Indignatie redactie 
Net zoals de benaming van Coronakerst een onaangename lading heeft zo heeft de betiteling van Kerstcrash ook een onaangename en nog meer gespannen lading. Daarover zou je niet willen schrijven zo vlak voor de feestdagen. We willen toewerken naar het feest van verlichting, van feestverlichting in de (lege) winkelstraten, in de kerstboom, in de tuin, aan de voorgevel en overal waar we het licht willen zien. De decembermaand is een donkere maand waarbij het de gewoonte is om in landen op het noordelijk halfrond volop in te zetten op een goeie verlichting. Overal waar mensen zijn. Doen we dat niet dan vervallen we in somberheid. Dat het Kerstfeest vanuit de onderliggende gedachte in feite een christelijke viering is wordt in een tijd met een krediet-gedreven consumptiemaatschappij maar al te makkelijk vergeten. Er zijn de laatste jaren nogal wat invloeden vanuit andere geloofsgemeenschappen opgenomen in onze multiculturele samenleving en daarom lijkt de christelijke gedachte van het Kerstfeest een beetje naar de achtergrond te verdwijnen. Kerst is tegenwoordig een feest van kunstmatige verlichting, met een kerstman en cadeautjes onder de kerstboom. Gezellig samen dineren in familieverband in uitpuilende restaurants of in familieverband bij die familie met de grootste woonkamer.
Nepnieuws of een complottheorie
Hoe anders is dat nu in deze onwerkelijke tijd waarin Corona het kerstfeest in z’n wurggreep houdt. We moeten het maar accepteren en nog even op onze tanden bijten. “Alleen samen krijgen we corona onder controle,” zo luidt de slogan van de overheid. Daarom volgen we braaf de bevelen en vieren we de kerst heel sobertjes. De ontevredenheid in de samenleving begint echter wel toe te nemen. Mensen raken verdeeld over de gedachte dat Corona helemaal geen pandemie zou zijn. Steeds meer (complot)theorieën doen de ronde en zetten mensen aan het denken. Corona zou een samenzwering zijn van de elitaire bovenlaag die zich verenigen in eliteclubjes zoals de bijeenkomsten van de WEF. Het World Economic Forum, waar de CEO’s van de grootste bedrijven ter wereld, internationale politici, intellectuelen en journalisten samenkomen. Waar aan de borreltafel een zogenaamde “Big Reset” is bedacht die nu wereldwijd is doorgedrongen tot de massa. Wilde verhalen doen de ronde en worden door overheden in samenwerking met de mainstream media weggewuifd als zijnde nepnieuws of complottheorieën.
Wanhoop nabij
Toch borrelt er wat. Het kan geen toeval zijn dat nu wereldwijd de spanningen toenemen, en er plausibele verklaringen worden afgegeven door monetaire en financiële analisten, er zoveel verdeeldheid is in de samenleving. Mensen bestrijden onderling de diverse theorieën over corona die wel of geen pandemie zou zijn, over het vaccin dat wel dan niet deugdelijk is, het nut van de ingrijpende lockdowns die niet noodzakelijk zouden zijn, de kwade bedoelingen van de monetaire autoriteiten, en noem maar op. Hierdoor wordt regeren onmogelijk. Regeren is vooruitzien en wie kan er nog de toekomst voorspellen met zoveel verdeeldheid, zoveel onzekerheid en zoveel uiteenlopende theorieën. Om die redenen wordt besturen een onmogelijke opgave en door de oppositie afgekraakt als zijnde ondeugdelijk. Gelukkig ben ik niet benaderd met de vraag of ik de politiek leider zou willen worden van het CDA, ha, ha, ha. Ik zie dat als een onmogelijke opgave voor een middenpartij die enorme polarisering ziet opkomen tussen links en rechts. Zwevende kiezers weten niet meer op welke partij ze moeten stemmen. In tijden van spanningen zoeken velen naar het politieke midden, het geeft een gevoel om neutraal te blijven in plaats van meedoen in de polarisering tussen links en rechts. Er is grote twijfel over de toekomst. Velen zijn de wanhoop nabij.
Optelsom van onzekerheden
Er is toenemende twijfel of de beurskoersen niet te hoog zijn opgelopen. Nu de positieve berichten over de naderende vaccins inmiddels worden verdrongen door snel oplopende besmettingen kan de aanloop naar de kerstdagen wel eens heel somber worden. Ook is er twijfel over de besluitvorming rondom de Brexit. Misschien een harde Brexit met schadelijke gevolgen voor de NL-economie. Kunnen we er beslist niet bij gebruiken. Ook is er twijfel op de financiële markten over het kerstcadeautje van de ECB. 500 Miljard is niet genoeg roepen beleggers. Verder zijn er zorgen over de ontwikkelingen in de VS. Het schuldenplafond is door de Senaat zomaar weer verhoogd en de FED blijft doorgaan met opkopen van waardeloos geworden schuldpapier. Het overleg tussen Republikeinen en Democraten over een omvangrijk steunpakket wil ook niet vlotten en er is veel rumoer over frauduleuze handelingen bij de verkiezingen. Kortom, een . Financiële markten houden daar niet van. Beleggers zijn mensen die worden gedreven door irrationale gedachten en willen de rijdende beleggerstrein niet missen.
Gelukkig hebben we de kerstkaarten nog
Soms komt men bij bewustzijn als de kerstdagen naderen. Een periode van rust en bezinning. Wat zou je doen als je de boel op een rijtje zet en ziet dat de kerstverlichting in volle glorie brandt, terwijl de economie letterlijk en figuurlijk op z’n gat ligt? Zouden beleggers tot inkeer komen en hun stukken gaan verkopen? Zouden anderen daardoor aangezet worden om hetzelfde te doen? Zou de meditatie onder de kerstboom de aanzet kunnen zijn tot een heuse kerstcrash op de beurzen? Hoe kan het bestaan dat de massa is gedoemd om massaal thuis te zitten, waar ze onder de kerstboom uit louter ellende het hallelujah zingen, terwijl beleggers het glas heffen en hosanna roepen. Ach ja, verschil moet er wezen, zo is de gedachte bij de deelnemers aan het WEF.
Kerstkaartje
Gelukkig hebben we de kerstkaarten nog. Vandaag al weer een paar ontvangen. De tekst is weinig anders dan voorgaande jaren: “Prettige feestdagen en een gelukkig Nieuwjaar!” O ja, één dingetje valt mij wel op. Het woordje “Kerstdagen” is op veel kaarten vervangen door “feestdagen.”
GW
