Contant-geld wordt afgeschaft: Stap voor stap raken burgers alles kwijt

Stoppen met de uitgifte van het biljet van 500 euro, invoeren van bovengrenzen voor contante betalingen, de verplichting om contante transacties te melden en het einde van kleingeld-munten. Het stapsgewijs afschaffen van contant geld (en de greep op de burgers vergroten) verloopt precies volgens plan.

Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) publiceerde in 2017 de studie “Macro-economie van het afschaffen van contant geld” (PDF hier). Het werk wordt beschouwd als een gids voor regeringen over hoe ze hun burgers ongemerkt “in schijnbaar onschuldige stappen” naar een cashloze wereld kunnen leiden – totdat er geen weg meer terug is. “Men zou kunnen beginnen met het afschaffen van grote coupures van bankbiljetten, bovengrenzen instellen voor contante betalingen en rapportagevereisten invoeren voor grensoverschrijdende contante transacties”, zegt de studie. Lees ook het document “Grote negatieve tarieven gebruiken om recessies te bestrijden: een gids” uit 2019 eens…..

De echte reden voor deze oorlog tegen contant geld – begin met de grote rekeningen en werk dan naar beneden – is een lelijke machtsgreep van de grote overheid. Mensen zullen minder privacy hebben: elektronische handel maakt het voor Big Brother gemakkelijker om te zien wat we doen, waardoor het eenvoudiger wordt om activiteiten te blokkeren die ze niet leuk vinden, zoals het kopen van zout, suiker, grote flessen frisdrank en Big Macs.

De beweging om contant geld uit te roeien voedt de fantasie van de elite dat zij de economie beter kunnen beheersen. Beleidsmakers in Washington, Tokio en de Brussel denken dat de reden dat hun economieën stagneren is dat veel mensen niet uitgeven en investeren zoals ze volgens hen zouden moeten.

Hoe laat je deze goedhartige, recalcitrante wezens doen wat ze moeten doen?

De laatste barrière die onze overheersers slechten zijn negatieve rentetarieven. Afgezien van de “mooie” bij-effecten voor de elite en de financiële sector: als mensen kosten moeten betalen om hun geld op te slaan, zoals ze doen om hun spullen in opslagfaciliteiten plaatsen, dan zijn ze misschien meer geneigd om het uit te geven. Om het hamsteren van contant geld te remmen – toen Japan aankondigde dat het negatieve rentetarieven oplegde, steeg de verkoop van kluizen – zullen de autoriteiten (in het begin) grote coupures van bankbiljetten willen afschaffen.

Onderschat dit allemaal niet. Een hoog aangeschreven auteur van een artikel waarin wordt gepleit voor het verbieden van grote valutadominaties, verklaarde: “Het introduceren van negatieve rentetarieven zou een krachtige stimulans kunnen zijn om spaargeld in contanten aan te houden, waarschijnlijk in hogere coupures. Door het uitroeie daarvan wordt contat geld oppotten onhandiger en zou dit het probleem verminderen.”

De geschiedenis heeft aangetoond dat het manipuleren van de waarde van geld en het beheersen van rentetarieven, d.w.z. het beprijzen van geld, nooit werkt. Geld meet waarde. Het is een claim op diensten en is een hulpmiddel om de handel en investeringen te vergemakkelijken. De reden waarom economieën over de hele wereld in de problemen zijn – wat woede, ontevredenheid en lelijke politiek aanwakkert – is structurele, door de overheid gecreëerde barrières: onstabiel geld, verstikkende regels en te hoge belastingtarieven.

In een vervolgstap zullen overheden vervolgens contant-geld-betalers in het economische leven benadelen en ervoor zorgen dat de financiële systemen worden geautomatiseerd. Een gerichte PR-campagne dient ervoor te zorgen dat burgers niet achterdochtig worden. Mensen moeten niet te veel vermoeden dat achter de afschaffing van contant geld een poging zit om “geld te devalueren”, “staatscontrole over alle aspecten van hun leven” in te voeren en “alle persoonlijke besparingen aan banken over te dragen”.

