China versus VS: Als de messen worden geslepen wordt de wereldvrede geknepen

Het zou mooi zijn als we zouden beschikken over een buitenlandcommentator die hier de geopolitieke spanningen kan analyseren. Bij gebrek aan beter probeer ik het maar zelf. Gewoon de mening van een kritische burger die ’s morgen na het opstaan onder het genot van een paar bakkies het nieuws scant. Naast de binnenlandse politieke strubbelingen probeer ik ook de schermutselingen tussen wereldleiders te volgen. Wel zo handig om te weten waar politici nu werkelijk op uit zijn.

Op weg naar een NWO

Behalve de mainstream media volg ik ook de alternatieve online media om te zien waar de berichten over dezelfde onderwerpen van elkaar afwijken. Vaak worden er persoonlijke meningen toegevoegd waarmee partij wordt gekozen. Dan rijst er soms de vraag, wie is nu de vriend en wie is de vijand. Probeer daar maar eens objectief in te zijn. In de wetenschap dat we ooit in 1945 door de Geallieerden uit de WO2 werden verlost. Het Verenigd Koninkrijk, China, de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie en Canada waren de geallieerde mogendheden die een einde maakten aan de WO2. De prijs was hoog. Niet voor niets herdenken we de vele oorlogsslachtoffers met de bedoeling om de wereldbevolking er van bewust te maken nooit meer een oorlog te beginnen met landjepik als doel. Of zoals de huidige verontruste ontwikkelingen er op wijzen dat invloedrijke bondgenootschappen uit zijn op een Nieuwe Wereld Orde(NWO). Geholpen door schatrijke multinationals en het beurskapitaal van Black Rock dat voor 90 procent in handen is van de 1 procent superrijken.

Leugens

Het idee van een NWO wordt door elitaire politici, die hun democratische regeringen vertegenwoordigen in de supranationale organisaties, weg gewoven als theorieën van complotdenkers. Die maken mij nieuwsgierig, ik probeer hun ideeën te analyseren en te toetsen met de algemeen heersende opvatting in de mainstream media waar complotdenkers worden gezien als wappies of gekkies. Het ridiculiseren van andersdenkenden vind ik bedenkelijk vanuit de positie van de massa media. Ik vind hoor en wederhoor leerzaam om de gedachtegang van andersdenkenden mee te nemen op zoek naar de “waarheid.” Voor de onwetenden onder ons, er zijn 2 waarheden. De harde waarheid op basis van eerlijkheid, of de corrupte leugen op basis van schijnheiligheid. Met als scheidslijn de harde feiten. Die worden vaak verdraaid omwille van eigen belang of met de woorden van politici, “in het belang van het volk.” Het zijn de bekende corrupte intriges die telkens opnieuw de mensheid in oorlogen frommelen.

Inkomens- en vermogensongelijkheid

We zijn het vaak met elkaar oneens vanwege extreme verschillen in een (kapitalistische) maatschappij waar iedereen gaat voor eigen gewin. Verdiensten op basis van de uitgaven van een ander is een normaal verdienmodel maar wordt heel groot door grootschaligheid. Als kleinschalige ondernemingen worden weggedrukt en/of overgenomen door grootschalige multinationals dan krimpt het verdienmodel van het MKB en is de consument de speelbal van machtige multinationale ondernemingen. Op gegeven moment wordt het verschil in inkomens- en vermogensongelijkheid zo extreem dat escalatie dreigt. Het is bekend dat er na grote (wereld)oorlogen tijdvakken zijn van betrekkelijke vrede die ongeveer 60 tot 80 jaar duren. Dan zien we periodes van economische groei die ontstaat door de wederopbouw. Na de WO2 is door de globalisering enorme schaalvergroting ontstaan in de industrie en technologie. Machtige multinationals hebben hun tentakels uitgespreid in de supranationale organisaties. Het is de route naar een NWO.

China

Er is een machtsgreep gaande vanuit de samenwerking van supranationale organisaties zoals VN, WEF, EU, IMF, ECB, WHO, enzovoort. Tegelijk zien we de balans tussen de economische machtsblokken de VS en China uit evenwicht raken. China klom op als opkomende economie terwijl de VS langzaam inboet als economisch machtsblok. Hun economie drijft op de grootste schuldenberg uit de geschiedenis terwijl de binnenlandse politiek scherp verdeeld raakt door het tweepartijen stelsel. De bevolking takelt af door een ongezonde leefwijze, veroorzaakt door jarenlange overdaad. Met de dollar als wereldmunt en het sterkste leger ter wereld waren de VS een supermacht en de politieagent op onze aardkloot. Ze hebben meer dan 200 militaire bases verspreid over strategische plekken. China groeide tegen de klippen op en bouwde ook aan een sterk leger. Ooit waren beide landen bevriend maar tegenwoordig zijn ze elkaars concurrent op meerdere fronten. Doordat de VS partij hebben gekozen voor het afgescheiden economisch belangrijke Taiwan en daar in het geheim militairen opleiden is er sprake van escalatie tussen 2 supermachten.

Afleidingsmanoeuvre

De economische en militaire kracht van China is bijna op een zelfde niveau als de VS en dat op een moment dat beide landen binnenlandse spanningen zien escaleren. Een slecht signaal. Als grote wereldmachten zien dat het volk onrustig wordt door repressief economisch beleid dan zoeken beleidsmakers naar een afleidingsmanoeuvre. Het oplossen van scheefgroei onder de bevolking is een moeizaam proces dat tegen de borst stuit van de superrijken die als eigenaren van de multinationals de touwtjes stevig in handen hebben. Dit is het ‘luxe probleem’ van de machtsgeile elite van westerse economieën. China kent andere binnenlandse problemen dan de VS. Daar gaat het om een lange onderdrukking door een communistisch regime waar de bevolking met behulp van moderne technologie en internet ziet dat er iets mankeert aan hun zogenaamde vrijheid. Het zijn beperkte vrijheden die ze moeten verdienen via het social creditsysteem. Pluspunten bij goed en minpunten bij slecht gedrag. De intelligente bevolking ziet dat dit niet deugt. Er heerst een burgerlijke onvrede die buiten China nauwelijks zichtbaar is. Door de coronamaatregelen zijn de binnenlandse problemen ongekend hoog.

Afglijden

Ineens zien we tot overmaat van ramp wereldwijd een energiecrisis ontstaan die ook in China keihard wordt gevoeld. China opent in ras tempo nieuwe kolencentrales om aan de binnenlandse energievraag te kunnen voldoen. Wat werkt dan beter om de bevolking af te leiden en te wijzen naar een gemeenschappelijke vijand die de macht in de Chinese Zee lijkt over te nemen door het stationeren van een complete oorlogsvloot. In samenwerking met bondgenoten GB en Australië wordt er een dreigingsniveau opgebouwd dat China nerveus maakt. Een verontrustend beeld, vergelijkbaar met situaties uit het verleden. Meestal eindig ik een column met wat opbeurende woorden. “Na lijden komt verblijden!” Of komt eerst nog afglijden…

GW