Indignatie redactie 
Het grootste ondersteuningspakket van Beijing ooit voor president Erdogan arriveert op een kritiek moment
Spengler
Ondanks de dreiging van de VS om de Turkse economie te ‘vernietigen en vernietigen’, zijn de Turkse lire en de Turkse rentetarieven de afgelopen week nauwelijks gestegen (Turkse aandelen, met name banken, zijn sterk gedaald, deels vanwege de Amerikaanse aanklachten tegen Halkbank voor hulp Iran sanctioneert schendingen). Dat is opmerkelijk gezien de kwetsbaarheid van de Turkse valuta eerder in 2019. Tussen februari en mei daalde de Turkse lire van 5,2 naar de Amerikaanse dollar naar 6,2 als reactie op Amerikaanse sancties, voordat hij zich vandaag herstelde naar 5,88 naar de dollar. De Turkse centrale bank leunde op Turkse banken om geen liquiditeit aan te bieden aan short-sellers, maar de Turkse geldmarkten bleven geordend.
Wat is veranderd, is China. De brutaliteit van de Turkse president Erdogan tegenover Amerikaanse bedreigingen doet denken aan de onnauwkeurigheid van B’rer Rabbit voor B’rer Fox: “Gooi me alsjeblieft niet in de briar-patch.” Het relevante gebladerte in dit geval is bamboe.
De directe investeringen van China in Turkije zijn dit jaar ook enorm gestegen, zoals Nikkei 22 augustus meldde:
China komt Turkije te hulp tijdens zijn economische crisis met $ 3,6 miljard aan financiering voor infrastructuurprojecten, gebruikmakend van het conflict van Ankara met Washington om zijn Belt and Road Initiative uit te breiden in het belangrijkste land dat Azië met Europa verbindt.
De Turkse president Recep Tayyip Erdogan zei op 11 augustus dat zijn land zich voorbereidde op de handel in nationale valuta met partners zoals China, waarbij de Amerikaanse dollar werd omzeild. De VS legden de volgende dag extra tarieven op Turkije toen een vete smeekte over de gevangenschap van een Amerikaanse pastor die ervan wordt beschuldigd betrokken te zijn bij de coup-poging van 2016 tegen de Turkse leider.
De lire raakte vervolgens ongeveer 7 per dollar, een daling van meer dan 40% sinds het begin van het jaar. Afgewezen door een van ’s werelds economische reuzen, wendde Erdogan zich natuurlijk tot een ander, China, voor de broodnodige financiële back-up.
Amerikaanse beleidsmakers moeten hun ogen laten controleren op staar; ze lijken niet in staat om de hele wereldkaart in beeld te houden. Dit was bij uitstek voorspelbaar. In augustus 2018 heb ik in Asia Times gewaarschuwd dat “China Turkije goedkoop zal kopen.”
China heeft zeker problemen gehad met de volatiele en ambitieuze leider van Turkije. Turkije heeft zichzelf in het verleden de beschermer van de Chinese minderheid van Oeigoeren genoemd, zo’n 15 miljoen moslims die een dialect van het Turks spreken en voornamelijk in de Chinese provincie Xinjiang wonen. China heeft naar verluidt tussen de 1 en 2 miljoen Oeigoeren opgesloten in “heropvoedingskampen” waar ze gedwongen worden de Chinese cultuur te leren ten koste van hun islamitische identiteit. Erdogan had in het verleden China beschuldigd van ‘genocide’ tegen de Oeigoeren. Na het Chinese reddingsplan verklaarde Erdogan echter dat de Oeigoeren ‘gelukkig leven’ in China.
Turkije is veranderd van Ataturk in Rent-A-Turk. China houdt zijn vrienden dicht bij en zijn vijanden dichterbij. China bouwde de Grote Muur om onder andere Turkse invasies af te weren en voerde eeuwenlang oorlog met nomadische volkeren aan zijn grenzen. Beijing gelooft nu dat zijn $ 2 biljoen Belt and Road Initiative de Turkse volkeren van Centraal-Azië zal integreren in zijn sfeer van economische invloed. De Turkse landen lijken zich graag aan te melden.