Gekozen is voor een geleidelijke en schijnbaar onschadelijke aanpak. Omdat als regeringen zouden besluiten om contant geld af te schaffen zonder de instemming van grote delen van de bevolking, dit zou kunnen leiden tot sociale spanningen, wantrouwen, stakingen, demonstraties en, als gevolg daarvan, verlagingen van het BNP.

De “salamitactiek” voor de oprichting van de cashless-wereld doet denken aan een citaat van voormalig EU-commissaris Jean-Claude Junker: ‘We beslissen iets, leggen het dan ergens neer en wachten even om te zien wat er gebeurt. Als er geen groot geschreeuw en geen opstand is omdat de meeste mensen niet begrijpen wat er is besloten, gaan we verder – stap voor stap totdat er geen weg meer terug is. ”

Overigens was het Christine Lagarde die, als hoofd van het IMF, de studie en instructies voor het wegwerken van contant geld propageerde. Ook heeft zij in haar toenmalige functie geopperd contant geld extra te belasten. Het is dan ook geen toeval dat deze vrouw nu hoofd van de Europese Centrale Bank (ECB) is – alles verloopt volgens plan als het gaat om het afschaffen van contant geld:
– de uitgifte van het biljet van 500 euro werd gestaakt (conform de maatregel die de nazi’s in ons land tijdens WOII doorvoerden – zie de alinea uit het dagboek van Anne Frank hiernaast);

– in bijna alle eurolanden zijn er plotseling bovengrenzen voor contante betalingen;
– grensoverschrijdende contante betalingen moeten worden gemeld;
– in Zweden lopen reclamecampagnes “Alleen je oma en een bankrover hebben contant geld nodig” en “Cash is bloed in de aderen van criminaliteit”;
– de “kleine” munten moeten volgens de EU-commissie worden afgeschaft;
– Lagarde van de ECB wil dat alle burgers in de toekomst alleen digitaal geld van centrale banken gebruiken in plaats van contant geld.

De wereldwijde elites werken aan het perfectioneren van hun controle over het monetaire systeem en volgens de bekende Duitse krant “Handelsblatt”wordt “cash bij de volgende crisis afgeschaft”.
Afschaffen van contant geld, verplichte consumptie, onteigening met één druk op de knop en totale controle in combinatie met virtuele werelden, computergames en sterke entertainmentindustrieën: ziehier de regeringsmiddelen in de 21e eeuw. Aldous Huxley voorspelde het in zijn dystopische roman “Brave New World”: “Er zal een systeem van slavernij zijn waarin de slaven hun liefde voor slavernij ontwikkelen door consumptie en amusement.”

Maar er zijn nog wel wat hindernissen te nemen. De “Better Than Cash Alliance” (Visa, Mastercard, Citibank, Bill Gates, USAID) coördineert de wereldwijde strijd tegen contant geld vanuit New York. In de financiële metropool heeft – de horror! – de gemeenteraad nu besloten om particuliere bedrijven te verbieden om contant geld te weigeren. Dit nu is een (tijdelijke) tegenslag voor de alliantie…

Volgens een bericht op USA-Today zullen winkels, restaurants en bars in de toekomst contant moeten accepteren. Creditcardaanbieder Visa heeft een programma gelanceerd om restaurants te betalen als zij stoppen met het accepteren van contant geld. De persafdeling van Visa vindt dan regelmatig een mainstream medium bereid uitvoerig over dit progressieve restaurant te schrijven en het dus op die manier (het afschaffen van cash) extra publiciteit te geven. Dergelijke berichten vertellen ons natuurlijk niet dat het restaurant is omgekocht door (in dit geval) Visa.

Visa is één van de oprichters van de “Better Than Cash Alliance”, die zoals gezegd wereldwijd contant geld wil uitbannen. De alliantie is natuurlijk gevestigd in New York, waar gulle giften werden gebruikt om kantoorruimte te kopen van het United Nations Capital Development Fund (UNCDF) en sindsdien wordt het (misleidend) een “op de VN gebaseerde organisatie” genoemd.

Een tegenvaller voor de “Better Than Cash Alliance” is ook de reden voor de maatregel, die met een grote meerderheid werd besloten: financiële inclusie. “De markt van de toekomst moet rekening houden met de behoeften van kwetsbare New Yorkers”, schreef de sponsor van de wet, Ritchie Torres, in een persbericht. Zelfs degenen die geen bankrekening hebben of de bankkosten niet willen betalen, moeten overal kunnen winkelen en eten. De New York City Council benadrukt daarmee dat contant geld het meest inclusieve betaalmiddel is, omdat iedereen het kan gebruiken zonder speciale technische voorzieningen en zonder extra kosten.

