Indignatie redactie 
Google heeft aangekondigd in Frankrijk te stoppen met het tonen van snippets van nieuwsverhalen in de zoekresultaten van de eigen zoekmachine. Dat doet het concern omdat Frankrijk de aangenomen EU-auteursrechtrichtlijn in oktober tot wet verklaart, waarmee een nieuw recht voor uitgevers van kracht wordt. Maar die uitgevers (de initiatiefnemers van de wet) schieten zichzelf in de voet.
We lazen gisteren op de site van Emerce het volgende:
Google gaat in Frankrijk geen overzichten meer geven van nieuwsberichten in de zoekresultaten. Frankrijk zal de nieuwe EU-auteursrechtrichtlijn volgende maand omzetten in wetgeving. Uitgevers moeten dan eerst toestemming geven.
Het volgende verhaal was niet alleen volledig voorspelbaar, maar velen (wij ook) hebben langere tijd gezegd wat er zou gebeuren als de Europese Unie een “link” – of “snippet” -belasting zouden instellen als onderdeel van de EU-auteursrechtrichtlijn. Natuurlijk negeerden technocratische EU-ambtenaren alle deskundigen volledig (of luisterden ze alleen naar een stel idioten in de uitgeverijsector die erop stonden dat het “deze keer anders zal zijn”, ondanks meerdere voorbeelden van niet-werkende linkbelastingen) en maakten ze hoe dan ook een linkbelasting tot wet.
Frankrijk was het meest gedreven om de EU-auteursrechtrichtlijn in de praktijk te brengen, en nu het op het punt staat een linkbelasting in te voeren voor nieuwsaggregators, heeft het bedrijf waar zo’n linkbelasting voornamelijk op is gericht (Google) duidelijk gemaakt dat (zoals het is gedaan met eerdere dergelijke belastingen) het niet van plan is om iemand ook maar een cent te betalen om naar hen te linken (wat ons inziens ook niet zou moeten). In plaats daarvan heeft Google webmasters (inclusief uitgevers) méér controle gegeven over hoe resultaten die linken naar hun pagina’s, inclusief uitgevers, de soorten fragmenten toelaten.
Voorheen was het alleen mogelijk om een tekstfragment toe te staan of niet toe te staan. Google introduceert nu een reeks methoden waarmee een gedetailleerdere configuratie van de preview-inhoud voor pagina’s mogelijk is. Dit gebeurt via twee soorten nieuwe instellingen: een set robots-metatags en een HTML-kenmerk.
Google staat uitgevers al lang toe om een fragment toe te staan of niet, maar nu kunnen uitgevers ook een “maximale lengte” van het fragment aangeven, of een maximale video- of afbeeldingspreview. Door die maatregel heeft Google uitgevers in Frankrijk verteld dat om alle nieuwe koppelingsrechten voor auteursrechten te respecteren, alle fragmenten worden verwijderd, tenzij de uitgevers ervoor kiezen om via de hierboven genoemde tools vrijwillig weer snippets terug willen hebben.
Als de Franse wet van kracht wordt, zal Google niet langer een overzicht van de inhoud in Frankrijk weergeven voor Europese persuitgevers, tenzij de uitgever de regelingen heeft getroffen om aan te geven dat het zijn wens is. Dit is het geval voor zoekresultaten van alle Google-services.
Uitgevers hebben altijd kunnen kiezen of ze willen dat hun inhoud toegankelijk is via de zoekmachine van Google of Google Nieuws. Google heeft nu meer gedetailleerde webmaster-instellingen ingevoerd waarmee uitgevers kunnen opgeven hoeveel informatie ze als preview in de zoekresultaten willen weergeven. Uitgevers over de hele wereld kunnen deze nieuwe instellingen gebruiken om het type preview te kiezen dat het meest geschikt is om gebruikers naar hun site te lokken.
Sommige mainstream media beweren dat Google hier probeert de EU-auteursrechtrichtlijn te “omzeilen”, maar dat is onzin. Dit is Google dat voldoet aan de EU-auteursrechtrichtlijn. Nogmaals, dit is vergelijkbaar met hoe de onderneming reageerde in Frankrijk en Duitsland, toen soortgelijke linkbelastingen werden ingevoerd. Het probleem is dat de Eurocraten hier een aantal echt domme misrekeningen hebben gemaakt: ten eerste namen ze aan dat het opnemen van fragmenten waardevoller was voor Google dan voor de uitgevers.
Dat is het niet. De bezoekersaantallen van de uitgevers zullen zonder preview-fragmenten afnemen, wat betekent dat velen zich snel zullen haasten om zich opnieuw aan te melden bij Google. Ten tweede gingen ze er in Brussel van uit dat het heffen van belasting op iets de prikkels niet zou veranderen en dat Google gewoon dezelfde fragmenten zou blijven aanbieden, maar er gewoon voor zou gaan betalen.
Ze hadden het mis.
Nogmaals, we hebben dit allemaal vijf jaar geleden meegemaakt met de Duitse link-belasting, en hoewel Google effectief hetzelfde deed waren er EU-politici die erop stonden dat het anders zou zijn als de héle EU het erover eens zou zijn dat er een link-belasting zou komen, en dat Google zou gaan (moeten) betalen. Wat ongelooflijk is, is dat dezelfde politici nu zullen zeuren en klagen en liegen, zeggend dat Google de belasting ontwijkt wanneer het feitelijk de geschreven wetten naleeft – en zich op dezelfde manier houdt aan soortgelijke wetten in het verleden.
En inderdaad, de Franse minister van Cultuur heeft al een belachelijke verklaring afgelegd waarin hij stelt dat Google de wet overtreedt:
Ik roep op tot wereldwijde onderhandelingen tussen Google en de uitgevers: de unilaterale definitie van de spelregels is in strijd met zowel de geest van de richtlijn als de tekst ervan. Ik zal zeer binnenkort met mijn Europese collega’s spreken om deze situatie te verhelpen.
Hoe moeilijk is het? Als bedrijven iets tegen de wet doen(nieuws verzamelen en fragmenten posten zonder een licentie), wees dan niet verbaasd als de bedrijven die dat hebben gedaan, daarmee stoppen. De politiek heeft iets verboden, en dus gehoorzaamde Google aan de nieuwe wet en stopt ermee.
Als het EU-nepparlement een andere uitkomst wilde, hadden ze misschien in plaats van degenen aan te vallen die waarschuwden dat dit zou gebeuren, naar deskundigen moeten luisteren. Blijkbaar is dat gewoon voor hen te moeilijk.
