Indignatie redactie 
Veel landen eisen dat hun mensen een gezichtsmasker dragen bij het winkelen en reizen met de bus en trein. Dit is bedoeld om de verspreiding van Covid-19 tegen te gaan. Maar de voordelen van deze maatregel zijn onzeker; de schade is zeker.
door indignatie
Ondertussen hebben alle deelstaten een maskervereiste ingevoerd. Daarbij dwingen ze hun burgers een masker te dragen in het openbaar vervoer of bij het winkelen, of op een andere manier hun mond en neus te bedekken. Het doel is om de verdere verspreiding van de ziekte COVID-19 te voorkomen.
Het nut van deze maatregelen kan worden betwijfeld. Ten eerste is er de effectiviteit van de maskers. Deze zijn in principe geschikt om de verspreiding van het virus in ieder geval te stoppen. Maar zelfs de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) beveelt het gebruik van gezichtsmaskers alleen onder bepaalde voorwaarden aan .
Het masker of mond- en neusbescherming moet correct worden aangebracht en moet droog en schoon worden gehouden of regelmatig worden vervangen. Zelfs medisch personeel doet dit vaak niet. Volgens deskundigen zouden maskers die oneigenlijk worden gebruikt uiteindelijk kunnen bijdragen aan de verspreiding van virussen en bacteriën bij langdurig gebruik door gewone mensen dan om ze in te sluiten. Medisch gezien zou de schade dus groter kunnen zijn dan de baten.
Anderzijds wijzen de beschikbare gegevens erop dat de verspreiding van de epidemie al aanzienlijk is vertraagd door het verbod op grote gebeurtenissen begin maart, wat het overigens ook twijfelachtig maakt vast te houden aan de pas daarna opgelegde lockdown-maatregelen. De maskervereiste zou, als het zin heeft, bijna twee maanden te laat komen.
En dan is er nog het psychologische aspect: de voorgeschreven massa-maskerade zal de angst en onzekerheid in de samenleving verder aanwakkeren. Communicatie en sociale interactie worden bemoeilijkt, het individu wordt op zichzelf teruggeworpen. Dit schaadt de mentale gezondheid van veel mensen.
Dus wat is de spook? De landen zijn uiteraard bezorgd over het tonen van doorslaggevende actie, of deze actie nu zinvol is, speelt waarschijnlijk slechts een ondergeschikte rol. En dan is er de kudde-beperking: als de eerste naar voren wordt gehaast, moeten de anderen volgen. Staatsdwang wordt hier weergegeven als een poging om energie te demonstreren terwijl er in werkelijkheid alleen maar onwetendheid is.
Dus wat blijft er over van de maskervereiste? Tot nader order zullen mensen in de openbare ruimte gemaskerd tegenover elkaar staan en niet meer kunnen zien of hun tegenhanger lacht of niet. Zeker als de temperatuur stijgt, wordt het dragen van het masker zelf een pijn, het masker zelf ontwikkelt zich bij continu gebruik tot de ideale biotoop voor allerlei virussen, bacteriën en schimmels.
Wat dit alles met mensen doet, kan alleen worden geraden. Uiteindelijk versterkt deze maatregel ook de indruk dat de gevolgen van staatsoptreden in de Corona-crisis de samenleving negatiever zullen veranderen dan het virus zelf en de ziekte die het overdraagt.