Dit is overduidelijk in tegenspraak met de propaganda van de alliantie en wereldwijde overheden, die momenteel financiële inclusie gebruiken om hun campagnes tegen contant geld te rechtvaardigen. De Amerikaanse overheid, ook een van de oprichters van de Better Than Cash Alliance, heeft zelfs de G20, de 20 machtigste regeringen en hun centrale banken, gekoppeld aan een “Global Partnership for Financial Inclusion”, dat met de Better Than Cash Alliance als strategische partner contant geld terugdringt (zie ook ons artikel “Uitvoering war on cash vordert gestaag”.

New York is symbolisch gezien het meest belangrijke, maar niet het eerste stadsgebied dat contant geld verbiedt. New Jersey, Philadelphia en San Francisco hebben vergelijkbare wetten aangenomen. Volgens een rapport van de New York Times is het accepteren van contant geld sinds 1978 een vereiste in Massachusetts. Maar wat voor de VS geldt, geldt natuurlijk niet voor de Europese Unie.

We hebben al zo vaak gehoord dat contant geld vooral misbruikt wordt door de drugshandel, is aangetast door terrorisme, besmet door een enorm grote belastingontduiking. En dat papiergeld gewoon heel vies is – om nog maar te zwijgen over dat het wel èrg vorige eeuw is.

Het is alweer bijna vier jaar geleden dat Noorwegen met DNB, de grootste bank van het land, aan boord sprong van de agenda voor de cashless society. Deze gebeurtenis stond niet op zichzelf: soortgelijke verhalen kwamen ook voor in Zweden, Denemarken, India en Israël of een van de tientallen andere landen waarvan de bankiers en door bankiers gecontroleerde regeringen openlijk hebben gepleit voor een wereld die volledig traceerbaar is, met volledig bankgestuurde transacties (hoewel dat er natuurlijk niet bij gezegd werd). Maar al deze verhalen, die hier en daar in de loop der jaren stuk voor stuk zijn opgedoken, geven niet het volledige verhaal over hoe deze “war on cash” op elk continent en in elk land wordt gevoerd door dezelfde elite die baat heeft bij een contant-geld-loze wereld.

Een samenvatting van de “War on Cash”:

Er is een wereldwijde druk van wetgevers om het gebruik van fysiek geld over de hele wereld te elimineren. Deze beweging wordt vaak ‘The War on Cash’ genoemd en er zijn drie grote spelers bij betrokken:

1. De initiatiefnemers (elite, regeringen, centrale banken). De reden: de eliminatie van contant geld zal het gemakkelijker maken om alle soorten transacties te volgen – inclusief transacties door criminelen (maar dat is eigenlijk bijvangst).
2. De vijanden (criminelen, terroristen, burgers). De reden: grote coupures van bankbiljetten maken illegale transacties gemakkelijker uit te voeren en verhogen de anonimiteit. Het beperkt de vrijheid van het individu.
3. Het kruisvuur: de burgers. Het dwingend elimineren van fysiek geld zal grote gevolgen hebben voor de economie en sociale vrijheden.

Contant geld is altijd een populair betaalmiddel geweest, maar vanaf het einde van de jaren negentig heeft het gemak van nieuwe technologieën ertoe bijgedragen dat niet-contante transacties levensvatbaarder werden: online bankieren (alle banken), smartphones (diverse apps), nieuwe betalingstechnologieën (o.a. Paypal) en cryptocurrencies (o.a. Bitcoin). Tegen 2015 waren er wereldwijd 426 miljard contantloze transacties – een toename van 50% ten opzichte van vijf jaar eerder.

