Coronavirus: Duitse dissidente advocaat zorgt voor een intrigerend vervolg
Indignatie redactie
4 min. lezen
Sinds ons eerste artikel over Beate Bahner, de medische advocaat die internationale aandacht schoot met haar beschrijvingen van politiegeweld en psychiatrische internering voor haar oproepen aan het Duitse volk om te protesteren tegen ongrondwettelijke maatregelen ter beperking van het coronavirus, dragen de Duitse reguliere en alternatieve media een tal van claims en tegenclaims over het verhaal, waaronder dat mevrouw Bahner de menigte had verteld om te protesteren op het hoofdkantoor van de politie van Heidelberg dat ze haar hoofd- en knieblessures had opgelopen bij een “dronken val van haar fiets” (een claim waarvoor we kunnen geen primaire bron vinden).
https://www.youtube.com/watch?v=PVAh5AUAxWE
In de huidige verwarring presenteren we hieronder zonder commentaar mevrouw Bahner’s eigen laatste verklaring van donderdag 16 april 2020 over haar politie-interview van de vorige dag.
Op woensdag 15 april 2020 woonde Beate Bahner haar afspraak bij om te worden geïnterviewd door de politie van Heidelberg. Toen de politie haar voor de afspraak juridische bijstand bood, heeft ze dit uitdrukkelijk afgewezen. Aangezien zij haar interviewrapport niet persoonlijk heeft overhandigd, maar het alleen kan verkrijgen door een verzoek om inzage in te dienen bij het parket, volgt hieronder slechts haar herinnering aan het interview in samenvatting.
De politieambtenaar legde voor het eerst uit dat tegen haar een vervolging was ingeleid wegens haar schending van de Coronavirus-verordeningen van alle 16 deelstaten, evenals haar oproep om op Paaszaterdag 2020 te demonstreren, aangezien ze daardoor openbare opruiing had gepleegd om binnen de betekenis van artikel 111 van het wetboek van strafrecht.
Ten eerste bevestigde Bahner nadrukkelijk dat deze oproep alleen door haar was gedaan en dat haar homepage alleen door haar werd beheerd; niemand anders dan zij en haar secretaresse hadden er [bewerkings] toegang toe.
Vervolgens legde de politieambtenaar uit dat er een tijdschema voor boetes bestond wegens overtreding van de Coronavirus-voorschriften. Deze regels waren volgens hem gebaseerd op artikel 28 van de Infectiepreventiewet.
Bahner antwoordde dat ze helaas nog niet bekend was met de Infection Prevention Act [zoals onlangs gewijzigd] .
Vervolgens drukte ze zich als volgt uit:
‘Mag ik eerst mijn excuses aanbieden aan de politie en het parket voor het grote tumult dat ik heb veroorzaakt. Het spijt me dat de politie zo erg gestoord werd door de aanwezigheid van ongeveer 200 mensen voor het politiebureau om 13.00 uur. Alles wat ik deed was om hulp roepen, omdat ik niet zeker was van mijn positie in het nieuwe juridische regime.
Eigenlijk was ik de afgelopen twee weken op vakantie. Ik was meerdere stedentrips aan het maken, waarbij ik telkens maar kort terug was in Heidelberg.
De eerste twee weken van april was ik de eerste in Berlijn, waar ik musea en operahuizen bezocht.
Daarna ging ik naar Parijs, vooral om het Louvre in me op te nemen en te genieten van een cruise over de Seine.
Ik was nog maar net in Heidelberg of ik vloog naar Londen, om meer vrienden te bezoeken, in chique winkels te snuffelen, van de grote musea te genieten en het Royal Opera House te bezoeken. ‘
Bahner herhaalde toen hoezeer het haar speet: ze was amper twee weken weg en er was zoveel veranderd in de wereld van de wet. In normale tijden had ze dagelijks de Federale Wetgeving geraadpleegd om op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen. Bovendien probeerde ze zich altijd wettig en legaal te gedragen en rationeel te handelen in zowel haar professionele als privéleven.
Nu had ze maar een korte vakantie genomen en moest ze de grootste juridische ontwikkeling van haar hele leven onder de knie krijgen.
Toch pleitte ze in deze zaak voor verzachtende omstandigheden. Om te beginnen was dit de eerste keer dat ze zo’n flagrante wetsovertreder werd.
Voor een ander was ze tot nu toe niet in staat om het strafbare feit “demonstreren / verzamelen / verzamelen op een openbare plaats” in het wetboek van strafrecht te vinden. Dienovereenkomstig bood ze nogmaals haar excuses aan voor al deze omstandigheden, terwijl ze ook beloofde de namen van de politie-inspecteurs te verwijderen uit beide politiedocumenten [die de politie haar had gestuurd] . Toegegeven, hiervoor was geen reden in de wetgeving inzake gegevensbescherming, temeer daar de betrokken politieagent blijkbaar sinds de publicatie honderden keren per dag was gebombardeerd. Met dat in gedachten herhaalde Bahner haar excuses voor de schending van de gegevensbeschermingswet, hoewel de aard van de schending haar niet duidelijk was.
De rest van het gesprek vond plaats in een prettige, vriendelijke sfeer, in aanwezigheid van twee niet-juridische adviseurs. Het interview duurde ongeveer een half uur.
De vragen worden nu voortgezet. Het kan zijn dat zij resulteren in een aanklacht wegens overtreding van artikel 111. Als alternatief kan het resultaat een bevel tot summiere straf of een opschorting van de procedure zijn op voorwaarde van borgtocht. Ten slotte wordt ook overwogen de behandeling te schorsen wegens onvoldoende bewijs om het vermoeden te staven, overeenkomstig artikel 170 , lid 2, van het wetboek van strafvordering. Die mogelijkheid is echter in wezen niet van toepassing, aangezien de aanklacht 83 miljoen mensen oproept een strafbaar feit te plegen.
