Indignatie redactie 
Sinds Boris Johnson drie weken geleden de nieuwe premier van Groot-Brittannië overnam, heeft hij volgensmedia-berichten intensief gebeld met de Amerikaanse president Donald Trump . Er is een buzz dat de veel geroemde ‘speciale relatie’ tussen de VS en Groot-Brittannië nieuwe enthousiasme vindt.
Maar deze veronderstelde speciale alliantie gaat nooit over gelijken, ondanks pretenties. Het gaat er allemaal om dat Groot-Brittannië het bevel van zijn meester doet in Washington. Dus als het paar elkaars rug klopt, betekent dat mogelijke problemen voor de rest van de wereld door machtsmisbruik door Washington en de Britse Britse lakei.
Door de intensiteit van de hernieuwde afstemming tussen Washington en Londen bezocht Trump’s nationale veiligheidsadviseur John Bolton deze week de Britse hoofdstad. Gedurende twee dagen had Bolton een vlaag van vergaderingen met topfiguren in Johnson’s hardline Brexit-kabinet. Naar verluidt was het de oudste Amerikaanse delegatie in Groot-Brittannië sinds Johnson het op 23 juli in Downing Street overnam.
Vorige week was Dominic Raab, de nieuwe Britse buitenlandse secretaris, in Washington waar hij door Trump in het Witte Huis werd begroet. Raab vervolgens gutste in de media over hoe “effusive” de Amerikaanse president was in de richting van de plannen van Groot-Brittannië in het kader van Johnson tot de Europese Unie op 31 oktober afsluiten zonder een vertrek deal. De zogenaamde “harde Brexit” -optie.
Van Johnson wordt verwacht dat hij later deze maand zijn eerste ontmoeting als Britse premier met Trump heeft tijdens de G7-top in Biarritz, Frankrijk.
Trump deed zijn uiterste best om Johnson te complimenteren als de nieuwe leider van Groot-Brittannië, met name door zijn hardere lijn naar de EU te prijzen vanwege de voorwaarden voor scheiding. De Amerikaanse president had een beladen relatie met voormalig premier Theresa May en was vaak afkerig van haar voorgestelde ‘zachte Brexit’ van de EU met betrekking tot een transitie-douane en handelsakkoord met het Europese blok.
Trump’s minachting voor de EU is in lijn met die van Boris Johnson en die van zijn harde Brexit-kabinet. Het Downing Street-kantoor van Johnson en acolieten als Dominic Raab en Brexit-planner Michael Gove streven naar een abrupte exit waarbij Groot-Brittannië geen overgangsrelaties met de EU zal hebben. Het zal zich in plaats daarvan verplaatsen naar de regels van de Wereldhandelsorganisatie als enige handelsnatie.
Dat is gedeeltelijk de reden waarom Johnson en zijn regering ijverig naar de Trump-regering streven. Londen moet gunst vinden bij het Witte Huis om gebruik te kunnen maken van een Amerikaans-Britse handelsovereenkomst als vervanging voor de EU, die tot nu toe de grootste import- en exportmarkt van Groot-Brittannië is.
Met verschillende voorspellingen van economische onrust voor Groot-Brittannië in het geval van een harde Brexit, vertrouwt Johnson wanhopig op Trump om een handelslevenslijn naar het VK te gooien. Die acute afhankelijkheid van Groot-Brittannië door Washington maakt Johnson een nog flexibelere Britse leider voor Amerikaanse eisen.
De Amerikaanse meester roept al het deuntje op voor vrolijk dansen in Londen. Toen minister van buitenlandse zaken Dominic Raab vorige week werd opgeroepen naar het Witte Huis, waren de twee belangrijkste onderwerpen op de agenda van de president ‘handel’ en ‘veiligheid’. Die koppeling suggereert dat een quid quo pro wordt ingericht. Toen had de Britse diplomaat ontmoetingen met staatssecretaris Mike Pompeo en John Bolton. Hun discussies zouden draaien rond Iran en Hong Kong.
Deze week in Londen onderstreepte Bolton het verband tussen handelsbesprekingen na de Brexit met Groot-Brittannië en internationale veiligheidskwesties. Maar de Amerikaanse zijde intensiveert zijn “prijs” voor Groot-Brittannië om gebruik te maken van een Amerikaanse handelsovereenkomst. Bolton liet krachtig weten dat het Witte Huis wil dat Groot-Brittannië een veel hardere lijn in de Perzische Golf neemt richting Iran en ook richting China, in overeenstemming met de Amerikaanse eisen.
Van de strengere lijn die Bolton schetst, wordt gedacht dat Groot-Brittannië samen met de VS meer zeestrijdkrachten inzet in een maritieme krachtmeting tegenover Iran. Voormalige Britse buitenlandse secretaris Jeremy Hunt, die door Johnson was afgezet, had aangedrongen op een Europese marine-missie voor de beveiliging van de commerciële scheepvaart in de Golf. Maar nu gooit het kabinet van Johnson hun marine-lot in bij de Amerikanen. En Bolton verhoogt de ante voor Groot-Brittannië om meer spieren te tonen. Het is wel verstaan dat Bolton wil dat Groot-Brittannië breekt met de EU-lijn ter ondersteuning van het internationale nucleaire akkoord met Iran. Als Groot-Brittannië wegloopt van het Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), omdat de regering Trump veeleisend lijkt te zijn, dan ondermijnt dat de positie van Europa om de JCPOA te steunen, en zal het “maximale druk” -beleid van Washington jegens Teheran aanmoedigen. Dat op zijn beurt escaleert gevaarlijk de spanningen naar een militaire confrontatie.
Een andere “prijs” die uit Groot-Brittannië wordt gehaald door Washington in ruil voor een handelsovereenkomst na de Brexit, is dat Londen zich bij de Amerikaanse sancties tegen Huawei, het Chinese telecombedrijf, voegt. De Trump-administratie eist dat de Johnson-regering plannen om samen met Huawei te annuleren bij het opzetten van geavanceerde telecommunicatie-infrastructuur in heel Groot-Brittannië annuleert. Washington beweert dat zijn bezwaar tegen Chinese betrokkenheid in Groot-Brittannië en Europa wordt gemotiveerd door bezorgdheid over de “nationale veiligheid”.
Washington wil ook dat Groot-Brittannië een kritischer positie inneemt tegenover China tijdens de wekenlange protesten in Hong Kong. Beijing heeft al “interferentie” in zijn interne aangelegenheden door Washington en Londen afgewezen. Relaties zullen dus nog verzender worden.
Wat dit allemaal betekent, is dat Groot-Brittannië nog meer dan gewoonlijk zal toegeven aan het gebiedende buitenlandse beleid van Washington. De Anglo-Amerikaanse as is verantwoordelijk geweest voor talloze criminele oorlogen in het Midden-Oosten en talloze andere uitvluchten. Washington en Londen hebben samengewerkt om vijandigheid en spanningen naar Rusland te escaleren.
Met de gewetenloze Johnson als premier en de post-Brexit-wanhoop van Groot-Brittannië voor Amerikaanse economische gunsten, zal de Britse bulldog niet alleen aandachtig de stem van zijn meester horen. Het zal ook knappen en kloppen om te behagen. Dat is een slecht teken voor internationale betrekkingen en vrede.