Het succes van deze nieuwe technologieën heeft wetgevers ertoe aangezet te stellen dat alle transacties in de nabije toekomst (liever vandaag dan morgen) digitaal moeten zijn. Dit zijn activiteiten die wijzen op een naderende samenleving zonder contant geld:

– het verwijderen van grote coupures in omloop maakt het moeilijker voor terroristen, drugsdealers, witwassers en belastingontduikers. Grote bedragen worden met online-bankieren overgemaakt en zijn traceerbaar. Dit geeft toezichthouders ook meer controle over de economie.
– het verminderen van het aantal geldautomaten (of, in ons land, het dichttimmeren ervan vanwege * proest*  plofkraken – die qua aantal als het ware op een hand te tellen zijn).
– meer traceerbaar geld betekent hogere belastinginkomsten. Dit betekent dat er een derde partij betrokken is bij alle transacties. Big Brother kijkt mee. Centrale banken kunnen rentetarieven dicteren die uitgaven aanmoedigen (of ontmoedigen) om te proberen de inflatie te beheersen. Het grote voordeel voor iedereen is dat contante transacties sneller en efficiënter worden uitgevoerd. Banken maken minder kosten (maar brengen hun cliënten via omwegen vaak méér in rekening). Het maakt voor de banken ook hun compliance en rapportages eenvoudiger.
– de “last” van contant geld kan volgens sommige experts oplopen tot 1,5% van het bbp. Contant geld wordt nog steeds gebruikt voor ongeveer 70-80% van alle transacties wereldwijd.

De schoten die door regeringen zijn afgevuurd om de oorlog tegen contant geld te voeren, kunnen verschillende onbedoelde slachtoffers hebben:

1. Privacy.
Transacties zonder contanten omvatten – zoals we zojuist schreven – altijd een tussenpersoon of derde partij. Het biedt overheden toegang tot persoonlijke transacties en gegevens. Bepaalde soorten transacties (gokken, enz.) kunnen door overheden worden geblokkeerd of bevroren. Cryptocurrencies beloofden een alternatief te zijn voor dergelijke transacties, maar sinds grootbanken en regeringen massaal op deze “valuta” gesprongen zijn, is dat ook niet meer het geval.
2. Spaargelden.
Spaarders kunnen niet langer de individuele vrijheid hebben om rijkdom “buiten” het systeem op te slaan.
Het elimineren van contant geld maakt negatieve rentetarieven (NIRP) een haalbare optie voor beleidsmakers – dat wordt nu stapsgewijs doorgevoerd onder verwijzing naar het beleid van de Europese Centrale Bank.
Een maatschappij zonder contant geldt betekent ook dat alle spaarders “zullen gaan lappen” bij scenario’s waarin banken met financiële steun overeind moeten worden gehouden (zoals in de VS nu gebeurt door de Federal Reserve – de “repo-crisis”).
Spaarders hebben dan zeer beperkte mogelijkheden om te reageren op extreme monetaire gebeurtenissen zoals deflatie of inflatie.
3. Mensenrechten.
Snelle demonetisering heeft de rechten van mensen op leven en voedsel geschonden. In India heeft het verwijderen van de biljetten van 500 en 1.000 roepies eerder geleid tot meerdere menselijke tragedies, waaronder patiënten die geen behandeling kregen en mensen die zich geen voedsel konden veroorloven. Demonetisatie schaadt ook mensen en kleine bedrijven die in hun levensonderhoud voorzien in de informele sectoren van de economie.
4. Cybersecurity.

Als alle rijkdom digitaal wordt opgeslagen, neemt het potentiële risico en de impact van cybercriminaliteit toe. Hacken of identiteitsdiefstal kan de hele spaartegoeden van mensen vernietigen. De kosten van online datalekken bedroegen volgens Juniper Research in 2019 naar verwachting $ 2,100 miljard.

Al met al zien we hier dat George Orwell weer tot leven gebracht wordt. Als de elite al het geld van de burgers bezit en tevens hun gezondheidszorg, dan bezit zij de burgers. Wanneer die burgers hun geld op hun bankrekening gestort krijgen, is het in feite niet langer hùn geld – zij zijn de ongedekte schuldeisers van hun bank geworden. Hierdoor kunnen de overheid of bankiers een “bailout uitvoeren” en gewoon stelen waarvan burgers dachten dat het hùn geld was.

En als u denkt met de vierjaarlijkse verkiezingen daar een stokje voor te kunnen steken: het grootste verschil tussen linkse en rechtse politiek is de spelling.