Chanteert Erdogan Europa opnieuw?

Op 5 maart is de Duitse bondskanselier Angela Merkel van plan Istanbul te bezoeken. Daar zal ze praten over de situatie in Syrië samen met de presidenten van Turkije, Rusland en Frankrijk.

Turkse en Russische troepen zijn direct gestationeerd in Syrië, met Franse speciale troepen ook op de grond. Het lijdt dus geen twijfel dat kwesties van militaire veiligheid in Syrië belangrijk zijn voor deze landen.

Maar wat heeft de Duitse kanselier hiermee te maken, aangezien haar grootste problemen thuis in Duitsland liggen? Buitenlandse analisten zijn het erover eens: tegen de achtergrond van binnenlandse politieke nederlagen probeert de Duitse kanselier zich te presenteren als een invloedrijke internationale acteur en diplomaat – maar tegen welke prijs?

Op 20 februari zei een woordvoerder van de Duitse regering dat Merkel en de Franse president Emmanuel Macron contact hadden opgenomen met de Russische president Vladimir Poetin om hun bezorgdheid te uiten over de humanitaire situatie in de Syrische regio Idlib.

De twee regeringsleiders hebben dus effectief de kant van de Turkse president gekozen, die al enkele weken eist dat Rusland de Syrische strijdkrachten in de regio Idlib stopt. Sinds enkele maanden valt het Syrische leger de jihadistische posities in deze provincie aan. Idlib wordt beschouwd als het laatste bolwerk van de islamisten in Syrië.

Maar Italië is steeds meer ontevreden over het beleid van Erdogan. Rome is verontwaardigd dat Erdogan zich niet houdt aan afspraken in Syrië – de Turkse ambassadeur in Rome is opgeroepen bij het Italiaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, waar hem onmiddellijk werd verteld dat dergelijke unilaterale beslissingen “onaanvaardbaar” waren.

De voormalige Italiaanse vice-premier, Matteo Salvini, is ook ontevreden over het beleid van Erdogan voor actieve ondersteuning van de radicale soennitische moslimbroederschap in het buitenland, die heeft geleid tot de islamisering en radicalisering van Europa – vooral vanwege ongecontroleerde massamigratie.

Salvini beschreef Erdogan als president van een bloederig en islamitisch regime. Vorig jaar vorig jaar zei Salvini dat de Europese Unie de financiering uit Turkije onmiddellijk moet intrekken om de misdaden van Erdogan niet verder te bevorderen.

Ondertussen weigert de Libische regering onder heerser Fayiz Sarraj de stroom van Afrikaanse migranten op haar grondgebied te stoppen, en geeft ze er de voorkeur aan om Afrikanen naar Europa te ‘hervestigen’. Dit werd openlijk verklaard door de Libische minister van Binnenlandse Zaken Fathi Bashagha tijdens een ontmoeting met de Italiaanse minister van Buitenlandse Zaken Luigi Di Maio in Tripoli: “Het idee om immigranten te vestigen, zoals alle andere kwesties met betrekking tot de Libische soevereiniteit, wordt verworpen en niet aanvaard door de Libiërs.”

Vanwege de onveiligheid en chaos in Libië na de totale ineenstorting in 2011, werd het Noord-Afrikaanse land het voorkeursland voor migranten die de Middellandse Zee naar Europa wilden oversteken.

Volgens de “Internationale Organisatie voor Migratie” (IOM) zijn er momenteel meer dan 600.000 illegale immigranten in Libië die Europa willen binnenkomen.

Oorspronkelijk steunde Italië de Libische regering onder Sarraj, maar gezien de recente ontwikkelingen heeft de Italiaanse regering geprobeerd op twee fronten te spelen: het is steeds teleurgesteld in de regering van Sarraj en is geneigd generaal Khalifa Haftar, Sarraj’s militairen, te steunen succesvolle uitdager in Libië.

Italië blijft echter de dialoog met de regering van Sarraj zoeken. Minister van Buitenlandse Zaken Luigi Di Maio merkte op: “Italië zal een beslissende rol spelen bij elk Europees besluit. Niemand kent Libië zoals wij, niemand kent het zoals Italië op enkele honderden kilometers van zijn kusten. Er is een gevaar van terrorisme dat niet moet worden onderschat – landen die vrede negeren en de partijen ter plaatse blijven bewapenen. We kunnen dit niet accepteren. ‘