Indignatie redactie 
Het verhaal van het durven ontsnappen door een vermeende Russische CIA-agent uit de klauwen van het Kremlin en vervolgens de toegevoegde wending van een Amerikaanse president met veiligheidsrisico die het leven van de agent in gevaar brengt, klinkt inderdaad als een pulp-fictieroman, zoals Kremlin-woordvoerder Dmitry Peskov het uitdrukte.
Hoe dit sensationele verhaal uit te leggen? ‘Opportunisme’ is een woord dat te binnen schiet.
De nieuwsmedia die het verhaal hebben gepusht, CNN, de New York Times en Washington Post, zijn fel ‘anti-troef’. Elke kans om deze president te beschadigen en ze grijpen het.
Ook, misschien nog belangrijker, zijn deze media wanhopig om hun doorgeschoten journalistieke geloofwaardigheid te redden, omdat het “Russiagate” verhaal dat ze ernstig hadden verspreid een dood stierf, nadat het tweejarige Mueller-circus eindelijk met lege handen de stad had verlaten.
Deze schade aan vermeende bastions van Amerikaanse journalistiek kan niet genoeg worden benadrukt. Meer dan twee jaar speculatie en rapportage over de Russische collusie met Trump en / of inmenging in de Amerikaanse politiek heeft geen kruimel van inhoudelijke feiten opgeleverd. Dat betekent dat de media die verantwoordelijk zijn voor de ‘Russiagate’-onzin die waardevolle kwaliteit hebben verloren – geloofwaardigheid. Ze verdienen het niet langer om te worden gecategoriseerd als nieuwsdiensten, en worden nu toepasselijker vermeld als fictieve venters.
Dus toen ze de kans kregen om hun begraven “Russiagate” -garen schijnbaar te doen herleven met deze nieuwste fabel over agent Oleg Smolenkov die werd geëfiltreerd van Rusland naar de VS, sprongen ze erop omdat hun even begraven reputaties ook op het spel staan.
Voor zover we weten, begon een anonieme informatiebron de bal te rollen. De bron is waarschijnlijk voormalig CIA-leider John Brennan of voormalig directeur van National Intelligence James Clapper. Beide zijn hangouts voor de anti-Trump-media omdat ze hun intel-jobs verloren hebben begin 2017, en beide worden verondersteld het “Russiagate” -verhaal te hebben geplaatst in 2016 van voordat Trump werd gekozen.
De huidige CIA-beoordeling van de nieuwste Amerikaanse mediarapportage over de geëxfiltreerde spion is dat de rapportage ‘vals’ en ‘misleidend’ is. In het bijzonder de CNN-spin dat de agent (Smolenkov) in 2017 uit Rusland moest worden bevrijd omdat Langley vreesde dat Trump de veronderstelde Kremlin-mol in gevaar zou kunnen hebben gebracht toen hij in mei 2017 de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov ontving in het Witte Huis.
Opvallend is ook de afwijzende reactie van de Amerikaanse staatssecretaris Mike Pompeo die de rapporten heeft ingewreven. Hij was hoofd van de CIA in 2017. (Toegegeven, Pompeo is een zelf-bekende leugenaar.)
Volgens CNN, NY Times en Washington Post was de voormalige spion in het Kremlin, die later door de Russische media werd genoemd als Oleg Smolenkov, een topmol met directe toegang tot president Vladimir Poetin. Er wordt beweerd dat Smolenkov aantijgingen heeft bevestigd over een door Poetin geregeerd complot om zich te mengen in de Amerikaanse presidentsverkiezingen. De agent zou ook hebben bevestigd dat Poetin (naar verluidt) opdracht heeft gegeven tot het hacken van de centrale database van de Democratische partij om schandalig materiaal op Hillary Clinton te verkrijgen, dat vervolgens naar de klokkenluiderssite Wikileaks werd gevoerd met als doel haar bod voor het presidentschap in november te vernietigen 2016, waardoor Trump de voorkeur geniet.
Smolenkov zou deze informatie hebben verstrekt over een vermeende Kremlin-interferentiecampagne in 2016.
De Amerikaanse media beweren dat Smolenkov in juni 2017 door de CIA uit Rusland is gefiltreerd – uit bezorgdheid om zijn veiligheid, waarvan CNN meldde dat deze door president Trump in gevaar werd gebracht vanwege zijn impliciete gecompromitteerde betrekkingen met Poetin. Smolenkov en zijn gezin verdwenen tijdens een vakantie in Montenegro in juni 2017.
