Coronacrisis, vluchtelingenstorm: de EU laat opnieuw zien hoe zij met problemen omgaat – of niet

EU: Wanneer zalige toespraken niet langer genoeg zijn

Aan de ene kant de corona-griepepidemie, aan de andere kant een nieuwe stroom van illegale migranten – en midden in de EU: niet in staat tot actie en onvoorbereid, zoals bij elke crisis het geval was. Een inventaris.

Corona: “Raak niet in paniek”

De uitbraak van het virus is bekend sinds eind december 2019. Twee maanden lang probeerde de EU “geen paniek te veroorzaken”. Waarschuwende stemmen, die, naast het monitoren van het luchtverkeer, ook drongen aan op het sluiten van de grenzen, werden op de beproefde manier in de nazi-hoek geplaatst. De grenzen met Italië hadden direct moeten worden gesloten nadat de eerste zaken daar bekend werden, we weten tenslotte dat vooral Roma en Afrikanen veel pendelen tussen Italië en de noordelijke landen, en daarom potentiële vervoerders kunnen zijn. Vorige week sprak minister van Volksgezondheid Rudolf Anschober (Groenen) over “nauwe Europese samenwerking” die beter is dan grenscontroles.

bottlenecks

Vergelijkbaar met de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas (SPD), die slechts enkele weken geleden royaal beschermende kleding en ontsmettingsmiddelen aan China heeft weggegeven. Er zijn nu de eerste knelpunten. In Duitse ziekenhuizen kregen werknemers de opdracht meerdere keren chirurgische kleding te dragen. Desinfectiemiddelen zijn nauwelijks overal in Europa beschikbaar, wat aanzienlijke problemen oplevert, niet alleen voor ziekenhuizen en medische praktijken, maar ook voor andere gezondheidsfaciliteiten zoals bejaardentehuizen, kuuroorden enz. Het is duidelijk dat gedurende de twee maanden dat “er geen reden tot paniek was” niemand in Brussel op het idee kwam om voor de voorraden te zorgen.

Cross-rellen

Maar dat is niet alles: vanuit het zuiden wil een ander leger van indringers, enkele duizenden man sterk, toegang krijgen tot de sociale paradijzen van Europa. De foto’s zijn hetzelfde als in 2015: goedgevoede, zeer agressieve jonge mannen in dure merkkleding bestormen de grenzen onder “Allahu akbar” schreeuwend, gooien stenen naar Griekse grenswachters en proberen zich een weg te banen door de grensbarrières met stormrammen, boutensnijders en vuur , Ook hier hoort de EU niets meer dan de terugkerende preek van “Europese solidariteit” en een “verdeelsleutel”; Verklaringen die verre van realiteit zijn, omdat ten eerste de Visegrad-staten voortdurend weigeren moslims te vestigen, en ten tweede willen ze alleen maar gaan waar de sociale normen het hoogst zijn.

Hoog risicofactor Erdogan

Last but not least is er het optreden van de EU met de Turkse president. Neutrale waarnemers kunnen de indruk krijgen dat Erdogan al jaren kat en muis speelt met de EU en, omgekeerd, dat zijn vertegenwoordigers naar believen hebben beledigd en geduwd. Zie de inmiddels verbroken ‘vluchtelingen deal’, die slechts een zeer bescheiden poging was om de problemen met (ons) geld tijdelijk op te vullen. Er zouden mogelijkheden zijn om de Heer te bevelen: men zou alleen hardop moeten nadenken over het verdubbelen van de visumkosten voor Turken, en Erdogan zou de druk van miljoenen Turken in het buitenland al voelen.

Maar zoals altijd is er niets anders te zeggen van EU-vertegenwoordigers dan bekende zinnen en nog steeds lege zinnen. Als het niet gaat om het krijgen van belastinggeld, lijkt Brussel geen idee te hebben.