De Azerbeidzjaanse nieuwssite Trend meldde 15 oktober:
De Samenwerkingsraad van Turks sprekende staten (CCTS-Turkse Raad) zal de komende periode versterken en een belangrijk machtscentrum in de wereld worden, professor Naciye Selin Senocak, het hoofd van de afdeling Culturele Diplomatie van het Instituut voor Europese Studies in Brussel en hoofd van het centrum voor diplomatieke en strategische studies (CEDS) in Parijs, vertelde Trend.
Senocak zei dat de 7e CCTS-top in Bakoe een belangrijke gebeurtenis is en ongetwijfeld de geschiedenis in gaat. De Turkse professor merkte op dat de Turkse wereld een enorm gebied beslaat, van de Adriatische Zee tot China, waar ongeveer 300 miljoen Turken wonen. Senocak zei dat het besluit van Oezbekistan om lid te worden van de CCTS en een representatief bureau van de Raad opent in het centrum van Europa-Hongarije, wijzen op het belang en de groeiende rol van deze structuur.
“In de nieuwe wereldorde, waar de controleas naar Azië verschuift, zal CCTS een belangrijke rol spelen,” merkte de Turkse professor op. De vertegenwoordiger van het Institute for European Studies voegde eraan toe dat CCTS zich economisch, politiek en sociaal zal blijven ontwikkelen en versterken met behulp van het One Belt One Road-initiatief, dat ook andere Euraziatische landen zal omvatten.
Het probleem op de lange termijn van Erdogan is dat er niet genoeg Turken in Turkije zijn. De Koerdische burgers van Turkije hebben nog steeds drie of vier kinderen, terwijl etnische Turken er minder dan twee hebben. Tegen het begin van de jaren 2040 komen de meeste jonge mensen uit Turkije uit Koerdisch sprekende huizen. De Koerdische meerderheid Zuidoost dreigt weg te breken.
In 2016 heb ik de tellingsgegevens van 2015 in Asia Times beoordeeld. Het laat zien dat de demografische schaar tussen Koerden en Turken steeds groter wordt. Ondanks de aansporingen van Erdogan namens de Turkse vruchtbaarheid, gaat de babybuste in provincies met een Turkse meerderheid door, terwijl de Koerden een van ’s werelds hoogste geboortecijfers hebben. Erger nog, het huwelijkscijfer buiten het Koerdische zuidoosten van het land is ingestort, wat een nog lagere vruchtbaarheid in de toekomst voorspelt.
Volgens Turkstat, de officiële statistiekenbureaus, bundelen de Turkse provincies met de laagste vruchtbaarheidscijfers allemaal in het noorden en noordwesten van het land, waar vrouwen gemiddeld slechts 1,5 kinderen hebben. De zuidoostelijke provincies vertonen vruchtbaarheidscijfers variërend tussen 3,2 en 4,2 kinderen per vrouw.
Nog alarmerender zijn de huwelijksstatistieken van Turkije, zoals gemeld door Turkstat. Tussen 2001 en 2015 daalde het aantal huwelijken in Istanbul, de grootste stad van het land, met meer dan 30% en met meer dan 40% in de hoofdstad Ankara. De meeste noordelijke en noordwestelijke provincies melden een daling van meer dan de helft van het aantal huwelijken. Turkse vrouwen weigeren niet alleen kinderen te krijgen; ze weigeren te trouwen. De duik in het huwelijkscijfer onder etnische Turken maakt een verdere scherpe daling van de vruchtbaarheid onvermijdelijk.
Erdogan vreest de Koerdische rol in het noordoosten van Turkije als een magneet voor de eigen herstellende Koerden van Turkije, en wil vooruitlopen op de uitbreiding van de Turkse zelfbestuur vanuit zijn basis in buurland Irak. Dat is het doel van zijn etnische zuiveringscampagne tegen de Koerden van Syrië. Op de lange termijn hoopt Erdogan een coalitie van Turkse landen te leiden binnen de grotere Chinese invloedssfeer.
Dat betekent niet dat Erdogan een sterk paard is. Hij is een trekpaard, gekoppeld aan een Chinese wagen.