Nadat het verhaal eerder deze week over de gefiltreerde Kremlin-mol brak, volgden daaropvolgende media-rapporten Oleg Smolenkov en zijn vrouw in een herenhuis van $ 1 miljoen dollar in Stafford, Virginia. Vreemd genoeg bleek uit openbare registers dat de aankoop van het huis op hun naam stond, wat de kans lijkt te zijn dat een vermeende spion op het hoogste niveau, die blijkbaar extreem verraad heeft gepleegd tegen het Kremlin, openlijk zou leven. De familie vluchtte blijkbaar op 9 september het huis uit naar een onbekende verblijfplaats nadat het verhaal over zijn vermeende spionnenrol deze week uitbrak.
Wie is Oleg Smolenkov? Het Kremlin zei deze week dat hij eerder in de presidentiële administratie werkte, maar hij werd “enkele jaren geleden” ontslagen. Volgens het Kremlin had hij geen directe toegang tot het kantoor van president Poetin. Van zijn kant zegt de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov dat hij nog nooit van de man heeft gehoord, laat staan dat hij hem ooit heeft ontmoet.
Het is wel verstaan dat Smolenkov eerder in de Russische ambassade in Washington werkte onder ambassadeur Yuri Ushakov (1999-2008). Naar verluidt bleef Smolenkov voor Ushakov werken toen de diplomaat na zijn ambtstermijn in de VS naar Moskou terugkeerde.
Hier kunnen we speculeren dat Smolenkov door de CIA werd aangeworven tijdens zijn diplomatieke opdracht in de VS. Maar we nemen aan dat de beoordeling van het Kremlin correct is; hij had geen hogere functie of toegang tot het kantoor van Poetin. De Amerikaanse media beweren daarentegen dat Smolenkov “een van de meest waardevolle bezittingen van de CIA” in het Kremlin was en dat hij bevestigende informatie verstrekte dat Poetin (naar verluidt) een interferentiecampagne voerde om de Amerikaanse presidentsverkiezingen te ondermijnen.
Het veeleisende detail met betrekking tot de waarheid van de opstand wordt onthuld door de Amerikaanse media die beweren dat Smolenkov de vermeende hacking in de database van de Democratische partij in 2016 heeft bevestigd. Die specifieke bewering is echter door meerdere top-hacker-experts weerlegd, met name William Binney die voorheen technisch hoofd bij het Amerikaanse National Security Agency. Er was geen hacking. De schadelijke informatie over Hillary Clinton werd gelekt door een insider van de Democratische partij, mogelijk Seth Rich, die kort daarna werd doodgeschoten door een onbekende aanvaller. Kortom, het hele verhaal over het Kremlin dat de Democratische partij hackt, is een fictie. Het uitgangspunt van “Russiagate” is ongegrond.
Dus als Smolenkov fictie afhandelt aan zijn voormalige handlers in de CIA, betekent dit dat hij geen geloofwaardigheid als een “topmol” heeft.
Nogmaals, opportunisme is de sleutel. Iemand kwam met een luguber verhaal over ‘Russische inmenging’ in de Amerikaanse democratie en ‘samenspanning’ met Trump. Misschien was het Smolenkov die een kans zag om een grote betaaldag van zijn CIA-klanten te winnen door ze een kaskraker te laten kloppen. Of misschien bedachten Brennan en Clapper (bekende leugenaars in het openbaar verslag) een schema van kwaadaardigheid in het Kremlin om Trump te helpen, en als dat aan Trump zou kunnen worden gebonden, zou zijn verkiezing in diskrediet worden gebracht en teniet worden gedaan. Maar wat ze nodig hadden was een ‘bron van het Kremlin’ om hun kant-en-klare verhaal van ‘Russische inmenging’ te ‘bevestigen’. Stap naar voren Oleg Smolenkov – ontslagen en zonder werk – om de noodzakelijke ‘bevestiging’ te doen en in ruil daarvoor krijgt hij een nieuw leven voor zichzelf en zijn gezin met een landhuis in een groene buitenwijk van Virginia.
CNN, NY Times, Washington Post, Brennan en Clapper zijn zoveel beschadigde goederen door het falen van “Russiagate” verzinsels in het verleden, dat ze een kans vinden om hun schandelijke namen te redden door de ongelukkige Smolenkov te ontdekken op dit moment.
Dat roept dan de ernstige vraag op waarom het hem werd toegestaan om openlijk in zijn eigen naam te leven?
Er is een sinistere gelijkenis met het geval van Sergei Skripal in Engeland. Wordt Smolenkov voorbereid voor een hit die vervolgens gemakkelijk Rusland de schuld kan worden gegeven als ‘wraak’ door de Russofobe, anti-Trump, diepe Amerikaanse staatsmedia?
