is om elke laatste druppel winst uit het door crises geplaagde land te persen.
Ze doen zelfs geen moeite meer het te verbergen:
De connecties tussen het familiebedrijf van Rishi Sunak en recente gebeurtenissen hebben de wenkbrauwen doen fronsen. Met name kort voordat Sunak honderden nieuwe boorvergunningen in de Noordzee verleende, sloot Infosys (Sunak en zijn familie zijn nauw verbonden met de fossiele brandstofindustrie door het aandeel van zijn vrouw Akshata Murty in dit transnationale IT-servicebedrijf, waarvan één van de belangrijkste klanten oliegigant Shell is.) een zeer lucratieve deal van een miljard dollar met BP. De timing van deze gebeurtenissen lijkt zeker een gelukkig toeval te zijn voor deze bevoorrechte familiekring. Het lijkt er echter op dat bij het opbouwen van een dynastie dergelijke allianties en potentiële belangenconflicten vaak terzijde worden geschoven, ongeacht de implicaties voor de middelen van het Britse publiek.
Het bedrijf, opgericht door de schoonvader van Rishi Sunak (en waarin Sunak’s vrouw een minderheidsaandeelhouder is: ze bezit een belang van £ 690 miljoen in het bedrijf dat eigendom is van haar vader), tekende een miljardendeal met BP, slechts enkele maanden voordat de premier groen licht gaf voor nieuwe olie- en gasvergunningen in de Noordzee. Dergelijke vriendjespolitiek is natuurlijk gewoon business as usual voor Sunak en zijn oeuvre van multinationale mandarijnen. Van Davos tot Silicon Valley, dit ongewortelde pantheon van miljardairs is slechts in naam trouw aan naties. Hun enige toewijding is aan zelfverrijking.
Tijdens de coronaviruscrisis kreeg ‘dishy Rishi’ een dun laagje populariteit toen hij de kranen van de staat openzette en geld in de economie pompe in een poging een implosie te voorkomen. Maar sinds hij vorig jaar het wetsvoorstel aan de arbeidersklasse presenteerde heeft hij in zijn recente begrotingsaankondigingen niets anders te bieden dan verdere aanvallen op en bezuinigingen voor de werkende klasse, neemt de glans snel af. Sunak en zijn superrijke makkers leven echter op een andere planeet. Gezinnen uit de arbeidersklasse worden geconfronteerd met een catastrofe op het gebied van de kosten van levensonderhoud, aangezien de energierekeningen de pan uit rijzen en de ongebreidelde inflatie de lonen overtreft, waardoor miljoenen mensen in armoede belanden.
Dus, terwijl Sunak zwakke excuses uitspuugt over “energiezekerheid” geven de energie-oligarchen die hij bedient niets om Groot-Brittannië. Het zijn staatloze financiële nomaden die hele landen verwoesten op zoek naar winst. De Britse regering van hedgefondshyena’s en private equity-parasieten heeft al miljarden ponden uit het publieke domein naar hun offshore-kas gesluisd door middel van corrupte pandemische contracten. Nu is dezelfde criminele elite van plan om te plunderen wat er nog over is van de Britse natuurlijke overvloed.
De uitverkoop van olievergunningen voor de Noordzee is geen pragmatisch beleid, maar een roofoverval die de Britse energiesoevereiniteit in gevaar brengt. Evenzo maken Sunaks vernietiging van planningswetten, giften aan projectontwikkelaars en aanvallen op Brits erfgoed eenvoudigweg verdere plunderingen door zijn financiers mogelijk.
Deze schaamteloze politieke plundering zal pas ophouden als de laatste druppel buit uit het Britse collectief patrimonium is geperst. Wat voor Rishi belangrijk is zijn niet de Britse arbeiders, maar zijn eigen vergulde coterie van rampenkapitalisten. Zijn enige taak als premier is om de poorten open te houden terwijl ze de Britse geboorterechten plunderen. Vorig jaar meldde de Britse Mirror al dat Rishi Sunak geld van investeerders in fossiele brandstoffen accepteerde in een campagne om premier te worden.
De opkomst van Sunak bewijst hoe gemakkelijk rijkdom en macht worden geërfd in het moderne Groot-Brittannië. Men keert er terug naar het tijdperk van egoïstische aristocratische dynastieën. Meritocratie is slechts een vijgenblad voor diepgewortelde privileges. Wat een aanfluiting heeft Sunak gemaakt van Tory-pretenties om te staan voor aspiratie en ondernemingszin. Hij is de belichaming van een gerechtigde, out-of-touch elite die openbare ambten uitbuit voor persoonlijk gewin. Zijn kliek lijkt op niets meer dan een kleptocratisch kartel.
Het Britse volk verdient beter dan deze stoet vriendjespolitiek en eigenbelang aan de top. Zij heeft een regering nodig die eerlijkheid, integriteit en verantwoordelijkheid respecteert – niet een regering die haar zakken vult door het vertrouwen van het publiek te schenden.
